Η μείωση των δαπανών για υγεία και παιδεία και η Ευκλείδειος μαγειρική

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Την επομένη της Πρωτομαγιάς δόθηκε στη δημοσιότητα από το υπουργείο Οικονομικών το Πρόγραμμα Σταθερότητας (εδώ) που υπέβαλε η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή όπου προδιαγράφεται (κι όχι απλώς περιγράφεται) η οικονομική πολιτική της επόμενης τριετίας. Όλες οι προβλέψεις, πολλές εκ των οποίων βρίθουν υπεραισιοδοξίας όπως για παράδειγμα ότι το ΑΕΠ θα αυξάνεται κατά 2,3%, 2,1% και 2% για τα έτη 2020, 2021 και 2022, εκτείνονται μέχρι το 2022.

Η ΕΕ του κεφαλαίου τρέμει τις εξεγέρσεις

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Ο Γιούνκερ υμνεί την ευρωπαϊκή ενοποίηση, αλλά η Κομισιόν του παίζει τον ρόλο Ευρωπαίου χωροφύλακα. Το δε όραμα του Μακρόν μάλλον ξέμεινε στην… Πνύκα, καθώς ο Γάλλος πρόεδρος παλεύει πλέον για την πολιτική του επιβίωση. Ανησυχία και συναγερμός για το βαθύ ρήγμα ανάμεσα στους «ξεχασμένους» των ευρωπαϊκών κοινωνιών και την «οικονομική και πολιτική ελίτ».

Μία, δύο, τρεις, πολλές κρίσεις…

Η Γαλλία ζει τα Δεκεμβριανά της, μισό αιώνα μετά τον Μάη του ’68. Το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων», όπως θα μείνει στην ιστορία, ανάγκασε τον Μακρόν να κινητοποιήσει το σύνολο του κρατικού μηχανισμού καταστολής, αλλά και να δώσει πίσω κάτι τις, ψίχουλα έστω, από όσα το κεφάλαιο έχει αρπάξει από τον λαό. Στην απέναντι πλευρά της Μάγχης, η Βρετανία βιώνει τη δική της κρίση, τη χειρότερη μεταπολεμικά, με αφορμή το Brexit, η οποία στην κυριολεξία ξεγυμνώνει ένα πολιτικό σύστημα που είχε περιβληθεί με πολλούς μύθους από την αστική τάξη της χώρας — και όχι μόνο.

Το ευρω-ιταλικό chicken game συνεχίζεται

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η Ευρωζώνη ετοιμάζεται για μια πρωτοφανή θεσμική δοκιμασία – Η τακτική της Ρώμης, η ανεξήγητη τακτική των Βρυξελλών και ο ρόλος του σιωπηρού Βερολίνου

Από τώρα μέχρι και τον προσεχή Μάρτιο η Ευρωζώνη μπαίνει σε μια άκρως επικίνδυνη ζώνη. Κατά κάποιο τρόπο θα ζήσει μια πρωτοφανή εμπειρία: θα δοκιμάσει να εφαρμόσει πλήρως τους «κανόνες» της , στην πιο ακραία τους εκδοχή, εις βάρος μιας χώρας με τεράστιο ειδικό βάρος, οικονομικό και πολιτικό, της Ιταλίας. Η σπουδή με την οποία ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο έσπευσε να δηλώσει ότι οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης συμμερίζονται τη στάση της Κομισιόν έναντι του ιταλικού προϋπολογισμού, δηλαδή την απόρριψή του, και την πρόθεσή της να κινήσει τη διαδικασία κυρώσεων για τη μη συμμόρφωσή της στο Σύμφωνο Σταθερότητας, από πολλές απόψεις προκαλεί απορίες.

Ομίχλη στην Ευρώπη

του Πιερλουίτζι Φαγκάν* 

Οι οικονομικοί φακοί δεν κάνουν για πολιτικό σχέδιο

Δέκα βορειοευρωπαϊκές χώρες συναντήθηκαν λοιπόν, συνομίλησαν και συμφώνησαν σε κάτι – άσχετα τι. Και αυτοχαρακτηρίστηκαν «Χανσεατικές», επαναφέροντας στην επικαιρότητα την ονομασία μιας παλιάς εμπορικής συμμαχίας που ανθούσε στη βόρεια Ευρώπη από τον 12^ο ως τον 16^ο αιώνα. Το ίδιο έκαναν εδώ και καιρό οι τέσσερις χώρες του Βίζεγκραντ, που ταυτόχρονα είναι τέσσερις χώρες του κεντρικού-βόρειου τμήματος της ανατολικής Ευρώπης. Δέκα συν τέσσερις, μας κάνει δεκατέσσερις.

Οι τέσσερις του Βίζεγκραντ, εξάλλου, επιζητούν να έρθουν σε επαφή με μια ευρύτερη σφαίρα που, ακολουθώντας τα ιστορικά γεωπολιτικά χνάρια του πολωνικού Intermarium**, μετονομάστηκε σε ομάδα του Τrimarium (δηλαδή των Τριών Θαλασσών). Η ομάδα αυτή αποτελείται από άλλες οκτώ χώρες – οι οποίες, μαζί με τις προηγούμενες δεκατέσσερις, μας κάνουν εικοσιδύο (μερικές από αυτές συμμετέχουν ταυτόχρονα και στην ομάδα του Βορρά). Ουσιαστικά στο Τrimarium συμμετέχουν ομάδες διαφορετικής σύνθεσης, προερχόμενες από την ανατολική Ευρώπη.

Απειλητικά σύννεφα πάνω από την Ε.Ε.

Του Ερρίκου Φινάλη

Ποτέ πριν στην ιστορία της η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχε βρεθεί τόσο αποπροσανατολισμένη, αλληλοσπαρασσόμενη, αδύναμη μπροστά στην πολύπλευρη κρίση που την ταλανίζει, ανίκανη να χαράξει μια στοιχειωδώς κοινή πορεία. Ποτέ πριν τα πολιτικά συστήματα και οι κυβερνήσεις των ισχυρότερων κρατών μελών της Ε.Ε. δεν πλήττονταν από τόσο μεγάλη αστάθεια, με πρώτη-πρώτη τη γερμανική περίπτωση. Ποτέ πριν η Ε.Ε. δεν απειλούνταν σε τέτοιο βαθμό από «προκλήσεις» όπως το Brexit και η ιταλική απειθαρχία – ενώ και άλλα άτυπα μπλοκ κρατών μελών ακολουθούν τις δικές τους επιλογές και αγνοούν τις οδηγίες της εξασθενημένης ευρωκρατίας. Όλες αυτές οι πρωτιές μπορούν να κατανοηθούν μόνο μέσα από το πρίσμα της γενικευμένης λαϊκής δυσαρέσκειας που διαπερνά τη Γηραιά Ήπειρο απ’ άκρη σε άκρη, με διαφορετικές μορφές που παίρνει και αντιφατικές εκφράσεις. Το λεγόμενο προοδευτικό στρατόπεδο αδυνατεί να «διαβάσει» αυτήν την πραγματικότητα, δεν θέλει καν να γνωρίζει τις αιτίες της, και άρα αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες εκατοντάδων εκατομμυρίων και να προσανατολιστεί σε αυτή τη νέα, περίπλοκη, ακόμη και χαοτική πραγματικότητα. Αδυνατεί δηλαδή να παρέμβει… Όμως η ζωή συνεχίζεται, δεν περιμένει. Και οι λαμπρές εξαιρέσεις δεν μπορούν, όσο παραμένουν εξαιρέσεις, να καλύψουν το κενό. Σε αυτά τα θέματα έχουμε αναφερθεί σε πολλά φύλλα του Δρόμου. Σήμερα περιοριζόμαστε στην παρουσίαση «στιγμών» της πραγματικότητας στις σημαντικότερες δυνάμεις της Ε.Ε., «στιγμών» που δίνουν μια γεύση της συνολικότερης εικόνας.

Η Αμερική μέσα, η Ρωσία έξω και η Γερμανία στο χώμα

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Έτσι, επιγραμματικά, όρισε το σκοπό του ΝΑΤΟ ο πρώτος γραμματέας της Συμμαχίας λόρδος Ισμέυ. Οι ηγέτες των ΗΠΑ φρόντισαν να αφαιρέσουν εκ των προτέρων από τους καταστραμμένους μεταπολεμικά ευρωπαίους κάθε δυνατότητα και προοπτική αυτεξούσιας πορείας. Τους έδεσαν στη Συμμαχία υπό τον απόλυτο έλεγχό τους. Ο Μπρζεζίνσκι θεωρούσε την Ε.Ε. προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Όχι επειδή δεν είχε τηλέφωνο (1). Αλλά επειδή δεν είχε όπλα. Δικά της όπλα για να αντισταθεί στις πιέσεις εχθρών και φίλων. Η Ευρώπη δεν μπορούσε να πει όχι τότε, δεν μπορεί ούτε τώρα.

Η ερειπωμένη Γερμανία ανοικοδομήθηκε, όχι επειδή οι Γερμανοί είναι δουλευταράδες, αλλά επειδή οι Αμερικανοί υποχρέωσαν τους Ευρωπαίους να πληρώσουν την οικονομική ανασυγκρότηση της (Δυτικής) Γερμανίας για να υπάρχει φράγμα στη Ρωσία (τότε ΕΣΣΔ). Όποιος σχεδιάζει την αναστύλωση μιας χώρας έχει την ευχέρεια να ελέγξει τη λειτουργία της δημιουργώντας κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ομάδες συμφερόντων που εξαρτώνται από τη χώρα-χρηματοδότη και όχι από τη χώρα όπου γεννήθηκαν ως άτομα.

Austerityland / Στη χώρα της λιτότητας

Του Leigh Phillips *

Μετάφραση για την ΕΛ.Λ.Α.Σ : N.K.

Aναδημοσίευουμε ένα εξόχως προφητικό κείμενο 5 ετών με αφορμή τη νέα συνταγματική “δημοκρατική” εκτροπή της Ιταλίας . Εδώ βρίσκονται οι αλήθειες που δεν βολεύουν κανέναν και αφορούν την “δημοκρατικά θεσπισμένη” Ευρωχούντα που όποτε δε βολεύεται από τη βούληση των λαών δεν έχει κανένα πρόβλημα να καταλύει τα πάντα.

JP Morgan προς την περιφέρεια της ευρωζώνης: «Ξεφορτωθείτε τα ριζοσπαστικά, αντι-φασιστικά συντάγματα σας”

Μερικές φορές θαυμάζω πόσο αντισηπτική και μειλίχια ακόμη, μπορεί να είναι η γλώσσα των πιο άθλιων και αχρείων έγγραφων.

Την περασμένη εβδομάδα, η ευρωπαϊκή οικονομική ερευνητική ομάδα μαζί με την JP Morgan, το παγκόσμιο οικονομικό γίγαντα, έθεσε ένα 16σέλιδο έγγραφο σχετικά με την κατάσταση των ρυθμίσεων της ζώνης του ευρώ. Αυτό συνεπαγόταν μια σύνοψη από ό, τι δουλειά έχει γίνει μέχρι τώρα και τι δουλειά υπάρχει ακόμη για να γίνει στα θέματα της εθνικής κυριαρχίας, των νοικοκυριών και την απομόχλευση του τραπεζικού τομέα,  διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (μείωση του κόστους εργασίας, καθιστώντας ευκολότερες τις απολύσεις εργαζομένων,  ιδιωτικοποιήσεις, “απορρύθμιση”, απελευθέρωση «προστατευόμενων» βιομηχανιών, κλπ.) και εθνικές πολιτικές μεταρρυθμίσεων.

Ευτυχώς που η Ευρώπη δεν έγινε Σοβιετική Ένωση

Αν ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι υγιής και εξαντλήσει την νέα εξαετή θητεία του, το 2024 θα κλείσει 25 χρόνια στην εξουσία, ως πρόεδρος ή πρωθυπουργός της Ρωσίας.

 Η Άνγκελα Μέρκελ είναι 13 χρόνια Καγκελάριος, και μπορεί να φτάσει τα 17 χρόνια.

Θεωρητικά, οι πολιτικοί και τα κόμματα πρέπει να εναλλάσσονται στην εξουσία, για το καλό της Δημοκρατίας.

Στην πράξη, ακόμα κι αν αλλάζουν οι πολιτικοί και τα κόμματα στην κυβέρνηση, δεν αλλάζει τίποτα.

Η πολιτική που θα ακολουθηθεί είναι δεδομένη. Μονόδρομος.

Γερμανική σκιά στην «ειδική» επιτήρηση

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Τον Απρίλιο, με το ντεμπούτο της νέας κυβέρνησης στο Βερολίνο, θα κριθούν το χρέος, το σχήμα της μεταμνημονιακής επιτροπεία, αλλά και το μέλλον της Ευρωζώνης

Το «κουτί της Πανδώρας» για το οποίο κάναμε λόγο στο προηγούμενο φύλλο του Δρόμου απελευθέρωσε περισσότερες ανεξέλεγκτες δυνάμεις απ’ όσες υπολογίζαμε. Στο συντριπτικό για τα «συστημικά» κόμματα αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών και στον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε ο Τραμπ προστέθηκαν η οριστικοποίηση της συμφωνίας για μεγάλο συνασπισμό στη Γερμανία, η αρχή του τέλους της «έκτακτης» πολιτικής της ΕΚΤ και η δημόσια εμφάνιση της «συμμαχίας των Βορείων», οκτώ χωρών της Ε.Ε., κατά των προτάσεων Μακρόν για μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης. Τα τρία τελευταία είναι απολύτως αλληλένδετα, μιας και καταδεικνύουν ότι η γερμανική ελίτ, με την από κοινού στήριξη χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών, έπειτα από πολύμηνη αδράνεια, επανενεργοποιείται στα κεντρικά ζητήματα της ευρωπαϊκής πολιτικής και επανέρχεται στις πάγιες θέσεις της. Δεν θέλει πολύ φαντασία για να υποθέσει κανείς ότι αυτή η εξέλιξη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα επηρεάσει την «καθαρή» ή «βρόμικη» έξοδο από το τρίτο μνημόνιο.

Ο επόμενος μήνας επιφυλάσσει πυκνότερες εξελίξεις και αποκαλύψεις αληθινών προθέσεων. Όχι μόνο για το θέμα του ελληνικού χρέους, αλλά και για το «ειδικό» σχήμα μεταμνημονιακής επιτήρησης και για τη συνολική «μεταρρύθμιση» της Ευρωζώνης. Μέχρι να αποσαφηνιστεί το τοπίο, η κυβέρνηση οφείλει απλώς να «μπαζώνει» προαπαιτούμενα, ώστε να εκπληρώσει και τα 88 της τέταρτης αξιολόγησης, και ρευστότητα για το περίφημο μαξιλάρι ασφαλείας των 19-20 δισ. ευρώ

Ελληνική «λύση» στο ευρωπαϊκό χρέος

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Πώς διασταυρώνονται τα τεχνικά σενάρια του ESM για την Ελλάδα με τον επιζητούμενο γαλλογερμανικό συμβιβασμό για την τραπεζική ένωση της Ευρωζώνης

Η μία από τις δυο εκκρεμότητες που επεσήμανε το Eurogroup στη συνεδρίαση της προηγούμενης Δευτέρας για την εκταμίευση της δόσης των 5,7 δισ. έκλεισε. Το ΣτΕ απέρριψε και τις τελευταίες δειλές ενστάσεις της υπουργού Πολιτισμού και έκρινε νόμιμο το Προεδρικό Διάταγμα για το Ελληνικό. Η δεύτερη εκκρεμότητα, αυτή της προόδου στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, που έγινε και αφορμή φραστικής έντασης μεταξύ Ντράγκι και Ε. Τσακαλώτου, δεν μπορεί να κριθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Έτσι κι αλλιώς, η δέσμευση για 10.000 πλειστηριασμούς ακινήτων φέτος δεν μπορεί να αξιολογηθεί πριν το τέλος του έτους. Εκτός απροόπτου, στη συνεδρίαση του Eurogroup στις 12 Μαρτίου θα δοθεί το τελικό «οκ» για την εκταμίευση, εφόσον επιδειχθεί ένα έστω συμβολικό αποτέλεσμα και από τους πλειστηριασμούς, από τις 28 Φεβρουαρίου και μετά που θα γίνει γενικευμένη εφαρμογή τους, υπό αστυνομική φρούρηση και μακριά από τα ενοχλητικά βλέμματα των κινημάτων.

Χρειάζονται… πληρέστερη αιτιολόγηση!

Μπλόκαραν ερώτηση του Ν. Χουντή για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας

Το γραφείο του Αντόνιο Ταγιάνι, προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εμπόδισε την κατάθεση ερώτησης του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας Νίκου Χουντή προς την Κομισιόν (με την οποία ζητούσε «να απαγκιστρωθεί η Ε.Ε. από την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας και αυτή να αντικατασταθεί από άλλης μορφής εταιρική σχέση»), ζητώντας του… πληρέστερη αιτιολόγηση!

Να προσέχετε τι εύχεστε… για τη Γερμανία

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η κατ’ αρχήν συμφωνία για μεγάλο συνασπισμό φωτογραφίζει αδρά τις γερμανικές προθέσεις για τη διακυβέρνηση της Ευρωζώνης και τη μεταμνημονιακή επιτήρηση της Ελλάδας

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, έχοντας ανοίξει το παράλληλο μέτωπο της ονομασίας της FYROM και με τη φιλοδοξία μιας «εθνικής επιτυχίας» σ’ αυτήν την ατελέσφορη, σχεδόν τριακονταετή σκιαμαχία, αισιοδοξεί ότι στις 22 Ιανουαρίου θα κλείσει ήρεμα η τρίτη αξιολόγηση, για ν’ ανοίξει η τέταρτη και τελευταία των μνημονίων. Προϋπόθεση είναι να διατηρηθεί αδιασάλευτη η συγκυρία που επικρατεί μεταξύ των εταίρων στην Ευρωζώνη και η πολιτική τους βούληση για ελληνικό happy end. Και κεντρικό στοιχείο αυτής της συγκυρίας είναι να σταθεροποιηθεί η σχετική βούληση της γερμανικής ελίτ. Εξ ου και ανοιχτή παρότρυνση του πρωθυπουργού και κορυφαίων υπουργών της ελληνικής κυβέρνησης προς την ηγεσία του SPD «να μην αφήσουν να πάει χαμένη η ευκαιρία σχηματισμού μεγάλου συνασπισμού». Προς όφελος της σταθερότητας στην Ευρώπη, όπως δημοσίως επιχειρηματολόγησαν κυβερνητικά στελέχη, και προς όφελος του καθυστερημένου ελληνικού success story, όπως υπόρρητα εννοείται.

Η «ανθηρή» Ε.Ε. σε δίνη πολιτικών αδιεξόδων

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Παρά την εικονική μακροοικονομική της ευημερία, αντιμετωπίζει πρωτοφανές κενό ηγεμονίας – Η γερμανική ακυβερνησία και η νομιμοποίηση της ακροδεξιάς

Υποτίθεται ότι η Ε.Ε. βρίσκεται στα καλύτερά της εδώ και μια δεκαετία. Οι βασικοί μακροοικονομικοί της δείκτες προβάλλονται ως αδιάσειστες αποδείξεις ότι έχει αφήσει οριστικά πίσω της την κρίση. Η ευρω-αισιοδοξία έχει παρασύρει και την ελληνική «εξαίρεση», προεξοφλώντας την ήρεμη ολοκλήρωση της μνημονιακής προσαρμογής. Πολλοί αναλυτές της διεθνούς οικονομικής πραγματικότητας, νεοφιλελεύθεροι ή όψιμοι νεοκεϊνσιανοί, οι οποίοι ανησυχούν για το γεγονός ότι, ενώ η οικονομία «τρέχει» με σχετική παγκόσμια ομοιομορφία, ταυτόχρονα απειλείται από γεωπολιτικούς παράγοντες και από πολυδιάσπαση και κενό ηγεσίας στη Δύση, τολμούν να βλέπουν την Ε.Ε. ως πυλώνα σταθερότητας και ακουμπούν σ’ αυτήν τις ελπίδες υπεράσπισης της φιλελεύθερης τάξης πραγμάτων.

Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ακροβατεί σε τέλμα πολιτικής ασάφειας. Οπωσδήποτε το ενδεχόμενο «μεγάλου συνασπισμού» στη Γερμανία θα διαμορφώσει ένα πλαίσιο συμβιβασμών. Αλλά η αβεβαιότητα μπορεί να τροφοδοτηθεί εκ νέου τον Μάρτιο, στις ιταλικές εκλογές, όπου το απρόβλεπτο «Κίνημα των 5 αστέρων» προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Οι ενέσεις μακροοικονομικής αισιοδοξίας στην Ε.Ε. μπορεί να αποδειχθούν ανεπαρκείς για να αποτρέψουν μια ανακύκλωση της κρίσης από πολιτικές και γεωπολιτικές σφήνες

Ο «λαγός» Τουσκ, οι «λύκοι» Βίσεγκραντ και η υποκρισία της Ε.Ε.

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Πέρα από τις κορώνες και το αδιέξοδο στο προσφυγικό, εδραιώνεται η στρατιωτικοποίηση της Ένωσης με βασική συνιστώσα την απώθηση των μεταναστευτικών ρευμάτων

Αν και πολλά υποσχόμενη και με εξαιρετικά πυκνή και βαριά ατζέντα- προσφυγικό, Brexit, μεταρρύθμιση Ευρωζώνης, Τραπεζική Ένωση- η τελευταία ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής εξελίχθηκε σε μια χριστουγεννιάτικη συνάντηση. Με τις εντάσεις και τις αντιπαραθέσεις της μεν, χωρίς διακύβευμα δε. Όλα τα δύσκολα θέματα- με εξαίρεση το Brexit, για το οποίο συμφωνήθηκε να προχωρήσει η δεύτερη φάση της διαπραγμάτευσης, και τα ζητήματα της αμυντικής ένωσης- παραπέμφθηκαν σε επόμενες συνόδους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, μέχρι και τον Ιούνιο του 2018.

Η Γερμανία παραπατάει αλλά δεν υποκύπτει

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Η ήττα του κυβερνητικού δίδυμου Μέρκελ – Σουλτς είναι το δεύτερο ισχυρό χτύπημα στην ελίτ που κυβερνάει τον δυτικό κόσμο, μετά την πανωλεθρία της Χίλαρυ Κλίντον, εκλεκτής του συστήματος, από τον Τραμπ. Η ήττα είναι τριπλή: Ηττήθηκαν οι εκπρόσωποι της κυρίαρχης ελίτ στις δυο πιο ανεπτυγμένες και ισχυρές χώρες του δυτικού κόσμου, ΗΠΑ – Γερμανία. Δέχθηκαν πλήγμα η παγκοσμιοποίηση και ο νεοφιλελευθερισμός. Τρίτο και χειρότερο, είναι η αδυναμία των ηγετών τους (Ομπάμα, Κλίντον, Μέρκελ και Σουλτς) να διακρίνουν τα σημάδια της επερχόμενης ήττας. Τέτοια είναι η τύφλωση ώστε ο Ομπάμα στο αποχαιρετιστήριο ταξίδι του στην Ευρώπη ανέθεσε στη Μέρκελ την ηγεσία του δυτικού κόσμου, ανυποψίαστος ότι το βασίλειο ήταν ήδη σάπιο. Τυφλωμένοι από αλαζονεία, οι Άρχοντες θεωρούν τις χώρες και τα κράτη φέουδα που μπορούν να κληροδοτήσουν σε επιλεγμένους διαδόχους και όχι δημοκρατίες με καθοριστική τη λαϊκή ψήφο.

Αμερικανική… υπερπτήση πάνω από την αξιολόγηση

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Πώς επηρεάζει η εξοπλιστική συμφωνία την ατμόσφαιρα εντός του κουαρτέτου – Οι τριβές με την Ευρωπαϊκή Αμυντική Ένωση και η επιστροφή της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» μέσω Βερολίνου

Από τη Δευτέρα τίθεται σε δοκιμασία η αξιοπιστία των διαβεβαιώσεων που παρέχουν εδώ και εβδομάδες οι δανειστές και το ΔΝΤ ότι επιθυμούν ταχεία και «αναίμακτη» ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης. Φτάνουν οι επικεφαλής του κουαρτέτου για μια ολιγοήμερη «επιθεώρηση λόχου». Θα βάλουν στην κυβέρνηση μερικές ασκήσεις εφαρμογής των δεκάδων προαπαιτουμένων και θα αναχωρήσουν για να επανέλθουν τον Νοέμβριο, για τον δεύτερο γύρο «επιθεώρησης» που είναι ασαφές αν θα είναι και ο τελικός, με φιλοδοξία το τυπικό της κλείσιμο στο Eurogroup του Δεκεμβρίου.

Αναμφισβήτητα, το ταξίδι του πρωθυπουργού και του υπόλοιπου κυβερνητικού κλιμακίου στις ΗΠΑ, με όλη την πολιτική φόρτιση που προκαλεί η συμφωνία «αναβάθμισης» των F16 και η σοκαριστική δήλωση αφοσίωσης στο ΝΑΤΟ και τις εξοπλιστικές του απαιτήσεις, φωτίζει και σκιάζει ταυτόχρονα τη ρουτίνα της αξιολόγησης. Η κυβέρνηση έσπευσε να διευκρινίσει ότι η συμφωνία των 2,4 δισ. ευρώ (για την οποία ο Τραμπ «τρολάρισε» ότι δημιουργεί νέες αμερικανικές θέσεις εργασίας!) αφορά την μετά το μνημόνιο περίοδο, έχει κόστος μόνο 1,1 δισ. και θα εφαρμοστεί σε βάθος 10ετίας, με «μικρή» ετήσια δαπάνη 110 εκατ. ευρώ. Αλλά το κουαρτέτο των δανειστών δεν είναι καθόλου αδιάφορο για τη δημοσιονομική κατάσταση μετά το 2018, αφού η επιτήρηση θα συνεχιστεί για πολλές δεκαετίες, συνδεδεμένη ενδεχομένως και με την πολυαναμενόμενη «ελάφρυνση» του χρέους.

Ο φίλος στην Ουάσιγκτον

Είναι μια συμφωνία που σταμάτησε μια κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών στη Μέση Ανατολή, δίπλα μας. Αυτό έφερε ασφάλεια στην περιοχή και στους νέους στη χώρα. Αυτός ήταν ο ευρωπαϊκός δρόμος και ήταν χάρη σε εμάς επειδή είμαστε ο διαμεσολαβητής…

Αυτά είπε, ανάμεσα σε άλλα, η (ας πούμε) “υπ.εξ. της ε.ε.” Μογκερίνι, μιλώντας πριν δυο μέρες σε εκδήλωση των σοσιαλδημοκρατών στο ευρωκοινοβούλιο. Αναφερόταν στη συμφωνία 5+1 για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, ρίχνοντας διάφορες μπηχτές προς την μεριά της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Ευρωπαϊκές ουρές

Μπορεί η, ας πούμε, υπ.εξ. της ε.ε. Federica Mogherini να ήταν “αυστηρή” απέναντι στο ψόφιο κουνάβι σε ότι αφορά την συμφωνία 5+1 για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Αλλά στα μέτωπα που ανοίγει η “νέα αμερικανική στρατηγική”, δηλαδή το πυραυλικό του πρόγραμμα, την “τρομοκρατία”, τις “υποστηριζόμενες απ’ την Τεχεράνη ένοπλες οργανώσεις” και “άλλες κακές συμπεριφορές”, τα ευρωπαϊκά αφεντικά φαίνεται ότι είναι μπόσικα. Το κουβεντιάζουν.

Πόσο θα πλησιάσουν τον αμερικανικό τσαμπουκά; Εξαρτιέται απ’ τις business που έχουν ανοίξει ή σκοπεύουν να ανοίξουν στο ιράν· και απ’ το είδος των εμπορικών / οικονομικών κυρώσεων που θα μηχανευτεί η Ουάσιγκτον. Για παράδειγμα το Παρίσι έχει πολλαπλασιάσει τα deal του μετά την συμφωνία 5+1· το Λονδίνο μάλλον έχει μείνει μακρυά. Και γερμανικές επιχειρήσεις υπέγραψαν πρόσφατα καλές συμφωνίες με την Τεχεράνη.

Ο Σουν Τσου έγραψε κάτι για τους εμπορικούς πολέμους;

Δεν είναι μόνο ο αμερικανικός καπιταλισμός που ζορίζεται απ’ την θεαματική ανάπτυξη του κινεζικού. Είναι και ο ευρωπαϊκός. Η ε.ε. ωστόσο (αυτή είναι το «οικονομικό υποκείμενο») δεν θέλει αυτή τη στιγμή να κηρύξει «γενικό πόλεμο» στο Πεκίνο. Προτιμάει μια τακτική επιμερισμού· εφόσον έχει ήδη ανοίξει ένα μέτωπο εναντίον της απ’ την Ουάσιγκτον.

Όταν κλαίει η Μέρκελ, τρέμουν οι Βρυξέλλες

Του Ντάντε Μπαροντίνι

Μετεκλογικοί κραδασμοί στον ακρογωνιαίο  λίθο της … ευρωπαϊκής σταθερότητας

Ήταν το χειρότερο αποτέλεσμα που θα μπορούσαν να ευχηθούν «οι αγορές». Όχι μόνο επειδή η ευρωσκεπτιστική και ξενοφοβική άκρα δεξιά πέτυχε να αναδείξει μια ισχυρή ομάδα βουλευτών (ανάμεσα στους οποίους και μερικοί αρκετά γνωστοί νεοναζί), αλλά περισσότερο επειδή ο ακρογωνιαίος λίθος της ευρωπαΊκής σταθερότητας– το κόμμα CDU της Άνχελα Μέρκελ- βγήκε δραμματικά συρρικνωμένο (έπεσε κατά περίπου 10%). Ενώ το SPD αγγίζει ένα ιστορικό χαμηλό και δεν μπορεί να συμμετάσχει σε οιοδήποτε ενδεχόμενο μεγάλου συνασπισμού.

Στην πραγματικότητα ήταν ακριβώς αυτή η συμμαχία ανάμεσα στους δύο ιστορικούς γίγαντες της γερμανικής πολιτικής  που αποτελούσε για καιρό ένα γρανιτένιο μπλοκ που υποστήριζε τις εσωτερικές «μεταρρυθμίσεις» και την ηγεμονία του Βερολίνου στο χώρο της Ευρώπης.Κι όλοι οι σχολιαστές των γερμανικών εκλογών για μια ακόμη φορά αποδείχτηκαν σκέτοι έμμισθοι προπαγανδιστές των «αγορών», όπως ακριβώς είχε γίνει με το δημοψήφισμα για το Brexit και τη «συνταγματική μεταρρύθμιση» του Ρέντσι, αλλά και με τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές.

Αμερικανοί, Κινέζοι και λοιποί «μνηστήρες» σε μία χώρα πολυ-αποικία

του Μανόλη Μούστου

Πεδίο ισχυρών αντιπαραθέσεων και εκβιασμών από ΗΠΑ και Ε.Ε.η Ελλάδα

Ο πρωθυπουργός μίλησε στη ΔΕΘ για «δίκαιη ανάπτυξη» και μετατροπή του «Grexit» σε «Grinvest». Ωστόσο, η επενδυτική κινητικότητα των πρώτων ημερών του Σεπτέμβρη επιβεβαιώνει ότι η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας από το συριζέικο αφήγημα των επενδυτών, που έρχονται να φέρουν μία «κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη» για τη χώρα μας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Πριν δύο εβδομάδες ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ βρέθηκε στις εγκαταστάσεις του λιμανιού της Αλεξανδρούπουλης, ενώ το επόμενο διάστημα αναμένεται να επισκεφθεί την πόλη και αντιπροσωπεία από την Κίνα. Η κινητικότητα αυτή έχει άμεση σχέση με την επικείμενη δημοπράτηση του λιμανιού. Άλλωστε, πρόκειται για το πρώτο από τα 10 περιφερειακά λιμάνια που ανήκουν κατά 100% στο ΤΑΙΠΕΔ και έχει δρομολογηθεί η «αξιοποίηση» τους. Ακολουθούν τα λιμάνια της Πάτρας, της Ηγουμενίτσας, της Καβάλας, της Κέρκυρας, της Ελευσίνας, της Ραφήνας, του Ηρακλείου, του Βόλου και του Λαυρίου. Μάλιστα, εκτιμάται ότι, πέρα από τις ΗΠΑ και την Κίνα, ενδιαφέρον θα εκδηλώσουν Ρώσοι και Άραβες επενδυτές – διαχειριστές λιμανιών.

Μετέωρο το στοίχημα Macron μετά τις γερμανικές εκλογές

Του Κώστα Ράπτη

Ο ενδιαφερόμενος ξέρει καλύτερα. “Αν αυτή συμμαχήσει με τους Φιλελεύθερους, είμαι νεκρός” φερόταν να εκμυστηρεύεται τις προηγούμενες ημέρες στο περιβάλλον του ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron, σύμφωνα με όσα υποστήριξε μέσω Twitter η καλά ενημερωμένη για τα τεκταινόμενα στο Μέγαρο των Ηλυσίων δημοσιογράφων Isabelle Ory. “Αυτή” είναι βέβαια η Γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel – και η συμμετοχή του FDP στην επόμενη κυβέρνηση είναι πλέον κάτι παραπάνω από βέβαιη.Ο Macron πρόκειται να παρουσιάσει σήμερα Τρίτη αναλυτικά τις προτάσεις του για την αναμόρφωση της ευρωζώνης. Η επιλογή του τόπου υπήρξε επιτυχής από την άποψη των συμβολισμών: ο Γάλλος πρόεδρος θα μιλήσει σε ακροατήριο Ευρωπαίων φοιτητών στη Σορβόννη, το αρχαιότερο και πιο προβεβλημένο πανεπιστήμιο της Γαλλίας. Όμως η επιλογή του χρόνου αποδεικνύεται εκ των υστέρων ολότελα άστοχη, αφού ο ένοικος των Ηλυσίων συμπεριλαμβάνεται κατά έναν τρόπο στους μεγάλους χαμένους των προχθεσινών γερμανικών ομοσπονδιακών βουλευτικών εκλογών.

Ο Γάλλος πρόεδρος παραπλανήθηκε από την διάχυτη πεποίθηση ότι η Angela Merkel όδευε προς εκλογικό περίπατο, αλλά και από την δική του βιασύνη να παρεμβληθεί στις γερμανικές μετεκλογικές διεργασίες, δίνοντας τον κατάλληλο ρυθμό σε μια μεταρρυθμιστική διαδικασία της οποίας θα ήταν ο συνανάδοχος από κοινού με την καγκελάριο.

Ευρύτερα, βέβαια, μπορεί κανείς να πεί ότι παραπλανήθηκε από την υπερτίμηση της οικονομικής και πολιτικής ευρωστίας της Γερμανίας, αλλά και της συνεργασιμότητας της, εκ πρώτης όψεως πάντοτε δεκτικής, Angela Merkel.

Πρόβα μαύρου νυφικού

Δύο κυριάρχα γεγονότα στη χθεσινή ειδησεογραφία αποτελούν προπομπό μαύρων ημερών.

νο1 : Στην Ιβηρική, στην Καταλωνία, όπου ο Ραχόι έχοντας την ενεργή υποστήριξη της Ε.Ε προσπαθεί να καταστείλει την αυτοδιάθεση ενός λαού. Οι Καταλανοί έχουν προκυρήξει εδώ και καιρό δημοψήφισμα ανεξαρτησίας για τις 1/10. Η Καταλωνία, από τις πιο πλούσιες περιοχές της Ισπανίας έχει συνδεθεί με την Ισπανία μακρόθεν, από τον 15ο αιώνα την εποχή της ενώσης δια γάμου της Ισαβέλλας της Καστίλης και του Φερδινάνδου της Αραγωνίας.

Η ΕΕ γίνεται «κουμπαράς» της βιομηχανίας όπλων

«Χρήματα του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού μπορεί να διατίθενται για την ανάπτυξη όπλων για τη Σαουδική Αραβία». Με αυτό τον τίτλο παρουσιάζει η βρετανική εφημερίδα Independent την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να κατευθύνονται χρήματα της ΕΕ σε βιομηχανίες όπλων.

Στην καρδιά του νέου σχεδίου, που παρουσίασε η Κομισιόν, βρίσκεται το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας, το οποίο θα χρησιμοποιεί χρήματα των χωρών μελών σε επενδύσεις στο χώρο της πολεμικής βιομηχανίας. Το γεγονός αυτό, επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα, απομακρύνει περαιτέρω την ΕΕ από τους αρχικούς της στόχους καθώς το ταμείο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή όπλων που θα καταλήγουν σε αυταρχικά καθεστώτα.

Τα κεφάλαια που θα κατευθυνθούν αρχικά στο ταμείο είναι ακόμη μικρά (περίπου 25 εκατομμύρια ευρώ για έρευνα). Στόχος της Κομισιόν όμως είναι το ταμείο να διαθέτει σύντομα εκατοντάδες εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια ευρώ.

Οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται…

…Με την υποστήριξη των ηπα, η ε.ε. θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα κάνοντας μια σοβαρή προσπάθεια να εξασφαλίσει μη ρωσικές προμήθειες φυσικού αερίου στην ευρώπη, εμποδίζοντας έτσι τον Πούτιν να χρησιμοποιήσει την ενέργεια σαν πολιτική κάλυψη μια για πάντα. Σ’ αυτό τον στόχο οι ηπα έχουν να παίξουν κρίσιμο ρόλο ώστε να βοηθήσουν την απελευθέρωση των συμμάχων μας απ’ την κυριαρχία της ρωσίας στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου.

Οι φτηνές και άφθονες αμερικανικές πηγές έχουν ρίξει τις τιμές διεθνώς, αλλά απ’ την στιγμή που ο Πούτιν πουλάει πετρέλαιο και αέριο ελεύθερα σ’ όλο τον κόσμο εμείς πιεζόμαστε και πουλάμε σε ελάχιστους. Γι’ αυτό τον λόγο υποστήριξα το νόμο για την Ενεργειακή Ασφάλεια του Βόρειου Ατλαντικού (North Atlantic Energy Security Act), ένα νόμο που θα ξεδιπλώσει την διάθεση των δικών μας πηγών, με σκοπό να υπονομεύσει το καθεστώς Πούτιν και ενισχύσει τους συμμάχους μας στην ευρώπη.

Ο αμερικανικός ενεργειακός τομέας έχει την δυνατότητα να γίνει ένα πολύτιμο στοιχείο που θα ωθήσει την οικονομία, θα υπηρετήσει τους σκοπούς της εξωτερικής πολιτικής των ηπα, και θα ενισχύσει την εθνική μας ασφάλεια και την ασφάλεια των συμμάχων μας στον κόσμο…