Η πανδημία του κορονοϊού ενισχύει, δεν αποδυναμώνει το μικρόβιο του νεοφιλελευθερισμού

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Τα ύστερα του κόσμου! Η Γερμανία, αρχιτέκτονας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μεγάλος ωφελημένος της ευρωζώνης, που δεν δίστασε να κλείσει τα σύνορα της στις εξαγωγές φαρμακευτικού υλικού, απαιτεί από την Ιταλία να υπογράψει μνημόνιο αν θέλει να πάρει έκτακτο δάνειο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας! Η είδηση που αποδίδεται σε γερμανούς αξιωματούχους μεταφέρθηκε από το Bloomberg και προδιαγράφει με ισχυρή βεβαιότητα το κλίμα που θα επικρατήσει στο Eurogroup, το οποίο συνέρχεται το απόγευμα της Τρίτης 24ης Μαρτίου, μέσω τηλεδιάσκεψης. Οι όροι που θα τεθούν στην Ιταλία θα είναι οι ελάχιστοι  όπως μεταφέρει το διεθνές πρακτορείο, δεν παύουν να είναι όμως όροι!

Το επιχείρημα της γερμανικής πλευράς είναι ότι η Ιταλία (με 63.927 κρούσματα και 6.077 νεκρούς μέχρι στιγμής, κατά το Johns Hopkins) «έπασχε» πολύ καιρό πριν ξεσπάσει η πανδημία του κορονοϊού και «εκδήλωνε αλλεργίες» στις απαραίτητες, κατά τους νεοφιλελεύθερους, μεταρρυθμίσεις. Μάρτυρας, το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος της ύψους 132,2%, βάσει της Eurostat.

Προϋπολογισμός συνέχισης της λιτότητας

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Προϋπολογισμός παράτασης των πολιτικών περικοπών και φτωχοποίησης της κοινωνίας είναι αυτός που δόθηκε στη δημοσιότητα υπό την μορφή προσχεδίου τη Δευτέρα 7  Οκτωβρίου, παίρνοντας το δρόμο για να κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η κρίσιμη ημερομηνία για την έγκρισή του είναι η 20^η Νοεμβρίου οπότε οπότε οι Βρυξέλλες θα δώσουν στη δημοσιότητα το δικό της πόρισμα που θα εξεταστεί στο Eurogroup της 4^ης Δεκεμβρίου.

Η κυβέρνηση το Κυριάκου Μητσοτάκη επιχείρησε να διασκεδάσει τις αρνητικές εντυπώσεις που προκαλεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική της προβάλλοντας την μείωση των φόρων, που πράγματι περιλαμβάνει το νομοσχέδιο. Από την άλλη όμως οι φόροι που στις εξαγγελίες μειώνονται, στον προϋπολογισμό αυξάνονται. Με βάση όσα προβλέπει το σενάριο βάσης του προϋπολογισμού από 51.023 εκ. ευρώ που εκτιμάται ότι θα συγκεντρωθούν το 2019 (και 51.296 το 2018) από κάθε μορφή φορολογίας, το 2020 αναμένεται να συγκεντρωθούν 51.625 εκ. ευρώ. Δηλαδή τα φορολογικά έσοδα αυξάνονται κατά 622 εκ. ευρώ. Δεν το λες και μείωση…

Μήπως εκτός από το Brexit υπάρχει και η λιτότητα;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ένα και μοναδικό είναι το θέμα που κυριαρχεί στη δημόσια αντιπαράθεση στην Αγγλία, καθ’ οδόν για τις εκλογές της 12^ης Δεκεμβρίου: οι όροι της εξόδου της χώρας από την ΕΕ – κι όχι φυσικά αν θα βγει από την Ένωση. Ενδεικτικές είναι οι τοποθετήσεις των δύο πολιτικών ηγετών στην πρώτη τηλεμαχία, με τον Μπόρις Τζόνσον να δηλώνει πώς έχει στα χέρια του τη συμφωνία με την ΕΕ για έξοδο και το μόνο που του λείπει είναι μια καθαρή νίκη, την οποία θα έχει και με τα παραπάνω αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που του δίνουν ένα προβάδισμα της τάξης των 18 μονάδων. Από την άλλη, ο ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, ζητάει την ψήφο των Βρετανών για να επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία εξόδου στην κατεύθυνση μιας καλύτερης σχέσης με την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Το γεγονός πάντως ότι συγκεντρώνει μόνο το 27% των προτιμήσεων δε δείχνει να εμπνέει τους ψηφοφόρους η στάση του απέναντι στην ΕΕ…

Προς επίρρωση το γεγονός ότι ναι μεν η κριτική κατά των Τόρηδων αυξάνεται με εκθετικό μάλιστα βαθμό στην κοινωνία, αλλά ως επίκεντρό της έχει την πολιτική των περικοπών κι όχι τους όρους εξόδου από την ΕΕ, που οι Εργατικοί έχουν αναγάγει σε προνομιακό πεδίο αντιπαράθεσης προσπαθώντας να φανούν ως το κόμμα της Ευρώπης. Κι ας ισοδυναμεί με πολιτική αιμορραγία αυτή τους η στάση…

Λιτότητα εναντίον διεθνούς δικαίου

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Καμία κυβέρνηση, κανένας διεθνής οργανισμός, υπό καμία περίσταση όσο έκτακτη κι αν χαρακτηριστεί δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει πολιτικές λιτότητας χωρίς να λογοδοτεί και χωρίς να κρίνεται για τα αποτελέσματά τους στη ζωή των  πολιτών! Οργανισμοί δε όπως το ΔΝΤ είναι συνένοχοι όταν οι όροι που επιβάλλουν για να εγκρίνουν τη δανειοδότηση μιας χώρας καταλήγουν να παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα! Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης που θα παρουσιάσει στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Οκτώβριο ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του οργανισμού για θέματα εξωτερικού χρέους και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Χουάν Πάμπλο Μποχοσλκάβσκυ. Η συμβολή της έκθεσης έγκειται στη σημασία που αποδίδει στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην ευθύνη που επωμίζονται για την τήρησή τους τόσο οι εκλεγμένες κυβερνήσεις όσο και οι διεθνείς οργανισμοί. Τέρμα πια στην αδιαφορία και την ατιμωρησία και σε ψευδο-επιχειρήματα για τα οφέλη της λιτότητας, γράφει η έκθεση!

Ο ειδικός επιστήμονας που κατάγεται από την Αργεντινή και θεωρείται από τους πλέον ειδικούς επί του δημόσιου χρέους, στην έκθεσή του αμφισβητεί τη δήλωση που ακούμε να επαναλαμβάνεται ότι «το ΔΝΤ έχει αλλάξει». Ειπώθηκε το 2010 πριν την εισβολή του ΔΝΤ στην Ελλάδα, την ακούσαμε και πιο πρόσφατα στην Αργεντινή, με αφορμή το ενδιαφέρον που επιδεικνύει ο μισητός οργανισμούς για θέματα ισότητας μεταξύ των δύο φύλων, αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και  των ανισοτήτων. «Μερικοί υποστηρίζουν ότι οι ισχυρισμοί για τον  μετασχηματισμό του ΔΝΤ δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε άλλο από μια τεχνητή άσκηση αλλαγής επωνυμίας κι όχι μια προσπάθεια βαθύτερων αλλαγών στις υπάρχουσες πρακτικές. Για παράδειγμα, σε μια μελέτη που συγκρίνει πολιτικές που υποδείχθηκαν σε τέσσερα κράτη της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής πριν το 2011 με πιο πρόσφατες αποδεικνύεται ότι οι πολιτικές του ΔΝΤ δεν έχουν αλλάξει σημαντικά από την μια περίοδο στην άλλη». Το ΔΝΤ επομένως παραμένει φριχτά ίδιο…

Μελέτη-σοκ: Κατά 42% μειώθηκε το εισόδημα των νοικοκυριών το διάστημα 2009-2014

Κατά 42% μειώθηκε το εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών την πενταετία 2009-2014, σύμφωνα με έρευνα της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ, τα αποτελέσματα της οποίας παρουσιαστήκαν στο πλαίσιο του συνεδρίου «Η Ελλάδα μετά» που διοργανώνει ο «Κύκλος Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση», σε συνεργασία με τη «Συμεών Γ. Τσομώκος ΑΕ».

Η μέση μείωση των εισοδημάτων ανήλθε σε 513 ευρώ, ενώ τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας είναι πως

• α. η κρίση έπληξε περισσότερο τους εργαζόμενους απ’ ό,τι τους συνταξιούχους,
• β. το μέγεθος των εισοδηματικών απωλειών φθίνει με την ηλικία,
• γ. η απώλεια των εισοδημάτων αυξάνει ανεβαίνοντας τις εκπαιδευτικές βαθμίδες,
• δ. οι απώλειες είναι μεγαλύτερες για τις οικογένειες με 1 ή 2 παιδιά απ’ ό,τι για τις οικογένειες χωρίς παιδιά ή με τρία παιδιά και πάνω και
• ε. αυξήθηκε σημαντικά και ο σχετικός κίνδυνος φτώχειας των παιδιών και μειώθηκε των ηλικιωμένων.

Η καγκελάριος δεν έχει κανέναν να τη στηρίξει

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Στην  πιο απρόβλεπτη θέση της πολιτικής της καριέρας βρίσκεται η Άνγκελα Μέρκελ δύο χρόνια πριν εγκαταλείψει τη καγκελαρία, όπως έχει η ίδια δηλώσει, ολοκληρώνοντας επιτυχώς τέσσερις θητείες.

Εκτός της Γερμανίας, ο γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν δε φαίνεται πρόθυμος να συναινέσει στο σχέδιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που εξήλθε τραυματισμένο της μάχης των ευρωεκλογών κερδίζοντας 180 έδρες από 221 που είχε συγκεντρώσει το 2014, για να δοθεί στον Μάνφρεντ Βέμπερ το ανώτατο αξίωμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αναμφισβήτητα, πίσω από την άρνησή του δεν κρύβεται τίποτε άλλο παρά η διαχείριση της ήττας του, στην ίδια τη Γαλλία.  Μια άνευ όρων στήριξη στον εκλεκτό της γερμανικής Δεξιάς δεν καταδικάζει μόνο το δικό του κόμμα, Republique en Marche (La Rem), που κέρδισε 22 έδρες, σε ουραγό του παραδοσιακού συντηρητισμού ακυρώνοντας τα υπερφίαλα σχέδια που περιέφερε ανά την Ευρώπη, αναζητώντας συμμάχους για τη συγκρότηση ενός νέου φιλελεύθερου κέντρου, αλλά μένει έκθετος και στην κριτική της Λε Πεν ότι υποβαθμίζει τη  Γαλλία να σέρνεται πίσω από τη Γερμανία. Εκείνο ωστόσο που με βεβαιότητα δοκιμάζει τα νεύρα της καγκελαρίου είναι το επιχείρημα που επικαλείται ο γάλλος πρόεδρος, που για όσους δε θυμούνται στερείται κοινοβουλευτικής εμπειρίας, μιας και ο βατήρας της εισόδου του στην πολιτική ήταν η τράπεζα Ρότσιλντ. Παρόλα αυτά, απορρίπτει μέχρι στιγμής την πρόταση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, δυσκολεύοντας τη ζωή της ευρωπαϊκής Δεξιάς που χρειάζεται εναγωνίως συμμάχους για να κατακτήσει την πολυπόθητη θέση, υποστηρίζοντας ότι ο Βέμπερ στερείται …κυβερνητικής εμπειρίας, δεν έχει υπηρετήσει σε θέσεις υψηλής ευθύνης κι άλλα τέτοια είναι τα επιχειρήματα του …μπαρουτοκαπνισμένου Μακρόν.

Εκτέλεση προϋπολογισμού ή λαϊκών αναγκών;

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Δεν έκρυβαν τη χαρά τους τα στελέχη της κυβέρνησης με αφορμή τα αποτελέσματα από την εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού το πρώτο τρίμηνο του έτους, καθώς φαίνεται οι στόχοι που είχαν τεθεί όχι μόνο να υλοποιούνται αλλά και να ξεπερνιούνται.

Μια πιο προσεκτική ματιά όμως στα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (εδώ ολόκληρη η ανακοίνωση) δείχνει πώς η όποια θετική εικόνα είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής νέων μέτρων λιτότητας, πέραν των όσων έχουν ήδη συμφωνηθεί και ψηφισθεί στη Βουλή, με τη συμφωνία της ΕΕ. Αυτό έτσι που αποδεικνύεται είναι ότι η επίτευξη των στόχων του προϋπολογισμού περνάει πάνω από τις λαϊκές ανάγκες…

Λιτότητα εναντίον εργασίας

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με βάση την κυρίαρχη φιλολογία, οι πολιτικές απαξίωσης της ανθρώπινης εργασίας (ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, μείωση μισθών, εντατικοποίηση, ιδιωτικοποίηση αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, κ.α.) είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας.

Κι ακόμη όταν δεν ερμηνεύονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, η εφαρμογή αυτών των πολιτικών είναι τόσο γενικευμένη και σαρωτική σε όλο τον κόσμο, που δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η υποτίμηση της εργασίας αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής.

Tα κίτρινα γιλέκα εφορμούν στη Βαστίλη

Του Γιώργου Μητραλιά

Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2018, η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων, που τα γαλλικά ΜΜΕ αρέσκονται να χαρακτηρίζουν «ωραιότερη λεωφόρο του κόσμου», γεμίζει από τα οδοφράγματα χιλιάδων «Κίτρινων Γιλέκων» που διαδηλώνουν με κύριο σύνθημα το «Μακρόν παραιτήσου».

Ισχυρές δυνάμεις των γαλλικών ΜΑΤ (CRS) που φράζουν το δρόμο προς το παρακείμενο προεδρικό Μέγαρο, προσπαθούν να διαλύσουν τους διαδηλωτές με μπαράζ χημικών και με σφαίρες από καουτσούκ. Οι συγκρούσεις κρατάνε τουλάχιστον 8 ώρες. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη γαλλική ιστορία, τα άδυτα των αδύτων της γαλλικής μεγαλοαστικής τάξης και του κράτους της, η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων που ενώνει την Αψίδα του Θριάμβου με την Πλατεία Ομονοίας, βλέπει να εισβάλει σε αυτήν και να χτυπιέται με τις δυνάμεις καταστολής η πλέμπα των απόκληρων «από κάτω» που προσπαθούν να φτάσουν στο Προεδρικό Μέγαρο!…

Στη «μέγκενη» του ΔΝΤ η Αργεντινή με 57 δισ. δολάρια

Αναβιώνουν οι άσχημες μνήμες της δεκαετίας του 1990 στην Αργεντινή, καθώς το Μπουένος Άιρες ανακοίνωσε πως έφθασε σε συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για δάνειο ύψους 57 δισ. δολαρίων. Η κυβέρνηση της χώρας καλείται, τώρα να προβεί σε σκληρές μεταρρυθμίσεις.

Η κυβέρνηση Μάκρι είχε εξασφαλίσει ένα δάνειο ύψους 50 δισ. δολαρίων στο πλαίσιο της συμφωνίας με το ΔΝΤ τον Ιούνιο, μετά τις αρνητικές οικονομικές εξελίξεις για τη χώρα, όμως η Κριστίν Λαγκάρντ ανακοίνωσε ότι η συμφωνία «έκλεισε» στα 57,1 δισ. δολάρια.

Έρευνα: Η θνησιμότητα επιταχύνθηκε στην Ελλάδα στα χρόνια της λιτότητας

Θανάσιμη η λιτότητα στην Ελλάδα

Η Ελλάδα μπήκε σε δημοσιονομικό πρόγραμμα το 2010. Η περικοπή στις δαπάνες άγγιξε και το χώρο της Υγείας, μειώνοντας τη συνολική δαπάνη (δημόσια και ιδιωτική) από 9,8% του ΑΕΠ το 2008 σε 8,1% του ΑΕΠ το 2014. Την ίδια στιγμή, στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι συνολικές δαπάνες των χωρών κατά μέσο όρο αυξήθηκαν 9,4% του ΑΕΠ το 2008 σε 10% του ΑΕΠ το 2014. Επηρεάστηκε η υγεία των πολιτών της Ελλάδας από τα μέτρα λιτότητας; Κι αν ναι, με ποιον τρόπο εκδηλώθηκαν οι όποιες ασθένειες και πώς μπορεί να εξηγηθεί η εκδήλωση αυτών των ασθενειών; Πάνω από 20 ερευνητές από διάφορες χώρες, με επικεφαλής της ομάδας τον Γεώργιο Κωτσάκη από το Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, επιχείρησαν να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα δημοσιεύοντας τη μελέτη τους στην διεθνώς αναγνωρισμένη ιατρική επιθεώρηση The Lancet.

Εσωτερική και εξωτερική αποικιοκρατία

Του Τάσου Τσακίρογλου

«Η Ευρώπη δεν είναι παρά ένα έθνος που αποτελείται από περισσότερα. Η Γαλλία και η Αγγλία έχουν ανάγκη την ευημερία της Πολωνίας και της Μοσχοβίας, όπως μια επαρχία τους έχει ανάγκη τις άλλες. Το κράτος που πιστεύει ότι αυξάνει τη δύναμή του καταστρέφοντας τη δύναμη κάποιου άλλου, με το οποίο έχει σχέσεις, εξασθενεί συνήθως μαζί μ’ αυτό». Οι διαπιστώσεις αυτές που κάνει ο Μοντεσκιέ τον 18ο αιώνα φαίνονται περισσότερο έγκυρες σήμερα ακόμα και από την εποχή στην οποία διατυπώθηκαν.

Η Γερμανία και οι βόρειοι δορυφόροι της με την επίδειξη δύναμης και αλαζονείας που κάνουν όλα τα τελευταία χρόνια απέναντι στον ευρωπαϊκό Νότο, αλλάζουν όχι μόνο το οικονομικό και πολιτικό, αλλά και το κοινωνικό τοπίο της ηπείρου. Οι δαίμονες που αφυπνίζει η γερμανική εμμονή με τη δημοσιονομική πειθαρχία (ορντολιμπεραλισμός), η «ηθικοποίηση» και ποινικοποίηση της διεθνούς πολιτικής και ο κοντόθωρος εγωισμός που επιδεικνύει το Βερολίνο δεν υπονομεύουν απλώς το εγχείρημα της Ε.Ε.

Austerityland / Στη χώρα της λιτότητας

Του Leigh Phillips *

Μετάφραση για την ΕΛ.Λ.Α.Σ : N.K.

Aναδημοσίευουμε ένα εξόχως προφητικό κείμενο 5 ετών με αφορμή τη νέα συνταγματική “δημοκρατική” εκτροπή της Ιταλίας . Εδώ βρίσκονται οι αλήθειες που δεν βολεύουν κανέναν και αφορούν την “δημοκρατικά θεσπισμένη” Ευρωχούντα που όποτε δε βολεύεται από τη βούληση των λαών δεν έχει κανένα πρόβλημα να καταλύει τα πάντα.

JP Morgan προς την περιφέρεια της ευρωζώνης: «Ξεφορτωθείτε τα ριζοσπαστικά, αντι-φασιστικά συντάγματα σας”

Μερικές φορές θαυμάζω πόσο αντισηπτική και μειλίχια ακόμη, μπορεί να είναι η γλώσσα των πιο άθλιων και αχρείων έγγραφων.

Την περασμένη εβδομάδα, η ευρωπαϊκή οικονομική ερευνητική ομάδα μαζί με την JP Morgan, το παγκόσμιο οικονομικό γίγαντα, έθεσε ένα 16σέλιδο έγγραφο σχετικά με την κατάσταση των ρυθμίσεων της ζώνης του ευρώ. Αυτό συνεπαγόταν μια σύνοψη από ό, τι δουλειά έχει γίνει μέχρι τώρα και τι δουλειά υπάρχει ακόμη για να γίνει στα θέματα της εθνικής κυριαρχίας, των νοικοκυριών και την απομόχλευση του τραπεζικού τομέα,  διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (μείωση του κόστους εργασίας, καθιστώντας ευκολότερες τις απολύσεις εργαζομένων,  ιδιωτικοποιήσεις, “απορρύθμιση”, απελευθέρωση «προστατευόμενων» βιομηχανιών, κλπ.) και εθνικές πολιτικές μεταρρυθμίσεων.

Οι δανειστές και τα πειθήνια όργανα

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Δεν πρέπει να νιώθουμε άσχημα όταν διαβάζουμε από τον ξένο Τύπο πώς μας έβλεπαν και πώς τώρα μας θωρούν και μας κρίνουν οι ευρωπαϊκές εφημερίδες· μας πονάει, δε λέω, αλλά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την πραγματικότητα και να συνεχίσουμε να ζούμε μες στις αυταπάτες μας.

Πώς να αγνοήσεις, π.χ., ότι οι δανειστές μόνο καλά λόγια έχουν για την κυβέρνηση της αριστεροδεξιάς; Οτι ο «πάλαι ποτέ επαναστάτης» (;) Αλέξης Τσίπρας «υλοποιεί τις οδηγίες των δανειστών με μεγαλύτερη συνέπεια από όλους τους προκατόχους του»;

Προς προβληματισμό τίθενται όλα αυτά και όχι αναγκαστικά προς ψόγον. Βγαίνει, λ.χ., ο πρωθυπουργός και οι περί αυτόν στην κυβέρνηση και «αφηγούνται» την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια και την ασφυξία τάχα τον Αύγουστο που μας έρχεται, χωρίς να αναφέρουν την αβάσταχτη υποχρέωσή τους –όπως οι ίδιοι την έχουν υπογράψει– για ελάφρυνση του χρέους.

Ποια ελάφρυνση; Και πότε; Τον εικοστό δεύτερο μήπως αιώνα;

Κοινωνική λεηλασία με παλιά και νέα μέτρα που αγγίζουν τα 2 δισ.

Του Μάκη Βάσιλα

Προϋπολογισμός λιτότητας, φόρων και συνέχισης της αντεργατικής πολιτικής είναι για ακόμα μια φορά και ο φετινός που κατατέθηκε την περασμένη εβδομάδα στη βουλή. Η παραπάνω φράση τείνει να γίνει δυστυχώς ένα ακόμη κλισέ, αφού κάθε χρόνο τέτοια εποχή δεν υπάρχει κάποια άλλη για να χαρακτηρίσει το περιεχόμενό του. Το μόνο που ίσως παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον είναι να παρακολουθεί κανείς τα βήματα κατρακύλας των κυβερνητικών στελεχών που –όπως και οι καλόγεροι– βαφτίζουν το κρέας ψάρι και επιδίδονται σε διαγωνισμό τερατολογιών και αδιανόητων λογικών ακροβασιών προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Στο ίδιο πλαίσιο και τα καινούργια κυβερνητικά παπαγαλάκια, στα νέα μέσα της νέα διαπλοκής που δημιουργούνται με σταθερό τρόπο, προκειμένου να συνεισφέρουν στην κυβερνητική προπαγάνδα. Σύμφωνα με αυτά, η χώρα βγαίνει οσονούπω σε ξέφωτο οπότε ο προϋπολογισμός αυτός θα είναι ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός. Και όπως έχουμε πολλές φορές αναφέρει, αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί σου, εν προκειμένω με το κυβερνητικό αφήγημα, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν. Σε κάθε περίπτωση, από όποια σκοπιά κι αν τον δει κανείς, δύσκολα θα μπορέσει να βρει κάποιο θετικό στοιχείο για να αναφέρει. Ακόμα και από την σκοπιά της κυβέρνησης υπάρχει η παραδοχή ότι είναι ένας ακόμα μνημονιακός προϋπολογισμός που όμως λόγω της «ταξικής μεροληψίας της» δίνει τα περιθώρια για αισιοδοξία και ανάπτυξη. Ωστόσο μια πρόχειρη ματιά στα στοιχεία του πραγματικά καταδεικνύουν το μέγεθος της «ταξικής μεροληψίας» από την αντίθετη όμως πλευρά.

Η απολίπανση των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων

Toυ Σπύρου Παναγιώτου

Η διέξοδος της χώρας απαιτεί ένα σχέδιο στήριξης τους

Η μεγάλη πτώση του ΑΕΠ της χώρας στα χρόνια 2008 – 2016 συγκρίνεται μόνο με περιόδους πολέμου. Με μια διαφορά. Συνήθως μετά το τέλος ενός πολέμου ακολουθεί μια περίοδος οικονομικής άνθισης. Αντίθετα η μνημονιακή καταστροφή, μεθοδευμένα, παίρνει μόνιμα χαρακτηριστικά και σχεδιασμένα ανατινάζει κάθε δυνατότητα επιστροφής στο παρελθόν. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, η κρίση αξιοποιείται ως ένα πείραμα μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών διευθετήσεων. Τα εξαγόμενα αυτού του πειράματος θα είναι χρήσιμα σε μια γενικευμένη εφαρμογή σύμφωνα με όσα εξαγγέλλουν οι ιεροφάντες του συστήματος στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς και της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης.

Με αυτή την έννοια το μνημόνιο στην Ελλάδα δεν επιβλήθηκε για να αρθεί με την δήθεν εξυγίανση των δημοσιονομικών μεγεθών. Άλλωστε οι ίδιοι οι εφαρμοστές του, χωρίς ντροπή, δηλώνουν ότι τα ίδια τα μέτρα που επιβάλλονται επιβαρύνουν χειρότερα τα μεγέθη που υποτίθεται ότι θα θεράπευαν.

Απτός εμπαιγμός

Του Νίκου Ταυρή

Ταξίδι στις ΗΠΑ και κοινωνικό μέρισμα

Ο πρωθυπουργός μιλώντας στην Βουλή για την αναβάθμιση των F16 ανέφερε τα φοβερά «απτά αποτελέσματα» του ταξιδιού στις ΗΠΑ. «Πρώτη φορά ακούσαμε τον πρόεδρο των ΗΠΑ να μιλά δημόσια για την ανάγκη ελάφρυνσης του ελληνικού δημοσίου χρέους, απτό αποτέλεσμα η δήλωσή του ότι η ελληνική οικονομία στέκεται στα πόδια της, απτό αποτέλεσμα ήταν η σύσταση ομάδας εργασίας μεταξύ των υπουργών μας για επενδύσεις στην Ελλάδα. Απτό αποτέλεσμα είναι η ανακοίνωση για κατασκευή σταθμού υγροποιημένου αερίου στην Αλεξανδρούπολη, ενώ είμαστε η δεύτερη χώρα στην Ευρώπη που ανοίγει τις πύλες της για εισαγωγή σχιστολιθικού αερίου. Απτό αποτέλεσμα είναι η αναγνώριση ότι η επόμενη ΔΕΘ, που τιμώμενη χώρα θα είναι οι ΗΠΑ, θα αποτελέσει σημείο καμπής για τις αμερικανικές επενδύσεις. Απτό αποτέλεσμα η αναγνώριση της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή. Τέλος, απτό αποτέλεσμα ήταν η διαβεβαίωση από πλευράς της διευθύντριας του ΔΝΤ ότι η Ελλάδα πέρασε τον κάβο». Το προς στιγμήν απτό είναι το κοντράτο (ύψους 2.4 δισ.) για την αναβάθμιση των F16 που ανακοίνωσε ο Τραμπ και η αναβάθμιση της Σούδας. Τα υπόλοιπα είναι στιγμιαία λόγια και φιλοφρονήσεις. Μάλλον εμείς βάζουμε το χέρι στην τσέπη κι όχι οι Αμερικανοί.

Έρχεται όμως κι ένα άλλο εγχώριο «απτό»: Με τυμπανοκρουσίες, με πανηγυρισμούς η κυβέρνηση θα ξαναμοιράσει σε ευπαθείς ομάδες για δεύτερη φορά «κοινωνικό μέρισμα». Το ύψος του ποσού θα είναι περίπου 800 εκατομμύρια μέχρι 1 δισ. και θα δοθεί σε ένα εκατομμύριο πολίτες. Την στιγμή που η κυβέρνηση έχει δεσμεύσει την οικονομία με στάση πληρωμών προς τους συνταξιούχους εδώ και 3 χρόνια, και χρωστά περίπου 3δισ. σε δικαιούχους, την στιγμή που έχει υπογράψει περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων και ο νόμος Κατρούγκαλου με την «προσωπική διαφορά» από 2019 θα τις αποτελειώσει, μοιράζει κιμπάρικα το φιλοδώρημα παριστάνοντας πως νοιάζεται για τους αδύναμους. Λες και τα εξωφρενικά πρωτογενή πλεονάσματα που έχει δεσμευτεί μέχρι το 2021 θα προέλθουν από άλλες περικοπές κι όχι από διαρκή λιτότητα που εφαρμόζει.

Φτώχεια: ένα θέμα ταμπού

Του Περικλή Κοροβέση

«Τα χειρότερα είναι σαφέστατα πίσω μας», δήλωσε ο πρωθυπουργός. Πού στηρίζει αυτήν την αισιοδοξία ο κ. Τσίπρας είναι άκρως απόρρητο.

Ενα κρατικό μυστικό που αν διαρρεύσει θέτει σε κίνδυνο την εθνική μας ασφάλεια και μπορεί να αντιδράσουν άσχημα οι αγορές και να φάμε πόρτα. Ακόμα και εκείνοι οι συνάδελφοι που ειδικεύονται να κάνουν τις διαρροές του Μαξίμου ρεπορτάζ, εσίγησαν.

Εντούτοις κάποιοι άνθρωποι είναι περίεργοι -και είναι κρίμα που η περιέργεια δεν έχει γίνει ακόμα επάγγελμα- και ψάχνουν να βρουν τα ερείσματα αυτής της αισιοδοξίας σε μια χώρα πτωχευμένη και σε βαθιά κατάθλιψη.

Ανάμεσά τους και εγώ. Αλλά επειδή δεν έχουμε στοιχεία γιατί χαίρεται ο πρωθυπουργός μας και χαμογελάει όλη την ώρα, θα αρκεστούμε σε μερικές υποθέσεις εργασίας.

Χαστούκι στην κυβέρνηση η απόφαση του Γιούρογκρουπ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε παταγώδη αποτυχία οδηγήθηκε ο κυβερνητικός σχεδιασμός με την απόφαση του Γιούρογκρουπ στις 15 Ιουνίου 2017, καθώς το οικονομικό επιτελείο δεν εξασφάλισε το παραμικρό απ’ όσα ήλπιζε.

Οι λεπτομέρειες της απόφασης περιγράφουν ένα ακόμη κυβερνητικό Βατερλώ, μια παταγώδη αποτυχία, εφάμιλλη των διαψεύσεων που ένιωσαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 που εναπόθεταν τις ελπίδες τους στο έλεος των δανειστών!

Θάτσερ: η ιδρύτρια της Ε.Ε.

Του Περικλή Κοροβέση

Το 1987, η Μάργκαρετ Θάτσερ, ήδη οκτώ χρόνια στην εξουσία, σε μια συνέντευξή της στο περιοδικό «Woman’s own», εξηγούσε τη φιλοσοφία της όπως την είχε πραγματώσει στο κυβερνητικό της έργο.

«Τι είναι η κοινωνία; Δεν υπάρχει. Υπάρχουν άντρες, γυναίκες και οικογένειες. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτούς. Αυτό είναι έργο δικό τους». Και λιγάκι πιο κάτω εξηγούσε γιατί διέλυσε το κράτος πρόνοιας.

«Ερχεται ο άλλος και σου λέει: “Και σε τι μου χρησιμεύει να εργαστώ; Τα ίδια παίρνω από το ταμείο ανεργίας”. Δηλαδή η κοινωνία αποτελείται από μεμονωμένα άτομα. Επιβιώνουν αυτοί που το αξίζουν και οι άλλοι είναι άξιοι της τύχης τους». Η γυναίκα που εφάρμοσε πρώτη στην Ευρώπη το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού (μετά τον δικτάτορα Πινοσέτ και τον Ρίγκαν) είναι αξιοθαύμαστη για τον κυνισμό της.

Αξιος ο μισθός μας

Toυ Περικλή Κοροβέση

Σε εποχές λιτότητας, όλοι έχουμε κάποιον αόρατο δράκο που μας κυνηγάει και μας αγχώνει. Είναι η βαθμιαία πτώση του βιοτικού μας επιπέδου και η δραστική μείωση της αγοραστικής μας δύναμης. Για να επιβιώσουμε όλο και κάτι πρέπει να κόβουμε. Και αυτό που κόβουμε είναι το «έξω» που για τον καθένα είναι διαφορετικό.

Αλλος είχε το ταβερνάκι του, κάποιοι τα θεάματά τους, άλλοι τις εκδρομές τους ή τα χόμπι τους, από τα οποία έπαιρναν μιαν απόλαυση. Να μη μιλήσουμε τώρα για ταξίδια ή διακοπές γιατί θα μοιάζει πρόκληση, τη στιγμή που ο άλλος τρέφεται από τους κάδους των σκουπιδιών.

Αλλά δεν είναι μόνο το «έξω» που κόβεται, είναι και το «μέσα». Δηλαδή το φαγητό. Αυτά που δεν κόβονται είναι οι λογαριασμοί και οι φόροι. Και αν τύχει κάτι έκτακτο, π.χ. να χαλάσει ο θερμοσίφωνας, τότε θα πρέπει να κόψεις από το φαγητό.

Χορτοφάγος σε χασαποταβέρνα

Tου Περικλή Κοροβέση

Υπάρχει ένας τρόπος σκέψης που είναι ευρύτατα διαδεδομένος: Είναι το δίλημμα: «Τι να διαλέξω; Ενα μικρό κακό ή ένα μεγάλο κακό;» και η απάντηση έρχεται αβίαστα. Το μικρό κακό είναι το καλύτερο.

Στο ερώτημα να επιλέξουμε ανάμεσα στο καλό και το κακό η απάντηση είναι προφανής. Αν και βέβαια εδώ υπάρχει ένα φιλοσοφικό πρόβλημα. Ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό -αρχαίο ερώτημα-, όταν το κακό παρουσιάζεται σαν καλό και το καλό σαν κακό. Κατά κανόνα, είναι η εξουσία που τα ορίζει και έχει να κάνει με τα συμφέροντά της και όχι με την αντικειμενική πραγματικότητα.

Η θεωρία του μικρού και μεγάλου κακού βρίσκει την πλήρη δικαίωσή της στην πολιτική και συχνά γίνεται το βασικό επιχείρημα για να υποστηρίξει μια παράταξη την ύπαρξή της. Ακούμε συχνά πυκνά από τους εναπομείναντες συριζαίους:

Εθνική επιτυχία τα πλεονάσματα 3,5% για 10 χρόνια;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Απαράδεκτα αρνητικό, σε σχέση με τις υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, ήταν το αποτέλεσμα της συνόδου του Γιούρογκρουπ στις 5 Δεκεμβρίου 2016.

Μια ψυχρή αποτίμηση της απόφασης, που δε διακατέχεται από το άγχος της επιβεβαίωσης, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν μία επιβλαβής για τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας απόφαση, που παγιώνει και δεν αναιρεί την υπερχρέωση, για πέντε συγκεκριμένους λόγους.

Πρώτος, η κυβέρνηση πίστευε ότι το Γιούρογκρουπ της 5ης Δεκεμβρίου θα επιτάχυνε την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Θα εκβίαζε δηλαδή τους θεσμούς για μια συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο, που θα έδινε το πράσινο φως για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Αυτό  δεν έγινε. Η ανακοίνωση (http://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2016/12/05-eurogroup-statement-greece/) επισημαίνει στην αρχή της 7ης παραγράφου ότι «το Γιούρογκρουπ καλεί τους θεσμούς και την Ελλάδα να επαναλάβουν τις διαπραγματεύσεις προκειμένου να φτάσουν σε τεχνική συμφωνία όσο το δυνατό συντομότερα». Κανένα έλεος για τους προσκυνημένους…

Ο εμπειρογνώμονας του Ο.Η.Ε. για την Ελλάδα: « Η υπερβολική λιτότητα σκότωσε γιατρούς και νοσοκόμες πριν στραφεί στους ασθενείς»

Του Ερίκ Τουσέν

Ο Juan Pablo Bohoslavsky, ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του Ο.Η.Ε., δημοσίευσε και παρουσίασε πρόσφατα έκθεση για την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, προκειμένου να γίνουν αντιληπτά τα αποτελέσματα που επέφερε το χρέος στην άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. To C.A.D.T.M. – Eπιτροπή για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου κόσμου –συστήνει να λάβετε γνώση της εν λόγω έκθεσης, μέσα από τον σύνδεσμο A/HRC/31/60/Add.2 (Report of the Independent Expert on the effects of foreign debt and other related international financial obligations of States on the full enjoyment of human rights, particularly economic, social and cultural rights -Mission to Greece (έκθεση 29ης Φεβρουαρίου 2016).

Ο πίνακας εξέλιξης των δημοσίων δαπανών, στο διάστημα2009 – 2013,είναι εξαιρετικά διαφωτιστικός. Στοσύνολότουςοιδαπάνεςπέρασαναπό128 Δις € σε 108 Δις €. Οι δαπάνες για την δημόσια υγεία μειώθηκαν κατά 42%, οι δαπάνες που σχετίζονται με την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού μειώθηκαν κατά 81%, ενώ οι δαπάνες που σχετίζονται με τα επιδόματα ανεργίας μειώθηκαν κατά 30%,παρόλο που ο αριθμός των ανέργων πολλαπλασιάστηκε επι 3. Όπως δήλωσε ο εμπειρογνώμονας του Ο.H.E.: « Η υπερβολική λιτότητα στον τομέα της δημόσιας υγείας σκότωσε κυριολεχτικά θεράποντες ιατρούς και νοσοκόμες, πριν στραφεί στους ασθενείς » (“the excessive austerity in the public health care sector literally killed first nurse and doctor before treating the patient”).

Περιττό καθιστούν το κούρεμα τα αντιλαϊκά μέτρα της αξιολόγησης

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πού συμφωνούν και που διαφωνούν Γερμανοί και Αμερικάνοι; Αυτό είναι το ερώτημα που διευκολύνει την κατανόηση της αντιπαράθεσης γύρω από την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους και, το σημαντικότερο, την αποκάλυψη των ορίων αυτής της αντιπαράθεσης.