“Αρνητής της γενοκτονίας των Αρμενίων” ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία;

Το 2014 ο Ρεπουμπλικανός πρώην γερουσιαστής της Αριζόνας, Τζεφ Φλέικ, είχε καταψηφίσει το ψήφισμα για την αναγνώριση της γενοκτονίας.

Γιατί η διαμάχη Ντράγκι – Ερντογάν αφορά και την Ελλάδα

Του Γιώργου Παυλόπουλου

«Πυρά» κατά του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εκτόξευσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι, ο οποίος αφού τον κατηγόρησε ότι «ταπείνωσε» την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν, επεσήμανε χαρακτηριστικά πως είναι σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς με τους «δικτάτορες».

«Δεν συμφωνώ σε καμία περίπτωση με τη συμπεριφορά του Ερντογάν προς την κ. φον ντερ Λάιεν… Νομίζω ότι δεν ήταν κατάλληλη αυτή η συμπεριφορά και λυπάμαι πολύ για την ταπείνωση που έπρεπε να υποστεί», τόνισε.

Με φραστικές καταδίκες «χαϊδεύουν» την τουρκική επιθετικότητα

Εμμένουν στην τακτική της φραστικής -αλλά όχι πρακτικής- καταδίκης των προκλητικών ενεργειών της Τουρκίας, οι Βρυξέλλες, ενθαρρύνοντας με αυτό τον τρόπο τις διεκδικήσεις της Άγκυρας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδίκασε σήμερα τη συνέχιση των «μονομερών ενεργειών» και της «εχθρικής ρητορικής» εκ μέρους της Τουρκίας, αλλά απέφυγε έστω και την παραμικρή  αναφορά στη λέξη κυρώσεις, παρέχοντας μια ακόμη ένδειξη για το είδος του παζαριού που γίνεται με την Άγκυρα, το οποίο κορυφώνεται ενόψει της Συνόδου Κορυφής στις 10 Δεκέμβρη.

Ερντογάν από νίκη σε νίκη. Μητσοτάκης από κάμψη σε κάμψη.

Του Δημήτρη Πλακογιάννη

Το δράμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής θυμίζει τηλεοπτική σαπουνόπερα παιγμένη ανηλεώς σε επανάληψη. Επί μήνες ολόκληρους, το ίδιο σχέδιο, η ίδια γραμμή, οι ίδιες ατάκες, οι ίδιες σκηνές, οι ίδιες μεγαλόστομες κοινοτυπίες: Σε πολύ υψηλούς τόνους ζητάμε με δηλώσεις περιορισμό της Τουρκίας και δέσμευση των εταίρων για βαρύτατες κυρώσεις… Και σε κάθε επανάληψη, το ίδιο τέλος: αδιέξοδο, υποταγή, εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η αναζήτηση προστάτη, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν στέφθηκε με επιτυχία. Τα δισεκατομμύρια στην Γαλλία για εξοπλισμούς, η μετατροπή της χώρας σε μία τεράστια αμερικάνικη βάση, η αποδοχή της επιβεβλημένης από την Γερμανία συμφωνίας για το προσφυγικό, δεν άλλαξαν ουσιαστικά την στάση των ξένων απέναντι στην υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων. Το περισσότερο που πήραμε ήταν ένα διπλωματικό «χτύπημα στην πλάτη». Η Γερμανία παραμένει στο πλευρό της Τουρκίας, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να τηρούν «ίσες αποστάσεις», η Γαλλία παραμένει ανήμπορη και σε υποχώρηση. Και η Τουρκία συνεχίζει να επεκτείνει την επιρροή της, να δημιουργεί τετελεσμένα, να επιβάλλεται δια της ισχύος ως αναγκαίος συνομιλητής οποιουδήποτε θέλει να πλησιάσει την περιοχή της Αν. Μεσογείου.

Δεκαπέντε κεράκια στην τούρτα του Ερντογάν στην Αφρική

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Στις αρχές του περασμένου μήνα, για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, η Σομαλία απασχόλησε τα ΜΜΕ με μια ευχάριστη είδηση: Μια γυναίκα έφερε στον κόσμο πεντάδημα – φαινόμενο που παρατηρείται μια φορά σε κάθε 55 εκατ. γέννες! Μόνο λίγοι, προσεκτικοί θεατές και αναγνώστες, όμως, ίσως να πρόσεξαν ότι το νοσοκομείο ονομάζεται «Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν»…

Μάλιστα, το νοσοκομείο «Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν» όπου γεννήθηκαν τα παιδιά είναι μια από τις πιο σύγχρονες μονάδες, όχι μόνο στην Σομαλία αλλά σε ολόκληρη την υποσαχάρεια Αφρική. Πολλοί λιγότεροι γνωρίζουν ότι σε λίγους μήνες θα γιορτάσουν τα δέκατα γενέθλιά τους αρκετά παιδιά που ακούν στο όνομα Ερντογάν και Ιστανμπούλ. Ο γονείς τους επέλεξαν αυτά τα ονόματα ύστερα από την πρώτη επίσκεψη που πραγματοποίησε ο Τούρκος πρωθυπουργός στη Σομαλία το 2011, προσφέροντας σε αυτή την πάμφτωχη χώρα προγράμματα αρωγής και έργα υποδομής, εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις συμβολικές αλλά ηχηρές ιστορίες της τουρκικής διείσδυσης στην Αφρική, που φέτος συμπληρώνει 15 χρόνια ζωής.

Το φιάσκο της Κορσικής

Γράφει ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς

H καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και στην Κορσική έβρεχε την Πέμπτη, ημέρα της διεξαγωγής της Μεσογειακής Διάσκεψης, αλλά δεν «έβρεχε» πολυπόθητες συμφωνίες, παρά μόνο παιχνίδια με τις λέξεις όπως αλληλεγγύη, στήριξη, κυρώσεις… που φάνταζαν σαν καθρεφτάκια που κάποτε άλλοτε έδιναν αποικιοκράτες σε ιθαγενείς, εποφθαλμιώντας τη γη και τον πλούτο τους.

Στη δικιά μας περίπτωση, οι Γάλλοι αφού έχουν εξασφαλίσει το μεγαλύτερο μέρος της εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων στις θαλάσσιες περιοχές μας, περιμένουν τώρα την αγορά -με χρήματα φυσικά που θα μας δανείσουν- Ραφάλ, φρεγατών κι ότι άλλο διαθέτει η αμυντική τους βιομηχανία, η οποία βλέπει με το πέρασμα των χρόνων τις παραγγελίες της να μειώνονται και να μην πιάνει τους στόχους της. Αν όμως επιτευχθούν αγορές κι από την Ελλάδα, στα γαλλικά κρατικά ταμεία θα εισρεύσει ζεστό χρήμα, ενώ η γαλλική κυβέρνηση θα έχει εξασφαλίσει για τα επόμενα χρόνια, εργασία σε χιλιάδες εργαζόμενους – ψηφοφόρους, οι οποίοι χαρίζουν την ψήφο τους εκεί που τρώνε ψωμί.

Δολοφονούν κατ’ εξακολούθησιν

Του Θανάση Σκαμνάκη

Το άρθρο της προηγούμενης Κυριακής για τον φονικό κόσμο απαιτεί μια τουλάχιστον συνέχεια για να είναι πιο συνεπές (αν και εδώ που τα λέμε οι φονικές ιστορίες για τον καπιταλισμό δεν έχουν τέλος). Σ’ αυτήν χρειάζεται, νομίζω, να μνημονευθούν, ακόμα κι αν έχουν μεγάλη απόσταση στο χώρο, ίσως και στο χρόνο (“αναχρονιστική” και ωμή η μια, πιο “σύγχρονη” και εκλεπτυσμένη, αλλά και πιο διαρκής, η άλλη) δυο όψεις του ίδιου θανάτου.

Ας επιστρέψουμε κατ’ αρχήν στα οπιούχα φάρμακα. Πριν έναν χρόνο ακριβώς, στις 4 Σεπτεμβρίου του 2019, εδώ στο Kommon είχαμε αναδημοσιεύσει άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη από την εφημερίδα “Νέα Σελίδα”, όπου περιγράφεται η ευρείας κλίμακας καταστροφή της υγείας των αμερικάνων πολιτών εξ αιτίας της χρήσης οπιούχων φαρμάκων. Αφορμή για το άρθρο είχε δώσει η καταδίκη της φαρμακευτικής εταιρείας Johnson & Johnson από δικαστήριο της Οκλαχόμας.

Ελλάς – Γαλλία – Επικυριαρχία

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ένα κλασικό μοτίβο κάνει την εμφάνισή του στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης κάθε φορά που η Γαλλία, για δικούς της λόγους, φαίνεται να στηρίζει ορισμένες από τις ελληνικές θέσεις.

Όλοι θυμούνται αίφνης το αεροσκάφος που έφερε τον Καραμανλή από το Παρίσι μετά τη δικτατορία, τον στρατηγό Ντε Γκολ που αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ όπως έκανε και η Ελλάδα μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αλλά και τις στενές σχέσεις του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Φρανσουά Μιτεράν. Η «συμμαχία» με τη Γαλλία παρουσιάζεται σαν μια αδιασάλευτη σταθερά της εξωτερικής μας πολιτικής και το Παρίσι σαν από μηχανής θεός, που θα συντρέξει τη χώρα μας στις δύσκολες στιγμές.

Τουρκία: Έλεγχος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και με το νόμο

Έλεγχος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και με το νόμο στην Τουρκία, μετά και την ψήφιση σχετικού νομοσχεδίου. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο οι βασικοί ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter και το Facebook, θα πρέπει να έχουν εκπρόσωπο στην Τουρκία και να υπακούν στις αποφάσεις τουρκικών δικαστηρίων για την απομάκρυνση περιεχομένου υπό την απειλή αυστηρών κυρώσεων. Σύμφωνα με το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), στόχος του νομοσχεδίου είναι να σταματήσουν οι προσβολές μέσω διαδικτύου…

Στις αρχές Ιουλίου ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε ζητήσει να «μπουν σε τάξη» οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωση. Μια από τις αφορμές τα «προσβλητικά σχόλια» στο Twitter για την κόρη του και τον γαμπρό του.

Αιγαίο και νησιά Σπράτλι: Οι ομοιότητες με μία διεκδίκηση υφαλοκρηπίδας πολλά χιλιόμετρα μακριά

Tου Άρη Χατζηστεφάνου

Καθώς ο ελληνικός και ο τουρκικός στόλος άρχισαν να δοκιμάζουν ο ένας τις αντιδράσεις του άλλου στο Αιγαίο, μια αντιπαράθεση με τρομακτικές ομοιότητες κλιμακωνόταν σε απόσταση 9.500 χιλιομέτρων, στη νότια κινεζική θάλασσα.

Μια αντιπαράθεση από την οποία η Ελλάδα μπορεί να αντλήσει πολύτιμα συμπεράσματα, αν όχι για το πώς να αναπτύσσει τις ναυτικές τις δυνάμεις, τουλάχιστον για το ποιοι πρέπει και δεν πρέπει να είναι οι σύμμαχοί της.

Εδώ και δεκαετίες, τουλάχιστον έξι χώρες (Κίνα, Ταϊβάν, Βιετνάμ, Φιλιππίνες, Μαλαισία και Μπρουνέι) διεκδικούν απόλυτη κυριαρχία (ή κυριαρχικά δικαιώματα) σε όλα ή μερικά από τα νησιά και τις νησίδες Σπράτλι. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα βραχονησίδων και μικροσκοπικών νησιών που θεωρητικά δεν θα τα γνώριζε κανείς εάν δεν είχαν την «ατυχία» να βρίσκονται πάνω σε ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά περάσματα του πλανήτη και κοντά σε κοιτάσματα πετρελαίου.

Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, αν οι ελληνοτουρκικές διαφορές φαντάζουν σύνθετες στα μάτια ενός μη ειδικού, οι ταυτόχρονες διεκδικήσεις έξι χωρών για τα Σπράτλι θα μπορούσαν να οδηγήσουν και τους μεγαλύτερους διεθνολόγους στα όρια της σχιζοφρένειας. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τι συμβαίνει κάθε φορά που ένα ωκεανογραφικό σκάφος ή ακόμη και η βάρκα ενός ψαρά διασχίζουν μια περιοχή όπου κάθε χώρα έχει διαφορετικές διεκδικήσεις χωρικών υδάτων, υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.

Για την πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση

Η πρόθεση εξόδου τουρκικών ερευνητικών και πολεμικών πλοίων στην θαλάσσια περιοχή νότια και ανατολικά του Καστελόριζου αποτελεί συνέχεια και κλιμάκωση του σεναρίου που εξελίσσεται εδώ και χρόνια στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι σχέσεις αυτές καθορίζονται από την διαπλοκή τριών παραγόντων: του τουρκικού επεκτατισμού, της ελληνικής υποχωρητικότητας και της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του διαίρει και βασίλευε.

Τελικός στόχος παραμένει η συγκυριαρχία και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου υπό ιμπεριαλιστική κυριαρχία. Οι εκκρεμότητες για τις ΑΟΖ, οι διαφορές για την υφαλοκρηπίδα, το γκριζάρισμα νησιών, τα «αμφισβητούμενα» νερά, ο αναθεωρητισμός συνθηκών και συνόρων, είναι επιμέρους κομμάτια μιας στρατηγικής που επίμονα και διαχρονικά, ωθεί στη συγκεκριμένη κατάληξη.

Η παραδοχή του Ντόκου και η Ελλάδα ως… διπλή μαζορέτα (των ΗΠΑ και του Ισραήλ)

Του Διονύση Ελευθεράτου

Εάν η «απορία ψάλτου» είναι… ο βήχας, κάθε αμηχανία και «παγωμάρα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη εύκολα επισύρει κάτι βολικότερο: «Καταχώνιασμα» των θεμάτων που προκάλεσαν την ενόχληση. Με τόση ισχύ που διαθέτει στα ΜΜΕ η κυβέρνηση, γιατί να μην αποφεύγει ακόμη και τον βήχα; Προτιμότερη είναι η τάχιστη παράδοση του ακανθώδους ζητήματος στη λήθη. Όπως ακριβώς συνέβη με τις δηλώσεις που έκανε για τη Λιβύη, πριν από λίγες ημέρες, ο αναπληρωτής σύμβουλος του πρωθυπουργού για θέματα εθνικής ασφάλειας, Θάνος Ντόκος.

Σύμφωνα με τον κ. Ντόκο, η ελληνική εξωτερική πολιτική έκανε λανθασμένη «επένδυση» στον Χαφτάρ. Επί λέξει: «Έχει αλλάξει το momentum της σύγκρουσης. Από εκεί που είχαμε “επενδύσει” και εμείς, όταν φαινόταν ότι έχει το πάνω χέρι, πλέον φαίνεται ότι χάνει στο πεδίο των μαχών και ίσως οι πολιτικές του μέρες να είναι μετρημένες».

Απόλυτη λογοκρισία στα ΜΜΕ επιβάλλει η Τουρκία

Κλιμακώνονται οι τουρκικές διώξεις κατά του Τύπου τόσο στην περιοχή του Έβρου. Συλλήψεις δεκάδων δημοσιογράφων, κράτηση και ανάκριση επί ώρες, κατασχέσεις δημοσιογραφικού υλικού και απαγόρευση εισόδου στην περιοχή των προσφύγων καταγγέλουν Τούρκοι και ξένοι συνάδελφοι που καλύπτουν την κρίση από την τουρκική πλευρά των συνόρων.

Με επιχείρηση- σκούπα κατά των δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ που καλύπτουν την προσφυγική κρίση στην τουρκική πλευρά των συνόρων του Έβρου, συνέχισαν τις διώξεις των εκπροσώπων του Τύπου, που ξεκίνησαν από την πρώτη κιόλας μέρα της προσφυγικής κρίσης στον Έβρο, οι Τουρκικές αρχές.

Σύμφωνα με επώνυμες καταγγελίες, που έχουμε στη διάθεσή μας, οι συνάδελφοι που συνελήφθησαν χτες έμειναν ως και πέντε και έξι ώρες υπό κράτηση, ορισμένοι δε πέρασαν και από ανάκριση. Οπως καταγγέλλουν όσοι κρατήθηκαν, τους απελευθέρωσαν μόνον αφού υποχρεώθηκαν να υπογράψουν δήλωση ότι δεν θα επιστρέψουν στην περιοχή. Η φωτογράφηση και η βιντεοσκόπηση σε όλο το πλάτος και το μήκος των συνόρων, όπου βρίσκονται οι πρόσφυγες, είναι πια αδύνατη, τονίζουν.

Πριν τις μαζικές συλλήψεις, χτες, είχαν επίσης καταγγελθεί επεισόδια και κατασχέσεις δημοσιογραφικού υλικού. Οι συνάδελφοι ξεκίνησαν να ακολουθούν εναλλακτικές διαδρομές για να φτάσουν στους πρόσφυγες και άρχισαν να κάνουν αντίγραφα του υλικού τους, καθώς οι αρχές τους υποχρέωναν σε «καθάρισμα» των καρτών με τις φωτό, εάν τους έπιαναν. Είναι πιθανό οι συλλήψεις και εκδιώξεις να ακολούθησαν όταν Τουρκικές αρχές αντελήφθησαν την τακτική των αντιγράφων, που επέτρεπε να «βγαίνει» προς τα έξω υλικό.

Εκτός αυτού, Τούρκοι συνάδελφοι καταγγέλουν ότι δεν γίνονται αποδεκτές ούτε οι συνήθεις κάρτες των τουρκικών ενώσεων συντακτών, και έχουν κυκλοφορήσει, με άγνωστο ως τώρα τρόπο, νέες, ειδικές, άλλου χρώματος κάρτες, για τους εκλεκτούς που τους επιτρέπεται η πρόσβαση.

Οι τουρκικές αρχές είχαν προβεί σε συλλήψεις και ανακρίσεις δημοσιογράφων από την πρώτη μέρα έναρξης της κρίσης, ενώ εισέβαλλαν και στα γραφεία του ρωσικού Σπούτνικ την πρώτη κιόλας μέρα των επεισοδίων στα σύνορα, συλλαμβάνοντας τον αρχισυντάκτη

Οι συλλήψεις και η λογοκρισία έχουν προκαλέσει την αντίδραση της Επιτροπής για την Προστασία των Δημοσιογράφων, που μιλά για εκφοβισμό των συναδέλφων από την πρώτη μέρα, και για διακρίσεις εις βάρος ειδικά των κούρδων δημοσιογράφων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει δώσει η επιτροπή στη δημοσιότητα, στις 29 Φεβρουαρίου συνελήφθησαν στην περιοχή του Εντιρνε, οι ρεπόρτερ Ιντρίς Σαγιλτζάν και Νατσί Κάγια του φιλοκουρδικού πρακτορείου Ειδήσεων Μεσοποταμίγια, ο ρεπόρτερ Ραουίν Σερκ και ο οπερατέρ Μεχμέτ Σιρίν Ακτζουν τους Κουρδοϊρακινού μέσου Ραντάου, με την κατηγορία ότι εργάζονταν σε απαγορευμένη ζώνη, και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα η κράτησή τους. Την επομένη συνελήφθη ο βρετανός φωτορεπόρτερ Μπράντλυ Σέκερ, ο οποίος ανακρίθηκε, με βάσει όσα έγραψε στο λογαριασμό twitter του μέσου που συνεργάζεται. Την ίδια μέρα, η ρεπόρτερ Τούμα Ντεμίρ συνελήφθη και ανακρίθηκε, και όταν αφέθηκε ελεύθερη έγραψε ότι στον ίδιο χώρο με εκείνην κρατούνταν άλλοι είκοσι δημοσιογράφοι.

Η τουρκική αστυνομία εισέβαλλε, επίσης, στα γραφεία του ρωσικής ιδιοκτησίας Σπούτνικ σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη, και συνέλαβε τον αρχισυντάκτη του Μέσου, Μαχίρ Μποζντεπέ και τέσσερις δημοσιογράφους που εργάζονταν εκεί την ώρα της εισβολής. Η αστυνομία κατάσχεσε ή ερεύνησε υπολογιστές, σκληρούς δίσκους και αρχεία.

Παράλληλα, στην Κωνσταντινούπολη συνελήφθη και κρατείται, εν αναμονή της δίκης του για «διάδοση του μίσους και της εχθρότητας στο λαό» ο αρχισυντάκτης του ειδησεογραφικού πόρταλ Γιακίν Ντογκού Χαμπέρ, Αλμπτεκίν Ντουρσούνογλου, διότι άσκησε κριτική στις τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία.

Η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων κάλεσε τις Τουρκικές αρχές να απελευθερώσουν άμεσα όλουςτους συναδέλφους, να τους απαλλάξουν από τιςόποιες κατηγορίες και να τους αφήσουν να κάνουν ελεύθερα τη δουλειά τους. Τονίζει δε την «εντοπιότητα» των συγκεκριμένων διώξεων κατά του Τύπου. Παρά τις επανειλλημένες προσπάθειες της Επιτροπής να λάβει κάποια απάντηση από το υπουργείο Εσωτερικών της Τουρκίας για την γενική καταστολή κατά του Τύπου, οι τουρκικές αρχές σιωπούν.

Ήττα Μητσοτάκη από Ευρωπαίους

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με την απέραντη ικανοποίηση και την απόλυτη βεβαιότητα πώς η Ελλάδα θα συνεχίσει να λειτουργεί σαν ο «πορτιέρης» της «Ευρώπης –φρούριο» αναχώρησαν από τον Έβρο οι τρεις επικεφαλής των κορυφαίων ευρωπαϊκών θεσμών,

Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Επιτροπής, Σαρλ Μισέλ, πρόεδρος του Συμβουλίου και Νταβίντ Σασόλι, πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου. Φεύγοντας άφησαν πέραν της υπόσχεσης για ενίσχυση της (ούτως ή άλλως αμφιλεγόμενης) Frontex και 700 εκ. ευρώ που είναι αβέβαιο μάλιστα αν θα δοθούν σε ρευστό ή θα χορηγηθούν υπό την μορφή βοήθειας (κουβέρτες, κ.α.).

Προ των πυλών η καταστροφή στην Ιντλίμπ

Toυ Λεωνίδα Βατικιώτη

Σημαδιακή ημέρα η Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2020 για τη Συρία. Μετά από οκτώ χρόνια, για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε πτήση από τη Δαμασκό στο Αλέπο. Το αεροπλάνο κατά την προσγείωση του, μετά από την πτήση διάρκειας 40 λεπτών, υποδέχθηκε στρατιωτική μπάντα, ενώ την ίδια ώρα αεροπλάνα της συριακής πολεμικής αεροπορίας πραγματοποιούσαν χαμηλές πτήσεις, γιορτάζοντας το γεγονός και κάνοντας ταυτόχρονα επίδειξη δύναμης. Τα πράγματα βέβαια ακόμη και στο Αλέπο δεν είναι τόσο ειδυλλιακά όσο φαίνονταν κατά την προσγείωση του επιβατικού αεροπλάνου στο αεροδρόμιο, το οποίο να σημειωθεί ότι είχε ανοίξει ξανά το 2017 για να κλείσει σχεδόν αμέσως για λόγους ασφαλείας, ή όσο έδειχναν λίγες ώρες νωρίτερα όταν οι υπουργοί Μεταφορών και Τουρισμού εγκαινίαζαν το αεροδρόμιο…

Μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου, αντάρτες του Συριακού  Εθνικού Στρατού που χρηματοδοτούνται και εξοπλίζονται από την Τουρκία λειτουργώντας σαν το μακρύ της χέρι, προκάλεσαν την κατάρριψη ενός κυβερνητικού ελικοπτέρου εγκαινιάζοντας μια νέα, πιθανότατα την τελευταία, κλιμάκωση των εχθροπραξιών. Την επομένη συριακές επίγειες δυνάμεις και ρωσικά μαχητικά αεροπλάνα SU-35 βομβάρδισαν τις θέσεις των μισθοφόρων της Τουρκίας, οδηγώντας τους έξω από την πόλη.

«Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η «επέτειος» της ντροπής: Πριν από 21 χρόνια ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων με εμπλοκή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – Σημίτη.

***

Στις 15 Φλεβάρη 1999, πριν ακριβώς από 21 χρόνια, ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, με εμπλοκή της τότε ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον κ.Σημίτη.

Την επόμενη μέρα, κι ενώ ο ελληνικός λαός είχε σαστίσει μαθαίνοντας τι είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, τέθηκε στον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο μια ερώτηση που ουδέποτε είχε τεθεί μέχρι τότε σε εκπρόσωπο κυβέρνησης: «Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνησή σας στις έννοιες “φιλότιμο” και “αξιοπρέπεια”;»,ήταν η ερώτηση…

Μετωπική Ρωσίας –Τουρκίας;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σημαδιακή μέρα η Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου για την Τουρκία, καθώς για πρώτη φορά από το 2011 όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος στη Συρία η Τουρκία συγκρούστηκε απ’ ευθείας με τον συριακό στρατό, καταγράφοντας 8 νεκρούς στρατιώτες κι 1 άτομο από το πολιτικό προσωπικό. Δέκα χρόνια κοντεύουν να κλείσουν κι ενώ η Τουρκία έχει προκαλέσει τεράστια υλική και ανθρώπινη ζημιά στη Συρία, που αποτελεί σταθερό ανταγωνιστή της, πάντα μέσω αντιπροσώπων, την προηγούμενη Δευτέρα ήταν η πρώτη φορά που πλήρωσε για την πολιτική της. Φυσικά ανταπέδωσε σκοτώνοντας με δικά της πυρά 13 στρατιώτες του συριακού στρατού και στρεφόμενη κατά της Ρωσίας!

Η σύγκρουση του συριακού στρατού με τον τουρκικό ήταν αναμενόμενη, όσο το καθεστώς του Άσαντ ανακάμπτει κι επιχειρεί να εξασφαλίσει την εδαφική ενότητα της χώρας. Η αποχώρηση των ΗΠΑ, ακόμη κι όπως έγινε, διευκολύνει αφάνταστα τον Άσαντ, που ως μεγαλύτερο αγκάθι το οποίο έχει να αντιμετωπίσει είναι το Ιμπλίντ, όπου ειδικά από τον περασμένο Απρίλιο διεξάγει αλλεπάλληλες κι αιματηρές επιχειρήσεις για να ανακτήσει τον έλεγχο του. Στο πλαίσιο αυτών των επιχειρήσεων οι νεκροί ξεπερνούν τους 1.000, ενώ με βάση τη UNICEF μόνον από τον Δεκέμβριο 300.000 άτομα έχουν διωχθεί και 1,2 εκ. άλλα άτομα βρίσκονται σε άμεση ανάγκη βοήθειας. Η Μόσχα συνδράμει στις επιχειρήσεις του συριακού στρατού με συχνά ανελέητους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, που συνάδουν ωστόσο με τον διακηρυγμένο στόχο της για ανάκτηση της Συριακής εθνικής κι εδαφικής ενότητας.

Ορούτς Ρέις: Ο κακός (τους) ο καιρός…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Παρασύρθηκε, μας είπε η κυβέρνηση, το τουρκικό ερευνητικό Ορούτς Ρέις από τον παλιόκαιρο και για ένα εικοσιτετράωρο έκοβε βόλτες νότια του Καστελόριζου, εκεί όπου οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τολμούν να ασκήσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και να ανακηρύξουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Να μην κινδυνολογούμε μας συμβουλεύει η προηγούμενη κυβέρνηση καθώς έχει η ίδια φροντίσει να θωρακίσει τη χώρα μετατρέποντάς την σε αμερικανική βάση, έστω κι αν δεν ψήφισε τη συμφωνία που η ίδια «διαπραγματεύτηκε»…

Ελλάς-Γαλλία… ναυμαχία, εθνικιστική τρικυμία λόγω Oruc Reis

Του Γιάννη Ελαφρού

▸ Μόνο ανησυχία προκαλεί η συνεργασία με τον γαλλικό ιμπεριαλισμό

Με μνήμες Ιμίων 1996 ξημέρωσε η Παρασκευή, με πολλά ελληνικά ΜΜΕ να σπέρνουν ανησυχία, αναμεταδίδοντας πως το τουρκικό ερευνητικό σκάφος Oruc Reis βρισκόταν μέσα σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Ακόμα και το ειδησεογραφικό σάιτ του ΚΚΕ, το 902.gr, αναπαρήγαγε τη χοντροειδή ανακρίβεια, μέχρι να τη διορθώσει. Στην πορεία «μάθαμε» πως το Oruc Reis βρισκόταν σε περιοχή της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, σχεδόν 200 χιλιόμετρα νοτίως της Μεγίστης, αν και είναι αμφίβολο, εάν φτάνει εκεί κάποια υφαλοκρηπίδα. Προφανώς θα ήθελαν να πουν πως είναι εντός των ορίων της ΑΟΖ που ονειρεύεται η ελληνική αστική τάξη  –και κατά καιρούς έχει… ζωγραφιστεί σε χάρτες– αλλά δεν έχει βεβαίως ανακηρυχθεί. Τέλος, αφού τίποτα δεν κολλούσε, στο τέλος της ημέρας «κύκλοι του ΓΕΕΘΑ»(!) είπαν πως το τουρκικό πλοίο αποχωρούσε από το ελληνικό… FIR. Μόνο που το FIR αφορά τον εθνικό εναέριο χώρο! Όλο αυτό το μπαράζ μη πληροφόρησης εκφράζει την εθνικιστική παράκρουση και το διαρκές κλίμα πολεμικής κατεργασίας που κυριαρχεί στα αστικά ΜΜΕ, όπου επιχειρείται να εμφανιστούν οι ΑΟΖ ως υπόθεση «κυριαρχικών δικαιωμάτων», ενώ αφορούν άμεσα τα δικαιώματα εξόρυξης των πολυεθνικών και του κεφαλαίου.

Κύπρος: τα αδιέξοδα και οι ψευδαισθήσεις

του Κυριάκου Πιερίδη

Η τουρκική γεώτρηση στο οικόπεδο 8 και οι πολλαπλές ζημιές που προξενεί. Αλλη μία ταπείνωση για τη χώρα, που βλέπει να χάνει τη διεθνή αξιοπιστία της στα μάτια του ΟΗΕ και της Ε.Ε., ενώ πληθαίνουν τα ερωτήματα για το αν η πολιτική που ακολουθεί η Λευκωσία συμβάλλει τελικά στην επίλυση ή οδηγεί στην παγίωση νέων τετελεσμένων και την οριστική διχοτόμηση.

Σε πολλαπλά αδιέξοδα βρίσκεται η κυπριακή κυβέρνηση, εξαντλώντας χωρίς έμπρακτο αποτέλεσμα όλα τα θεσμικά περιθώρια που διαθέτει διεθνώς και ως κράτος-μέλος της Ε.Ε. για να αντιμετωπίσει την Τουρκία. Δυστυχώς για την Κύπρο, τα νέα τετελεσμένα στις θάλασσες εξελίσσονται σε μια επικίνδυνη περιπέτεια, τις συνέπειες της οποίας η Λευκωσία δεν είχε υπολογίσει.

Καλωσορίζοντας τις «γαλλικές ναυτικές δυνάμεις» στην Ανατολική Μεσόγειο…

Η συνάντηση του προέδρου της Γαλλίας, Εμ. Μακρόν και του πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κυριάκου Μητσοτάκη, παρουσιάζεται από τα φιλικά ΜΜΕ της κυβέρνησης σαν μια επιτυχία, διότι η χώρα έλαβε «στήριξη» απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα. Η αλήθεια, όμως, είναι (λίγο έως αρκετά…) διαφορετική. Εάν είναι να επιλέξει κανείς τη σημαντικότερη αναφορά του πρωθυπουργού, τότε χρειάζεται να σταθεί στο καλωσόρισμα των γαλλικών πολεμικών πλοίων στην Ανατ. Μεσόγειο σε ρόλο «εγγυητών της ειρήνης»:

«Ο μόνος δρόμος για την επίλυση των διαφορών στην Ανατολική Μεσόγειο είναι το Διεθνές Δίκαιο. Σε αυτόν τον δρόμο εμμένει η Ελλάδα, επιδεικνύοντας αυτοσυγκράτηση αλλά και αποφασιστικότητα να υπερασπιστεί την κυριαρχία της και τα νόμιμα δικαιώματά της. Και στο πλαίσιο αυτό η Αθήνα καλωσορίζει την παρουσία γαλλικών ναυτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, ως εγγυητές της ειρήνης. Και χαίρεται που θα έχει συνεργασία μαζί τους».

Ο Πούτιν άλλαξε το παιχνίδι στη Λιβύη

Του Κώστα Ράπτη

Το ρόλο του τελικού εγγυητή της σταθεροποίησης και του συνομιλητή όλων των αντιμαχόμενων πλευρών αποδεικνύεται ότι κατοχυρώνει ο Βλαντίμιρ Πούτιν και στη Λιβύη, αντιγράφοντας, χωρίς αυτή τη φορά να χρειαστεί καν (εμφανής) ρωσική στρατιωτική εμπλοκή, το προηγούμενο της Συρίας.

Το επιβεβαιώνει αυτό η παρουσία από χθες στη Μόσχα αντιπροσωπειών υπό τον Φαγέζ ελ Σαράτζ και τον στρατηγό Χαλίφα Χάφταρ αντιστοίχως για τη συνυπογραφή της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός ανάμεσα στην διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας που εδρεύει στην Τρίπολη και τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό που ελέγχει το ανατολικό τμήμα της χώρας.

Μόνη και ανίσχυρη η Αθήνα – Δεν είναι η Τουρκία και ο Ερντογάν σε διεθνή απομόνωση

Του Δημήτρη Μηλάκα

Παρά τις προσπάθειες «ωραιοποίησης» των δεδομένων και προσαρμογής τους στις τρέχουσες πολιτικές/ επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης, το διπλωματικό περιβάλλον στο οποίο κινείται η χώρα μπορεί να χαρακτηριστεί από δύσκολο έως επικίνδυνο. Είναι άλλωστε σαφές για όποιον απλώς παρακολουθεί την επικαιρότητα ότι ούτε ο Ερντογάν βρίσκεται «σε διεθνή απομόνωση», όπως προβάλλει (με τη συνδρομή των media) η κυβέρνηση, ούτε οι ισχυροί εταίροι και σύμμαχοι είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν κάτι περισσότερο στην ελληνική κυβέρνηση, πέρα από ανέξοδες δηλώσεις υποστήριξης των δικαίων της.

Αν κάποιος σ’ αυτό το τεράστιο γεωπολιτικό παιχνίδι που κορυφώνεται στην ανατολική Μεσόγειο είναι απομονωμένος, αυτός δεν είναι ο Ερντογάν. Η Τουρκία βρίσκεται στη Λιβύη, όπως και σε κάθε διπλωματική διαβούλευση (Μόσχα προ ημερών, Βερολίνο την ερχόμενη Κυριακή) που γίνεται με στόχο την επιβολή μιας νέας κατάστασης στη διαλυμένη (και) από τον εμφύλιο αυτή χώρα της βόρειας Αφρικής.

Φωτιές, ρουκέτες και πολιτικό χάος – Μια παγκόσμια κρίση με πολλές εκφάνσεις ανοίγει τη νέα δεκαετία

του Γιώργου Αλοίμονου

Αποφεύγοντας τα κλισέ, αυτό που χαρακτηρίζει το νέο έτος είναι μια οργανωμένη αναταραχή. Φωτιές στην Αυστραλία και τη Βραζιλία, ασταθής σταθερότητα στην Ευρώπη και την Ε.Ε. (εν όψει και της νέας συμφωνίας με τη Βρετανία), η νέα «ελεγχόμενη» κρίση στο γεωπολιτικό εργαστήριο της Μέσης Ανατολής και ο «ειδικός» ρόλος της Τουρκίας ως ταραχοποιού, ο οποίος δημιουργεί τα δεδομένα που θα οδηγήσουν στις λύσεις που θέλει. Το κλειδί, λοιπόν, είναι ποιος οργανώνει αυτή την αναταραχή, ποιος κερδίζει και ποιος είναι ο τελικός στόχος.

Η τουρκική διείσδυση στην Αφρική και η Λιβύη

Του Αλέκου Αναγνωστάκη

Σιγά αλλά σταθερά, μέρα με τη μέρα, συγκροτούνται τα στρατόπεδα στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Οι αντιθέσεις εκδηλώνονται και παίρνουν μορφή και περιεχόμενο ενός διευρυνόμενου πλέγματος στο οποίο περιπλέκονται όλες οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία), οι ισχυρές δυνάμεις της περιοχής (Τουρκία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Κατάρ) και η Ελλάδα. Το επίκεντρο είναι η Λιβύη και η θάλασσα της εξ αιτίας των υψηλών αποθεμάτων σε πετρέλαιο και αέριο και ακολουθούν η Ελλάδα και η Κύπρος.

Τώρα πια που οι θάλασσες δεν είναι μόνο δρόμος ταξιδιών και περιοχές αλιείας αλλά διαφιλονικούμενα ενεργειακά οικόπεδα που ορίζει (εν πολλοίς αυθαίρετα) η κάθε χώρα όπως οι καουμπόηδες στην άγρια Δύση: Από δω ως που έφτανε το μάτι τότε, από δω ως που επιτρέπουν το σκάψιμο στους βυθούς τα σύγχρονα θερμοαντοχικά υλικά, η σκληρότητα και η ισχύς άντλησης των πρωτόγνωρων αντλητικών μηχανών.

Αλλά τι ακριβώς σχεδιάζει η Τουρκία υπό το ΑΚΡ και τον Ερντογάν στην περιοχή;