Η Ε.Ε. στην εντατική, το Eurogroup “μένει σπίτι”

του Γιώργου Παυλόπουλου

Η τελευταία σύνοδος των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης (Eurogroup) για τα μέτρα αντιμετώπισης του κορονοϊού τελείωσε με τα τυπικά χειροκροτήματα, αλλά τα πραγματικά ερωτήματα έμειναν ανοικτά. Ως γνωστόν, η απόφαση περιλαμβάνει πακέτο 540 δις ευρώ, το οποίο αφορά 3 ενότητες.

Πρώτον, τη δυνατότητα χρηματοδότησης 240 δισ. μέσω του ESM για άμεσες δαπάνες υγείας (π.χ. νοσοκομειακά, κτλ.), ενώ για έμμεσες δαπάνες προβλέπονται δεσμεύσεις, κοινώς “χαλαρά μνημόνια” για όσες χώρες κάνουν χρήση.

Δεύτερον, δάνεια 200 δισ. ευρώ προς τις επιχειρήσεις μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, δηλαδή κρατικές εγγυήσεις προς τις τράπεζες για να χορηγήσουν δάνεια στις εταιρείες. Ένα μέρος των δανείων θα τονώσει την οικονομία, επίσης όμως ένα σημαντικό μέρος από το ανωτέρω ποσό θα καταλήξει σε επισφαλή δάνεια με κρατικές εγγυήσεις, δηλαδή θα ωφεληθούν κυρίως οι τράπεζες και θα πληρώσει η κοινωνία.

Γιατί πρέπει να διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση

Μετά και την τελευταία συνοδο του Γιούρογκρουπ –όπου κυριάρχησαν τα «γαλλικά» και οι λογομαχίες μεταξύ υπουργών οικονομικών και κυβερνώντων– κατανοείται όλο και περισσότερο από τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων σε όλο τον γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης, ότι η πολυδιασπασμένη ΕΕ έχει ήδη χρεοκοπήσει, όχι μόνο ηθικά αλλά και πολιτικά. Μπορεί ο χθεσινός συμβιβασμός να μην την οδήγησε σε μια ακόμα διάσπαση, αλλά δεν την κατέστησε ικανή –τουναντίον αυξησε τους όρους– να αποφύγει τη διάλυση. Γιατί τι άλλο από πορεία προς τη διάλυση αποτελεί η γνωστή δημόσια ρήση του Κόντε «η ΕΕ να πάει να γ..»; Το επόμενο ερώτημα βεβαίως θα είναι με ποιους όρους και με ποιο ταξικό πρόσημο θα γίνει η όποια νέα διάσπαση ή η ολοκληρωτική διάλυση.

Γιατί όμως η ΕΕ πρέπει να διαλυθεί;

1) Γιατί για πολλοστή φορά καταγράφτηκε η ΕΕ των πολλών ταχυτήτων, των πολλών συμφερόντων και των πολλών αντίθετων πόλων. Στο χθεσινό επαναληπτικό Γιούρογκρουπ η ΕΕ εμφανίστηκε με τρεις πόλους: πρώτος ο άγριος πόλος του βορρά με τις ισχυρές οικονομίες και τη σκληρή γραμμή για ισχυρό ευρώ, δεύτερος ο πόλος των νοτίων, καθημαγμένων από την κρίση και το ξεζούμισμα των «βορείων», και τρίτος ο «ημιπόλος» των «ειρηνοποιών» πέριξ της Γαλλίας που πασχίζει να εκφράζει τους νότιους αλλά πάντα στο τέλος ακολουθεί τους Γερμανούς. Δεν αποτελούν αντιθετικό πόλο χώρες σαν την Ελλάδα των Τσίπρα-Μητσοτάκη γιατί και δεδομένες είναι, και προβλέψιμες, και χρόνια υποταγμένες στο δόγμα της «ευρωπαϊκής οικογένειας», έχοντας το σύνδρομο της ψωροκώσταινας. Η ΕΕ δεν μπόρεσε όχι μόνο να ομοσπονδιοποιηθεί (κάτι σαν το αλήστου μνήμης σύνθημα-αυταπάτη της «Ευρώπης των λαών») λόγω ανταγωνιστικών συμφερόντων, αλλά δεν μπόρεσε καν να αντιμετωπίσει από κοινού μια πανδημία. Απέτυχε σαν ενιαία, σαν Ευρώπη της αλληλεγγύης, του διαφωτισμού και του πολιτισμού, όταν μάλιστα υπήρξαν παραδείγματα από τους οικονομικούς «νάνους» Κούβα και Βενεζουέλα.

Σκάνδαλο είναι το ίδιο το γιούρογκρουπ

Άστραψε και βρόντηξε ο πρόεδρος της βουλής Κ. Τασούλας, ο Κ. Μητσοτάκης, όλο το συστημικό στερέωμα, ακόμα και στην υποψία πως θα δοθούν στη δημοσιότητα οι συνομιλίες στο γιούρογκρουπ το πρώτο εξάμηνο του 2015. «Παράνομες ηχογραφήσεις», «σκάνδαλο», αν είναι δυνατόν! Ως απαράδεκτο επέστρεψε το επίμαχο στικάκι ο Κ. Τασούλας στον Γ. Βαρουφάκη… Αργά το βράδυ της Παρασκευής ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 ανακοίνωσε πως θα τις δημοσιοποιήσει ο ίδιος εντός του Φεβρουαρίου.

Το πήγαινε – έλα των ηχογραφημένων συζητήσεων του Γιάνη Βαρουφάκη

Tο σίριαλ των ηχογραφημένων συζητήσεων του Γιάνη Βαρουφάκη εξελίχθηκε σήμερα στη Βουλή. Πρόκειται για τις ηχογραφήσεις στο πλαίσιο του Eurogroup το πρώτο εξάμηνο του 2015,  που επεδίωξε να καταθέσει στη Βουλή, ο γραμματέας του ΜέΡΑ 25.

Ακολουθεί το ρεπορτάζ με το σίριαλ, όπως το κατέγραψε το enikos:

Μέχρι τα τέλη του Φεβρουαρίου θα έχει δώσει στη δημοσιότητα τον φάκελο, που περιλαμβάνει -σύμφωνα με τον ίδιο- τις ηχογραφήσεις των κρίσιμων Eurogroup του 2015, όπως προανήγγειλε ο Γιάνης Βαρουφάκης.

Όλες οι πολιτικές εξελίξεις εν όψει της ΔΕΘ

Της Βασιλικής Σιούτη

Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας κατά τον οποίον η πολιτική ζωή της χώρας κινείται γύρω από τη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης. Εκεί θα ανακοινώσει σε λίγες μέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει το επόμενο διάστημα, εκεί θα δώσει το πολιτικό στίγμα για το πώς θα κινηθεί στο εξής ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Αλέξης Τσίπρας.

Το Σαββατοκύριακο ο πρωθυπουργός θα μιλήσει στη Θεσσαλονίκη, όπου αναμένεται να παρουσιάσει το σχέδιό του για το πώς θα φέρει επενδύσεις και θα δημιουργήσει ανάπτυξη, ενώ μεγάλο βάρος θα δώσει στο αγαπημένο του θέμα, τη μείωση των φόρων. Είθισται κάθε χρόνο, κατά την ομιλία του στη ΔΕΘ, ο εκάστοτε πρωθυπουργός να ανακοινώνει και κάποιο θετικό μέτρο-έκπληξη που συνήθως οι συνεργάτες του κρατούν μυστικό μέχρι εκείνη την ώρα, προκειμένου να κάνει μεγαλύτερη αίσθηση και να αξιοποιηθεί επικοινωνιακά. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκέφτεται να ανακοινώσει τη μείωση είτε της εισφοράς αλληλεγγύης, που αφορά όλους τους φορολογούμενους, είτε του τέλους επιτηδεύματος, που αφορά τους ελεύθερους επαγγελματίες. Κατά τ’ άλλα, θα αναφερθεί εκτενώς στο θέμα της οικοδομικής δραστηριότητας, ανακοινώνοντας πολιτικές ενίσχυσής της, καθώς και συγκεκριμένες πολιτικές στήριξης του τουριστικού κλάδου, που φάνηκε να υποχωρεί λίγο τελευταία.

Γιατί δεν πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις

των Σάββα Ρομπόλη και Βασίλη Μπέτση

Το ΔΝΤ επισημαίνει ότι «η απόφαση (21/6/2018) του Eurogroup διασφαλίζει τη μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους, αναφέροντας ότι η Ελλάδα εξέρχεται από τα προγράμματα έχοντας εξαλείψει τις μακροοικονομικές ανισορροπίες». Παράλληλα, το ΔΝΤ επιμένει «στην αναγκαιότητα περαιτέρω περικοπής των συντάξεων από 1/1/2019, προκειμένου ο δείκτης συνταξιοδοτικές δαπάνες προς ΑΕΠ να διαμορφωθεί στο ανώτερο όριο (16% του ΑΕΠ) μέχρι το 2060, σημειώνοντας ότι οι εκκρεμείς μεταρρυθμίσεις και τα υψηλά πλεονάσματα αποτελούν εμπόδια για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας».

Κατά συνέπεια, το ερώτημα που τίθεται είναι εάν επιβάλλονται ή όχι οι περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων από την 1/1/2019; Διερευνώντας αναλυτικά τα σχετικά στατιστικά (πληθυσμός, προσδόκιμο όριο ζωής, ηλικία συνταξιοδότησης, κ.λ.π) και οικονομικά (ΑΕΠ, ποσοστό απασχόλησης, επίπεδο μισθών, πληθωρισμός, δημόσια έσοδα-δαπάνες, ποσά αποπληρωμής χρέους, κ.λ.π.) στοιχεία, με τη μεθοδολογία των χρηματοροών, αποδεικνύεται με τεκμηριωμένο τρόπο, όπως εξάλλου αποτυπώνεται στα διαγράμματα 1 και 2, ότι οι συντάξεις (κύριες και επικουρικές) δεν πρέπει να μειωθούν περαιτέρω από 1/1/2019 στη χώρα μας.

Τα τελευταία θύματα του «γερμανικού κόφτη»

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Μεσοπρόθεσμη ανάσα, μακροπρόθεσμη ομηρία για το χρέος – Οι αποστάσεις ΔΝΤ και ΕΚΤ και τα πολιτικά συμφραζόμενα της συμφωνίας του Eurogrοup

Όταν τα πράγματα στη Γερμανία πάνε καλά, πολιτικά και οικονομικά, και η γερμανική ελίτ αισθάνεται ισχυρή επιβάλλει το δικό της σε όλη την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά και οι γερμανικές κυβερνήσεις αισθάνονται ασταθείς, η γερμανική ελίτ πάλι επιβάλλει το δικό της σε όλη την Ε.Ε. Αυτός είναι ο ιδιότυπος κανόνας που έχει διαμορφωθεί στη διάρκεια των αλλεπάλληλων θητειών της καγκελαρίου Μέρκελ, ο οποίος έχει καταστήσει την Ευρωζώνη αυθεντικά γερμανική, ακόμη και όταν ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης στα διάφορα fora της Ε.Ε. εμφανίζεται μόνος εναντίον όλων. Κι αυτός ο κανόνας επιβεβαιώθηκε και στην τελευταία απόφαση του Eurogroup που σηματοδοτεί την τυπική έξοδο της Ελλάδας από τη μνημονιακή περίοδο και τη μετάβασή της στη μεταμνημονιακή επιτήρηση.

Βαρβαρότητα ως το 2060, με κυβερνητική σφραγίδα

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Μνημόνιο διαρκείας

Η συμφωνία στο Eurogroup αποτελεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους νέους

Μονόδρομος η ολική διαγραφή του χρέους και η ρήξη με ΕΕ, ευρώ, ΔΝΤ και τις κυβερνήσεις τους

Πανηγυρικό κλίμα επιχειρεί να δώσει η κυβέρνηση στη συμφωνία που κατέληξε το Eurogroup  για το ελληνικό χρέος, κάνοντας λόγο για «νέα σελίδα» και επικαλούμενη τις δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων και τα δημοσιεύματα ξένων ΜΜΕ για «επιστροφή στην κανονικότητα». Μια κανονικότητα η οποία, προφανώς, περιλαμβάνει και το μεγαλοπρεπές «απεταξάμην» για το δημοψήφισμα του 2015 και τη συστηματική προσπάθεια να κλείσει το μεγάλο ρήγμα που άνοιξε τότε — όχι μόνο με το εγχώριο κεφάλαιο και σύστημα εξουσίας, αλλά με την ΕΕ και την ευρωζώνη.

Το μισογεμάτο, το μισοάδειο και… το πικρό ποτήρι

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Από Eurogroup σε Eurogroup, άλλο ένα παζάρι της τελευταίας στιγμής μεταξύ των δανειστών για χρέος, μεταμνημονιακή επιτήρηση και ρόλο του ΔΝΤ

Μισογεμάτο ή μισοάδειο ήταν το ποτήρι του τελευταίου Eurogroup; Εξαρτάται από το ποιος ερωτάται και με ποια κριτήρια απαντά. 

Η κυβέρνηση μάλλον έχει τους περισσότερους λόγους να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και κάτι παραπάνω, αφού η βασική εκκρεμότητα της ολοκλήρωσης του τρίτου μνημονίου δεν αφορά την ίδια, αλλά τις ισορροπίες μεταξύ ευρωπαϊκής τρόικας και ΔΝΤ, και ιδιαίτερα μεταξύ ΔΝΤ και γερμανικής ηγεσίας. Και η εκκρεμότητα αυτή αφορά στον μηχανισμό ελάφρυνσης του χρέους, τον χρόνο και τον τρόπο ενεργοποίησής του. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, Κομισιόν, Γαλλία και Γερμανία εντός του Eurogroup έχουν λόγο να βλέπουν μισοάδειο το ποτήρι της τελευταίας συνεδρίασης που ενέκρινε την τεχνική συμφωνία. Έστω κι αν ρητορικά μεταδίδουν αισιοδοξία για συνολική συμφωνία σε ένα μήνα. Το μόνο σίγουρο ότι, μισογεμάτο ή μισοάδειο το ποτήρι, το περιεχόμενό του παραμένει πικρό για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.  

Ολιστικό αλλά μυστικό

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Υπεραπόδοση της ελληνικής οικονομίας; Μεγάλη κουβέντα είπε τις προάλλες ο πρωθυπουργός! Αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως τέτοιο πράγμα δεν υφίσταται – τουλάχιστον προς το παρόν. Οι όποιες επιτυχίες έχουν σημειωθεί σχεδόν αποκλειστικά στα δημοσιονομικά, και όχι στην πραγματική οικονομία. (Δεδομένο που κατά κάποιον τρόπο ανακυκλώνει τη διαρθρωτική παθογένεια του κρατισμού.) Και ούτε καν  στα δημοσιονομικά στο σύνολό τους, αλλά κυρίως στο σκέλος του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Η υπεραπόδοση της οικονομίας θα ήταν αληθινή αν είχε σημειωθεί θεαματική πρόοδος στα μεγέθη της απασχόλησης, των επενδύσεων -ιδιωτικών και δημόσιων-, στην εξωστρέφεια, την έρευνα και την καινοτομία, στην πιστωτική επέκταση των τραπεζών. Και πάνω απ’ όλα στην ανάπτυξη, που περικλείει όλα τα παραπάνω.

Γερμανική σκιά στην «ειδική» επιτήρηση

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Τον Απρίλιο, με το ντεμπούτο της νέας κυβέρνησης στο Βερολίνο, θα κριθούν το χρέος, το σχήμα της μεταμνημονιακής επιτροπεία, αλλά και το μέλλον της Ευρωζώνης

Το «κουτί της Πανδώρας» για το οποίο κάναμε λόγο στο προηγούμενο φύλλο του Δρόμου απελευθέρωσε περισσότερες ανεξέλεγκτες δυνάμεις απ’ όσες υπολογίζαμε. Στο συντριπτικό για τα «συστημικά» κόμματα αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών και στον εμπορικό πόλεμο που κήρυξε ο Τραμπ προστέθηκαν η οριστικοποίηση της συμφωνίας για μεγάλο συνασπισμό στη Γερμανία, η αρχή του τέλους της «έκτακτης» πολιτικής της ΕΚΤ και η δημόσια εμφάνιση της «συμμαχίας των Βορείων», οκτώ χωρών της Ε.Ε., κατά των προτάσεων Μακρόν για μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης. Τα τρία τελευταία είναι απολύτως αλληλένδετα, μιας και καταδεικνύουν ότι η γερμανική ελίτ, με την από κοινού στήριξη χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών, έπειτα από πολύμηνη αδράνεια, επανενεργοποιείται στα κεντρικά ζητήματα της ευρωπαϊκής πολιτικής και επανέρχεται στις πάγιες θέσεις της. Δεν θέλει πολύ φαντασία για να υποθέσει κανείς ότι αυτή η εξέλιξη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα επηρεάσει την «καθαρή» ή «βρόμικη» έξοδο από το τρίτο μνημόνιο.

Ο επόμενος μήνας επιφυλάσσει πυκνότερες εξελίξεις και αποκαλύψεις αληθινών προθέσεων. Όχι μόνο για το θέμα του ελληνικού χρέους, αλλά και για το «ειδικό» σχήμα μεταμνημονιακής επιτήρησης και για τη συνολική «μεταρρύθμιση» της Ευρωζώνης. Μέχρι να αποσαφηνιστεί το τοπίο, η κυβέρνηση οφείλει απλώς να «μπαζώνει» προαπαιτούμενα, ώστε να εκπληρώσει και τα 88 της τέταρτης αξιολόγησης, και ρευστότητα για το περίφημο μαξιλάρι ασφαλείας των 19-20 δισ. ευρώ

Δάκρυ κορόμηλο

Του Δημήτρη Νανούρη

Οταν το κλαις το τίποτα, το πονάς, το κατανοείς, στο τέλος τ’ αγαπάς και γίνεστε το ένα. Η ειδοποιός διαφορά της πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς με τις ανάλγητες μνημονιακές κυβερνήσεις που προηγήθηκαν, το ηθικό πλεονέκτημα άλλως ειπείν, έγκειται ακριβώς στους Βοσπόρους δακρύων που χύνει. Εκείνες εφάρμοζαν τσάτρα πάτρα τα ειδεχθή μέτρα που επέβαλλαν οι δανειστές. Δίχως να τα πολυπιστεύουν. Ασε που κρατούσαν πισινές, φοβούμενες τις αντιδράσεις του πόπολου, τους «Αγανακτισμένους» και τα ογκώδη συλλαλητήρια που καπέλωνε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή με παγωμένη καρδιά και κρύο αίμα.

Διαμετρικά αντίθετη στάση τηρούν οι κουμουνδουριστές. Η πατρότης του όρου ανήκει στον Εμμανουήλ Ροΐδη, αλλά τους κολλάει γάντι· τα ’χουμε ξαναπεί. Μολονότι υποτάχθηκαν στη νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή νομενκλατούρα και γαντζώθηκαν για τα καλά στους κυβερνητικούς θώκους, πασχίζουν να απαλύνουν τον λαό απ’ τα συσσωρευμένα δεινά. Αρχικά μετονόμασαν τους άλλοτε μισητούς τροϊκανούς σε «θεσμούς» και τα τέως φρικτά αρπακτικά της βελγικής πρωτεύουσας σε Brussels Group, έκφραση που παραπέμπει οπωσούν στα brussels sprouts. Αλλο να σου σκάβουν τον τάφο οι βδελυροί τοκογλύφοι κι άλλο τα λιλιπούτεια όσο και υγιεινά λαχανάκια που ευδοκιμούν στους καταπράσινους λειμώνες πέριξ των Βρυξελλών.

«Συναίνεση» για ολοκλήρωση της αξιολόγησης

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Το κουαρτέτο έρχεται με στόχο να εξασφαλίσει τεχνική συμφωνία – Η γερμανική εκκρεμότητα, το κενό ηγεσίας στην Ευρωζώνη και το ασαφές μεταμνημονιακό μέλλον

Περίπου δέκα μέρες προθεσμία διαθέτει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκειμένου να επιβεβαιωθεί η αισιοδοξία που αποπνέει η συμπεριφορά του οικονομικού επιτελείου ότι η τρίτη αξιολόγηση θα κλείσει ανώδυνα και το αργότερο μέχρι τον Ιανουάριο του νέου έτους. Στο Eurogroup της 4ης Δεκεμβρίου υπάρχει η ευκαιρία είτε να επιτευχθεί το περίφημο Staff Level Agreement, η τεχνική συμφωνία κουαρτέτου και κυβέρνησης, είτε στη χειρότερη περίπτωση να διατυπωθεί η πολιτική βούληση των δανειστών, με μια δήλωση προόδου, να κλείσει σύντομα η αξιολόγηση. Τυπικά στη συνεδρίαση του Eurogroup στις 22/1/2018.

Το βλέμμα του Ντάισελμπλουμ όταν τον ρωτάνε για την El Dorado

Με ειλικρινή απορία φάνηκε να κοιτάζει ο Ντάισελμπλουμ την ανταποκρίτρια της Καθημερινής και του ΣΚΑΪ, όταν τον ρώτησε αν συζητήθηκε στο Eurogroup το θέμα της El Dorado.

Για ημέρες ελληνικά μέσα ενημέρωσης άφηναν να εννοηθεί ότι αυτό θα ήταν ένα από τα βασικότερα ζητήματα συζήτησης. Η ανταποκρίτρια μάλιστα επέμενε ότι Ευρωπαίος αξιωματούχος της είχε πει ότι ο χειρισμός της υπόθεσης El Dorado αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή.

Από την ευφορία του Λουξεμβούργου στη δυσθυμία του Λαγονησίου

 του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η παρέλαση του κουαρτέτου από το συνέδριο του Economist έριξε νέες σκιές στη συμφωνία του Eurogroup – Τα ενεργά ρήγματα μεταξύ των δανειστών και η αυτολογοκρισία μέχρι τις γερμανικές εκλογές

Η διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση που έκλεισε πριν 15 μέρες στο Λουξεμβούργο, ξανάνοιξε διάπλατα τις προηγούμενες μέρες μέσω… Λαγονησίου. Το συνέδριο του Economist αποτέλεσε πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους δανειστές, ιδιαίτερα τον ESM (δηλαδή το Eurogroup) και το ΔΝΤ, να ξεδιπλώσουν τις ανοικτές διαφωνίες τους, δημιουργώντας σοβαρές αμφιβολίες για την «αποτελεσματικότητα» της συμφωνίας της 15/6.

Το ΔΝΤ, δια της Βέλια Βελκουλέσκου, αμφισβήτησε τα θεμελιώδη της συμφωνίας, την οποία υποτίθεται ότι χαιρέτισε το Ταμείο και η Κριστίν Λαγκάρντ προσωπικά: το ΔΝΤ δεν πιστεύει ότι μακροπρόθεσμα η Ελλάδα μπορεί να πετύχει πλεονάσματα άνω του 1,5% και ανάπτυξη άνω του 1% (σε αντίθεση με τις προβλέψεις της συμφωνίας για 2% και 1,5% αντίστοιχα), αμφιβάλλει για την αποτελεσματικότητα του συμφωνημένου πλεονάσματος 3,5% μέχρι το 2022, ακόμη κι αν αυτό επιτευχθεί, θεωρεί ότι μακροπρόθεσμα η Ελλάδα θα βρεθεί ενώπιον μεγάλου δημογραφικού κενού (άρα, θα έχει εκ νέου πρόβλημα με το ασφαλιστικό) και υπογραμμίζει ότι το θέμα του ελληνικού χρέους πρέπει να αντιμετωπιστεί «άπαξ και δια παντός». Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο των προειδοποιήσεων του ΔΝΤ είναι ότι, εάν οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν παράσχουν τη σαφήνεια που ζητάει το Ταμείο για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα του χρέους, στις 27 Ιουλίου θα είναι δύσκολο να πάρει απόφαση για την «κατ’ αρχήν έγκριση», τη συμφωνία «stand by χρηματοδότησης». Τότε, ποιος ο λόγος να υπογράψει η Ελλάδα το ξεχωριστό Μνημόνιο με το ΔΝΤ (MFEP) που προετοιμάζεται πυρετωδώς;

Νέα μεγαλύτερα δεσμά για τη χώρα

του Παύλου Δερμενάκη

Μια αποκαλυπτική αποτίμηση των αποφάσεων του Eurogroup στις 15/6

Η κυβέρνηση έπαιξε μία ακόμα παράσταση σε βάρος του λαού και της χώρας που έληξε την περασμένη Πέμπτη 15/6 στη συνεδρίαση του Eurogroup. Με τη νηφαλιότητα της μίας βδομάδας μετά και υπό το φως των γεγονότων που έχουν ακολουθήσει και αποσαφηνίζουν περισσότερο το θέμα, μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια αξιολόγηση των σχετικών αποφάσεων πιο αναλυτικά σε σχέση με το προηγούμενο φύλλο του Δρόμου.Τι ζήταγε και τι πήρε η κυβέρνηση

Όπως είχε προσδιορίσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος (7/6/2017) η κυβέρνηση ζητούσε μια «καθαρή λύση η οποία θα πρέπει να τηρεί 3 βασικές αρχές:

Κανέναν δεν πείθει η κυβέρνηση!

Toυ Λεωνίδα Βατικιώτη

Απογοήτευση πρέπει να προκάλεσαν στο Μέγαρο Μαξίμου τα ευρήματα της δημοσκοπικής εταιρείας Prorata που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα των Συντακτών της 23ης Ιουνίου (δες εδώ). Η έρευνα αφορά την απήχηση στην κοινή γνώμη της απόφασης του Eurogroup. (Για έναν σχολιασμό της απόφασης δες εδώ). Εν ολίγοις, η κυβέρνηση δεν έπεισε κανέναν! Η προσπάθεια των ΣΥΡΙΝΕΛ να εμφανίσουν τη συμφωνία της 15^ης Ιουνίου ως επωφελή για την κοινωνία και αρχή του τέλους των μνημονιακών δεινών έπεσε στο κενό!

Συγκεκριμένα, στο ερώτημα αν με τη συμφωνία του Eurogroup ανοίγει ο δρόμος για την έξοδο από τα Μνημόνια το 55% όσων ερωτήθηκαν απάντησε αρνητικά. Επίσης, το 47% των ερωτηθέντων έκρινε ως κακή τη συμφωνία στο Eurogroup, ενώ η πλειοψηφία (35%) μεταξύ όσων συμμετείχαν στην έρευνα απάντησε ότι η συμφωνία της προκαλεί απογοήτευση. Σε ένα ποσοστό 16% προκαλεί αδιαφορία, 15% άγχος και 12% θυμό! Οι ΣΥΡΙΝΕΛ κατάφεραν επομένως στο 78% να προκαλούν απογοήτευση ή αδιαφορία ή άγχος ή θυμό! Μεγάλο επίτευγμα για ένα κόμμα που μόλις πριν 3 χρόνια θέλησε να ταυτιστεί με την ελπίδα της εξόδου από τη διαρκή λιτότητα και τις περικοπές, για να φτάσουν εν έτει 2017 να ταυτιστούν με τη ΝΔ του Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ…

Οικουμενικοί πανηγυρισμοί

Του Παύλου Δερμενάκη

Ό,τι προαιρείσθε… μας είναι αρκετό!

Η απόλυτη εξαχρείωση της κυβερνητικής πολιτικής, η απόλυτη επιβεβαίωση της αυταπάτης ή, πιο καλά της εξαπάτησης των πολιτών, είναι να αναζητάς, στις διφορούμενες δηλώσεις των Ευρωπαίων ιθυνόντων, στοιχεία αισιοδοξίας ή επιβεβαίωσης των όσων έχουν από καιρό αποφασιστεί. Όχι μόνο γιατί οι δανειστές για 7-8 χρόνια τώρα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας όσα σχεδιάζουν. Όχι μόνο γιατί όσα αποφασίστηκαν δεν αλλάζουν σε τίποτα την αποικιακή πορεία του χρέους. Αλλά κυρίως, γιατί η υποτίμηση της νοημοσύνης όλων μας, η κατάφωρη κοροϊδία, η αξεπέραστη αλαζονεία είναι, μερικές φορές, πιο επώδυνη και από τα ίδια τα μέτρα.

Χαστούκι στην κυβέρνηση η απόφαση του Γιούρογκρουπ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε παταγώδη αποτυχία οδηγήθηκε ο κυβερνητικός σχεδιασμός με την απόφαση του Γιούρογκρουπ στις 15 Ιουνίου 2017, καθώς το οικονομικό επιτελείο δεν εξασφάλισε το παραμικρό απ’ όσα ήλπιζε.

Οι λεπτομέρειες της απόφασης περιγράφουν ένα ακόμη κυβερνητικό Βατερλώ, μια παταγώδη αποτυχία, εφάμιλλη των διαψεύσεων που ένιωσαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 που εναπόθεταν τις ελπίδες τους στο έλεος των δανειστών!

«Διαπραγμάτευση» με ορίζοντα το 2060

Του Παύλου Δερμενάκη

Απόλυτη συμμόρφωση για να εξασφαλιστεί η… δόση

Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από μια ακόμα συνεδρίαση του Eurogroup και εν όψει αποφάσεων για θέματα που σημαδεύουν τη ζωή ακόμα και των επόμενων γενιών. Όπως συμβαίνει όλα τα μνημονιακά χρόνια, ιδιαίτερα όμως επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα αποτελέσματα κάθε κύκλου «διαπραγμάτευσης» είναι εκ των προτέρων γνωστά.

Η κυβέρνηση, στο πλαίσιο του επικοινωνιακού παιχνιδιού στο εσωτερικό, διαμορφώνει κλίμα αναμονής για τα τρία θέματα, των οποίων επιδιώκει τη ρύθμιση: α) Ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης για την αποδέσμευση δόσης 9,5 δισ. ευρώ, ώστε να πληρωθούν οι υποχρεώσεις του Ιουλίου προς τους δανειστές, β) έγκριση όποιας απόφασης κρίνουν σκόπιμη οι δανειστές για μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, και γ) αξιοποίηση της όποιας απόφασης για το χρέος, προκειμένου να επιτευχθεί συμμετοχή στην «ποσοτική χαλάρωση» (Q.E.) και μελλοντικά έξοδος στις αγορές για νέο δανεισμό.

Όποιες και αν είναι οι τελικές αποφάσεις των δανειστών, είτε στις 15 Ιουνίου είτε αργότερα, είναι σίγουρο ότι θα πληρωθούν ακριβά από τον λαό για πολλά χρόνια. Διότι, όπως δείχνουν τα πράγματα, οδηγούμαστε στο όνομα των όποιων μέτρων για το χρέος σε νέα μνημονιακή περίοδο μέχρι το 2060.

Και γραβάτα και φέσι…

Του Μιχάλη Σιάχου

Σε πλήρες αδιέξοδο οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί – Πολλαπλά τελεσίγραφα των δανειστών, «μαγκιές» και υπαναχωρήσεις μπροστά στη δόση και στο βάθος πολιτική κρίση

Σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Αλ. Τσίπρας ερωτώμενος αν θα φορέσει γραβάτα μετά το επερχόμενο Eurogroup της 15/6, αν δηλαδή θα υπάρξει λύση στο ζήτημα του χρέους, απάντησε αστειευόμενος ότι το πραγματικό ερώτημα είναι αν θα «φορέσει φέσι».

Τα αστειάκια μπροστά στους εκβιασμούς της τρόικα να οδηγήσει σε αδιέξοδο τις διαπραγματεύσεις επαναφέροντας τον κίνδυνο μιας άτακτης χρεοκοπίας της χώρας δεν κρύβει μόνο έναν άθλιο κυνισμό. Το σημαντικότερο είναι ότι αναδεικνύει τα όρια της κυβερνητικής πολιτικής. Υπογραμμίζει εκ των προτέρων το άλλοθι, την δικαιολογία της ήδη αποφασισμένης οπισθοχώρησης μπροστά στους εκβιασμούς του Σόιμπλε. Οπισθοχώρηση, που απλά σημαίνει τη συνέχιση της καταστροφής της χώρας και της κοινωνίας. Σημαίνει ακόμα την αθέλητη ομολογία της πλασματικής πραγματικότητας, του μεγάλου παραμυθιού, που εδώ και μήνες καλλιεργεί η κυβέρνηση με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Η αξιολόγηση από τη Μάλτα… στο Βερολίνο

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Στη συνάντηση Μέρκελ- Λαγκάρντ κρίνεται αν η «κατ’ αρχήν συμφωνία» του Eurogroup θα γίνει και τελική – Μέτρα 3,6 δισ. με τη σφραγίδα του ΔΝΤ που τώρα ζητά εγγυήσεις για το χρέος

Εκ πρώτης όψεως το αποτέλεσμα του άτυπου Eurogroup στη Μάλτα μοιάζει με έκπληξη. Ωστόσο, από το περιεχόμενο των ανακοινώσεων του προέδρου του Γερούν Ντάισελμπλουμ και των άλλων αξιωματούχων της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ESM προκύπτει ότι οι δανειστές δεν είχαν λόγους να κωλυσιεργούν περαιτέρω, αφού αποσπούν σημαντικές υποχωρήσεις από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και δεσμεύσεις που πάνε πολύ πέρα από τον ορίζοντά της, ως φυσική συνέχεια του Μνημονίου. Βεβαίως, το θετικό κλίμα που εκπέμφθηκε από τη Μάλτα για ολοκλήρωση της αξιολόγησης συνοδεύεται πάλι από δυο αστερίσκους. Ο πρώτος αφορά την ανοικτή – ακόμη – ημερομηνία επιστροφής του κουαρτέτου στην Αθήνα, ώστε να ολοκληρωθεί το Staff Level Agreement πριν την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον (21-23 Απριλίου). Και ο δεύτερος αφορά την τελική στάση του Ταμείου στο θέμα της συμμετοχής του στον δανεισμό της Ελλάδας, που έχει μια ακόμη προϋπόθεση, όπως θυμίζει η ανακοίνωσή του.

Όλα της αξιολόγησης δύσκολα…

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Νέα αμερικανική «σφήνα» στη συμμετοχή του ΔΝΤ, ενώ το χρονοδιάγραμμα της διαπραγμάτευσης επεκτείνεται επικίνδυνα προς Απρίλιο και Μάιο

Bill Huizenga: είναι ένα ακόμη όνομα που θα συμπεριληφθεί στα παραλειπόμενα της «ελληνικής τραγωδίας». Είναι ο ρεπουμπλικάνος βουλευτής που κατέθεσε νομοσχέδιο στο αμερικανικό κογκρέσο με το οποίο καλεί την κυβέρνηση Τραμπ να αντιτεθεί σε οποιαδήποτε εκδοχή νέας δανειοδότησης του ΔΝΤ προς την Ελλάδα και οποιαδήποτε άλλη χώρα δεν έχει βιώσιμο δημόσιο χρέος σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο, χωρίς ωστόσο αυτό να αποκλείει τη δυνατότητα συμμετοχής του ΔΝΤ ως παρατηρητή και τεχνικού συμβούλου.

Ο ρεπουμπλικάνος βουλευτής εισηγείται τη μετατροπή της σχετικής αμερικανικής νομοθεσίας, πολύ πρόσφατα μεταρρυθμισμένης, για τους όρους συμμετοχής των ΗΠΑ στο ΔΝΤ και επικρίνει σφοδρά την ηγεσία του ΔΝΤ ότι «εδώ και επτά χρόνια έχει χρησιμοποιηθεί για να προστατεύσει τους Ευρωπαίους αξιωματούχος από τους ψηφοφόρους τους, κάτι που έχει αμαυρώσει τη φήμη του Ταμείου, έχει παρατείνει την δυστυχία της Ελλάδας και έχει αναβάλει δύσκολες επιλογές για το μέλλον της Ευρώπης».

«Της κακομοίρας» στο Eurogroup

Ένα ακόμα κρίσιμο Eurogroup για την Ελλάδα, πριν το επόμενο. Σε αυτό το Eurogroup εγίνε «της κακομοίρας», όπως έγινε και στο προηγούμενο και το ίδιο προβλέπεται και για το επόμενο. Αμέτρητα τα κρίσιμα Eurogroup των τελευταίων χρόνων και όλα κρίσιμα. Μέχρι να έρθουν (και τυπικά) τα επόμενα μέτρα, τα οποία είναι πάντα «καλύτερα» από τα προηγούμενα.

Διμερές παζάρι για μια «ολική συμφωνία»

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Υπόθεση ΔΝΤ- κυβέρνησης η δεύτερη αξιολόγηση – Προσδοκίες διευκόλυνσης από τις ευρωπαϊκές συναντήσεις κορυφής του Μαρτίου – Μεταχρονολογημένος ο λογαριασμός της «0% λιτότητας»

Στο Χίλτον υποτίθεται ότι όλα θα εξελίσσονται μεταξύ κυβέρνησης και κουαρτέτου με όρους εχεμύθειας και εμπιστευτικότητας. Στην πραγματικότητα και οι δυο πλευρές, μέσω ενός ανταγωνισμού αλλεπάλληλων διαρροών για το περιεχόμενο των συνομιλιών, έχουν επιβάλει μια de facto διαφάνεια. Όχι από ευαισθησία προς την κοινή γνώμη, αλλά πιθανότατα γιατί η εικόνα μιας σκληρής διαπραγμάτευσης κάνει πιο εύπεπτο το βάρος των νέων μέτρων. Η κυβερνητική αισιοδοξία ότι είναι εφικτή μια τεχνική συμφωνία μέχρι τις 20 Μαρτίου, οπότε συνεδριάζει πάλι το Eurogroup, δεν επιβεβαιώνεται από την πλευρά των δανειστών. Κι αυτό γιατί στην πραγματικότητα η ευρωπαϊκή τρόικα των δανειστών έχει μπει σε δεύτερο πλάνο, και η αξιολόγηση εξελίσσεται σ’ ένα διμερές παζάρι κυβέρνησης και ΔΝΤ, που έχει επιβάλει την ατζέντα του, με βάση εκκίνησης την απαίτηση για μέτρα ύψους 3,6 δισ.