Αίμα για τη Μεσόγειο

του Δημήτρη Μηλάκα

Για αιώνες η Μεσόγειος υπήρξε το «κέντρο του κόσμου». Ο έλεγχός της ήταν το θεμέλιο των αυτοκρατοριών. Στον έλεγχο της Μεσογείου οικοδομήθηκε στη νεότερη ιστορία η βρετανική αυτοκρατορία. Υπήρξε επίσης ένα από τα κλειδιά ελέγχου του κόσμου για τη μεταπολεμική αμερικανική αυτοκρατορία.

Η Μεσόγειος αποτελεί ακόμη τον βασικό δρόμο μεταφοράς, μέσα από τη διώρυγα του Σουέζ, των απαραίτητων ορυκτών καυσίμων για τη δυτική ευημερία. Αυτό, σε γενικές γραμμές, εξηγεί τα βάσανα της περιοχής: πόλεμοι, πραξικοπήματα, προτεκτοράτα, εισβολές, κατοχή… Μια διαρκής επανάληψη ενός ολέθρου για εκατομμύρια ανθρώπους στη βόρεια και ανατολική Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην Αραβική χερσόνησο.

Στα πρόθυρα παγκόσμιας αταξίας – Τα 75 χρόνια ζωής του ΟΗΕ, ο Γκουτέρες και οι… τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης

Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν γενέθλια. Πριν από 75 χρόνια 50 κράτη υπέγραψαν τον καταστατικό χάρτη που δημιούργησε τον Οργανισμό. Ο Χάρτης υπεγράφη στις 26 Ιουνίου 1945 και η ημερομηνία επίσης ίδρυσης είναι η 24η Οκτωβρίου του ίδιου έτους.

Οι ηγέτες του κόσμου σχεδίασαν την επερχόμενη ειρήνη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χαράσσοντας το προσχέδιο για τη μεταπολεμική παγκόσμια τάξη. Αντίθετα με άλλους διεθνείς θεσμούς που σχηματίστηκαν κατά καιρούς, ο ΟΗΕ επέζησε. Τα μέλη του αυξήθηκαν σε 193. Και, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν έχει υπάρξει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Όμως, αυτή η παγκόσμια τάξη των τελευταίων 75 χρόνων απειλείται με ξήλωμα. Ο κόσμος σήμερα κινδυνεύει να βρεθεί σε μια νέα κατάσταση παγκόσμιας… αταξίας. Οργανισμοί που σχεδιάστηκαν για να βοηθήσουν στη δημιουργία τάξης μέσα από το χάος αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα.

Αντίπαλο δέος σε ανταγωνισμούς, εθνικισμό, πόλεμο: Η μεγάλη ιδέα της ειρήνης των λαών

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Επικαλούμενοι το «διεθνές δίκαιο», το οποίο ερμηνεύουν κατά το δοκούν, οι «παίκτες» στη Μέση Ανατολή και το Μαγκρέμπ προετοιμάζουν τις επόμενες επιθετικές κινήσεις τους. Βραχύβιες και αναποτελεσματικές οι διπλωματικές πρωτοβουλίες, καθώς δεν απαντούν στα βασικά προβλήματα που βρίσκονται στη ρίζα των συγκρούσεων — τα οποία ο καπιταλισμός και τα αστικά κράτη αποδείχθηκαν διαχρονικά ανίκανοι και απρόθυμοι να λύσουν.

Ο πόλεμος των «πάνω», το δίλημμα των «κάτω»

Ένα το κρατούμενο: Η γειτονιά της Ελλάδας είναι, αυτή την περίοδο, η πιο επικίνδυνη σε ολόκληρο τον πλανήτη — κι αυτό αποτελεί μια απολύτως αντικειμενική και σε καμία περίπτωση υποκειμενική διαπίστωση. Από το Ιράν και τη Συρία μέχρι την Υεμένη και τη Λιβύη, από τον Περσικό  Κόλπο και τα Στενά του Ορμούζ μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα και τη Μεσόγειο, οι πύραυλοι και τα κανόνια διεκδικούν τον πρώτο λόγο από την πολιτική και τη διπλωματία. Αποδεικνύοντας, έτσι, για μια ακόμη φορά, ότι ο πόλεμος δεν είναι παρά η άσκηση πολιτικής με άλλα μέσα, όταν τα συμβατικά αποδεικνύονται ανεπαρκή για να δώσουν λύσεις στις συγκρούσεις ανάμεσα σε ανταγωνιστικά συμφέροντα και να καθορίσουν τους όρους της «μοιρασιάς».

Μια ματιά στην ευρύτερη γειτονιά μας

Του Ερρίκου Φινάλη

Σε αποδρομή η Ε.Ε., προκαλεί η Τουρκία, φλέγεται η Μέση Ανατολή, συνεχίζεται η πίεση στη Ρωσία

Ενώ η Τουρκία εφαρμόζει ακάθεκτη τα επεκτατικά της σχέδια, βάζοντας ανοιχτά πια στο στόχαστρο τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας , αναταραχή επικρατεί και στην ευρύτερη γειτονιά μας. Από τις βρετανικές εκλογές με επίδικο το Brexit και τις όλο και πιο οξείες αντιπαραθέσεις μεταξύ των ισχυρότερων Ευρωπαίων «εταίρων», ως τη συνέχιση των ξενοκίνητων επεμβάσεων στον αραβικό κόσμο και την αναστάτωση στα Βαλκάνια, όλα δείχνουν αστάθεια και πολλαπλασιασμό των κινδύνων για τους λαούς. Την ίδια στιγμή, το ευρωατλαντικό μπλοκ αλληλοσπαράσσεται αλλά και κλιμακώνει την προσπάθεια περικύκλωσης της Ρωσίας . Ζούμε στην εποχή της κυριαρχίας της γεωπολιτικής, και βρισκόμαστε στα πρόθυρα σημαντικών επαναπροσδιορισμών σε μια σειρά διευθετήσεις ή συμβιβασμούς του παρελθόντος, που πλέον δεν λειτουργούν ή και καταργούνται ντε φάκτο…

Η Γερμανία κλείνει το μάτι στην Κίνα με φόντο την «5η Γενιά»

Ένα πολύπλοκο «παζλ» οικονομικών συμφερόντων και γεωπολιτικών ανταγωνισμών, με πρόσχημα την «ασφάλεια» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και με φόντο τις εξαιρετικά πιθανές απειλές για τη δημόσια υγεία, συνιστά η υπόθεση της ανάπτυξης των δικτύων κινητής τηλεφωνίας 5ης γενιάς (5G networks), η εμπλοκή του κινεζικού κολοσσού της Huawei σε αυτά, η επιθετική εμπορική τακτική των ΗΠΑ και η άρνηση του Βερολίνου να ακολουθήσει την Ουάσιγκτον στην αντιπαράθεσή της με το Πεκίνο.

Το 5G υπόσχεται πως θα είναι εκατό φορές πιο γρήγορο από το 4G, επιτρέποντας την εφαρμογή νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων, από τη διαδικτυακή διασύνδεση του αυτοκινήτου μας, μέχρι την είσοδο της λεγόμενης «επαυξημένης» ή «ενισχυμένης» πραγματικότητας στην καθημερινή ζωή. Τα όρια μοιάζουν απεριόριστα, όπως και τα προσδοκώμενα κέρδη των μεγάλων μονοπωλιακών, πολυεθνικών ομίλων του κλάδου, ωστόσο, το «μήλο» σε αυτόν τον ψηφιακό «παράδεισο» πιθανόν να είναι το κόστος στην υγεία.

Στο στόχαστρο Ρωσία και Κίνα με φόντο τις εσωτερικές αντιθέσεις η σύνοδος του ΝΑΤΟ

Με Ρωσία και Κίνα ως «κύριο πιάτο» στο δείπνο εργασίας των υπουργών Εξωτερικών και φόντο τις αντιθέσεις και στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα, γίνεται σήμερα στα κεντρικά του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, που βάζει και τις τελευταίες πινελιές ενόψει της Συνόδου Κορυφής, 3 – 4/12 στο Λονδίνο.

«Αύριο, οι υπουργοί Εξωτερικών θα ολοκληρώσουν τις προετοιμασίες μας για τη Σύνοδο του Λονδίνου. Μια Σύνοδος επίκαιρη. Και αυτό διότι τίθενται ερωτήματα σχετικά με τη δύναμη της διατλαντικής σχέσης. Υπάρχουν πράγματι διαφορές μεταξύ των συμμάχων σε διάφορα θέματα. Οπως το εμπόριο, το κλίμα, η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Και πιο πρόσφατα, για την κατάσταση στη ΒΑ Συρία. Αλλά οι διαφορές και οι αμφιβολίες μεταξύ των συμμάχων δεν είναι καινούριες. Παρ’ όλα αυτά, το ΝΑΤΟ έχει μόνο δυναμώσει τα τελευταία εβδομήντα χρόνια. Και συνεχίζουμε να παρέχουμε ασφάλεια σε περίπου 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους».

Τζέιμς Πέτρας, καθηγητής Κοινωνιολογίας «Οι εντάσεις αυξάνονται, χωρίς να δίνεται λύση»

Ανοιχτά μέτωπα σε όλο τον κόσμο, κλιματική αλλαγή και προβλήματα των ΗΠΑ

Δημοσιεύουμε μια περιληπτική απόδοση της ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας συνέντευξης που έδωσε στις 23 Σεπτεμβρίου 2019 ο καθηγητής Κοινωνιολογίας και συγγραφέας Τζέιμς Πέτρας στους Ουρουγουανούς δημοσιογράφους Ντιέγκο Μαρτίνεζ και Ερνάν Σαλίνα για τον ραδιοφωνικό σταθμό CX36.

πάρχει μεγάλος κίνδυνος παρατεταμένου πολέμου, που θα επεκταθεί σε όλη τη Μέση Ανατολή και θα εμπλέξει, πέρα από τη Σαουδική Αραβία και την Υεμένη, και το Ιράν, τις ΗΠΑ και άλλες δυνάμεις της περιοχής

O Κόσμος που έρχεται

του Ηλία Καραβόλια*

Συμβαίνουν πολλά. Και συμβαίνουν με ταχύτατους ρυθμούς, κυοφορώντας εξελίξεις για τις κοινωνίες και τις οικονομίες. Καταρχήν είναι ιστορικής σημασίας η κατάρρευση (σχεδόν) της Ford, η οποία χρωστάει 84 δισεκατομμύρια δολάρια και πρόσφατα βαθμολογήθηκαν τα ομόλογα της ως… σκουπίδια! Τι σημαίνει Ford; Πέρασαν 120 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το μεγαλύτερο επίτευγμα της βιομηχανικής επανάστασης: το αυτοκίνητο. Όπως έγραψε και ο συντάκτης του Sarajevo Magazine στις 10/9: «H δανειοληπτική “πτώση” του άλλοτε διαμαντιού στο στέμμα του αμερικανικού καπιταλισμού μπορεί να αποδειχθεί σταγόνα στον ωκεανό. Οι ειδικοί φοβούνται πως αυτή θα είναι η αρχή για μια γενικευμένη “πτώση” των δανείων πολλών αμερικανικών επιχειρήσεων που δεν τα καταφέρνουν· ένα συνολικό ποσό γύρω στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Ένας “σεισμός” στην αγορά των εταιρικών junk bonds είναι εύκολο να επεκταθεί σαν πανικός αλλού…».

Όλοι κατανοούμε ότι το μοντέλο του σύγχρονου γνωσιακού καπιταλισμού (Moutang) έχει ήδη αλλάξει. Όλοι ξέρουμε ότι η Facebook δεν χρειάζεται να παράγει περιεχόμενο (το κάνουν τα εκατομμύρια χρήστες της), ότι η Amazon δεν χρειάζεται να έχει πωλητές και βιβλιοπωλεία, και ότι η AirBnB δεν κατέχει ακίνητα, ούτε η Uber κατέχει ταξί. Ο νέος καπιταλισμός της περίφημης οικονομίας του διαμοιρασμού είναι εδώ. Και εμείς είμαστε είτε υπηκόοι του, είτε αφεντικά του (Σημ.: Εξαρτάται πότε γινόμαστε παραγωγοί και πότε χρήστες. Εξόχως χρήσιμο επ’ αυτού είναι το βιβλίο «Machine-Platform-Crowd: Harnessing the Digital Revolution» των McAfee-Brynjolfsson του MIT).

Η τριμερής του …Τέταρτου χαρίζει το Γκολάν στο Ισραήλ

του Lupo di mare

Το βράδυ της Τετάρτης 20 Μαρτίου 2019 στην Ιερουσαλήμ κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος ολοκλήρωσαν το πρώτο βήμα για την δημιουργία ενός «mini ΝΑΤΟ» στην Αν. Μεσόγειο.

Με την παρακάτω κοινή τους δήλωση το επιβεβαιώνουν:

Νέος Δρόμος του Μεταξιού: Η πολλαπλή πρόκληση

Του Αλέκου Αναγνωστάκη

Όσο και αν φαίνεται ανορθόδοξη η διαπίστωση ότι η Κίνα έχει αναλάβει τη σωτηρία του καπιταλισμού, επαληθεύει οπωσδήποτε τις σχετικές αναλύσεις του Μαρξ, με βάση τις οποίες ο καπιταλισμός έχει τη δυνατότητα εναλλαγής πολλών προσωπείων, κατά περίπτωση…

Βενετία 1295

Τρεις ταξιδιώτες, ο Μάρκο Πόλο, ο διασημότερος κάτοικος της Δύσης που ακολούθησε ποτέ το Δρόμο του Μεταξιού, ο πατέρας και ο θείος του (Βενετοί έμποροι με περιουσία στη Κωνσταντινούπολη) αποβιβάζονται στη Βενετία ύστερα από ένα εμπορικό ταξίδι που κράτησε 24 ολόκληρα χρόνια.

Λίγα χρόνια μετά το βιβλίο του Μάρκο Πόλο για το ταξίδι στο μακρινό Κατάι, τη σημερινή Κίνα και το βασίλειο του Κουμπλάι Χαν (του Μεγάλου Χαν) που  ​μιλούσε για άγνωστους πολιτισμούς με τεράστιο πλούτο και αφθονία περιζήτητων αγαθών για τους εμπόρους της Δύσης, αντιγραφόταν με το χέρι. Από το 1477 και μετά τυπωνόταν αδιάκοπα σε πολλές γλώσσες.

Ενεργά γεωπολιτικά ρήγματα με επίκεντρο την Ελλάδα

Του Νίκου Ταυρή

H πιθανή ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου νότια της Κύπρου εντείνει τους διεθνείς ανταγωνισμούς στο τόξο Ουκρανία, Βαλκάνια, Ν.Α. Μεσόγειος

Τέσσερα μεγάλα ανταγωνιστικά ενεργειακά σχέδια, άλλα υπό κατασκευή κι άλλα υπό μελέτη, έκφραση γενικότερων γεωπολιτικών αναδιαρθρώσεων, βρίσκονται σε εξέλιξη στην περιοχή καθιστώντας την στην πιο ασταθή και εύφλεκτη περιοχή μετά τη Μ. Ανατολή και τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Επίδικο της παγκόσμιας αντιπαράθεσης ο ενεργειακός έλεγχος της Ευρώπης, η διεύρυνση της οικονομικής διείσδυσης και του πολιτικού ελέγχου των Βαλκανίων και βέβαια τα υπερκέρδη των πολυεθνικών γιγάντων της εξόρυξης και εμπορίας πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Στρατηγική παράδοση στις βλέψεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ

Του Σπύρου Παναγιώτου

Plan A η Αθήνα στην αποσταθεροποίηση της περιοχής

Λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στην Ρωσία και μερικές ώρες μετά την ομόφωνη συνυπογραφή της επέκτασης των οικονομικών κυρώσεων της Ε.Ε. σε βάρος της Ρωσίας ξεκίνησε ο «στρατηγικός διάλογος» μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας στην Ουάσιγκτον.

Αν η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ρωσία ήταν η «αναγκαία στάχτη» μιας δήθεν πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, τότε ο «στρατηγικός διάλογος» στην Ουάσιγκτον είναι το αναγκαίο εισιτήριο για να επισημοποιηθεί πανηγυρικά η πλήρης υπαγωγή της χώρας στους σχεδιασμούς, οικονομικούς και γεωπολιτικούς, των ΗΠΑ στην Αν. Μεσόγειο και τη Βαλκανική.

Ένας παράλογος κόσμος με σιδερένια λογική

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Το ακούμε πολύ συχνά, το λέμε κι εμείς οι ίδιοι, ότι ο κόσμος που ζούμε είναι τρελός, χαώδης, παράλογος. Αν υπολογίσουμε και τα κατορθώματα του πολιτικού προσωπικού, τότε στην τρέλα θα προστεθεί και η διαφθορά. Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος απειλές.

Ο Τραμπ απειλεί τη Ρωσία, την Ευρώπη, τη Β. Κορέα. Ο Ερντογάν απειλεί την Ελλάδα, το Ισραήλ, τους Κύπριους και όποιον άλλο βρει μπροστά του. Το ευρωιερατείο, δηλαδή η Γερμανία, απειλεί την Ιταλία και ο Σαλβίνι απαντά ότι «αν θέλετε να μας κάνετε Ελλάδα θα τινάξουμε την οικονομία του πλανήτη στον αέρα». Ο Μπ. Τζόνσον, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας και αρχηγός του Brexit, λέει ότι η δημιουργία της Ε.Ε. οφείλεται σε ναζιστικό σχέδιο, από το 1942. Το Ισραήλ και το Ιράν φοβερίζουν ο ένας τον άλλο με ολοκληρωτική καταστροφή, και πάει λέγοντας. Οι μεγάλοι και τρανοί απειλούν αλλά και οι μικροί οργίζονται και ανταποδίδουν τις απειλές. Ο Πούτιν απείλησε ότι θα ρίξει πρώτος πυρηνικά και ο Τραμπ δήλωσε ότι θα κάνει το ίδιο.

Η διάλυση των εθνών

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Η Ε.Ε. αλλά και όλο το οικοδόμημα της Δύσης κλυδωνίζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι δυτικές ελίτ είναι υποχρεωμένες να κάνουν κρίσιμες επιλογές για το μέλλον. Διακυβεύεται η εξουσία τους, ίσως για πρώτη φορά τόσο σοβαρά από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Μάης του 68 προκάλεσε αναταραχή αλλά αποδείχθηκε ευεργετική ένεση ανανέωσης, μπήκε φρέσκο αίμα στους κύκλους της εξουσίας. Τυπικό σύμβολο ο Κον Μπεντίτ, αν και ο συγκεκριμένος αποδείχθηκε απλή μετριότητα. Η πτώση της ΕΣΣΔ ήταν κι αυτή ευεργετική αλλά δημιούργησε αυταπάτες, ειδικά στις ΗΠΑ, περί του τέλους της Ιστορίας (κάτι σαν το χιλιόχρονο, χιτλερικό, Ράιχ) και οι θετικές επιπτώσεις για το σύστημα ήταν προσωρινές. Τα προβλήματα επανέρχονται με δριμύτητα και ο κόσμος στη Δύση αναδεύεται σαν να ξυπνάει από λήθαργο. Ίσως ο κομμουνιστικός κίνδυνος να είναι ακόμα χρήσιμο σκιάχτρο για τους ανόητους. Ίσως οι κραυγές περί φασιστικού κινδύνου να παρασύρουν μερικούς, εξίσου ανόητους. Ωστόσο πρόκειται για ασπιρίνες ενώ ο ασθενής πάσχει από προϊούσα παράλυση.

Γεωπολιτικά παιχνίδια, πυρηνικά και κλιμάκωση της έντασης

Tου Ανδρέα Βελισσάριου

 Το τελευταίο διάστημα κλιμακώνεται η ένταση τόσο στην Μέση Ανατολή όσο και στο Αιγαίο με έντονα και επικίνδυνα σκηνικά πολεμικού χαρακτήρα. Η ραγδαία όξυνση των ανταγωνισμών, αλλά και η συνεχής εξοπλιστική και στρατιωτική κούρσα για την διεκδίκηση κοιτασμάτων, αγωγών, αλλά και πετρελαίων οδηγούν σε εθνικιστικές εξάρσεις και μιλιταριστικές κορώνες. Τα τεχνητά επεισόδια που στήνονται στο Αιγαίο περιέχουν ένα κίνητρο εσωτερικής κατανάλωσης τόσο από την μεριά της Τουρκίας, όσο και από την μεριά της Ελλάδας. Η  τουρκική προκλητικότητα, που εντείνεται το τελευταίο διάστημα δεν μένει αναπάντητη από την αστική τάξη της χώρας μας. Οι δύο χώρες έχουν επιλέξει διαφορετικά ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα με την Ελλάδα να εμμένει στην Δύση και το Νάτο, και την Τουρκία να βρίσκει την ασφάλεια και τον σύμμαχο που αναζητά στο πρόσωπο του Πούτιν και της Ρωσίας.

Τζέιμς Πέτρας: «Με τη σημερινή ηγεσία των ΗΠΑ, οτιδήποτε είναι πιθανό»

Συνέντευξη στον Ερρίκο Φινάλη

Ενώ πυκνώνουν τα στίγματα της παρουσίας δυνάμεων των ΗΠΑ, της Ρωσίας κ.ά. στο χάρτη της Μεσογείου, η αρχική ανταλλαγή ακραίων απειλών μεταξύ Τραμπ και Μόσχας έδωσε τη θέση της σε πιο «μετρημένες» εκφράσεις. Μετά το ρωσικό βέτο στην καταδίκη από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ της Συρίας, την οποία η Δύση κατηγορεί για την επίθεση με χημικά όπλα στην Ντούμα, όλες οι πλευρές εξετάζουν το τι μπορούν να κάνουν και πώς θα απαντήσει το αντίπαλο στρατόπεδο. ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία διαβουλεύονται τις επόμενες κινήσεις τους, η Γερμανία και η Ιταλία δηλώνουν ότι δεν θα συμμετάσχουν σε τυχόν δυτικό πλήγμα κατά της Συρίας, ο Ερντογάν καταδικάζει το «έγκλημα του συριακού καθεστώτος στην Ντούμα» αλλά ταυτόχρονα επικοινωνεί τηλεφωνικά με Τραμπ και Πούτιν και καλεί σε αυτοσυγκράτηση…

Η Ρωσία από την πλευρά της μιλά για προβοκάτσια μιας μη κατονομαζόμενης δύναμης «που πρωτοστατεί στην αντιρωσική υστερία», και συγκαλεί το Σ.Α. του ΟΗΕ ώστε να αποτρέψει έναν «παράνομο» βομβαρδισμό της Συρίας από τις δυτικές δυνάμεις, προειδοποιώντας για μια ακόμη φορά ότι αν χτυπηθεί θα απαντήσει εξίσου σθεναρά. Και, χωρίς να συζητιέται ανοιχτά, όλοι κοιτούν προσεκτικά τις ιρανικές αντιδράσεις στο βομβαρδισμό συριακών και φιλοϊρανικών δυνάμεων από το Ισραήλ, καθώς μια απευθείας αντιπαράθεσή του με την Τεχεράνη μπορεί να προκαλέσει ανεξέλεγκτες και αλυσιδωτές αντιδράσεις. Την ίδια στιγμή βέβαια συνεχίζεται ο εμφύλιος στο εσωτερικό του βορειοαμερικανικού κατεστημένου, με τον Τραμπ να απειλείται με εκδίωξη – όχι λόγω της τυχοδιωκτικής εξωτερικής πολιτικής του αλλά με «εργαλείο» σκάνδαλα τρίτης διαλογής.

Το κόστος της άλωσης της Ελλάδας

Του Βασίλη Βιλιάρδου

 

Είναι αδύνατον να υπολογίσει κανείς το κόστος της απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας, των μελλοντικών προοπτικών της χώρας ή της δολοφονίας της τελευταίας ελπίδας των Ελλήνων – ούτε φυσικά της μεταφοράς της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο για τα επόμενα 99 χρόνια ή των κινδύνων για την εδαφική μας ακεραιότητα.

«Αναρωτιέμαι αν έχουμε ή δεν έχουμε Σύνταγμα. Εάν έχουμε, τότε τι νόημα έχουν όλα όσα γίνονται εναντίον του Συντάγματος; Αν πάλι δεν έχουμε, τότε τι μας χρειάζονται η Βουλή και η Γερουσία που για αυτά ξοδεύονται τόσα χρήματα από τα λιγοστά που έχουμε; Οι τρεις προστάτιδες δυνάμεις μας προμηθεύουν καινούργιο Βασιλιά (=καθαιρούν ή διορίζουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό σήμερα). Βασικά όμως δεν έχει σχεδόν τίποτα αλλάξει. Η ίδια κακοδαιμονία και η ίδια καταπιεστική ξενοκρατία. Δεν είναι τα πρόσωπα αυτά που φταίνε, αλλά οι Θεσμοί» (Κ. Κανάρης).

Όπως συμπεραίνεται από τα παραπάνω, η ελληνική ιστορία επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, από τότε που οι ξένες δυνάμεις μας βοήθησαν να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους για να μας μετατρέψουν σε δική τους αποικία – υπενθυμίζοντας τη δεκαετία του 1890, κατά την οποία τεθήκαμε ξανά υπό έναν Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, όπως συμβαίνει σήμερα (άρθρο).

Τρομοκρατία, το όπλο των ισχυρών

του Νόαμ Τσόμσκι

Λίγες εβδομάδες μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, ο Νόαμ Τσόμσκι σε μια διάλεξή του στο ΜΙΤ, στις 18 Οκτωβρίου 2001, αναλύει γιατί οι Αμερικανοί ηγέτες δεν έχουν πάντα συνείδηση των αποτελεσμάτων που έχει η μανία τους να νικούν κάθε αντίπαλο. Και οι νίκες του χθες μπορεί αύριο να κοστίσουν ακριβά.

Πρέπει να βασιστούμε σε δύο αξιώματα. Το πρώτο είναι ότι τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 συνιστούν μια τρομερή φρικαλεότητα, ίσως τη μεγαλύτερη ακαριαία απώλεια ανθρώπινων ζωών στην ιστορία, με εξαίρεση τους πολέμους. Το δεύτερο αξίωμα είναι ότι στόχος μας θα έπρεπε να είναι να μειώσουμε τον κίνδυνο να επαναληφθούν τέτοιες επιθέσεις, είτε είμαστε εμείς τα θύματά τους είτε τις υφίσταται κάποιος άλλος. Αν δεν δέχεστε αυτά τα δύο σημεία αφετηρίας, αυτό που θα ακολουθήσει δεν σας αφορά. Αν τα δέχεστε, πολλά ακόμη ερωτήματα προκύπτουν.

Αθήνα-Σκόπια: Συμβιβασμός με μαστίγιο και καρότο

Του Δημήτρη Μηλάκα

Οι Κινέζοι λένε ότι σε μια Συμφωνία, όσο καλή κι αν είναι αυτή, χάνουν (κάτι) και τα δύο μέρη. Στη Δύση το marketing  έχει διαδώσει την άποψη ότι υπάρχουν  συμφωνίες που μπορούν να κερδίζουν και οι δύο πλευρές. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, κάθε συμφωνία δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον και συνέπειες που δεν αφορούν μόνο τους συμβαλλομένους. Μια τέτοια περίπτωση, κατά κύριο λόγο, είναι και η Σύμβαση που προετοιμάζεται για να υπογραφεί από Αθήνα και Σκόπια.

Στην προκειμένη περίπτωση το περιβάλλον και οι συνέπειες που θα διαμορφώσει η συμφωνία Ελλάδας- ΠΓΔΜ που προωθείται προς υπογραφή εξυπηρετεί απόλυτα τα σχέδια και τις επιδιώξεις αυτών που με το πιστόλι στον κρόταφο έχουν οδηγήσει Αθήνα και Σκόπια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Το «μυστικό» περιγράφεται σε λίγες λέξεις: ενσωμάτωση των δυτικών Βαλκανίων στου ευρωατλαντικούς (ΕΕ- ΝΑΤΟ)  θεσμούς.

Κόκκινο πανί για τους Αμερικανούς ο Nord Stream 2

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολλές και καθόλου αμελητέες είναι οι επιπτώσεις από τη στροφή 180 μοιρών των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών σε ό,τι αφορά τη στάση τους απέναντι σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με τους Χριστιανοδημοκράτες.

Η σχεδόν βέβαιη επανάληψη του μεγάλου συνασπισμού, μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων της Δεξιάς με τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους, αφήνει για το απώτερο μέλλον τις σαρωτικές αλλαγές που απαιτούσαν οι επίδοξοι σύμμαχοι της Μέρκελ στο ζήτημα της οικονομικής πολιτικής, των σχέσεων με τις Βρυξέλλες και μεταξύ πολλών άλλων στο ζήτημα του αγωγού μεταφοράς από τη Ρωσία φυσικού αερίου, ονόματι Nord Stream (Βόρειο Ρεύμα) 2. Ένα θέμα που είχε διχάσει όσο ελάχιστα άλλα την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τις ΗΠΑ να αναμιγνύονται σε προκλητικό βαθμό, αφήνοντας κατά μέρους τα προσχήματα.

Η Γερμανία επενδύοντας στη μακροπρόθεσμη ενεργειακή ασφάλεια όχι μόνο της ίδιας, αλλά και άλλων ακόμη χωρών της κεντρικής Ευρώπης συμφώνησε με τη Ρωσία στην κατασκευή ενός αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου αξίας 9,5 δισ. ευρώ, μέσω της Βαλτικής θάλασσας. Το στρατηγικής σημασίας αυτό έργο (που θα λειτουργήσει συμπληρωματικά με τον αγωγό Nord Stream 1 μήκους 1.200 χιλιομέτρων που ξεκινάει από το Βάιμποργκ της Ρωσίας και καταλήγει στο Λούμπμιν της Γερμανίας, επίσης μέσω της Βαλτικής) συνάντησε πολύ γρήγορα τα διασταυρωμένα βέλη των πιο διαφορετικών πλευρών, κυρίως από τρεις κατευθύνσεις.

Παράξενα πράγματα

Τις προάλλες, σε τούτη εδώ την μικρή δικτυακή γωνιά, επιχειρήσαμε να διαβλέψουμε τους λόγους για τους οποίους η ελληνική πλευρά κάλεσε τον τούρκο πρόεδρο να μας επισκεφθεί. Βεβαίως, ποτέ δεν καμώθηκα τον διεθνολόγο ή, τέλος πάντων, τον ειδικό σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Πλην όμως, θα πρέπει να είναι κανείς κουφός, τυφλός ή ηλίθιος για να μη μπορεί να αποκωδικοποιήσει τα σήμετα που εκπέμπονται από ορισμένα σημαντικά κέντρα διαμόρφωσης της διεθνούς πολιτικής. Σαν κι αυτά, ας πούμε, που εξέπεμψε δέκα μόλις ημέρες πριν την περιβόητη επίσκεψη Ερντογκάν το διαβόητο Ατλαντικό Συμβούλιο (Atlantic Council).

Τι είναι όμως αυτό το Ατλαντικό Συμβούλιο; Είναι μια πολιτειακή “δεξαμενή σκέψης” (think tank), η οποία ιδρύθηκε το 1961 με πρωτοβουλία τού πρώην υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Ντην Άτσεσον και με κεντρικό μόττο “δουλεύουμε μαζί για να καταστήσουμε το μέλλον ασφαλές”. Σκοπός τής ίδρυσής του ήταν να συμβάλει στην συνέχιση της συνεργασίας μεταξύ των χωρών τής Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης, η οποία άρχισε με αφορμή τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πίσω από τις λέξεις, όμως, διαφαίνεται πεντακάθαρα ότι το Ατλαντικό Συμβούλιο είναι απότοκο του ψυχρού πολέμου και φτιάχτηκε για να χρησιμεύσει ως ένα ακόμη όπλο τού δυτικού κόσμου κατά του κομμουνισμού. Ως εκ τούτου, δεν συνιστά έκπληξη το γεγονός ότι σήμερα αποτελεί μέλος της Ατλαντικής Σχέσης (Atlantic Treaty Association), μιας οργάνωσης πολιτικών ηγετών, ακαδημαϊκών, στρατιωτικών, διπλωματών και δημοσιογράφων, η οποία φτιάχτηκε το 1954 και έχει ως στόχο να διαδίδει τις αξίες τού ΝΑΤΟ, δηλαδή την δημοκρατία, την ελευθερία, την ειρήνη, την ασφάλεια και την νομιμότητα

Τι σημαίνει η ένταξη της Ελλάδας στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Η δήλωση του υπουργού Άμυνας ότι η Ελλάδα ανήκει «στον ίδιο άξονα με τη Σαουδική Αραβία» αποτελεί τη δημόσια παραδοχή μιας πολιτικής που οικοδομείται στην Αθήνα από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τώρα, με δεδομένες τις εκρηκτικές εξελίξεις που πυροδοτεί η κατάρρευση του μετώπου του ISIS στη Μέση Ανατολή, αυτή η σύμπραξη απειλεί να σύρει τη χώρα σε εξαιρετικά επικίνδυνα μονοπάτια τόσο για την εξωτερική όσο και την εσωτερική της ασφάλεια.

Τις τελευταίες δεκαετίες η Ουάσινγκτον αποτελούσε ταυτόχρονα σύμμαχο του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας – δυο χωρών που θεωρητικά τουλάχιστον βρίσκονταν σε ανειρήνευτη αντιπαράθεση από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 με τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ και τον πετρελαϊκό αποκλεισμό που αποφάσισε ο ΟΠΕΚ.

Η επιστροφή της γεωπολιτικής στην ατζέντα της Ε.Ε.

Του Σπύρου Παναγιώτου

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος το Βrexit, το προσφυγικό και η Τουρκία

Η εποχή που οι συνεδριάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων ασχολούνταν αποκλειστικά με τα θέματα της οικονομίας και το μοναδικό ζητούμενο ήταν η προσαρμογή της Ε.Ε. και ιδιαίτερα των «απείθαρχων» οικονομιών του Νότου στις απαιτήσεις των αγορών έχουν παρέλθει. Όλο και πιο πολύ στους υπολογισμούς του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου υπεισέρχονται θέματα γεωπολιτικής και οι αντιπαραθέσεις αφορούν στον αναγκαίο προσανατολισμό της Ε.Ε. στο εξαιρετικά ταραγμένο τοπίο των διεθνών εξελίξεων. Άλλωστε και οι ίδιες οι χώρες της Ευρωζώνης διαπερνιούνται από προβλήματα και αντιθέσεις που σχετίζονται με τις διεθνείς εξελίξεις.

Έτσι, η πρόσφατη σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. πραγματοποιήθηκε σε μια ιδιαίτερη κρίσιμη συγκυρία για το μέλλον και τη σταθερότητα της Ένωσης. Η κρίση που διαπερνά το Ισπανικό κράτος με αφορμή το δημοψήφισμα στην Καταλονία και το ασαφές τοπίο στις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά διεθνή ζητήματα για τα οποία δεν υπάρχει ακόμα σαφής προσανατολισμός και συμφωνίες.

Οι αντισημίτες που δημιούργησαν το Ισραήλ

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ενας αντισημίτης που προωθούσε τη δημιουργία εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, ένας Εβραίος που προσπαθούσε να τον αποτρέψει και ο «γυναικάς» προπάππος της ηθοποιού Ελενα Μπόναμ Κάρτερ καθόρισαν την Ιστορία της Μέσης Ανατολής πριν από 100 χρόνια. Οπως θα γράψει αργότερα η Αρουντάτι Ρόι, «ήταν το αιματοβαμμένο δώρο της Βρετανίας στον σύγχρονο κόσμο»

Με τον Εντουάρντ Σαΐντ συμφωνούσαμε ότι το έτος 1917 καθόρισε τον 20ό αιώνα. Εγώ το απέδιδα στη Ρωσική Επανάσταση, ενώ αυτός στη διακήρυξη του Μπαλφούρ

Ταρίκ Αλί

Στις 2 Νοεμβρίου, καθώς συμπληρώνονταν 100 χρόνια από τη διακήρυξη του Μπαλφούρ (το κείμενο των 67 λέξεων με το οποίο η βρετανική αυτοκρατορία έδωσε το πράσινο φως για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ), η εφημερίδα «Haaretz» παρουσίασε μια πικάντικη αν και προκλητικά ανιστόρητη εκδοχή των γεγονότων. Ισως τίποτα να μην είχε συμβεί, άφηνε να εννοηθεί η εφημερίδα, εάν ο Χέρμπερτ Χένρι Ασκουιθ, ο πρωθυπουργός με τον οποίο η Βρετανία εισήλθε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (και συμπτωματικά προπάππος της ηθοποιού Ελενα Μπόναμ Κάρτερ) μπορούσε να κρατήσει κλειστά τα κουμπιά του παντελονιού του.

Αμερικανοί, Κινέζοι και λοιποί «μνηστήρες» σε μία χώρα πολυ-αποικία

του Μανόλη Μούστου

Πεδίο ισχυρών αντιπαραθέσεων και εκβιασμών από ΗΠΑ και Ε.Ε.η Ελλάδα

Ο πρωθυπουργός μίλησε στη ΔΕΘ για «δίκαιη ανάπτυξη» και μετατροπή του «Grexit» σε «Grinvest». Ωστόσο, η επενδυτική κινητικότητα των πρώτων ημερών του Σεπτέμβρη επιβεβαιώνει ότι η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας από το συριζέικο αφήγημα των επενδυτών, που έρχονται να φέρουν μία «κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη» για τη χώρα μας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Πριν δύο εβδομάδες ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ βρέθηκε στις εγκαταστάσεις του λιμανιού της Αλεξανδρούπουλης, ενώ το επόμενο διάστημα αναμένεται να επισκεφθεί την πόλη και αντιπροσωπεία από την Κίνα. Η κινητικότητα αυτή έχει άμεση σχέση με την επικείμενη δημοπράτηση του λιμανιού. Άλλωστε, πρόκειται για το πρώτο από τα 10 περιφερειακά λιμάνια που ανήκουν κατά 100% στο ΤΑΙΠΕΔ και έχει δρομολογηθεί η «αξιοποίηση» τους. Ακολουθούν τα λιμάνια της Πάτρας, της Ηγουμενίτσας, της Καβάλας, της Κέρκυρας, της Ελευσίνας, της Ραφήνας, του Ηρακλείου, του Βόλου και του Λαυρίου. Μάλιστα, εκτιμάται ότι, πέρα από τις ΗΠΑ και την Κίνα, ενδιαφέρον θα εκδηλώσουν Ρώσοι και Άραβες επενδυτές – διαχειριστές λιμανιών.