Κυβερνο-ασφαλίτες και κυβερνο-τρομοκράτες

infowar

Του Άρη Χατζηστεφάνου

H απόφαση της κυβέρνησης να συνεργαστεί με το Ισραήλ σε θέματα κυβερνο-ασφάλειας θα φέρει την Ελλάδα πιο κοντά σε υπηρεσίες και εταιρείες που κατηγορούνται μεταξύ άλλων για επιχειρήσεις δολιοφθοράς, απειλές εναντίον δημοσιογράφων, αλλά ακόμη και για τον φρικτό θάνατο του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Κασόγκι.

Τo 2011 το ισραηλινό ΓΕΕΘΑ οργάνωσε ένα πάρτι για την αποστράτευση του αρχηγού του γενικού επιτελείου, στρατηγού Γκάμπι Ασκενάζι, στο οποίο προβλήθηκε και ένα βίντεο με όλες τις επιτυχίες της σταδιοδρομίας του.

Είτε όμως από αμέλεια των παραγωγών (είτε από απύθμενο θράσος) το βίντεο απέδιδε στον Ασκενάζι τη μεγαλύτερη επιχείρηση κυβερνο-σαμποτάζ στην ιστορία: την επίθεση, μέσω του malware (κακόβουλου λογισμικού) Stuxnet, εναντίον του Ιράν, που είχε αποτέλεσμα να καταστραφεί το ένα πέμπτο των φυγοκεντρητών που χρησιμοποιούνταν για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας.

Δικαιοσύνη και ατομική τρομοκρατία

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Εκπληξη προκάλεσε στους νομικούς κύκλους, αλλά και σε πολλούς εχέφρονες, η απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων να καταδικάσει τους νεαρούς Α. Ντάλιο (27 χρόνια από 29), Ν. Ρωμανό (18 χρόνια από 20), Δ. Πολίτη (12 χρόνια και δύο μήνες από 13 χρόνια), Γ. Μιχαηλίδη (11 χρόνια, όπως και πρωτοδίκως) και Γ. Τσάκαλο (5 χρόνια, όπως και πρωτοδίκως).

Και αυτό γιατί η κατηγορία για συμμετοχή στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς πρωτοδίκως είχε εκπέσει (είχαν αθωωθεί οι άνθρωποι), άρα στην περίπτωσή τους δεν ίσχυε ο αντιτρομοκρατικός νόμος.

Και όμως, οι δικαστές μας αποφάσισαν, γελοιοτρόπως, θα έλεγε κανείς, ότι μπορεί να μη συμμετείχαν οι κατηγορούμενοι σε τρομοκρατική οργάνωση, είναι όμως οι ίδιοι ατομικοί τρομοκράτες.

Τρομοκρατία, το όπλο των ισχυρών

του Νόαμ Τσόμσκι

Λίγες εβδομάδες μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, ο Νόαμ Τσόμσκι σε μια διάλεξή του στο ΜΙΤ, στις 18 Οκτωβρίου 2001, αναλύει γιατί οι Αμερικανοί ηγέτες δεν έχουν πάντα συνείδηση των αποτελεσμάτων που έχει η μανία τους να νικούν κάθε αντίπαλο. Και οι νίκες του χθες μπορεί αύριο να κοστίσουν ακριβά.

Πρέπει να βασιστούμε σε δύο αξιώματα. Το πρώτο είναι ότι τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 συνιστούν μια τρομερή φρικαλεότητα, ίσως τη μεγαλύτερη ακαριαία απώλεια ανθρώπινων ζωών στην ιστορία, με εξαίρεση τους πολέμους. Το δεύτερο αξίωμα είναι ότι στόχος μας θα έπρεπε να είναι να μειώσουμε τον κίνδυνο να επαναληφθούν τέτοιες επιθέσεις, είτε είμαστε εμείς τα θύματά τους είτε τις υφίσταται κάποιος άλλος. Αν δεν δέχεστε αυτά τα δύο σημεία αφετηρίας, αυτό που θα ακολουθήσει δεν σας αφορά. Αν τα δέχεστε, πολλά ακόμη ερωτήματα προκύπτουν.

Απλή αναδημοσίευση (plus…)

Ένας πληροφοριοδότης της γερμανικής αστυνομίας βαρύνεται με υποψίες ότι υποκίνησε τζιχαντιστές, μεταξύ αυτών τον δράστη της επίθεσης με το φορτηγό στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου με 12 νεκρούς, ώστε να διαπράξουν επιθέσεις, μετέδωσαν ΜΜΕ.

Εφόσον οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιωθούν, θα πρόκειται για ένα νέο πλήγμα στις δυνάμεις επιβολής του νόμου, που πρόσφατα βρέθηκαν στο επίκεντρο σφοδρών επικρίσεων για τα «πολύ σοβαρά λάθη» τους.

Η αστυνομία της Βόρειας Ρηνανίας- Βεστφαλίας (δυτικά), για την οποία εργαζόταν ο πληροφοριοδότης, δεν σχολίασε τις πληροφορίες των ΜΜΕ.

Στην αμερική, πριν όχι πολύ καιρό…

Στις 3 Μάη του 2015, αργά το απόγευμα, ένας μπάτσος και ένας σεκιουριτάς τέλειωναν την βάρδια τους έξω απ’ το Curtis Culwel Center στο Τέξας. Η δουλειά τους ήταν να φυλάνε μια έκθεση σκίτσων του Μωάμεθ. Κι ενώ ετοιμάζονταν να φύγουν, σταμάτησε μπροστά τους ένα μαύρο sedan, και βγήκαν δύο τύποι που άρχισαν να τους πυροβολούν. O μπάτσος ανταπέδωσε τραυματίζοντάς τους (ο άοπλος σεκιουριτάς είχε ήδη τραυματιστεί το πόδι) και μια διμοιρία της αμερικανικής «αντιτρομοκρατικής» που έφτασε σχεδόν ακαριαία (; πως τέτοια ετοιμότητα;) καθάρισε τους «ισλαμιστές τρομοκράτες». Ο isis (ποιος άλλος;) ανέλαβε την ευθύνη, κι αυτή ήταν η πρώτη φορά που η διάσημη οργάνωση έκανε επίθεση στις ηπα… Όμως τα πράγματα δεν έγιναν όπως φάνηκαν.

Freedom Fighters και η Αυτοκρατορία του Κακού

Του Κώστα Λουλουδάκη(Ιουλιανού)

Στο Αφγανιστάν, με την υποστήριξη δύο Ισλαμικών  κρατών, της Σαουδικής Αραβίας και του Πακιστάν, η Ουάσιγκτον ηγήθηκε ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, τη δημιουργία ισλαμικών ταξιαρχιών οι οποίες συγκροτηθήκαν σε όλο το  αραβο-μουσουλμανικό κόσμο και που αποτελούνται από φανατικούς, που τα μέσα ενημέρωσης ονόμαζαν freedom fighters, (μαχητές της ελευθερίας). Με εξοπλισμό και τεχνογνωσία από την CIA δημιούργησαν ένα ισλαμικό στρατιωτικό, πολεμικό, πολιτικό και τρομοκρατικό δίκτυο σε τέτοιο βαθμό, που ουδέποτε είχε υπάρξει στο παρελθόν με σκοπό την σύγκρουσή του με το σοβιετικό κράτος. 

Η υπόθεση στο δρόμο της

Αφού «εξουδετερώθηκε» και ο τελευταίος «ύποπτος» (ακριβώς: ύποπτος…) για την σφαγή στη Βαρκελώνη, μπορεί ο κάθε φιλήσυχος πολίτης να ξανα-σιγουρευτεί για την αξιοπιστία του κράτους και των υπηρεσιών του…. Του ισπανικού σε πρώτο χρόνο· και κάθε άλλου παρόμοιου αμέσως μετά.

Για να καταλάβει κανείς το βάθος που πρέπει να έχει αυτή η σιγουριά οφείλουμε να θυμίσουμε κάτι. Στις 18 Μάρτη του 2016 «δέθηκε» στις Βρυξέλλες, στη γειτονιά που έμενε, ο «πιο καταζητούμενος τρομοκράτης» ever στην Eυρώπη, μετά τον “Carlos”…. Το γαλλικό κράτος τον είχε βαφτίσει «εγκέφαλο των επιθέσεων και των σφαγών στο Παρίσι», στις 13 Νοέμβρη του 2015 – και όλες οι αστυνομίες της ευρώπης τον κυνηγούσαν παντού. Ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι τον έβλεπαν επίσης παντού: να περνάει πότε τα χ σύνορα και πότε τα ψ, να οδηγεί πότε στην μία οτοστράντα της «ζώνης Σέγκεν» και πότε στην άλλη… κλπ κλπ….

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Το ότι το Ριάντ είναι ο βασικός παραγωγός (από ιδεολογική άποψη) και χρηματοδότης του ουαχαβιτισμού, αυτής της ακροδεξιάς πολιτικής που είναι μασκαρεμένη με θρησκευτικά στολίδια, είναι γνωστό. Όταν, λοιπόν, ένα πρωτοκοσμικό κράτος αποφασίζει να κάνει μια έρευνα «για τον ρόλο της σαουδικής αραβίας στην υποστηρίξη του ισλαμικού εξτρεμισμού» στην επικράτειά του, υποθέτει κανείς ότι θέλει να ξεσκεπάσει τον διεθνή ρόλο της σαουδαραβικής χούντας.

Η υπόθεση στο αρχείο

Εν τω μεταξύ δεν υπάρχει καμία εξήγηση για τον λόγο που οι δαιμόνιοι «τρομοκράτες τζιχαντιστές» αποφάσισαν μαζικές δολοφονίες στην Καταλωνία.

Δεν χρειάζεται. Η μοχθηρότητα του «κακού» είναι η απόδειξη της μοχθηρότητάς του. Κυκλικός συλλογισμός που έχει γίνει επαρκής. Ναι. Αλλά η επάρκεια του ξεκαρφώματος της (κάθε) προβοκάτσιας δεν οφείλεται στην «μοχθηρότητα του κακού». Οφείλεται στην «ευπιστία του καλού». Δηλαδή στη βλακεία του πληθυσμού.

Εθνική ενότητα

Δεν υπάρχει καμία εξήγηση; Χμμμ… Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία εξήγηση του γιατί ο «isis» θα έβαζε στο μάτι την Καταλωνία. Υπάρχει όμως άλλη εξηγήση. Εντελώς διαφορετική…. Αν η γερμανική καθεστωτική deutsche welle έφτασε να γράφει αυτά που θα μεταφέρουμε στη συνέχεια, κινητοποιείστε το πολιτικό σας κριτήριο (ευχόμαστε να έχετε τέτοιο, και να είναι αιχμηρό) για να καταλάβετε το νόημα. Εμείς, σχολιάζουμε στο τέλος (τα αποσπάσματα απ’ την dw είναι με πλάγια…):

Ήξεραν κάτι οι ισπανοί αξιωματούχοι; [προσοχή: οι «ισπανοί»… όχι οι «καταλανοί»].

Μία μέρα πριν τις επιθέσεις, τοπικοί ταξιδιώτες έπεσαν επάνω σε ασυνήθιστα βαριά μέτρα ασφαλείας στον highway που οδηγούσε νότια [απ’ την Βαρκελώνη]. Ο César Martinez και η οικογένειά του ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους που έζησαν αυτήν την κατάσταση. «Βαριά οπλισμένες ομάδες μας σταμάτησαν στον A7 καθ’ οδόν προς τη Μάλαγα. Μας αντιμετώπισαν σαν εγκληματίες και είχαμε την εντύπωση πως είχε συμβεί κάτι πολύ κακό. Τελικά έγινε μια μέρα μετά».

Rambla

Να θυμίσουμε το ανακοινωμένο για την 1 Οκτώβρη δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας; Να θυμήσουμε ότι τις ερχόμενες ημέρες, μέσα στον Αύγουστο, η καταλανική κυβέρνηση θα έκανε τις τελικές ανακοινώσεις γι’ αυτό; Ή να θυμίσουμε τις βόμβες στο ψαχνό στο σταθμό της Μαδρίτης τον Μάρτη του 2004;

Τρομοκράτες;

Ένας αυστραλός έστειλε τον ανυποψίαστο αδελφό του στο αεροδρόμιο του Σίδνεϊ προκειμένου να πετάξει με πτήση της αεροπορικής εταιρείας Etihad Airways ενώ μετέφερε μια κρεατομηχανή, η οποία ήταν αυτοσχέδια βόμβα, που είχε κατασκευαστεί με τις οδηγίες υψηλόβαθμου διοικητή του ισλαμικού κράτους…

Η ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης ως καταστολή της σκέψης

Του Χάρη Καλαμπόκη

Η τροποποίηση του Άρθρου 187 «περί εγκληματικής οργάνωσης» του Ποινικού Κώδικα που φέρνει το Υπουργείο Δικαιοσύνης, προτείνοντας την εισαγωγή πέντε νέων παραγράφων, άνοιξε μία συζήτηση σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης και το κατά πόσο η κυβέρνηση προσπαθεί να βάλει φρένο σε αυτήν μέσω αυτού του νομοσχεδίου. Συγκεκριμένα η τροποποίηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης αφορά οποιον/α «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί η διεγείρει» στην τέλεση των αδικημάτων που περιγράφονται στο συγκεκριμένο άρθρο, και επιφέρει φυλάκιση από 6 μήνες μέχρι 5 χρόνια.

Πράγματι, όπως πολλοί έχουν αναφέρει, η γενικότητα με την οποία διατυπώνεται η τροποποίηση του άρθρου, αφήνει περιθώρια για την ποινική δίωξη οποιουδήποτε εκφράζεται θετικά -πως άραγε τεκμηριώνεται τι εστί “θετικά;”- απέναντι στην σύσταση “τρομοκρατικής οργάνωσης” ή απέναντι σε πράξεις που χρεώνονται σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Για να το πούμε πιο απλά, αφήνεται ανοιχτή η δυνατότητα να διωχθεί ποινικά κάποιος που θα γράψει στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, πως καλώς έγινε η επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο.

Εξωδικαστικές εκτελέσεις

Το γεγονός ότι το Παρίσι (και, προφανώς, όχι μόνον αυτό) έχει στείλει στο ιράκ (κι όχι μόνον εκεί) ειδικούς φονιάδες για να «καθαρίζουν» τους «τζιχαντιστές γαλλικής υπηκοότητας» δεν πρόκειται να απασχολήσει. Σε τελευταία ανάλυση «πόλεμος γίνεται»…

Όμως και αυτό το γεγονός (όπως και όλα όσα σχετίζονται με την «τρομοκρατία» και την «αντι-τρομοκρατία») είναι ισχυρή απόδειξη μιας βαθιάς «θεσμικής μετάλλαξης» των πρωτοκοσμικών «δημοκρατιών» (κατά δήλωσή τους). Κι αυτή η μετάλλαξη, ή αναδιάρθρωση, ή όπως αλλιώς ονομαστεί, χρησιμοποιεί την «τρομοκρατία» σαν αφορμή και σα νομιμοποίηση· δεν πρόκειται να περιοριστεί εκεί. Το λέμε, το ξαναλέμε, ξέρουμε ότι συναντάει αδιαφορία, κι αυτό είναι τρομακτικό. Όπως και οι συνέπειες.

Τεχεράνη

Λοιπόν; Εξυπηρετούν τόσο καλά τα συμφέροντα της Τεχεράνης αυτές οι δύο χτεσινές επιθέσεις ώστε, το φαντάζεστε, είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι για τους σχεδιαστές τους. Φυσικά ο θρυλικός isis «ανέλαβε την ευθύνη». Όπως συνήθως άλλωστε. Επιπλέον τα αφεντικά του isis είναι τόσο overdose ώστε (θεωρητικά τουλάχιστον) θα μπορούσε κανείς να περιμένει οτιδήποτε από δαύτους. Ωστόσο, στην όλο και πιο στενή περιοχή του πραγματισμού, δεν θα τους συνέφερε μια τέτοια επίθεση – λέμε.

Ποιά είναι τα οφέλη για το ιράν; Πρώτον ότι δεν θα μπορεί κανείς πια (είτε το Ριάντ, είτε το Τελ Αβίβ, είτε η Ουάσιγκτον) να κατηγορεί την Τεχεράνη σαν υποκινητή «τρομοκρατών» – κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν ίσχυε! Δεύτερον, σε μια περίοδο όξυνσης των διακρατικών εντάσεων στην περιοχή, το ιρανικό καθεστώς έχει κάθε δικαίωμα να δείχνει το Ριάντ σαν πατρώνα της τρομοκρατίας – δικό του δημιούργημα είναι ο isis, αυτό το ξέρουν και οι πέτρες! Οι «φρουροί της επανάστασης», ο τρίτος πυλώνας εξουσίας στο ιράν, έκαναν ήδη τις σχετικές δηλώσεις.

London calling

Μα καλά. Τόσον κόσμο σκότωσε («εκ των ενόντων»…) ο isis για να καταφέρει η κυρά Τερέζα να έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και τίποτα; (Κάποιοι ήδη λένε: σκέψου και να μην είχαν παρακινηθεί οι ψήφοι «του νόμου και της τάξης»… Αντιπολίτευση θα ήταν οι συντηρητικοί…)

It rules ok!

Τέλειο το timing των τρομοκρατών: μόλις η κυρά Τερέζα και το κόμμα της άρχισαν να απειλούνται στα σοβαρά με απώλεια της πλειοψηφίας (αν και όχι και της πρώτης θέσης) στις εκλογές της ερχόμενης Πέμπτης, «τσουπ»!!! Να η υπενθύμιση της αναγκαιότητας του ρατσισμού, του νόμου και της τάξης!

Γιατί η κυρά Τερέζα άρχισε να χάνει τόσο έντονα λάδια με κίνδυνο να μην μπορεί να φτιάξει μονοκομματική συντηρητική κυβέρνηση, πράγμα που θα είχε διάφορες συνέπειες; Επειδή ανακοίνωσε στα τέλη Απρίλη ότι οι συντάξεις θα αρχίσουν να μειώνονται. Κι έτσι ένας καλός αριθμός δεξιών ψηφοφόρων ψυχανεμίστηκε ότι η αγαπημένη και εθνικά υπερήφανη (καπιταλιστική) κυβέρνησή τους, παράλληλα με την απελευθέρωση απ’ τα ευρωπαϊκά δεσμά, έχει και κάτι ράματα για τις δικές τους γούνες.

Η Βρετανία «έθαψε» έκθεση για τη χρηματοδότηση τζιχαντιστών

Λίγες ημέρες πριν από τις νέες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Λονδίνο το υπουργείο Εσωτερικών της Βρετανίας παραδέχθηκε ότι δεν σκοπεύει να δημοσιοποιήσει έκθεση για την χρηματοδότηση από το εξωτερικό τρομοκρατικών οργανώσεων εξτρεμιστών ισλαμιστών, που δρουν στη χώρα.

Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα Guardian, η έκθεση αναμενόταν να εστιάζει στο ρόλο της Σαουδικής Αραβίας, η οποία όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν χρηματοδοτούσε τρομοκρατικές οργανώσεις εν γνώσει δυτικών πολιτικών, όπως η Χίλαρι Κλίντον.

Μεταξύ καταστολής/καταστροφής και παραδειγματικής τρομοκρατικής ενέργειας

Του Νίκου Ταυρή

Επισημάνσεις με αφορμή την επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο

Μεγάλος θόρυβος προκλήθηκε από την επίθεση με «επιστολή βόμβα» στον πρώην πρωθυπουργό, τραπεζίτη και σημαντικό στέλεχος της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας Λουκά Παπαδήμο. Σύσσωμος ο μνημονιακός κόσμος έσπευσε να δώσει το «παρών» νιώθοντας ότι η επίθεση αυτή είναι μια πρόκληση για τη μνημονιακή τάξη, την ασφάλεια και την «κανονικότητα».

Φυσικά και δεν θέλουν να βγάλουν κανένα συμπέρασμα από τη συνολική ισοπέδωση στην οποία καταδικάζουν μια ολόκληρη κοινωνία και ιδιαίτερα μια νέα γενιά που χωρίς μέλλον και προοπτική σπρώχνεται στον αποκλεισμό και την απελπισία. Μακάριοι μάλιστα, νομίζουν ότι η ακινησία και η παθητικότητα που επιβάλλουν σε ολόκληρη την κοινωνία με τη μνημονιακή τρομοκρατία και το κράτος έκτακτης ανάγκης θα καθηλώσει τους πάντες στον καναπέ, δεν θα δημιουργήσει αντιδράσεις.

Συλλογική ακηδία

Πως είναι δυνατόν ένας επώνυνος (πρώην υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος) σαν τον Wilkerson (χθεσινά σχόλια στην ασταμάτητη μηχανή) να βγαίνει δημόσια φόρα μόστρα λέγοντας χρησιμοποιήσαμε την τρομοκρατία σαν πρόσχημα … για να κάνουν (το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο) τις γεωπολιτικές δουλειές τους, και να μην καίγεται, μία ή δύο ημέρες μετά, όλο το united states;

Γίνεται και παραγίνεται. Όπως έχει γίνει, για παράδειγμα, να βγαίνει πρωτοκλασσάτο, βαρέων βαρών πολιτικό (και κυβερνητικό για πολλά χρόνια) στέλεχος στο ελλαδιστάν, αφού πρώτα είχε αποσυρθεί, και να λέει «διάφοροι επιχειρηματίες χρησιμοποίησαν και χρηματοδότησαν τον εθνικό οίστρο του ‘η μακεδονία είναι ελληνική’ (1992 – 1995) για να κάνουν τα λαθρεμπόριά τους» χωρίς να υπάρχει περίπτωση να ξηλωθούν τα πεζοδρόμια.

Μια μεμονωμένη περίπτωση (;)

Η σύλληψη ενός 28χρονου γερμανού υπολοχαγού, φασίστα, που είχε καταφέρει να καταχωρηθεί στις γερμανικές υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας σαν “πρόσφυγας απ’ την συρία” (λαμβάνοντας, μάλιστα, και προσωρινή άδεια παραμονής στη γερμανία…) και ετοίμαζε βομβιστικές επιθέσεις (σαν “τζιχαντιστής” πρόσφυγας) δεν είναι η υπόθεση στην οποία η καθεστωτική δημαγωγία θα έδινε έκταση. Μάλλον το αντίθετο. Καλό θα ήταν η περίπτωση του Franco A. (έτσι είναι γνωστός ως τώρα) να θεωρηθεί μεμονωμένη… Και ασήμαντη σε σχέση με την υπερπαραγωγή «ισλαμική τρομοκρατία» στον πρώτο κόσμο.

Είναι, πράγματι, μεμονωμένη η περίπτωση μιας φασιστικής οργάνωσης (σε τέτοια ανήκε ο Franco A.) που αποφασίζει και καταφέρνει να «ντουμπλάρει» τους περιβόητους «τζιχαντιστές» σαν «πρόσφυγες», οργανωμένους ή «μοναχικούς λύκους»; Δεν ξέρουμε. Αλλά ίσως αυτό το θέμα είναι δεύτερο στη σειρά. Γιατί εκείνο που είναι πρώτο (λέμε) είναι ότι πράγματι είναι πανεύκολο να δρουν διάφοροι (πρωτοκοσμικοί φασίστες, πράκτορες, ενεργούμενα μυστικών υπηρεσιών) σαν «ισλαμιστές τρομοκράτες».

Αν οι εκλογές…

Ο δράστης της πιο πρόσφατης «τρομοκρατικής επίθεσης» στο Παρίσι, την περασμένη Πέμπτη, «ήταν γνωστός στις αρχές»… Όμως ακόμα πιο γνωστό (οπωσδήποτε σ’ εμάς) είναι το τι είναι οι «αρχές», δηλαδή το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα και στη γαλλία. Καμία έκπληξη: ό,τι είναι παντού! Βουτηγμένες ως τις ρίζες των μαλλιών στην προβοκατόρικη, εγκληματική δράση.

Τι να θυμίσουμε σε λίγες αράδες; Όχι την κατασκευή των «ισλαμιστών τρομοκρατών» αλγερινής προέλευσης – αυτό χρειάζεται περισσότερα λόγια… Ας θυμίσουμε την ανατίναξη και βύθιση του πλοίου Rainbow Warrior (“Opération Satanique”!!), του πλοίου της greenpeace, με νεκρό τον Fernando Pereira, στις 10 Ιούλη του 1985, μέσα στο λιμάνι του Auckland, στη νέα ζηλανδία. Για να εμποδιστεί την διαμαρτυρία / σαμποτάζ που σχεδίαζε η οργάνωση εναντίον μιας γαλλικής πυρηνικής δοκιμής στο νησί Moruroa, στον Ειρηνικό.

Διευρύνεται το κίνημα κατά των εμβολιασμών

ΙΝFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Κινήματα κατά του εμβολιασμού, που ξεκινούν από το Πακιστάν και φτάνουν μέχρι τις ΗΠΑ, κατηγορούνται για τον θάνατο εκατοντάδων παιδιών σε ολόκληρο τον κόσμο.

Είναι όμως αυτή η βασική αιτία λόγω της οποίας επανεμφανίζονται ασθένειες που είχαν εξαφανιστεί από τα χρόνια της βικτοριανής Αγγλίας;

Σκηνή πρώτη: Μια vegan μητέρα στο Λονδίνο εκλιπαρούσε τους δικαστές να της επιτρέψουν να μην εμβολιάσει τα δύο αγόρια της.

Η υπόθεση έφτασε στο ανώτατο δικαστήριο το οποίο αποφάσισε, πριν από μία εβδομάδα, ότι τα παιδιά θα έπρεπε να εμβολιαστούν ακόμη και χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών τους.

Ο Όργουελ ζει στις αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες της Ε.Ε.

Σαρωτικοί νέοι νόμοι οδηγούν την Ευρώπη σε μια βαθιά επικίνδυνη κατάσταση μόνιμης εθνικής ασφάλειας, υποστηρίζει η Διεθνής Αμνηστία δημοσιεύοντας εκτενή Έκθεση που αφορά στη σχέση μεταξύ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των αντιτρομοκρατικών μέτρων που έχουν ληφθεί από 14 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Έκθεση, με τίτλο «Επικίνδυνα δυσανάλογη: η διαρκώς διευρυνόμενη “εθνική ασφάλεια” στην Ευρώπη» αποκαλύπτει πώς μία πληθώρα νόμων και τροπολογιών, που ψηφίστηκαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, υπονομεύουν θεμελιώδεις ελευθερίες και αποδομούν τις εγγυήσεις για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που έχουν τόσο σκληρά κατακτηθεί.

«Στον απόηχο μιας σειράς φρικτών επιθέσεων, από το Παρίσι μέχρι το Βερολίνο, οι κυβερνήσεις βιάστηκαν να “περάσουν” ένα κύμα δυσανάλογων μέτρων», δήλωσε ο John Dalhuisen, Διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη.

Με το πρόγραμμα της Εναλλακτικής η Μέρκελ στις εκλογές

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Άρον άρον έκλεισε το φάκελο της αιματηρής επίθεσης στο Βερολίνο, που άφησε πίσω της 12 νεκρούς και τουλάχιστον 48 τραυματίες, η εκτέλεση στο Μιλάνο του βασικού υπόπτου του μακελειού, αφού πρώτα διέφυγε από τη Γερμανία, μέσω Γαλλίας, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη και τώρα αδιευκρίνιστες.

Με τη δολοφονία του Τυνήσιου Ανίς Αμρί ωστόσο ποτέ δε θα γίνει γνωστό κατά ποιόν τρόπο κατάφερε να διαφύγει της αδιάκοπης παρακολούθησης του από τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, παρά το γεγονός ότι είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση, παρότι είχε μόλις το Φεβρουάριο  του 2016 χαρακτηριστεί εν δυνάμει τρομοκράτης από τις υπηρεσίες ασφαλείας, παρότι ήξεραν πως επιχειρούσε να αγοράσει όπλα, κ.α.