Ιησούς αγανακτισμένος

Αν κυκλοφορούσε στον κόσμο σήμερα, σίγουρα θα βρισκόταν σε κάποια πλατεία, κάπου ανάμεσα στον αλλόφρονα κόσμο, και θα προσπαθούσε να ξεσηκώσει τις ψυχές των ανθρώπων, για να τινάξουν από πάνω τους όλη τη σκουριά. Οι σημερινοί άνθρωποι όμως δε θα στέκονταν να τον ακούσουν.  Δεν έχουν χρόνο άλλωστε για τέτοια. Ο χρόνος είναι χρήμα και οτιδήποτε δεν έχει χρήμα σπαταλά το χρόνο τους.

Ο Ιησούς στα χρόνια της πρώιμης παγκοσμιοποίησης (βλ. αχανής και πολυεθνική ρωμαϊκή αυτοκρατορία), τότε που ο κόσμος είχε ακόμη χρόνο για τέτοια, εγκαλούσε τους ψωροπερήφανους για την εγωπαθή σιγουριά τους πως όλα τα ξέρουν και τα κάνουν καλά και συνέτρωγε με τους αυτογνώστες αμαρτωλούς, με τελώνες, με ψαράδες,με πορτοφολάδες και με πόρνες.

The Sopranos

Ενώ η πλέμπα μετράει τις πενταροδεκάρες της για να πληρώσει τους λογαριασμούς και κάνει προσευχούλες στην Παναγίτσα να μην της πάρουν οι τράπεζες το σπίτι, οι γνωστές οικογένειες που νέμονται τη χώρα και τα ΜΜΕ μοιάζουν έτοιμες να σκοτωθούν μεταξύ τους.

Πριν από λίγες ημέρες, επιβλήθηκε πρόστιμο άνω των 200 εκατ. ευρώ στη Motor Oil. Καλά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πληρωθεί κιόλας.

Ο Alpha του Δημήτρη Κοντομηνά κάνει επίθεση στον Δημήτρη Μελισσανίδη, ο οποίος είναι στα μαχαίρια με τον Σωκράτη Κόκκαλη εξαιτίας του ΟΠΑΠ.

Ο Μελισσανίδης δέχεται επίθεση και από την εφημερίδα του Μαρινάκη.

Οι άλλοι φταίνε

Συνέχισε τη ζωούλα σου.

Τι κι αν όλα γύρω σου καταρρέουν απ τη φωτιά που τα κατατρώει. Η δημόσια υγεία, η δημόσια εκπαίδευση, όλα.

Οι «ξένοι» φταίνε. Αυτοί σου πήραν την καλοπληρωμένη γωνία στα φανάρια που πουλούσες χαρτομάντιλα και σου ‘φαγαν το μεροκάματο.

Οι καθηγητές φταίνε. Αυτοί οι ανεπρόκοποι που πληρώνονται ένα σωρό και δουλεύουν τσάμπα. Που τολμάνε ν απεργήσουν εν μέσω πανελληνίων εξετάσεων.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε. Αυτοί που μπήκαν με μέσον ή πουλήθηκαν για ψήφους για να χωθούν οι καημένοι και ξύνονται όλη την ώρα.

Κατασκευή άποψης υπό (τεχνητήν) σκιάν

Όσοι νομίζουν πως βομβαρδισμοί διεξάγονται μόνο στη Συρία είναι γελασμένοι.
Δεχόμαστε κι εμείς ανελέητο βομβαρδισμό.
Προχθές μιλούσαμε για τις “βόμβες αισιοδοξίας”.

Είναι τόσες, ώστε έχει καλυφθεί ο ουρανός απ’ αυτές, σαν τα βέλη του Ξέρξη.
“Δεν πειράζει, θα πολεμήσουμε υπό σκιάν” ήταν η τότε απάντηση σ’ εκεινον τον βομβαρδιμό.
Τώρα, μάλλον βρήκαμε ευκαιρία λόγω σκιάς και απλώς απολαμβάνουμε την τεχνητή δροσούλα.

Δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει αυτό το αστείο, αλλά η αλήθεια είναι πως μάλλον το είχαμε ανάγκη μετά από τρία χρόνια μαυρίλας.
“Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε” που ‘λεγε και η διαφήμιση.

Χρυσή Αυγή: Η κομπίνα συνεχίζεται

Είναι διάχυτη η εντύπωση πως η Χρυσή Αυγή ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις. Έχουν γραφτεί χιλιάδες κείμενα για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Η Χρυσή Αυγή δεν ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις. Αν η Χρυσή Αυγή ανέβαινε στις δημοσκοπήσεις, δεν θα σκίζονταν τόσοι συστημικοί αρθρογράφοι και δημοσιογράφοι για την άνοδό της.

Τον Μάρτιο του 2011, ο Αλέξης Παπαχελάς είχε γράψει στην «Καθημερινή» ένα άρθρο με τον τίτλο «Γιατί ανεβαίνει ο ΛΑΟΣ».

Τότε είχα γράψει το εξής: «Το πρώτο συμπέρασμα είναι πως το ΛΑΟΣ δεν ανεβαίνει. Αν το ΛΑΟΣ ανέβαινε, δεν θα χρειαζόταν να γράψει αυτό το άρθρο ο κ. Παπαχελάς.».

Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Η εξουσία δε ξεχνά ποδοπατά και εκδικείται

Την Πέμπτη 23 του μήνα επαναλαμβάνεται η δίκη της Ελευθερίας Ψυχογιού

 Δυο χρόνια πέρασαν και η σύζυγος του πρώην Αντιπροέδρου και για πολλά χρόνια πρωτοκλασσάτου υπουργού της μιας εκ των δύο κυβερνήσεων που οδήγησαν τη χώρα στο ξεπεσμό και τους πολίτες στην ανεργία στην κατάθλιψη ακόμα και σε αυτή την αυτοκτονία του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου η κ. Χριστοφάκη επίμένει να διώκει την Ελευθερία Ψυχογιού γιατι είχε την “αναίδεια” να την προσφωνήσει με το επώνυμο του συζύγου της.

Το διαζύγιο καπιταλισμού – δημοκρατίας

Του Θανάση Γιαλκέτση

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο των Ιταλών οικονομολόγων Τζόρτζιο Ρούφολο και Στέφανο Σίλος Λαμπίνι «Il film della crisi. La mutazione del capitalismo» (Einaudi, 2012).

Η κεντρική θέση αυτού του βιβλίου είναι ότι η κρίση στην οποία έχουν βυθιστεί οι δυτικές χώρες γεννιέται από τη ρήξη ενός ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ καπιταλισμού και δημοκρατίας. Η φάση που ακολουθεί μετά από αυτήν τη ρήξη μπορεί να οριστεί ως η εποχή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και αποτελεί την τρίτη μεταβολή που πέρασε ο καπιταλισμός από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Η πρώτη φάση είναι μια «εποχή των ταραχών» και αντιστοιχεί στο διάστημα μεταξύ των αρχών του αιώνα και της έκρηξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η δεύτερη φάση αποτελείται από τη λεγόμενη «χρυσή εποχή»: μια συνεννόηση μεταξύ καπιταλισμού και δημοκρατίας βασιζόμενη πάνω σε δύο θεμελιώδεις συμφωνίες. Η πρώτη συμφωνία περιελάμβανε την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, την οποία αντιστάθμιζε ο πολιτικός έλεγχος των κινήσεων των κεφαλαίων, ο οποίος εξασφάλιζε ένα ευρύ πεδίο στην αυτονομία της οικονομικής πολιτικής των κυβερνήσεων και στις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Εκλεκτός μισθός μόνο δια εκλεκτούς νέους πελάτες

Ο φορομισθός, το καινούριο νεκροκρέβατο του αποτυχημένου αμαρτωλού εργαζόμενου, πρώην χαμηλόμισθου ,πρώην «γενιά των 700 ευρώ» και νυν άνεργου , ταυτόχρονα, η ανάσα ελπίδας για τα διαρκώς μειούμενα φορολογικά έσοδα του κράτους ,έγινε και επισήμως ξανά πάλι για ακόμα μία χρονιά νόμος.Αρχικά θα καλύψει τις ανάγκες για νέο πελατολόγιο,αργότερα και τις ανάγκες της αγοράς.

Γαλλία: Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (1793)

Προοίμιο
Το Γαλλικό Έθνος, με την πεποίθηση ότι η λήθη και η περιφρόνηση των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι η μοναδική αιτία για τις δυστυχίες του κόσμου, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε σοβαρή δήλωση, για τα ιερά και αναφαίρετα δικαιώματα όλων των πολιτών, ώστε να μπορούν να συγκρίνουν αδιάκοπα τις δράσεις της κυβέρνησης με τους σκοπούς των κοινωνικών θεσμών, και να μην αφεθούν να καταπιεστούν, να απαξιωθούν από την τυραννία • για να εξακολουθούν οι άνθρωποι να βλέπουν την ελευθερία και την ευτυχία • ο δικαστής να ακολουθεί τους κανόνες των καθηκόντων του • ο νομοθέτης το αντικείμενο της αποστολής του. Ως αποτέλεσμα, ο το γαλλικό έθνος διακηρύσσει, με την παρουσία του Υπέρτατου Όντος, την ακόλουθη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων και του Ανθρώπου και του Πολίτη.

Σύγχρονος καπιταλισμός: έχει οργανωμένο σχέδιο ή στηρίζεται σε πήλινα πόδια;

Έχοντας επίγνωση ότι η πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας αλλά και της κοινής γνώμης βλέπουν πίσω από τη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση την ύπαρξη ενός καλά επεξεργασμένου σχεδίου που έχει ως στόχο την υπερσυγκέντρωση του κοινωνικού πλούτου στα χέρια λίγων και την επιστροφή σε έναν «εργασιακό μεσαίωνα», σ’ αυτό το άρθρο θα επιχειρηθεί να υποστηριχθεί η άποψη ότι από τις σημερινές επιλογές του παγκόσμιου καπιταλισμού και της προμετωπίδας του, του τραπεζικού κεφαλαίου, προκύπτει ξεκάθαρα το αντίθετο: ότι δηλαδή δεν υπάρχει «Διευθυντήριο» του κεφαλαίου, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο και ότι πίσω από τις ακολουθούμενες πολιτικές δεν υπάρχει ένα γενικό μακροπρόθεσμο σχέδιο με καθορισμένους στόχους, αλλά μάλλον μια τακτική του «βλέποντας και κάνοντας» και μια λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Το σύστημα, κατά κοινή ομολογία, είναι ολοκληρωτικά μπλοκαρισμένο και οι πολιτικές ηγεσίες φαίνονται ανίκανες όχι μόνο να αντιδράσουν αλλά ακόμα και ν’ αντιληφθούν το πρόβλημα – γεγονός που προκύπτει από την έλλειψη κοινής γραμμής και μάλιστα όχι μόνο μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. αλλά και της Ε.Κ.Τ., της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Δ.Ν.Τ.

Βρετανία: Ο υποδειγματικός αγώνας ενάντια στον poll tax – Πώς η άρνηση πληρωμής έριξε τη Θάτσερ

Του Πέτρου Τσάγκαρη

«Αν ο poll tax πέθανε, είναι γιατί τον σκότωσε η άρνηση πληρωμής, μια τακτική που και τα τρία μεγάλα κόμματα επέμεναν πως δεν είχε νόημα και ήταν λάθος. Η εξωκοινοβουλευτική δράση, ο εφιάλτης των πολιτικών του Γουέστμινστερ, δικαιώθηκε και καθώς ξεδιπλωνόταν εξέθεσε τους κούφιους μας ισχυρισμούς περί δημοκρατίας… αυτό το σαββατοκύριακο ο καθένας από αυτούς που δεν πλήρωσε θα πρέπει να νιώθει περήφανος για τον εαυτό του».

Observer, 1991

Ο τριετής αγώνας του βρετανικού λαού ενάντια στον poll tax, τον κεφαλικό φόρο που επέβαλε η Θάτσερ το 1987, αποτέλεσε μία από κορυφαίες στιγμές του εργατικού κινήματος στη Γηραιά Αλβιόνα. Παραμένει μέχρι σήμερα υπόδειγμα αντίστασης σε ένα απολύτως καθολικό και προκλητικά άδικο ταξικό μέτρο, όπως τα χαράτσια που επιβάλλει η κυβέρνηση Παπανδρέου μέσω της ΔΕΗ και της εφορίας. Η αναδρομή στην οργάνωση της αντίστασης και στην τελική νίκη του κινήματος στη Βρετανία είναι, νομίζουμε, χρήσιμη στις προσπάθειες που κάνουμε στην Ελλάδα σήμερα.

«Πολιτικό τέρας» χαρακτηρίζει την Γερμανία ο Ούλριχ Μπεκ

Η κρίση στην ευρωζώνη γέννησε ένα πολιτικό τέρας: τη Γερμανία. Αυτό υποστηρίζει ο Γερμανός κοινωνιολόγος Ούλριχ Μπεκ στο νέο του βιβλίο «Γερμανική Ευρώπη».

«Η νέα γερμανική ισχύς στην Ευρώπη δεν βασίζεται στη δύναμη όπως στο παρελθόν. Δεν χρειάζεται όπλα για να επιβάλει την θέλησή της στις άλλες χώρες. Δεν χρειάζεται να εισβάλει, όμως είναι πανταχού παρούσα», γράφει ο Μπεκ στη «Γερμανική Ευρώπη».

Σε συνέντευξή του προς τον «Guardian», ο Μπεκ υποστηρίζει ότι η Γερμανία προσπαθεί να δώσει ένα ηθικό μάθημα στην Κύπρο: «Ο πόνος εξαγνίζει. Ο δρόμος που περνά από την κόλαση, ο δρόμος που περνά από την λιτότητα, οδηγεί στον παράδεισο της οικονομικής ανάκαμψης», λέει. Πρόκειται για ένα πολύ γερμανικό μάθημα που απορρέει από την φιλοσοφία του Μαρτίνου Λούθηρου και του Μαξ Βέμπερ και βασίζεται στην προτεσταντική ηθική.

Μη με φωνάζεις “Ξένο”

Tης Έφης Θάνου

Η αλήθεια είναι πως στο σχολείο που πήγαινα, δε θυμάμαι να είχα πολλούς συμμαθητές διαφορετικής προέλευσης. Συνήθως στο σύνολο ανέρχονταν κάπου στα δύο με τρία άτομα ανά την κάθε τάξη, αν βέβαια δεν με απατά ο νους μου. Καταγωγή κυρίως είχαν από την Αλβανία ή από κάποια ασιατική χώρα. Παιδιά θα έλεγα με φιλότιμο, αγάπη για την Ελλάδα, γεννημένα και μεγαλωμένα εδώ, χωρίς να έχουν όμως την ελληνική υπηκοότητα.

Από τη δική μου τάξη συγκεκριμένα, ό ένας εκ των δύο ήταν άριστος μαθητής και κατάφερε να περάσει στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ ο δεύτερος παρόλο που αποφάσισε να συνεχίσει τη φοίτηση του σε επαγγελματικό λύκειο δε δίστασε να σπουδάσει αργότερα στην Σχολή Καλών Τεχνών, άλλωστε από νωρίς φαινόταν ότι η τέχνη ήταν εκείνη που τον είχε κερδίσει εξ’ αρχής. Ήπιων τόνων παιδιά θα έλεγα, χωρίς ποτέ να είχαν δημιουργήσει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα.

Οι επιπτώσεις της συμφωνίας για την Κύπρο στην Ευρωζώνη

Η απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο, δείχνει καθαρά ότι η ΕΖ αρχίζει και ξεμένει από πυρομαχικά. Η κρίση δεν φαίνεται να υποχωρεί, τουναντίον επελαύνει. Ήδη το συμβούλιο των «σοφών» οικονομολόγων της Μέρκελ αναθεώρησε προς τα κάτω για το τρέχον έτος τις προοπτικές ανάπτυξης της Γερμανίας, από το 0.8% στο 0.3%. και πού είσαι ακόμα.

Με τον τελευταίο πια κάτοικο, τουλάχιστον των περιφερειακών χωρών της ΕΖ, (διότι των υπολοίπων δεν τους συμφέρει), να κατανοεί πώς παίχτηκε και πώς παίζεται το παιχνίδι, καθώς και ποιος είναι ο στόχος της Γερμανίας, και να αντιδρά πλέον δυναμικά, (δες Ιταλία), η ενωμένη Ευρώπη είναι ένα project τελειωμένο. Αν όχι ακόμα σε επίπεδο κορυφής, αλλά στις συνειδήσεις και τις καρδιές των θυμάτων αυτής της ένωσης. Κανείς νότιος πλέον δεν τρέφει τα ίδια αισθήματα, όπως προτού ξεσπάσει η κρίση, απέναντι στους πολίτες των βοριότερων χωρών, και αν αυτή τη φορά η δυσαρέσκεια δεν θα εκδηλωθεί πολεμικά, όπως παλιά, εν τούτοις η εχθρότητα που επωάζεται, θα την κάνει τη ζημιά.

Τους ζητούν να δηλώσουν μισθούς που δεν πληρώθηκαν

Είναι το νέο… μοτίβο της αγοράς. Απλήρωτοι εργαζόμενοι, έχοντας εισπράξει δύο ή τρεις μισθούς για το 2012, καλούνται με ευθύνη των εργοδοτών να πληρώσουν φόρο σαν να είχαν λάβει ακόμη και επιδόματα Χριστουγέννων και Πάσχα.

Η πρακτική έχει ξεκινήσει από την πρώτη χρονιά του μνημονίου και συνεχίζεται με ραγδαία αύξηση: παρά το γεγονός ότι δεν πληρώνουν τους εργαζόμενους, οι επιχειρηματίες εκδίδουν βεβαίωσεις αποδοχών για δεκατέσσερεις μισθούς.
Κι όσοι δεν φοβούνται την εκδικητική απόλυση, λαμβάνουν τα χαρτιά δηλώνοντας εγγράφως την επιφύλαξή τους.

Κάθε χρόνο όλο και περισσότερα κρούσματα

Η αδιαφορία

Του Αντόνιο Γκράμσι

μετάφραση: Κωνσταντίνα Ευαγγέλου

  Το κείμενο  που ακολουθεί περιλαμβάνεται στον τόμο Piove, governo ladro! [Βρέχει, κλέφτες κυβερνήτες!] Editori Riuniti, Ρώμη 1996, σ. 59-60). Πρόκειται για πολεμικά κείμενα που σχολιάζουν τα ιταλικά ήθη και γράφτηκαν για την εφημερίδα-όργανο του ιταλικού σοσιαλιστικού κόμματος Avanti! μεταξύ του 1916 και 1918.

Κ. Ευ.

Είναι πράγματι ο δυνατότερος μοχλός της Ιστορίας. Αλλά αντίστροφα. Αυτά που συμβαίνουν, το κακό που ενσκήπτει πάνω σε όλους τους ανθρώπους, το εν δυνάμει καλό που μια πράξη αδιαμφισβήτητης αξίας μπορεί να προκαλέσει, δεν οφείλονται στην πρωτοβουλία των λίγων που πράττουν, όσο στην αδιαφορία, στην απουσία[1] των πολλών. Ό,τι συμβαίνει, δεν συμβαίνει τόσο επειδή μερικοί θέλουν να συμβεί, όσο διότι η μάζα των πολιτών εκχωρεί τη βούλησή της, κι αφήνει (κάποιους ελεύθερους) να πράττουν,  αφήνει να συσσωρεύονται οι κόμποι που στη συνέχεια μόνο το σπαθί μπορεί να κόψει, και επιτρέπει την άνοδο στην εξουσία σε ανθρώπους, κάτι που στη συνέχεια μόνο μια εξέγερση μπορεί να ανατρέψει.

ΔΩΡΟ Ο ΦΠΑ ΓΙΑ COSCO-HP ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

Χωρίς ΦΠΑ οι «μπίζνες» για Cosco και Hewlett -Packard. Τροπολογία που διευκολύνει εμπορευματικές πολυεθνικές κατατέθηκε την Πέμπτη στη Βουλή. Την ίδια ώρα, ο ΦΠΑ στο 23% πνίγει εκατομμύρια ανθρώπους, η κυβέρνηση παρακαλά την τρόικα να το μειώσει και υπογράφει αύριο τη συμφωνία στο λιμάνι του Πειραιά, ενώ οι πωλήσεις στο λιανεμπόριο βούλιαξαν 12,2% το 2012.

Την Παρασκευή 1 Μαρτίου υπογράφεται -παρουσία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά- η συμφωνία μεταξύ Cosco , Hewlett-Packard και ΤΡΑΙΝΟΣΕ για την μεταφορά εμπορευμάτων της HP από το λιμάνι του Πειραιά προς τις αγορές της Ευρώπης.

Το μνημόνιο δεν εφαρμόστηκε

Ή εφαρμόστηκε λίγο, λιγότερο ή και καθόλου.Από την αρχή του προγράμματος δημοσιονομικής σταθερότητας(είναι ανθρωπίνως αδύνατον να κρατήσει κάποιος την ψυχραιμία του με την εφευρετικότητα πίσω από τους πομπώδεις ορισμούς),εν συντομία «μνημόνιο», η κοινή γνώμη χωρίστηκε σε δυο βασικές κατηγορίες. Τους μνημονιακούς της προόδου και τους αντιμνημονιακούς της οπισθοδρόμησης.

Τρία χρόνια μετά την πρώτη εφαρμογή των μέτρων και ενώ είναι ολοφάνερο πως ολόκληρο το πρόγραμμα είναι μια καταστροφή χωρίς προηγούμενο για το σύνολο σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας,οι μνημονιακοί οι οποίοι ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ή  ποιούς ακριβώς υπερασπίζονται , εξακολουθούν να το θεωρούν ως το κατάλληλο φάρμακο βασίζοντας την επιχειρηματολογία τους επάνω στην μη εφαρμογή βασικών αξόνων του προγράμματος από την «ανίκανη-έλεος με τα κλισέ» πολιτική ηγεσία,όπως για παράδειγμα,η απόλυση δημοσίων υπαλλήλων ,η πάταξη της φοροδιαφυγής και η πώληση υπηρεσιών και λοιπών περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου .

Η ανεργία καλπάζει, η κοινωνία βράζει

Η ύφεση και η ανεργία, που διογκώνονται κάνοντας κάθε μήνα και νέο ιστορικό ρεκόρ, διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα.

Τα στοιχεία για την ανεργία του Νοεμβρίου είναι πραγματικά εφιαλτικά, καθώς – σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ – εκτινάχθηκε στο 27%, από 20,8% τον αντίστοιχο μήνα του 2011, «σαρώνοντας» στις πλέον παραγωγικές ηλικίες: Αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας ήταν τον Νοέμβριο έξι στους δέκα νέους (61,7%), μία στις τρεις γυναίκες (31%) και ένας στους τέσσερις άνδρες (24%).

ΙΣΠΑΝΙΑ: ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ 85ΧΡΟΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ

Σύμβολο κατά των εξώσεων στην Ισπανία – πάνω από 350.000 πολίτες έχουν λάβει ειδοποιήσεις έξωσης λόγω χρεών σε τράπεζες – έγινε μία 85χρονη αφού οι πυροσβέστες που στάλθηκαν να την διώξουν από το σπίτι της, αρνήθηκαν να το κάνουν.

Η ιστορία της Αουρέλια Ρέι είχε πάρει διαστάσεις καθώς η γυναίκα απειλείται με έξωση από την τράπεζα έχοντας καθυστερήσει μόνο μία δόση πληρωμής. Στο πλευρό της βρέθηκε αμέσως το κίνημα κατά των εξώσεων με το όνομα “Stop Desahucios”.

Τουφεκιά στον αέρα

Τουφεκιά στον αέρα είχ χαρακτηρίσει ο Νίκος Φωτόπουλος τις εικοσιτετράωρες απεργίες που προκηρύσσει περιστασιακά η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ ή άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις οι οποίες έχουν εντάξει τους τη σκέψη, το λόγο και τη δράση τους, στο «μεγάλο όχημα» της πιο  αμφισβητούμενης συνδικαλιστικής ηγεσίας,  των τελευταίων δεκαετιών. Και φροντίζει το «μεγάλο όχημα» να εκτονώνει τον μαζεμένο ατμό από την κατσαρόλα που είναι έτοιμη να σκάσει. Η εκτόνωση αποτελείται από αυτές ακριβώς τις περιστασιακές «τουφενιές στον αέρα» που ποτέ δεν ανάβουν το φιτίλι της κοινωνικής έκρηξης.

Ηθικός αυτουργός

Toυ kkoulgr

Hθικός αυτουργός είναι εκείνος που σχεδιάζει ένα αδίκημα και παρακινεί κάποιον να το τελέσει και που μπορεί ο ίδιος να μην παρευρίσκεται στην τέλεση του αδικήματος με τη φυσική του παρουσία.

Μάλιστα αυτή είναι η επεξήγηση που δίνει το λεξικό για τον ηθικό αυτουργό. Δυστυχώς το λεξικό μας έδωσε να καταλάβουμε την ερμηνεία αλλά δε μπορεί να μας παρέχει και την ορθή κρίση για το που και πως θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την έκφραση.

Think positive

Καθώς κοντεύουν τρία χρόνια από την χρεοκοπία της Ελλάδας –αν και υπάρχουν Έλληνες που νομίζουν πως η χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει ακόμα-, προσπαθώ να καταλάβω πού ακριβώς το πάμε.

Θα περίμενε κάποιος πως οι πολίτες μιας χώρας που χρεοκόπησε θα έκαναν κάποιες αλλαγές. Τουλάχιστον στα πρόσωπα.

Οι Έλληνες, ουσιαστικά, δεν έκαναν καμία αλλαγή.

Μπιφτέκια με αλογοουρά

Αν το σκάνδαλο με το αλογίσιο κρέας δεν ελάμβανε χώρα στην Αγγλία, πιθανόν και να μην έφτανε στ’ αφτιά μας. Όσο ευαίσθητοι είναι οι Μουσουλμάνοι με το χοιρινό και οι Ινδοί με το μοσχαρίσιο κρέας, άλλο τόσο είναι και οι Εγγλέζοι με το αλογίσιο. Ένεκα πολιτισμικών παραγόντων και παραδόσεων, σε αντίθεση με του Γάλλους, Ιταλούς και Ελβετούς που το τιμούν δεόντως στο τραπέζι τους, το άλογο στην κατσαρόλα του Εγγλέζου αποτελεί ταμπού. Και δικαιολογημένα για μια χώρα, όπου το ευγενές αυτό ζώο, περισσότερο από παντού, αποτελεί σύμβολο της ιπποσύνης, του πολέμου και της ειρήνης, και το οποίο βρίσκουμε μάλιστα να ποζάρει περήφανο σε πάμπολλους πίνακες και ταπισερί, ντυμένο με ασημόχρωμες πανοπλίες και χρυσοκέντητες φορεσιές. 

Τράπεζα: ένας θεσμικός εγκληματίας του κοινού Ποινικού Δικαίου

Με την ανοχή της Πολιτείας και των αρμοδίων ελεγκτικών μηχανισμών, οι Τράπεζες εξελίχθηκαν σε έναν από τους μεγαλύτερους θεσμικούς εγκληματίες του κοινού Ποινικού Δικαίου.

Δείτε παρακάτω πρακτικές και χρεώσεις των Τραπεζών κρίθηκαν παράνομες από τα δικαστήρια, αλλά εξακολουθούν πολλές να τις αγνοούν συστηματικά, ή να εφευρίσκουν νομικά παραθυράκια έτσι ώστε με νομιμοφανή τρόπο, να συνεχίζουν ακάθεκτες το “θεάρεστο” έργο τους συνθλίβοντας τυφλά το δανειολήπτη. Και το ερώτημα που γενάται είναι αυτή η Δικαιοσύνη τί κάνει, όταν βγάζει αποφάσεις και την αγνοούν από τους πολιτικάντηδες τύπου Στουρνάρα, έως τις εκάστοτε Διοικήσεις των Τραπεζών; ή το παίζει “Δικαιοσύνη”, εκ του ασφαλούς, σε αδύναμους πολίτες που αρνούνται να ακολουθήσουν τις αποφάσεις της;;;