Αργεντινή: Χορεύοντας ξανά με τη χρεοκοπία

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ήταν τον Ιούνιο του 1986 όταν στα προημιτελικά του Μουντιάλ στο Μεξικό το «χέρι του Θεού», μέσω του επί της γης …αντιπροσώπου του Ντιέγκο Μαραντόνα χάρισε στην Αργεντινή ό,τι καλύτερο μπορούσε να περιμένει μετά την στρατιωτική της ήττα στα νησιά Μαλβίνες: μια ποδοσφαιρική νίκη επί της Αγγλίας!

Σχεδόν 34 χρόνια αργότερα η νέα κυβέρνηση της Αργεντινής πάλι προσέφυγε στον αντιπρόσωπο του Θεού επί της γης, τον αργεντίνικης καταγωγής  Πάπα Φραγκίσκο, πραγματοποιώντας επίσημη επίσκεψη στο Βατικανό την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου. Κι αυτό όχι για να αποτρέψει την ένατη χρεοκοπία της Αργεντινής, αλλά για να την κάνει πιο ήπια. Να μπορέσει να τη διαχειριστεί με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες εντός και κυρίως εκτός της Αργεντινής. Ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής, Αλμπέρτο Φερνάντες, μοιράζεται ένα ακόμη κοινό με τον πάπα, πέραν της καταγωγής: Την έμπρακτη συμμετοχή σε πρωτοβουλίες που ευαγγελίζονται μια οικονομία η οποία δεν θα λειτουργεί με τους νόμους της αγοράς αναπαράγοντας τις αντιθέσεις και την κοινωνική περιθωριοποίηση για τους φτωχούς. Για να προωθήσει μάλιστα το στόχο της κοινωνικής οικονομίας το Βατικανό που έχει εργαστεί επισταμένα επ’ αυτού το τελευταίο διάστημα με σημαντικούς οικονομολόγους απ’ όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και τον νομπελίστα Τζόζεφ Στίγκλιτς που είναι μέντορας και καθηγητής του υπουργού Οικονομίας της Αργεντινής, θα συγκεντρώσει στην Ασίζη τον Μάρτιο νέους οικονομολόγους και ακτιβιστές για να διερευνήσουν την δυνατότητα συγκρότησης μιας «οικονομίας διαφορετικού τύπου που θα φέρνει τη ζωή κι όχι το θάνατο που θα περικλείει και δεν θα αποκλείει».

Σαπίζουμε…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η παρακμή είναι μια μακρά, αργόσυρτη διαδικασία, η οποία κατά κανόνα δεν γίνεται αντιληπτή παρά μόνο, κάποια στιγμή, οι οδυνηρές συνέπειές της. Οι οδυνηρές συνέπειες της παρακμής έχουν γίνει ήδη αντιληπτές στο οικονομικό επίπεδο. Η χώρα χρεοκόπησε, συντηρείται ζωντανή με δόσεις και (ξε)πούλημα τιμαλφών. Τα 2/3 της κοινωνίας πληρώνουν το μάρμαρο.

Ωστόσο οι ωδίνες στον οικονομικό τομέα είναι μόνο μια από τις συνέπειες της παρακμής, ίσως η πιο οδυνηρή, καθώς το μάρμαρο πληρώνουν οι πιο αδύναμοι.

Η παρακμή αποτυπώνεται ανάγλυφα στο πολιτικό σύστημα και στον βαθμό της αξιοπιστίας του. Μετά από χρόνια περικοπών, μνημονίων και εποπτείας έχουμε μάλλον την εμπειρία να κατανοήσουμε ότι η οικονομική χρεοκοπία είναι αποτέλεσμα της παρακμής του πολιτικού συστήματος ή, αν θέλουμε να το πούμε πιο κομψά, της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει τις παθογένειές του.

Ο Κουφοντίνας δικάστηκε, οι πολιτικοί της χρεοκοπίας όχι

Είναι πολύ συγκινητική η προσπάθεια κάποιων πολιτικών να εκμεταλλευτούν την 48ωρη άδεια του Δημήτρη Κουφοντίνα -για να πουλήσουν νομιμότητα και φτηνό συναίσθημα στα χάπατα για να αντλήσουν ψήφους- αλλά ο Κουφοντίνας έχει κριθεί από την αστική Δικαιοσύνη, ενώ αυτοί όχι.

Η ατιμωρησία των βασανιστών της χούντας ήταν αυτή που όπλισε αρχικά τα χέρια των μελών της 17Ν, και τους έκανε συμπαθείς -τότε- σε ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Η ατιμωρησία των πολιτικών που συμμετείχαν στις κυβερνήσεις που ξέσκισαν τη χώρα -και των ολιγαρχών που τους πλαισίωναν με αγάπη και χρήματα-, έγινε η τέλεια δικαιολογία και το μόνιμο άλλοθι των μελών πολλών επαναστατικών οργανώσεων για τις αιματηρές επιθέσεις τους.

Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις και μια …μνημονιακή συνηγορία

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Στο βιβλίο του Γ.Β. Δερτιλή με τίτλο Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις 1821 – 2016 (εκδ. Πόλις, 2016) παρατίθενται με την πιο ενδελεχή τεκμηρίωση πολύτιμες πληροφορίες και πρωτότυπες πηγές για την ερμηνεία της σημερινής κρίσης χρέους.

Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο είναι οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες που ακολουθούν το ελληνικό κράτος από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του. Όπως φαίνεται και στο διάγραμμα που παραθέτουμε από την εισαγωγή του βιβλίου, από το 1833 ακόμη οι στρατιωτικές δαπάνες απορροφούσαν τουλάχιστον το 17% των συνολικών δημοσίων δαπανών. Στα 54 δε από αυτά τα 160 χρόνια ξεπέρασαν ακόμη και το 30%! Ο συγγραφέας ανασκευάζει και την ευρέως διαδεδομένη άποψη που αποδίδει στις επενδύσεις επί των υποδομών τη χρεοκοπία του 1893, επί Χαρ. Τρικούπη, χαρακτηρίζοντας το επιχείρημα «εσφαλμένο επειδή ήταν υστερόβουλα υπερβολικό. Το κύριο αίτιο της υπερχρέωσης ήταν, όπως πάντα, οι στρατιωτικές δαπάνες», συμπεραίνει.

Ο Πάπας είπε με μια φράση γιατί χρεοκόπησε η Ελλάδα

Πέρασε εντελώς απαρατήρητο αλλά ο Πάπας Φραγκίσκος, συνομιλώντας σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα μπροστά στις κάμερες στη Μυτιλήνη, είπε τον ακριβή λόγο που οδήγησε την Ελλάδα στην χρεοκοπία.

Ο Πάπας Φραγκίσκος είπε πως «η Ελλάδα εξακολουθεί να δίνει το παράδειγμα της ανθρωπιάς».

Αυτό ήταν φοβερό καρφί για άλλες χώρες -που οι ηγέτες τους και οι λαοί τους νομίζουν πως οι πρόσφυγες δεν είναι άνθρωποι όπως είμαστε όλοι μας-, αλλά εξηγεί και το γιατί η Ελλάδα χρεοκόπησε.

Εγώ είμαι αισιόδοξος

Καθώς «κορυφώνονται οι διαπραγματεύσεις» της κυβέρνησης με τους δανειστές, οι Έλληνες επιδεικνύουν αξιοσημείωτη αδιαφορία, αφού παρακολουθούν ένα έργο που έχουν δει πολλές φορές τα τελευταία έξι χρόνια.

Η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση δίνει πάρα πολύ σκληρή μάχη επί μήνες -τρέχουν τα αίματα ποτάμι- και μετά υπογράφει αυτά που την διατάζουν οι δανειστές.

Ο έκαστοτε πρωθυπουργός έχει πολλές «κρίσιμες» συναντήσεις με μεγάλους ηγέτες στο εξωτερικό, και μετά επιστρέφει στην Ελλάδα και τα ψηφίζει όλα.

Οι ήρωες διαπραγματεύονται σαν Έλληνες

Η ηρωική κυβέρνηση συνεχίζει την ηρωική διαπραγμάτευση με τους δανειστές αν και δεν υπάρχει καμία ηρωική διαπραγμάτευση. Δεν υπάρχει τίποτα ηρωικό, όπως δεν υπάρχει και διαπραγμάτευση.

Αυτό που πρέπει να βγαίνει προς τα έξω είναι πως η κυβέρνηση διαπραγματεύεται ηρωικά, αφού στην Ελλάδα όλα πάντα είναι ηρωικά και οι ήρωες διαπραγματεύονται σαν Έλληνες. .

Σύντομα θα κλείσουμε τον έκτο χρόνο ηρωικών διαπραγματεύσεων που οδήγησαν σε τρία ηρωικά Μνημόνια, ενώ, όπου να ‘ναι, έρχεται και το τέταρτο Μνημόνιο, το οποίο θα είναι κι αυτό ηρωικό.

Καλή λευτεριά

Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται έξι χρόνια από εκείνο το πρωινό στο Καστελόριζο, όπου ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ανακοίνωσε την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης. Θυμάμαι πολύ καλά εκείνες τις ημέρες, όπως θυμάμαι και τα όσα συνέβησαν στα χρόνια που ακολούθησαν, αλλά τώρα θέλω να γράψω για το σήμερα και το παρακάτω• για το από εδώ και πέρα.

Είναι προφανές πως ό,τι ήταν να γίνει από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα έγινε σε αυτά τα έξι χρόνια που πέρασαν.

Το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ –δηλαδή το ΠΑΣΟΚ μεταμφιεσμένο σε ΣΥΡΙΖΑ- και άλλα μικρότερα κόμματα συγκυβέρνησαν και κυβερνούν με το ίδιο αποτέλεσμα: το Μνημόνιο.

Πολ Μέισον: Το ΔΝΤ πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να συνωμοτεί κατά της Ελλάδας

«Το ΔΝΤ συνωμοτεί για νέο πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν δίνει δεκάρα, Μέρος ΙΙ» είναι ο τίτλος άρθρου το Πολ Μέισον το οποίο αναφέρεται στον αποκαλυπτικό διάλογο Τόμσεν – Βελκουλέσκου που διέρρευσε μέσω Wikileaks.

O δημοσιογράφος κατηγορεί το ΔΝΤ ότι συνωμοτεί να χτυπήσει με το δόγμα του σοκ όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. «Το ΔΝΤ πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να συνωμοτεί προκειμένου να ενορχηστρώσει ένα πιστωτικό γεγονός το οποίο φέρνει την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το βρετανικό δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ».

Σκοτεινιάζει επικίνδυνα ο επιχειρηματικός ουρανός της Ελλάδας: Χρεοκοπία και δραχμή;

Όταν διαπιστώνει κανείς πως η Ελλάδα έχει κατακτήσει ακόμη ένα θλιβερό ρεκόρ, αφού για πρώτη φορά μετά την κρίση έκλεισαν 4.000 περισσότερες επιχειρήσεις στο πρώτο τρίμηνο του 2016 από αυτές που άνοιξαν, είτε επειδή χρεοκόπησαν, είτε επειδή αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε άλλες χώρες, κατανοεί πως δεν υπάρχει πλέον καμία ελπίδα για το μέλλον – εκτός εάν επιλυθούν άμεσα τα βασικά προβλήματα της οικονομίας, όπως το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, το σταθερό και ανταγωνιστικό φορολογικό πλαίσιο, η κρατική γραφειοκρατία, καθώς επίσης η διαφθορά του δημοσίου.

Να μην αποτύχουμε ως άνθρωποι

Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία της, η Ελλάδα μετατρέπεται τώρα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων. Αυτή είναι μια απόλυτα λογική εξέλιξη.

Δεν έχει κανένα νόημα να ασχολείσαι με σενάρια και θεωρίες συνωμοσίας.

Δεν έχει κανένα νόημα να χάνεις χρόνο με το αν αυτό που συμβαίνει εδώ και έξι χρόνια στην Ελλάδα ήταν ένα σχέδιο, ένα πείραμα ή προέκυψε.

Οι άλλοι θα σου κάνουν ό,τι τους επιτρέψεις να σου κάνουν. Κι εμείς -με τη συμπεριφορά μας- το επιτρέψαμε.

Η Βενεζουέλα κινδυνεύει να γίνει… Ελλάδα

infowar

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Καθώς η οικονομία της Βενεζουέλας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, αρκετοί (συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής κυβέρνησης) κήρυξαν εναντίον της έναν ιδεολογικό πόλεμο. Πού βρίσκεται όμως η αλήθεια και πού ξεκινά η προπαγάνδα;

«H Βενεζουέλα οδεύει προς τη δεύτερη μεγαλύτερη χρεοκοπία (default) στην ιστορία, μετά την Ελλάδα» έγραφε χαιρέκακα ο «Tyler Durden» – το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούν οι συντάκτες του περίφημου οικονομικού blog Zero Hedge. «Τα πενταετή spreads», συνέχιζε ο συντάκτης, «εκτοξεύτηκαν στα επίπεδα που είχαν φτάσει και τα ελληνικά το 2011, πριν από το ελληνικό default».

Είναι πλέον σύνηθες όταν κάποιος θέλει να περιγράψει την τραγική κατάσταση μιας οικονομίας να τη συγκρίνει με την Ελλάδα.

Μας ζηλεύουν όλοι γιατί είμαστε Έλληνες

Καθώς πλησιάζουμε στην ημερομηνία που η Ελλάδα πριν από έξι χρόνια προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης -και είναι προφανές πως όλα είναι πολύ χειρότερα σήμερα για τη χώρα-, είναι αναπόφευκτο να σκεφτεί κάποιος τι κάναμε λάθος.

Όλα. Όλα λάθος.

Πραγματικά, θέλει προσπάθεια να τα κάνεις όλα λάθος.

Και να επιμένεις σε αυτό το λάθος. Συνειδητά. Να το επιλέγεις.

Ναι, ξέρουμε τι έκαναν οι Ισλανδοί -όταν βρέθηκαν στην ίδια κατάσταση την ίδια χρονική περίοδο με εμάς- αλλά αυτό δεν μας επηρεάζει καθόλου.

Στην Ελλάδα δεν έχει ούτε ο Θεός

Πένθιμα χτυπούν οι καμπάνες σε όλη την χώρα, αφού η Εκκλησία της Ελλάδος βρίσκεται ένα βήμα πριν από την χρεοκοπία και το Μνημόνιο.

Οι επενδύσεις της Εκκλησίας δεν πήγαν καλά, αφού έπεσε το Χρηματιστήριο και ο Θεός δεν το ανεβάζει με τίποτα.

Η Ιερά Σύνοδος διαμαρτυρήθηκε έντονα στο Άγιο Πνεύμα, γιατί ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για την περιουσία του και τις επενδύσεις του στην Ελλάδα.

Μεγάλο πλήγμα έχουν δεχτεί και τα παγγάρια, αφού οι πιστοί κουράστηκαν να λαδώνουν τον Χριστό και την Παναγία, χωρίς αυτοί να τους κάνουν το ρουσφέτι.

Από αλλαγή σε αλλαγή, δεν άλλαξε τίποτα

Η αδυναμία της Νέας Δημοκρατίας να κάνει εσωκομματικές εκλογές, για την ανάδειξη νέου προέδρου, είναι ένα ακόμα σημάδι πως η χώρα μας έχει σαπίσει. Επίσης, είναι ένα σημάδι πως δεν έχει καμία σημασία το ποιος θα είναι πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Αν είχε, οι εκλογές θα είχαν γίνει.

Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας –και αφού στην κυβέρνηση ήρθαν σχεδόν όλα τα κόμματα της χώρας από την Δεξιά ως την Αριστερά-, είναι προφανές πια ότι αυτοί είμαστε.

Όλοι είχαν την ευκαιρία τους να δείξουν ποιοι είναι. Ο καθένας μας είχε την ευκαιρία του.

Η δραχμή και το (ύποπτο) χάος

Tου Κώστα Ζαφειρόπουλου

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε μια έρευνα για τις συνέπειες ενός ενδεχόμενου Grexit,  που φερόταν να έχει διεξηχθεί από την γνωστή-όχι πάντα για το καλύτερο- εταιρεία συμβουλευτικών και ελεγκτικών υπηρεσιών Ernst n Young, για λογαριασμό ιδιωτών ερήμην του Μεγάρου Μαξίμου.  Η «έρευνα» που εξέταζε το σενάριο της συντεταγμένης αποχώρησης από την ευρωζώνη έτυχε εντυπωσιακής προβολής από το σύνολο του μιντιακού συστήματος της  χώρας το οποίο για άλλη μια φορά προέβαλε μια εικόνα σχεδόν βιβλικής καταστροφής για την οικονομία της Ελλάδας σε περίπτωση μιας εναλλακτικής πολιτικής (βαθιά ύφεση, προσωρινή αύξηση ανεργίας, μείωση ελληνικών εισαγωγών, μείωση ΑΕΠ, πληθωρισμός, δελτίο στα τρόφιμα κτλ).

Η χρονική στιγμή παρουσίασης της έρευνας, μια μέρα μετά την ψήφιση του δεύτερου πακέτου των επώδυνων προαπαιτούμενων, δε θα πρέπει πλέον να εκπλήσσει όποιον παρατηρεί στοιχειωδώς  το τι συμβαίνει στη χώρα στα τελευταία 5 χρόνια.

Η αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας

Ένας αισιόδοξος πρωθυπουργός

το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε πριν πέντε χρόνια

Για μέρες τώρα βαραίνουμε τις ψυχές μας με μια μόνιμη αγωνία: Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας; Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα να αγκαλιάσουμε αυτό που φοβόμαστε. Αν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δεν έχουν πρόβλημα να χρεοκοπήσουμε, καιρός είναι να το κάνουμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όχι ως διαπραγματευτική μπλόφα και ούτε μόνο γιατί το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χρεοκοπήσουμε σε ένα χρόνο (*) αλλά επειδή ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα στην αισιόδοξη πλευρά της χρεοκοπίας.

Υπάρχει τέτοια πλευρά; Και βέβαια υπάρχει. Σε σχέση με χώρες όπως η γνωστή τρόικα Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, αλλά και η Βρετανία και το Βέλγιο, το σύνολο του χρέους μας (δημοσίου και ιδιωτικού) είναι το μικρότερο. Πως αυτό; Επειδή οι έλληνες, ως άτομα αλλά και ως ιδιωτικός τομέας, χρωστάμε πολύ λιγότερα εκείνων. Ακόμα και οι αντιπαθέστατες τράπεζές μας έχουν ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα: Πάνω από 150 δις πραγματικών καταθέσεων! Μιλάμε για άνω του μισού ΑΕΠ σε καταθέσεις, κάτι για το οποίο οι περισσότεροι εταίροι μας θα σκότωναν να το έχουν, που λέει ο λόγος. Αν μάλιστα προσθέσετε και όλα τα χρήματα ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό, θα δείτε ότι οι έλληνες δεν είμαστε και τόσο φτωχοί κατά μέσον όρο, κι ας έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρώπη (με εξαίρεση την Λεττονία).

Τα Σαββατοκύριακα της αέναης χρεοκοπίας μας

Της Σοφίας Λαμπίκη

Διδακτικό πόνημα του 2011

 Εδώ και πολύ καιρό, σαν επαναλαμβανόμενη Μέρα της Μαρμότας, ζούμε σ΄αυτή τη χώρα , κάθε Σαββατοκύριακο έναν συναγερμό χρεοκοπίας και επιβολής νέων, πρόσθετων, μέτρων λιτότητας.

Σαν έτοιμη από καιρό, σαν σκηνοθετημένη τραγωδία, η μέρα της Παρασκευής προώρισται να ανεβάσει τις ανησυχίες, να εντείνει την αγωνία των Αγορών και να κορυφώσει , στα δελτία των 8, τις κραυγές απελπισίας των παπαγάλων.

Το Σάββατο το πρωί υπάρχει μία ύφεση στο κορυφούμενο δράμα –ίσως για να ψωνίσουν οι νοικοκυραίοι ήρεμα από τους ναούς των Malls και των supermarkets- και από το απόγευμα αρχίζουν ξανά οι οιμωγές κι οι ψίθυροι : «κούρεμα», «επαναγορά των ομολόγων», «αναγκαστική, επιλεκτική, βελούδινη, οριστική, υπό όρους και άνευ όρων χρεοκοπία».

Τα αδυσώπητα μαθηματικά

Με τη θηλιά στον λαιμό της Ελλάδας οι «θεσμοί», αφού συνειδητά προκαλούν επί μήνες αβεβαιότητα, πανικό και ομαδική φυγή κεφαλαίων και καταθέσεων από την Ελλάδα στις δικές τους τράπεζες (σε συνεργασία με την… «πατριωτική τρόικα εσωτερικού»), πάνε στην «τελική λύση» σε βάρος της χώρας τα επόμενα 24ωρα.

Κρύβουν βεβαίως έντεχνα, «μπουκώνοντας» πολιτικούς, εξαγοράζοντας συνειδήσεις δημοσιογράφων και τα ΜΜΕ της διαπλοκής, τις δραματικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις της αδιέξοδης επί πέντε χρόνια πολιτικής τους, της ταξικής λιτότητας, κατά του λαού μας και τώρα επιδιώκουν την πλήρη υποταγή της κυβέρνησης Τσίπρα, τη γελοιοποίησή της, αν όχι την πτώση της. Προς παραδειγματισμόν…

Πόσο κοστίζουν συμφωνία – διαφωνία για Ελλάδα και ΕΕ

Του Γιώργου Δελαστίκ

Σαφέστατη είναι η άποψη του κορυφαίου αρθρογράφου των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου Βόλφγκανγκ Μινχάου και αντανακλάται στον τίτλο του χθεσινού του άρθρου στην εφημερίδα αυτή: «Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει λέγοντας “όχι” στους δανειστές»! Αντί για σεισμούς, λιμούς, καταποντισμούς δηλαδή ο γερμανικής καταγωγής αρθρογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» υποστηρίζει πολύ καθαρά ότι «σε τελική ανάλυση η Ελλάδα δεν μπορεί πραγματικά να χάσει απορρίπτοντας την προσφορά των δανειστών»! Οικοδομεί μεθοδικά την επιχειρηματολογία του: «Επεξέτεινα τους υπολογισμούς για να συμπεριλάβω όλο το τετραετές πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που ζητούν οι δανειστές… Φτάνω σε ένα σωρευτικό πλήγμα του επιπέδου του 12,6% για τα τέσσερα χρόνια. Το ελληνικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ θα άρχιζε να προσεγγίζει το 200%.

Ενα μακρύ, καυτό καλοκαίρι…

 

Του Μπάμπη Μιχάλη

Παρά την εκρηκτική πίεση που ασκείται τις τελευταίες ημέρες, παρά τα αυξανόμενα δραματικά SOS πολιτικών, τεχνοκρατών και επιχειρηματιών, παρά τα μηνύματα ανησυχίας που εκπέμπουν οι αγορές και το κλίμα πανικού που καλλιεργούν πια σε καθημερινή βάση ξένα και εγχώρια ΜΜΕ, η επίπονη κούρσα των διαπραγματεύσεων ελληνικής κυβέρνησης και πιστωτών μάλλον δεν τελειώνει αυτή την εβδομάδα, στο Εurogroup της Πέμπτης.

Ακόμη και αν η μεθαυριανή σύνοδος των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης δεν οδηγήσει στην πολυπόθητη συμφωνία (όπως άλλωστε διαφαίνεται στην παρούσα φάση), το ελληνικό Δημόσιο δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει την αμέσως επόμενη ημέρα.

Κάποιοι θέλουν να αλλάξουν την ιστορία

Παρακολουθώντας τα δημοσιεύματα και τις συζητήσεις για τις διαπραγματεύσεις και την στάση της ελληνικής κυβέρνησης, σου δημιουργείται η εντύπωση πως η Ελλάδα δεν είναι μια χρεοκοπημένη χώρα αλλά μια χώρα που κινδυνεύει να χρεοκοπήσει.

Θα ήθελα να θυμίσω σε αυτούς που το έχουν ξεχάσει πως η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010.

Από το 2010, η Ελλάδα δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές. Αυτός ήταν ο λόγος που προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης και μπήκε στα Μνημόνια.

Πρώτα οι τράπεζες, μετά οι εργαζόμενοι!

EUROKINISSI / ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ

Του Τάσου Κωστόπουλου

Μέσα στον καταιγισμό των τελευταίων εξελίξεων, μάλλον απαρατήρητη πέρασε μια ακραία αντεργατική διάταξη που περιλαμβάνεται στην («καλή») πρόταση της κυβέρνησης προς τους θεσμούς: η δραστική συρρίκνωση ή και ολοσχερής κατάργηση στην πράξη των αποζημιώσεων που δικαιούνται οι πρώην (και συνήθως άνεργοι) εργαζόμενοι των χρεοκοπημένων ιδιωτικών επιχειρήσεων, προς όφελος των τραπεζών και λοιπών ενυπόθηκων πιστωτών τους!

Η ελπίδα έρχεται τον Ιούνιο

Ενθουσιασμό έχει σκορπίσει σε όλη τη χώρα η είδηση πως το ΔΝΤ προειδοποιεί για χρεοκοπία της Ελλάδας τον Ιούνιο, αν δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία τις επόμενες 15 μέρες.

Σύμφωνα με το έγγραφο του ΔΝΤ που παρουσίασε το Channel 4, αν δεν γίνει συμφωνία με τους δανειστές, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει επειδή δεν θα μπορέσει να πληρώσει 1,5 δισ. στους δανειστές, αλλά, αν γίνει συμφωνία με τους δανειστές, θα χρεοκοπήσουν και εκείνοι οι Έλληνες που δεν έχουν χρεοκοπήσει ακόμα.

Ελεγχόμενη χρεοκοπία χωρίς Grexit: Το χειρότερο σενάριο για την Ελλάδα

του system failure

Ένας αθόρυβος, αργός θάνατος

Καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος της 4μηνης εκεχειρίας μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, η μάχη γίνεται όλο και πιο σκληρή, όπως αναμένονταν. Δεν βρίσκεται μόνο η Ελλάδα σε δύσκολη θέση, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά και οι ευρωκράτες, καθώς φαίνεται να έχουν περιορισμένες επιλογές που θα τους επέτρεπαν να κρατήσουν ζωντανούς τους αρχικούς τους σχεδιασμούς.

Μια απορριπτέα επιλογή για τον “αυτοκράτορα” Ντράγκι, θα ήταν να απελευθερώσει την ροή της μαζικής ποσοτικής χαλάρωσης και προς την Ελλάδα, προκειμένου να αποφύγει περαιτέρω επικίνδυνη αβεβαιότητα. Προς το παρόν, το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης κατευθύνεται προς όλα τα μέρη της ευρωζώνης εκτός της Ελλάδας, η οποία πρέπει να “τιμωρηθεί”, αφού τώρα τολμά να αντιστέκεται ενάντια στις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές με την κυβέρνηση Τσίπρα. Μια τέτοια επιλογή θα ήταν καταστροφική για τα χρηματοπιστωτικά και εταιρικά λόμπι, καθώς θα έδινε το σήμα στα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης ότι μπορούν να εγκαταλείψουν τις πολιτικές σκληρής λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας χωρίς επιπτώσεις.