When is a radical not a radical? / Τι είναι και τι δεν είναι ριζοσπαστικό

Πηγή : the slog

Radicalism is the product of individual courage, not Party polemics

‘Radical’ is one of those terms that gets bandied about a lot. ‘Progressive’ is another. Over time, however, they have been compromised as terms – by both Left and Right.

Left Labour currently positions itself as a radical tendency, but it is no such thing. If a person is merely recycling the ideas of the nineteenth century philosopher Marx (who said himself towards the end of his life that his theories were wrong) then that person is the representative of an Establishment. If they are presenting utterly discredited command economy ideas as progressive, then the term only applies if they’re happy to progress backwards.

Similarly, the Tory Right says it is radically Thatcherite. That’s an oxymoron given all the consequences of Thatcherism that have been studied by empiricists over the last three decades. Deregulated job markets and unregulated financial services have had their shortcomings examined minutely under the harsh light of consequences. If a person is merely reclycling the ideas of the twentieth century philosopher Friedman (whose ideas have proved disastrous wherever and whenever applied) then that person is the representative of an Establishment. That sort of ‘progressive economics’ is merely a fast lane back towards mediaeval views of social strata.

By definition, an Establishment falls back upon its shibboleths, articles of faith, and associated polemics. As such, it is an obstacle to creative progress.

None of the hardliners we see today can be considered credible radicals.

The real radicals are those who reject Big State, Big Business, Big Media, Big Globalism, Big Ego…..and most of all, Bigotry. The real radicals are those who embrace the human race:  individual creativity, personal liberty, and social responsibility. The real radicals are those who demand accountable leadership from those in power, and expect such powerful people to have a capable grasp of important apolitical disciplines: social anthropology, psychiatry, cognition theory, and neuroscience. The real radicals are those who look forward to a future in which science, intuition and artistic freedom make every form of superstition a thing of the past.

The Slog is a genuinely radical site. It sees the need for root and branch constitutional change in the West, the replacement of Bourse monopolism with national and community creative capitalism, the ring-fencing of social weal services inside a mutualist environment, holistic education that produces citizens able to think for themselves rather than along Party tramlines, the removal of all monied interest from politics, the complete rejection of multiculturalism in favour of inclusive communities, the ejection of non-dom media ownership, and the maximum diminution of influence of all those who blindly assert and believe….as opposed to examining current reality in an attempt to make it better in the future.

The banker, the Unite organiser, the Hard Left polemicist, the Brussels Eurocrat, the globalist multinational manager, the ISP censor: all these people are the enemies of progress and freedom. The desire to keep an open mind applied to human problems is the mark of a true Progressive.

When is a radical not a radical? When he or she is a robot.

Ακολουθεί η απόδοση στα ελληνικά

————————————————

Ριζοσπαστισμός είναι το προϊόν της ατομικού  θάρρους και όχι η  πολεμική Κομμάτων

Ριζοσπασικός  είναι ένας από τους όρους αυτούς που  διαδίδεται πολύ. «Προοδευτικός» είναι ένας ακόμα. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, έχουν τεθεί σε αμφισβήτηση  – τόσο από Αριστερά και Δεξιά.

Οι Εργατικοί Αριστεροί παρουσιάζονται  ως μια ριζοσπαστική τάση, αλλά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Εάν ένα πρόσωπο είναι  ανακύκλωνει  απλώς τις ιδέες του φιλόσοφου  Μαρξ του δέκατου ένατου αιώνα  (ο οποίος είπε προς το τέλος της ζωής του, ότι οι θεωρίες του ήταν λάθος), τότε το πρόσωπο αυτό είναι ο εκπρόσωπος ενός καθεστώτος. Αν είναι δυνατό να εμφανίζουν εντελώς αναξιόπιστες οικονομικές  ιδέες  ως προοδευτικές , τότε ο προοδευτικός ισχύει μόνο εάν είστε ευτυχείς όταν βαδίζετε προς τα πίσω.

Ομοίως, η  ΣυντηρητικήΔεξιά λέει ότι είναι ριζοσπαστικά  Θατσερική . Αυτό είναι ένα οξύμωρο με δεδομένες  όλες τις συνέπειες του θατσερισμού που έχουν μελετηθεί από εμπειρογνόμωνες  κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Οι απελευθερωμένες αγορές εργασίας και άνευ ελέγχου  χρηματοοικονομικές  υπηρεσίες είχαν δραματικές ελλείψεις που  εξετάστηκαν  λεπτομερώς υπό το άπλετο φως της συνέπειων τους. Αν ένα άτομο ανακυκλώνει  απλώς τις ιδέες του “φιλόσοφου” Φρίντμαν  του εικοστού αιώνα  (του οποίου οι ιδέες έχουν αποδειχθεί καταστροφικές οπουδήποτε και οποτεδήποτε εφαρμόστηκαν), τότε το πρόσωπο αυτό είναι ο εκπρόσωπος ενός καθεστώτος. Αυτό το είδος της «προοδευτικής οικονομίας» είναι απλώς μια ταχεία  λωρίδα κυκλοφορίας  πίσω προς μεσαιωνικές απόψεις  κοινωνικής διαστρωματώσης.

Εξ ορισμού, ένα καθεστώς βασίζεται  σε άρθρα της πίστης, και των συναφών πολεμικών. Ως εκ τούτου, αποτελεί εμπόδιο για τη δημιουργική πορεία.

Κανένας από τους σκληροπυρηνικούς που βλέπουμε σήμερα δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστος ριζοσπάστης.

Οι πραγματικοί  ριζοσπάστες είναι εκείνοι που απορρίπτουν το μεγάλο κράτος, τις μεγάλες επιχειρήσεις, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, την  παγκοσμιοποίηση , τα μεγάλα  Εγώ και  περισσότεροι απ ‘όλα, τη μισαλλοδοξία. Οι πραγματικοί  ριζοσπάστες είναι εκείνοι που αγκαλιάζουν την ανθρώπινη φυλή: ατομική δημιουργικότητα, την προσωπική ελευθερία, και την κοινωνική ευθύνη. Οι πραγματικοί  ριζοσπάστες είναι εκείνοι που απαιτούν υπεύθυνη ηγεσία από όσους βρίσκονται στην εξουσία, και αναμένουν τόσο ισχυροί άνθρωποι να έχουν  ικανή κατανόηση σε σημαντικές μη-πολιτικές αρχές :  κοινωνική ανθρωπολογία, ψυχιατρική,  θεωρία γνωστικών λειτουργιών, και νευροεπιστήμες. Οι πραγματικοί  ριζοσπάστες είναι εκείνοι που προσβλέπουν σε ένα μέλλον στο οποίο η επιστήμη, η διαίσθηση και η καλλιτεχνική ελευθερία θα μετατρέπουν  κάθε μορφή δεισιδαιμονίας σε  παρελθόν.

Το Slog είναι ένα πραγματικά ριζοσπαστικό blog. Βλέπει την ανάγκη για ριζική αλλαγή του συντάγματος στη Δύση, την αντικατάσταση του χρηματιστηριακού  μονοπωλίου  με  εθνικό και ενδόκοινοτικό δημιουργικό καπιταλισμό, την εξασφάλιση των κοινωνικών υπηρεσιών μέσα σε ένα περιβάλλον αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, ολιστική εκπαίδευση που παράγει πολίτες μπορούν να σκεφτούν για τους εαυτούς τους χωρίς κομματικές γραμμές, την  απομάκρυνση όλων των υλικών χρηματικών  συμφερόντων  από την πολιτική, την πλήρη απόρριψη της πολυπολιτισμικότητας υπέρ των κοινοτήτων χωρίς αποκλεισμούς,  την  εκτόξευση της   μη καθεστωτικής ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης, και τη μέγιστη μείωση της επιρροής όλων εκείνων που πιστεύουν τυφλά  και διεκδικούν  σε αντίθεση εξετάζοντας την τρέχουσα πραγματικότητα, σε μια προσπάθεια να γίνει καλύτερη στο μέλλον .

Ο τραπεζίτης, ο παγκόσμιος διοργανωτής , η ακροαριστερή πολεμική, οι  Ευρωκράτες των Βρυξελλών, ο διευθυντής  των πολυεθνικών της παγκοσμιοποίησης , ο λογοκριτής των διαχειριζόμενων ISP  :  όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι οι εχθροί της προόδου και της ελευθερίας. Η επιθυμία να έχεις ανοικτό μυαλό στα ανθρώπινα προβλήματα είναι το χαρακτηριστικό ενός  πραγματικού  προοδευτικού.

Πο΄τε κάποιος έινια ή δεν είναι ριζοσπάστης ; όταν είναι ή δεν είναι ρομπότ