Τι συνέβη στον πτυχιούχο του Harvard;

Του Κώστα Λουλουδάκη (Ιουλιανού)

Ας ξεκινήσω λίγο ανορθόδοξα.

Πάτρα:Μια πόλη με ανεστραμμένη πραγματικότητα…

Μα ας μείνει ημιτελής η φράση μου να αντικρίζει το κενό γιατί αγαπητέ αναγνώστη θα ήθελα να αφεθείς στην εικόνα. Σε αυτήν την απτή δύναμη που θα σου προσφέρει μια αλληλουχία συλλογισμών ικανών να καταστήσουν τα πάντα σαφέστατα.

Αφιέρωσε μόνο δυο λεπτά:

Monopoly με πραγματικούς δρόμους;

του Γεράσιμου Χολέβα 

«Ξεχάστε την Πανεπιστημίου που ξέρατε. Πάμε για κάτι καινούργιο» δήλωσε ο δήμαρχος της Αθήνας, Κώστας Μπακογιάννης.

Πάει βόλτα ο Μεγάλος Περίπατος με τις πανάκριβες ζαρντινιέρες του.

Ο ξεβαμμένος περίπατος και η επίθεση από κάμπιες στην Ομόνοια

Το γκαζον στο συντριβάνι της Ομόνοιας ξεράθηκε κατά το ήμισυ και ο «Μεγάλος Περίπατος» ξέβαψε. Δύο έργα της δημαρχίας Μπακογιάννη που κόστισαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στον Δήμο Αθηναίων και επομένως στου πολίτες, πλέον μοιάζουν παρατημένα για χρόνια ενώ ολοκληρώθηκαν μόλις πριν από λίγους μήνες.

Εικόνες από τον ξεβαμμένο «Μεγάλο Περίπατο», καθώς και από το ξεραμένο χορτάρι που περιβάλλει το σιντριβάνι της Ομόνοιας, καταδεικνύουν με τον πιο πρόδηλο τρόπο το βαθμό εγκατάλειψης και προχειρότητας, με τον οποίο αντιμετωπίζει η δημαρχία της Αθήνας, τα έργα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, τα οποία χαρακτηρίζει εμβληματικά για τη πόλη.

Χιροσίμα-Ναγκασάκι: Το άγαλμα του αλήτη που διέταξε αυτό το έγκλημα διατηρείται στην Αθήνα…

Toυ Νίκου Μπογιόπουλου

Ό,τι περιγράφεται στη φωτογραφία συνέβη στις 6 Αυγούστου 1945. Δεν επρόκειτο για «στιγμιαίο» έγκλημα. Μετά την Χιροσίμα, το έγκλημα επαναλήφθηκε τρεις μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, στο Ναγκασάκι.

Αυτή την μαζική δολοφονία, μια από τις μεγαλύτερες που υπέστη ποτέ η ανθρωπότητα, την διέταξε ένα κάθαρμα που λεγόταν Τρούμαν.

Αυτού του στυγνού εγκληματία που έχει την ευθύνη για τη χρήση ατομικής βόμβας στον πλανήτη, το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας υποκλίνεται στο άγαλμά του.

Ο «Μεγάλος Περίπατος»… πήγε βόλτα!

Του Χρήστου Σπυριδάκη

Από χθες παρακολουθούμε ομοβροντία επικοινωνιακών ασκήσεων, άκρως υποστηρικτικών  στην υψηλή τέχνη του «πώς να διορθώνεις το λάθος που ο ίδιος προκάλεσες,χωρίς να το ακυρώνεις»,  με σκοπό την υπεράσπιση των ενεργειών του Δημάρχου, σχετικά με τον περίφημο «Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας».  Προφανώς το θέμα έχει συζητηθεί και ήδη αρχίζει βολικά να μπαγιατεύει από την ειδησεογραφική πλευρά του πράγματος.

Για φοίνικες, ζαρντινιέρες, κόστη, αισθητική δε θα γράψουμε. Έγραψαν άλλοι. Εμείς γράφουμε με πνεύμα βαθιάς αυτογνωσίας και για να ομολογήσουμε, ως αυτόχθονες  Μπυθουλαίοι, την αδυναμία κατανόησης του υψηλού οράματος του κοσμοπολίτη Δημάρχου.

Η ζαρντινιέρα και η αναπάντεχη αναβίωση του ντανταϊσμού

Του Χρήστου Σκυλλάκου

Ο ντανταϊσμός, το καλλιτεχνικό κίνημα που γεννήθηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα είχε ένα μέσο και ένα στόχο: Μέσω του συνειδητού «βανδαλισμού» της τέχνης και της επίθεσής του στην αντίληψη της αστικής κοινωνίας για την αισθητική γενικότερα, προσπάθησε να επιβάλλει την δημόσια επικύρωση μιας νέας στάσης προς την καλλιτεχνική δημιουργία και ταυτόχρονα να τη συνδέει αξεδιάλυτα με τη ριζοσπαστική πολιτική πράξη.

Έγραφαν, ανάμεσα στα τόσα πολλά, οι ιδρυτές του: «Καταστρέφαμε, προσβάλλαμε, περιφρονούσαμε – και γελούσαμε. Γελούσαμε και κοροϊδεύαμε, τα πάντα. Κοροϊδεύαμε τους εαυτούς μας, όπως κοροϊδεύαμε τον Αυτοκράτορα, τον Βασιλιά και την πατρίδα, τους καλοχορτασμένους και τους ψευτοειρηνοποιούς. Παίρναμε το γέλιο μας στα σοβαρά. Θέλαμε να αναδείξουμε ένα καινούριο είδος ανθρώπινης ύπαρξης, που επιθυμούσαμε να είμαστε σύγχρονοι του, ελευθερωμένοι από την τυραννία του ορθολογισμού, της καθημερινότητας, των στρατηγών, των πατρίδων, των εθνών, των εμπόρων τέχνης, των μικροβίων, των αδειών παραμονής και του παρελθόντος».

Η «Νέα Ρώμη» της ζαρντινιέρας και οι βάνδαλοι της Σώτης

(Στην εικόνα του κειμένου, βάρβαρος καταστρέφει ζαρντινιέρα της Ρωμαϊκής εποχής)

Του Ανδρέα Κοσιάρη

Από τις πολλές αντιδράσεις για τις δέκα βαμμένες με σπρέι και τη μία αναποδογυρισμένη ζαρντινιέρα του Μεγάλου Περιπάτου, ίσως η πιο εμπνευσμένη κι ευφάνταστη να ήταν αυτή της Σώτης Τριανταφύλλου στην Athens Voice (των συνολικά 270.000 Πέτσινων ευρώ).

Η αυτόκλητη υπερασπίστρια του Λευκού Δυτικού Πολιτισμού από την επέλαση των βαρβάρων, εισήλθε ξανά σε πεπατημένα από αυτήν μονοπάτια για να κάνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, μία σύγκριση των «κατεστραμμένων» ζαρντινιέρων από τους «αναρχοφασίστες», με την καταστροφή της Ρώμης από τα γερμανικά φύλα Γότθων και Βανδάλων.

Θα προσπεράσουμε προς στιγμήν το τραγελαφικό του μεγέθους της σύγκρισης και θα σταθούμε για λίγο σε κάτι που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το πλαίσιο υπό το οποίο μιλά με τέτοια δεδομένα η Σώτη, που είναι ταυτόχρονα και κάτι που η ίδια η ιστορικός (;) θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη της.

Αυτό είναι το παγκάκι με το οποίο «ζει» ένας άνεργος για ένα χρόνο

Μετά τις ζαρντινιέρες των 150χ50χ50 που κοστίζουν 550 ευρώ η μία, ο κ.Μπακογιάννης μας έβαλε και το παγκάκι με ζαρντινιέρα των 5.249,7 ευρώ!

Μάλιστα για να είναι «ασορτί» με την ζαρντινιέρα είναι και αυτό λαμαρινένιο ακριβώς στις προδιαγραφές της παραγγελίας και στα γούστα του “Μεγάλου Περιπάτου”…

Ο κ.Μπακογιάννης θα μας βάλει 5 τέτοια παγκάκια συνολικά. Το κόστος, τουτέστιν, για όλη αυτή την μαγεία ανέρχεται, λοιπόν, στα 26.248, 5 ευρώ…

Αρχιτέκτονες: Ο Μεγάλος Περίπατος μετατρέπει την Αθήνα σε προαύλιο των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων

Το ΔΣ του ΣΑΔΑΣ-Τμήμα Αττικής (Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών) σε συνεδρίασή του την  1η του Ιούλη αποφάσισε την έκδοση Ψηφίσματος για τον Μεγάλο Περίπατο. Ολόκληρη η Ανακοίνωση των Αρχιτεκτόνων της Αττικής:

Ο Μεγάλος Περίπατος αποτελεί ένα σύνολο παρεμβάσεων στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο μέσω κυκλοφοριακών ρυθμίσεων μείωσης της κίνησης των αυτοκινήτων σε σημαντικούς οδικούς άξονες, οριοθετεί έναν θύλακα «ελεύθερο από Ι.Χ.» ο οποίος περιλαμβάνει τους σημαντικότερους τουριστικούς πόρους της πόλης. Αποτέλεσε εισήγηση της σημερινής δημοτικής αρχής του Δήμου Αθηναίων, την οποία υπερψήφισαν επί της αρχής μεταξύ άλλων και οι δημοτικές παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Η παρέμβαση επικαλείται την «αύξηση του δημόσιου χώρου», την «βιώσιμη κινητικότητα», ακόμα και την «μείωση του κινδύνου διασποράς του κορονοϊού», στοχεύοντας στην πραγματικότητα στον αστικό εξευγενισμό (gentrification) του κέντρου δια μέσω της τουριστικοποίησης. Πρόκειται για επιλεκτική συρραφή παλαιότερων μελετών, προτάσεων και ιδεών για το κέντρο της πόλης, όπως η Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων και το Rethink Athens.

Η λαμαρίνα, η λαμαρίνα όλα τα καίει…

Τα φοβερά παγκάκια του «Μεγάλου Περιπάτου» από λαμαρίνα στο Σύνταγμα φαίνεται πως εκτός από εξωφρενικά ακριβά (με τα χρήματα που δαπανήθηκαν για ένα απ’ αυτά τα παγκάκια θα μπορούσε να «ζήσει» ένας άνεργος για έναν χρόνο – διαβάστε εδώ) είναι και μόνο για ορισμένες εποχές του χρόνου.

Φίνο πράμα, λαμαρινένιο, 550 ευρώ, το ένα…

του Νίκου Μπογιόπουλου

Αυτές είναι οι ζαρντινιέρες 150χ50χ50cm του κ.Μπακογιάννη για την Αθήνα.

Φίνο πράγμα, λαμαρινένιο, όπως λέει στις προδιαγραφές.

Κάθε μια από από αυτές τις ζαρντινιέρες κοστίζει 550 ευρώ. Η μία…

Μικρά ερωτήματα για τον «Μεγάλο Περίπατο»

του Δημήτρη Κλάγκου

Μια πόλη, με ένα κέντρο πληγωμένο από την οικονομική ανυπαρξία και την έλλειψη παραγωγικού σχεδίου εδώ και χρόνια αντέχει πειράματα; Μπορεί κάποιος να απαντήσει με ακρίβεια τι χρειάζεται η πόλη αυτή τη στιγμή;

Η αγορά της Αθήνας στο κέντρο της, δηλαδή Ομόνοια και πέριξ είναι κλινικά νεκρή εδώ και πολλά χρόνια. Οι αιτίες πολλές. Από την μόδα της μετοίκησης στα προάστια τα τέλη της δεκαετίας του 90 με τον «νεοπλουτισμό» των Ελλήνων, από την ουσιαστική εγκατάλειψη της πλατείας Ομονοίας από την κεντρική διοίκηση αλλά και το Δήμο Αθηναίων, ουσιαστικά από το εργοτάξιο του μετρό και μετά στις αρχές του 90.

«Μεγάλος Περίπατος» ταλαιπωρίας στην Αθήνα

Ο πολυδιαφημισμένος «Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας» εξελίσσεται σε μια τεράστια ταλαιπωρία για τους κατοίκους του κέντρου της πρωτεύουσας, αλλά και για τον τεράστιο αριθμό οδηγών και πεζών που πρέπει να κυκλοφορούν ή να περάσουν από την περιοχή για την εργασία τους ή οποιαδήποτε άλλη δουλειά.

Η βιασύνη της δημοτικής αρχής αλλά και των αρμόδιων υπουργών να παρουσιάσουν σε… μακέτες τον «Μεγάλο Περίπατο στην Αθήνα», οι άστοχες παρεμβάσεις στους δρόμους του κέντρου (Πανεπιστημίου, Σύνταγμα κ.α), που ξεκίνησαν την προηγούμενη εβδομάδα και αυξήθηκαν από σήμερα, οδήγησαν σε ένα κυκλοφοριακό χάος το οποίο μεταφέρεται και σε άλλους κεντρικούς δρόμους όπως η Πατησίων, η Συγγρού, η Πειραιώς, η Αλεξάνδρας, η Αχαρνών.

Απελευθέρωση της Αθήνας: Ποιος θυμάται τον Μελέτη Βασιλείου;

του Σπύρου Αλεξίου

Η επίσημη ιστορία μας λέει πως στις 9 Ιούνη του 1822 οι Τούρκοι παραδίδουν την Ακρόπολη και στις 10 Ιούνη “η ελληνική σημαία κυματίζει στον ιερό βράχο μετά από 366 χρόνια”! Η επίσημη Ιστορία λέει, ως συνήθως, μισές αλήθειες και χοντροκομμένα ψέματα! Κυρίως, αποκρύπτει τις έντονες κοινωνικές αντιθέσεις και συγκρούσεις στο εσωτερικό των Ελλήνων και, φυσικά, το όνομα του Μελέτη Βασιλείου, του ηγέτη των «ξωτάρηδων» της Αττικής.

Το γεγονός…

Στις 9 Ιουνίου του 1822 οι Τούρκοι υπογράφουν την παράδοση στο σπίτι του Γουλιέλμου Γροπίου, του πρόξενου της Αυστρίας, έναν από τους χειρότερους αρχαιοκάπηλους που πέρασαν από τον τόπο μας (Πως μας ξέφυγε και δεν του κάναμε άγαλμα…) Στις 10 Ιούνη υψώνουν την Επαναστατική σημαία στην Ακρόπολη οι “Αθηναίοι”.

Όταν σε διώχνουν από το Παγκράτι…

Τον Χρήστο και την Λήδα τους γνώρισα στη δουλειά.

Άνθρωποι ανοιχτοί στη συναναστροφή και με μεγάλη κοινωνική εμπειρία, η Λήδα και ο Χρήστος ούτε γρουσούζηδες είναι ούτε συντηρητικοί –το αναφέρω γιατί έχει σημασία για τη συνέχεια.

Όταν μου είχαν πει ότι μένουν στο Παγκράτι κοντά στην πλατεία Προσκόπων τους είχα ψιλοζηλέψει γιατί αφενός το Παγκράτι μου φαινόταν πάντα μια πολύ βολική γειτονιά αφού είσαι σε ένα τέταρτο με το πόδι στο Κέντρο, αφετέρου η πλατεία Προσκόπων είναι μια από τις πιο σούπερ πλατείες της Αθήνας.

Η εκτόξευση των ενοικίων στην Αθήνα και γιατί έχει σημασία αυτό που έγινε στη Νέα Υόρκη

Του Στέλιου Φωτεινόπουλου

450 ευρώ για στούντιο στο Παγκράτι. Αν δεν χρειάζεται ανακαίνιση την οποία πρέπει να πληρώσεις εσύ, ίσως έχεις πέσει πάνω σε πραγματική ευκαιρία και δεν το ξέρεις. Και γιατί να το ξέρεις; Ποιος θα διαπίστωνε κάτι αντίστοιχο πριν 3 χρόνια, όταν η κρίση εμπεδωμένη στην κοινωνία είχε ρίξει την αξία της γης σε χαμηλά επίπεδα;

Η Αθήνα – το νέο Βερολίνο. Μα με τέτοια σχέση μισθών-κόστου ζωής, για ποιο Βερολίνο μιλάμε; Σε μία πόλη που γεμίζει airbnbs, μπαρ και φαγάδικα στα πρότυπα των Κυκλάδων, θα πρέπει να συζητήσουμε για ποια πόλη μιλάμε, σε ποιους απευθύνεται και τι ανάγκες έχουν οι κάτοικοί της.

Ποιος τελικά ευθύνεται για τον εκτοπισμό των κατοίκων;

Του Κώστα Χατζημιχάλη*

Ο νέος δήμαρχος έχει προεκλογικά υποσχεθεί για τη μετατροπή της Βαρβακείου Αγοράς «σε Govent Garden». Με τη βοήθεια του νέου πρωθυπουργού, κ. Μητσοτάκη, δεν θα διστάσουν να δημιουργήσουν μια μίνι διατροφική έρημο στο κέντρο της πόλης, δίνοντας τη χαριστική βολή σε ό,τι πιο ζωντανό απομένει, αλλά και στην τροφοδοσία των λαϊκών τάξεων.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη συζήτηση για τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει οι βραχυχρόνιες μισθώσεις κατοικιών στα κέντρα των πόλεων και ειδικά της Αθήνας, γνωστές ως Airbnb. Η συζήτηση είναι πολωμένη μεταξύ υποστηρικτών (γιατί τα οικονομικά οφέλη είναι σημαντικά) και πολέμιων (γιατί το ίδιο ισχύει και για τις αρνητικές επιπτώσεις). Οπως έχει επαρκώς τεκμηριωθεί, η σημαντικότερη αρνητική επίπτωση είναι η συμβολή των βραχυχρόνιων μισθώσεων στον περιορισμό της προσφοράς κατοικιών, για ενοικίαση ή αγορά στο κέντρο των πόλεων, στην άνοδο των ενοικίων και των τιμών των ακινήτων (διάβαζε αύξηση γαιοπροσόδου) και στον σταδιακό εκτοπισμό των μόνιμων κατοίκων.

Airbnb: Έρχονται αυστηρά μέτρα για εξώσεις και ενοικιαστές

Νέα μέτρα για να μπουν κανόνες στο Airbnb εξετάζει η κυβέρνηση ώστε να προστατεύονται οι ενοικιαστές.

Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά συγκροτείται άµεσα επιτροπή από τα υπουργεία Οικονοµικών, Οικονοµίας και Εργασίας για να καταθέσει προτάσεις σε σχέση µε το ζήτηµα της προσφοράς στέγης.

Κυβερνητικές πηγές αναφέρουν πως η βραχυχρόνια µίσθωση ακινήτων Airbnb εκτός από τα θετικά της έχει και κάποιες αδυναµίες, κυρίως ως προς το θέµα της προσφοράς κατοικίας για όσους θέλουν να ενοικιάζουν και απειλούνται είτε µε αυξηµένες τιµές ενοικίασης είτε µε εξώσεις.

12 Οκτώβρη 1944 – «Όλοι οι Έλληνες μαζί»…

Του Νίκου ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Σαν σήμερα, πριν από 74 χρόνια, στις 12 Οκτώβρη του 1944, ημέρα Πέμπτη, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και η ΕΠΟΝ απελευθέρωσαν την Αθήνα.

Στην πρωτεύουσα έγινε λαοπλημμύρα.

Ανάμεσα στα εκατομμύρια των πατριωτών που ξεχύθηκαν στους δρόμους και ζητωκραύγαζαν το θάνατο του αγκυλωτού του φασισμού, κάποιοι ισχυρίζονται ότι «ήταν και αυτοί εκεί»…

Είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να κρύψουν την απουσία των προγόνων τους και τη δική τους πίσω από την «αθώα» φρασούλα:

«Τότε όλοι οι Ελληνες ήταν μαζί»…

Ακίνητα στο Κολωνάκι- Δώρο σε πολιτικούς από το Γηροκομείο Αθηνών- Σκάνδαλο εκατομμυρίων

Αλλο ένα βούλευμα-καταπέλτης, 406 σελίδων, εκδόθηκε από το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών σε βάρος όσων λυμαίνονταν επί χρόνια ανεξέλεγκτα τη μεγάλη περιουσία του Γηροκομείου Αθηνών.

Ενώ το Γηροκομείο ήταν ένα από τα πιο πλούσια ιδρύματα, σε έναν προνομιακό χώρο με οικίσκους που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ηλικιωμένους και ανήμπορους, είχε μεταβληθεί -όπως και τα περισσότερα παρεμφερή ιδρύματα- σε έναν πλούσιο οικονομικό πόρο υπέρ εκείνων που το διαχειρίστηκαν.

ΕΛΕΗΜΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΘΗΝΩΝ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ ΠΤΩΧΟΚΟΜΕΙΟ είναι ο τίτλος του σωματείου, που μετά από όλα όσα ήρθαν στο φως αντηχεί σαν ειρωνεία.

Τα λιοντάρια της πλατείας Βικτωρίας

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

«Υπάρχουν λιοντάρια στην Ελλάδα; Στην Ελλάδα υπάρχουν τα πάντα». Δεν μπορώ να θυμηθώ από ποιο θεατρικό του Τσέχοφ ξεπήδησε η φράση που παίζει στο μυαλό μου Τρίτη μεσημέρι, στην πλατεία Βικτωρίας.

Η φράση παίζει και ξαναπαίζει, καθώς όσα βλέπω γύρω μου έρχονται να συναντήσουν τα ρεπορτάζ των ξένων εφημερίδων και των ντόπιων καναλιών.

Από τη μια οι απελπισμένοι κι από την άλλη οι λυσσασμένοι: οι πρόσφυγες που ψάχνουν δρόμο κι οι δημοσιογράφοι που ψάχνουν θέαμα. 

Οι Αμαζόνες ξεσαλώνουν τώρα

του Περικλή Κοροβέση

Αυτά που ξέραμε για τις Αμαζόνες τα οφείλουμε στον Ηρόδοτο, που είχε ταξιδέψει στις παρυφές της Σκυθίας, μιας αχανούς στέπας με απροσδιόριστα σύνορα, βορειοανατολικά της Μαύρης Θάλασσας. Εκεί άκουσε για τον θρύλο των αήττητων γυναικών-πολεμιστριών, που αγνοούσαν οποιαδήποτε γυναικεία δουλειά αλλά ήξεραν τα πάντα για τον πόλεμο.

Φοβερές ιππεύτριες, δεξιοτέχνες στην τοξοβολία -λέγεται πως έκοβαν το ένα στήθος τους, για να παραμένει σταθερό το τόξο τους καθώς κάλπαζαν στις άγριες και επιθετικές στέπες-, είχαν πάρει δίκαια ή άδικα τον τίτλο των ανδροκτόνων.

Εντούτοις, στην καθημερινή ειρηνική ζωή τους, ήταν τόσο ερωτικές που ένδοξοι ήρωες όπως ο Ηρακλής και ο Θησέας ταξίδεψαν στη μακρινή Σκυθία για να βρουν ταίρι. Ο πρώτος βρήκε την Ιππολύτη και ο δεύτερος την αδελφή της, την Αντιόπη. Κατά μία εκδοχή λέγεται ότι τις βίασαν.

Καλά κρασιά… στον «Αθήνα 9,84»

Στον «Αθήνα 9,84» ξόδευαν αφειδώς χρήματα (τα χρήματα των δημοτών, τα δικά μας δηλαδή) σε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε | EUROKINISSI/ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Πρέπει ο «Αθήνα 9,84» να αποτελεί τον μοναδικό ραδιοσταθμό διεθνώς που ξόδευε χρήματα για συντήρηση κρασιών! Μήπως το ραδιόφωνο του Δήμου Αθηναίων είχε (έχει;) κελάρι στα υπόγεια της Τεχνόπολης και δεν το ξέραμε; Ειδάλλως, δεν δικαιολογείται το κονδύλι 708 ευρώ για συντήρηση κρασιών μέσα σε μία μόνο χρονιά!

Το πόρισμα των ελεγκτών που εξέτασαν τα οικονομικά πεπραγμένα του σταθμού για το χρονικό διάστημα από το 2001 ώς το 2010 και είδαμε αναλυτικά στο «Κουτί της Πανδώρας» αποκαλύπτει συγκλονιστικά πράγματα.

Ο ιστός της αράχνης

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Αλλά στην περίπτωση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές για το τρίτο Μνημόνιο δεν φτάσαμε ακόμη στο πρωί για να καταλάβουμε τι θα ακολουθήσει. Η εμπλοκή στα τυπικά είναι αρκετή για να δείξει τις διαθέσεις των συνομιλητών της ελληνικής πλευράς.

Τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας έπρεπε να έχουν έρθει ή να βρίσκονται στον δρόμο. Αντ’ αυτού όμως άρχισαν τα προσκόμματα. Το ΔΝΤ θέλει ειδική πρόσκληση για να στείλει τους εκπροσώπους του, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα στείλει τους δικούς της αν δεν λυθεί το ζήτημα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η κυβέρνηση τρέχει για να προλάβει, καθώς επιθυμεί το γρηγορότερο δυνατό -το αργότερο ώς τις 20 Αυγούστου δηλαδή- η συμφωνία να έχει υπογραφεί.

Ο κυρ Γιάννης των παιχνιδιών

Πάει, έκλεισε ο κυρ Γιάννης ο παιχνιδοπώλης μου. Σχέση προσωπική, σχεδόν ιερή και σίγουρα ανθρώπινη | EUROKINISSI/ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

 Tου Λευτέρη Κουγιουμουτζή

Αποσβολωμένος απέμεινα να κοιτάζω για ώρα την αδειανή τζαμαρία με το ενοικιαστήριο κολλημένο πάνω της. «Εβδομήντα πέντε τετραγωνικά, με ευρύχωρο υπόγειο και πατάρι, σε καλή τιμή». Θα έβαζα στοίχημα ότι έχει μεγαλύτερο εμβαδόν· άλλωστε, το είχα επισκεφτεί πάρα πολλές φορές πριν μείνει ξενοίκιαστο. Προφανώς, ένα μαγαζί γεμάτο από εμπόρευμα και ζωή δείχνει ογκωδέστερο από το γυμνό του κουφάρι.

Μόλις ανέκτησα την αυτοκυριαρχία μου, ρώτησα στο διπλανό δισκοπωλείο. «Τι απέγινε το κατάστημα με τα παιχνίδια; Γιατί έκλεισε;». Κάτι η κρίση, κάτι που ο κύριος Γιάννης πλησίαζε στη συνταξιοδότηση, την πήρε την απόφαση και το έκλεισε το μαγαζί του, με πληροφόρησαν οι άνθρωποι. Γείτονες ήταν τόσα χρόνια, όπως και να το κάνεις στενοχωρήθηκαν κι αυτοί. «Μη δείτε κι άλλους να κλείνουνε στη γειτονιά», μου αποκρίθηκε με πίκρα ο δισκοπώλης, δείχνοντας μ’ ένα νεύμα της κεφαλής το δικό του μαγαζί.