ανασφαλιστοι

Tης Nikis Vikou

Καλημέρα, μπήκα για λίγο, η μετεγχειρητική κατάσταση της αδελφής μου προχωρά ομαλά, η βιοψία αργεί, ευχαριστώ όλους για το ενδιαφέρον σας. Μ΄έχετε συγκινήσει βρε παλιόπαιδα και παλιοκόριτσα Να είστε όλοι καλά.

Κι επειδή δεν έχω χρόνο για να απευθυνθώ στον καθένα σας χωριστά και για να μην σας λείψω, διαβάστε την ιστορία της Όλγας, που νοσηλεύεται στον ίδιο θάλαμο, θα σας προβληματίσει:

Η ας την πούμε Όλγα, είναι μια γεροδεμένη, κωλοπετσωμένη, αγρότισσα, με εικοσιπέντε στρέμματα όλα κι όλα, από ένα χωριό της Δυτικής Μακεδονίας, γύρω στα πενήντα. Την Τρίτη θα εγχειριστεί στον πνεύμονα για δεύτερη φορά. Ο σύζυγος εργάτης οικοδομών, άνεργος τα τελευταία χρόνια, η κόρη άνεργη επίσης, αυτή πτυχιούχος, ετήσιο οικογενειακό εισόδημα 4500 ευρώ. Όπως ήταν φυσικό ούτε λόγος να πληρωθεί η συνδρομή στον ΟΓΑ, μ΄αυτόν τον … πλούτο.

Έλα όμως που την ξαναθυμήθηκε το θεριό κι έπρεπε να εγχειριστεί άμεσα. Έσπευσε να απευθυνθεί στα ΚΕΠ λοιπόν, για να προμηθευτεί το βιβλιάριο για τους ανασφαλίστους που εξήγγειλε ο Κουρουπλής. Οι υπάλληλοι περιμένουν από τις 11 Μάιου που έληξε η δημόσια διαβούλευση, την ΚΥΑ, η οποία όμως δεν έφτασε ακόμη, προφανώς για να μην θεωρηθεί από τους δανειστές μονομερής ενέργεια. Αδιάφορο αν θα πεθάνουν μέχρι τότε μερικές χιλιάδες, ούτε οι πρώτοι είναι, ούτε οι τελευταίοι.

Η Όλγα δεν το έβαλε κάτω, πήγε να βγάλει βιβλιάριο στην Πρόνοια. Δεν εδικαιούτο βεβαίως, λόγω του αστρονομικού ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος των 4,500 ευρώ….
Σκέφτηκε να κάνει χρήση του Νόμου της προηγούμενης κυβέρνησης, τζίφος! Διότι μπορεί μεν να κάνει κάποιες εξετάσεις δωρεάν, όχι όμως και να εισαχθεί στο νοσοκομείο, αφού χρωστάει στο ταμείο της, παρά μόνον επί πληρωμή. Αν βέβαια ο θεράπων γιατρός κρίνει επείγουσα την νοσηλεία, χρεώνεται ο ανασφάλιστος και του έρχεται ο λογαριασμός μέσω της Εφορείας.

Αυτή τη λύση επέλεξε τελικά. Ευτυχώς ο ΓΙΑΤΡΟΣ – ΑΝΘΡΩΠΟΣ, παντελώς άγνωστος της, όπως και σε μας βεβαίως, Νίκος Μπαρμπετάκης το όνομά του, υπέγραψε αμέσως την εισαγωγή της.

“Καταλαβαίνεις” , μου είπε η Όλγα. “Δεν μου φτάνει ο καρκίνος, πρέπει εγώ η αγράμματη χωριάτισσα να ξέρω τις τρύπες που αφήνουν οι νόμοι, για να μην πεθάνω. Και σε ρωτώ εσένα που από ότι καταλαβαίνω, γνωρίζεις γράμματα. Γιατί τους ψηφίσαμε τους καινούριους; Για αυτά τα μικρά μα τόσο σπουδαία για εμάς τους φτωχούς. Τι σκαμπάζουμε εμείς από πολιτική; Τους ψηφίσαμε για να φύγουν οι άλλοι που δεν πονούσαν τον λαό, επειδή ετούτοι, μας μίλαγαν για ανθρωπιά κι αξιοπρέπεια. Ξέρεις πόσες φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω, να παρακαλώ ξένους ανθρώπους για τη ζωή μου, σαν ζητιάνα; Αλλά δεν θα τους κάνω την χάρη!”

Δεν της απάντησα. Τι να της πω άλλωστε; Ότι διαπραγματεύονται; Μα η αρρώστια δεν ξέρει από διαπραγματεύσεις, ή την πολεμάς έγκαιρα, ή σε σκοτώνει