Κι αν ο Ντάνιελ Μπλέικ έβρισκε δουλειά στην Uber;

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η προβολή της τελευταίας ταινίας του Κεν Λόουτς και του σεναριογράφου του, Πολ Λάβερτι, «Δυστυχώς απουσιάζατε», βρίσκεται στην αποδρομή της από τις αίθουσες. Οπότε υποθέτω ότι δεν θα κατηγορηθώ για «σπόιλερ» –από τον τέως πρόεδρο της εφημερίδας μας Δ.Κ. και άλλους εραστές της μαγείας του απροσδόκητου. Εξάλλου, στην ταινία δεν συμβαίνει τίποτα απροσδόκητο. Για την ακρίβεια, συμβαίνουν όλα τα τετριμμένα απροσδόκητα, όπως συμβαίνουν σε κάθε μέση οικογένεια της Ευρώπης και του δυτικού ημισφαιρίου εν γένει: ανεξόφλητα δάνεια, καθυστερημένες δόσεις, απλήρωτοι λογαριασμοί, παιδιά σε ανεξέλεγκτη εφηβεία, καβγάδες, ατυχήματα, αναποδιές, αρρώστιες. Η κοινοτοπία της ανθρώπινης βασάνου.

Taxibeat και απλικεισο οικονομίας του διαμοιρασμού τύπου Uber ή Airbnb

του Χάρη Ζάβαλου

Κανένα απλικεισο δεν πρόκειται να φέρει καμμία “επανάσταση” σε κανέναν εμπορικό κλάδο της αγοράς.

Μπορεί να βοηθήσει και να λειτουργήσει επικουρικά λόγω της ευχρηστίας και της ταχύτητας (τουλάχιστον σε μια μερίδα του πληθυσμού που έχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε ίντερνετ και σε υψηλές ταχύτητες) αλλά κανένα απλικεισο δεν πρόκειται να αλλάξει τους όρους που έχουν εδώ και χρόνια τεθεί, σε καμμία προσφορά υπηρεσάας.

2 τα παραδειγματα.

Κάνε μου λιγάκι… mute

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Παραδεχτείτε το! Πόσες φορές θα θέλατε να έχετε ένα κουμπί το οποίο να «κλείνει» τη φωνή του ταξιτζή που σας εξηγεί τις θέσεις του για το Μακεδονικό ή να χαμηλώνει τη φωνή του αντιπροέδρου κάποιου κόμματος σε ένα τηλεοπτικό πάνελ; Κάποιες εταιρείες υπόσχονται να μας προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα. Για ορισμένους όμως αυτό το ενδεχόμενο φαντάζει πιο καφκικό και από το να βρεθείς σε ένα ταξί με οδηγό τον… αντιπρόεδρο

Πριν από μερικές εβδομάδες η εταιρεία Uber προσέθεσε στην εφαρμογή της μια λειτουργία που επιτρέπει στους χρήστες να αποφασίζουν εάν ο οδηγός που θα τους μεταφέρει θα μπορεί να τους μιλά ή θα είναι καλύτερο να μην ανοίξει το στόμα του κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Επιλέγοντας «quiet preferred», δηλαδή καλύτερα σιωπηλός, ή «happy to chat», δηλαδή διαθέσιμος για κουβεντούλα, ρυθμίζεις το επίπεδο επικοινωνίας.

Προφανώς κανένας δεν μπορεί να φιμώσει τον οδηγό, εάν όμως αυτός δεν σεβαστεί την εντολή του πελάτη θα λάβει αρνητική κριτική, η οποία συχνά έχει δραματικές επιπτώσεις στο ημερομίσθιό του ή μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη διαγραφή του από την υπηρεσία.

Για τι πράγμα μιλάμε, όταν μιλάμε για την Uber αυτές τις μέρες…

Του Παναγιώτη Μένεγου

Oπως κι εσείς, έχω κι εγώ τη χειρότερη γνώμη για τους έλληνες ταξιτζήδες. Κι ας το ξέρω πολύ καλά, ως δημοσιογράφος, ότι με τέτοιους αφορισμούς καίγονται δίκαια τα ξερά και μαζί τους άδικα τα χλωρά. Έχω τη χειρότερη γνώμη γιατί ένας από αυτούς πριν ένα μήνα έκλεψε στα ρέστα δυο Ιταλούς φίλους μου προσποιούμενος ότι του έδωσαν 20ρικο αντί για 50ρικο, γιατί ένας άλλος μου έκανε τον δύσκολο όταν του είπα να βγάλει τη διπλή ταρίφα γιατί είχε πάει 6 το πρωί σε διαδρομή από το λιμάνι του Πειραιά πέρυσι το καλοκαίρι, γιατί ένας τρίτος πριν κάποια χρόνια πήγαινε στην παραλιακή με 180 ενώ εμείς δεν τον είχαμε προσλάβει για ραλίστα, γιατί πολλοί κατά καιρούς καπνίζουν μέσα στα μούτρα μου, γιατί τα αυτοκίνητά τους συχνά είναι μουσεία βρώμας, για την κυκλοφοριακή συμφόρηση και την ταλαιπωρία που προκαλούν στο Σύνταγμα ή την Ερμού στήνοντας με τον τσαμπουκά αυτοσχέδιες πιάτσες, γιατί από μικρό παιδί θυμάμαι να προσπαθούν να με φάνε στα ρέστα, γιατί όταν σχολίασα στο ραδιόφωνο τον τραμπουκισμό του οδηγού της Uber πριν λίγο καιρό στο Σύνταγμα σπάσανε τα τηλέφωνα με τους πιο ξαναμμένους να στέλνουν φιλοφρονήσεις στη μαμά μου και τον πιο ευγενικό να με ρωτάει με νοήμα «δηλαδή θες να κυκλοφορήσει τι λέτε και να μη σας ξανακούσει κανείς μας;». Για όλα αυτά τα περιστατικά, και για πολλά ακόμα συν το απροκάλυπτο πολιτικό νταβατζιλίκι του ηγέτη τους Θύμιου Λυμπερόπουλου, σχεδόν εμμονοληπτικά δεν παίρνω ταξί πια αν μετά δεν μπορώ να αξιολογήσω τη διαδρομή. Η αξιολόγηση είναι άλλωστε αυτή που έφερε την κοσμογονική αλλαγή τα τελευταία χρόνια στην ποιότητα των μετακινήσεων μέσα από τις εφαρμογές που την υποστήριξαν.

Πονηριές και κόλπα της Uber…

Η Uber δεν το βάζει κάτω. Παρά τα παραθυράκια των νόμων κλείνουν το ένα μετά το άλλο, και παρά το ότι η απόκτηση αδειών λειτουργίας αποτελεί πλέον μια πιο δύσκολη υπόθεση απ’ ότι ήταν 2-3 χρόνια πριν, εκείνη συνεχίζει να προσπαθεί να λειτουργεί “πονηρά” προσπαθώντας ν’ αποφύγει να φορολογηθεί κατά το δίκαιο και χωρίς ν’ αποδέχεται τις νομικές της ευθύνες απέναντι στους επιβάτες και τους οδηγούς της.

Η πρόσφατη έρευνα του Λευτέρη Σαββίδη στο News 24, καταδεικνύει το μέγεθος της απατεωνιάς που είναι διαθετημένοι να διαπράξουν οι άνθρωποι της εταιρείας ώστε ν’ αποφύγουν τα δέοντα…