Η προσφυγική κρίση στην Ελλάδα απειλεί την ΕΕ

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Το νέο κύμα προσφύγων στην Ελλάδα έχει δημιουργήσει συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης και αποτελεί άμεση απειλή για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε συνδυασμό με την ατελείωτη κρίση της ευρωζώνης και το δημοψήφισμα για το Brexit, το προσφυγικό μπορεί να καταλήξει σε υπαρξιακή κρίση για την ΕΕ το 2016. Απαιτείται ηγεσία με όραμα, η οποία επί του παρόντος σπανίζει.

Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες, το 2014 η Συρία ήταν η κύρια πηγή προσφυγικών ροών ανά τον κόσμο, και το 95% των Σύρων προσφύγων βρίσκονταν σε γειτονικές χώρες. Η Τουρκία φιλοξενούσε τον μεγαλύτερο αριθμό, περίπου 1,6 εκατομμύρια. Αξίζει να σημειωθεί ότι αναπτυσσόμενες χώρες υποδέχτηκαν το 86% των προσφύγων παγκοσμίως το 2014. Οι φτωχοί αποδείχθηκαν πιο φιλεύσπλαχνοι και γενναιόδωροι από τους πλούσιους για άλλη μια φορά.
Το 2015 η Ελλάδα έγινε το κύριο σημείο εισόδου στην ΕΕ των προσφύγων και των μεταναστών από την Τουρκία. Υπολογίζεται ότι 850.000 άνθρωποι επιχείρησαν την επικίνδυνη διάβαση του Αιγαίου. Τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2016 είχαν ήδη φτάσει πάνω από 120.000 – πολύ περισσότεροι από ότι την ίδια περίοδο πέρυσι. Με το ρυθμό αυτό, θα υπάρξουν εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά που θα ρισκάρουν τη ζωή τους σε πρόχειρες φουσκωτές βάρκες ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα το 2016. Έως και 90% είναι πιθανό να προέρχονται από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.

GUARDIAN: H ΕΛΛΑΔΑ «ΔΕΙΧΝΕΙ» ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΚΡΑΤΩΝ

Η δυστυχία στην Ελλάδα δείχνει ότι χρειαζόμαστε αλλαγή του καθεστώτος πτώχευσης των κρατών», γράφει η Χέδερ Στιούαρτ σε ανάλυση στον Guardian.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το άρθρο:

«Η Αργεντινή κήρυξε στάση πληρωμών το 2001, και εξακολουθεί να καταδιώκεται από τους πιστωτές της. Πρέπει να υπάρξει μια σαφής λύση για την αντιμετώπιση των ληστρικών αμοιβαίων κεφαλαίων και της ατέλειωτης λιτότητας.

Αλλά, ακόμα και μετά την διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, λίγη προσοχή έχει δοθεί στο τι πρέπει να γίνεται όταν μια κυβέρνηση βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης.

Ελληνικό Χρέος και Ανάσταση

By Giles Frazer

μετάφραση για το thepressproject – Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία χωρίστηκε οριστικά από την Ρωμαιοκαθολική Δυτική Εκκλησία το 1054, αν και οι διαφορές είχαν οικοδομηθεί πολύ καιρό πριν και έκτοτε συνεχίστηκαν. Μεταξύ αυτών, η Ανατολική Εκκλησία διατήρησε το Ιουλιανό ημερολόγιο-και ως εκ τούτου και ο λόγος που φέτος το Ορθόδοξο Πάσχα πέφτει την Κυριακή 12 Απριλίου, μια εβδομάδα αργότερα απ’ ότι για τη Δυτική Εκκλησία. Είναι όμως πιο σημαντικό ότι, εξ’ αιτίας αυτού του Σχίσματος, η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υιοθετεί τη Θεωρία Σωτηρίας, που αναπτύχθηκε από τον Άγιο Άνσελμο του Καντέρμπορυ. Το βιβλίο του, Cur Deus Homo, του 1089, άσκησε τεράστια μαζική επιρροή και άλλαξε ριζικά, όχι μόνο, την κατανόηση για το Πάσχα, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της ηθικής μας.

Αν νομίζετε πως ξεμπερδέψαμε με το νεοφιλελευθερισμό, ξανασκεφτείτε το

Του George Monbiot

Η παγκόσμια εφαρμογή μιας απατηλής οικονομικής θεωρίας γονάτισε τη Δύση. Ωστόσο, γι΄ αυτούς που είναι στην εξουσία προσφέρει πλούτη

Μα πόσο πρέπει να ματώνουν για μάς! Το 2012 οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι έγιναν κατά 241 δισεκατομμύρια δολάρια πλουσιότεροι. Τώρα αξίζουν 1,9 τρισεκατομμύρια δολλάρια, δηλαδή λίγο λιγότερο από ολόκληρο το παραγόμενο προϊόν του Ηνωμένου Βασιλείου.

The “toilet” of Mundell & the euro of the E. U. / Η “Χέστρα” τού Mundell & το ευρώ της Ε.Ε.

Ο γνωστός συγγραφεύς και δημοσιογράφος Greg Palast έγραφε στίς 26 Ιουνίου 2012 στην εφημερίδα Γκάρντιαν ένα άρθρο μέ τόν τίτλο «Robert Mundell, evil genius of the euro». Εμείς αλλάξαμε τόν τίτλο αλλά τό άρθρο παραμένει το ίδιο.Διαβάστε το.

Δύο λόγια γιά τόν νομπελίστα οικονομολόγο Ρόμπερτ Μαντέλλ. Είναι τής ίδιας«οικογένειας»(!) τών αρχιτεκτόνων της οικονομικής παγκοσμιοποιήσεως τών επικυριάρχων, με τούς Fred Arditti, Neil Dowling, Wim Duisenberg, , Tommaso Padoa-Schioppa , Robert Tollison & Joseph Steaglish , Nouriel Roubini , κλπ.

…Για τον αρχιτέκτονα του ευρώ,το να λάβει αποφάσεις σχετικά με την μακροοικονομική πολιτική χωρίς τη συμμετοχή των εκλεγμένων πολιτικών και να σφίξει το χρονοδιάγραμμα της απελευθέρωσης ήταν ένα μέρος του σχεδίου του.

The guardian:Eurozone ignoring parallels with Latin American debit crisis of the 1980s/ H Ευρωζώνη αγνοεί τον παραλληλισμό με την κρίση χρέους της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 80.

Tου Larry Elliot

Οικονομικού Αναλυτή της Guardian

Έκδοση της 19ης Αυγούστου

Απόδοση στα ελληνικά για την ΕΛ.Λ.Α.Σ : N.K.

Αυτή η κρίση  χρέους ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι όπως εκείνο πριν 30 χρόνια. Είναι η ωρα να επανεξετάσουμε το πώς διδάσκονται τα οικονομικά ώστε να αποφευχθεί άλλη μια χαμένη δεκαετία.

Η Δευτέρα σηματοδοτησε μία σημαντική επέτειο στην πρόσφατη οικονομική ιστορία όπως ήταν το 1982 η ίδια μέρα που  το Μεξικό ανακοίνωσε ένα μορατόριουμ στις διεθνείς χρέη της. Η χρεοκωπία σηματοδότησε την έναρξη του αυτό που έγινε γνωστό ως κρίση χρέους του τρίτου κόσμου.

Τρεις δεκαετίες αργότερα βρισκόμαστε στην  πρώτη παγκόσμια κρίση του χρέους.Όπου  Μεξικό βάλτε  Ελλάδα. Όπου  αμερικανικές, βρετανικές και ιαπωνικές τράπεζες που ανακύκλωσαν τα απροσδόκητα κέρδη της δεκαετίας 1970 

The European fiscal treaty is an enemy to democracy / H Ευρωπαική δημοσιονομική συνθήκη είναι εχθρός της Δημοκρατίας

Πηγή : Εφημερίδα “The Guardian”

Γράφει η Σάρα  Βάγκενκνεχτ

Επειδή καμία εκλεγμένη κυβέρνηση  δεν θα άντεχε  μια πιθανότητα ανάκλησης αυτής της πολιτικής, θα ψηφίσω κατά της επικύρωσης.

Η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έχει βασικό ρόλο  στο να αποφασιστεί η πορεία της πολιτικής της ευρωπαϊκής  κρίσης. Η δημοσιονομική συνθήκη και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) είναι μια προσπάθεια να υπαγορεύεται η πολιτική αυτή επ ‘αόριστον για τις χώρες της Ευρώπης. Η στρατηγική αυτή, όμως, αγνοεί δύο θεμελιώδεις διαπιστώσεις.

Πρώτον, ήταν μόνο μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008, όταν  τα δημόσια χρέη των κρατών της Ευρώπης άρχισαν να ανεβαίνουν. το έκαναν αυτό λόγω της παγκόσμιας ύφεσης και τα πακέτα διάσωσης των τραπεζών που ακολούθησαν. Δεν είναι αλήθεια ότι οι ευρωπαϊκές χώρες ζούσαν πέρα από τις δυνατότητές τους.

Δεύτερον, η πολιτική της Μέρκελγια την κρίση αγνοεί το γεγονός ότι οι υψηλές περικοπές δαπανών έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομική ανάπτυξη.