Παλιά και νέα φαντάσματα ξυπνούν στην Ισπανία

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

κατοντάδες Βάσκοι περίμεναν τον Αρνάλντο Οτέγκι την περασμένη Τρίτη 1 Μαρτίου έξω από τις φυλακές Λογκρόνια στη βόρεια Ισπανία όπου εξέτισε ποινή κάθειρξης 6 ετών έχοντας καταδικαστεί για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Η σύλληψη και φυλάκισή του ηγέτη της πολιτικής οργάνωσης Έρι Μπατασούνα ακολούθησε την κήρυξη εκτός νόμου του πολιτικού κόμματος Μπατασούνα, το 2002, με τη δικαιολογία ότι διατηρούσε πολιτικούς δεσμούς με την ένοπλη οργάνωση ΕΤΑ, που πρωτοστατούσε στην ανεξαρτητοποίηση της Χώρας των Βάσκων. Επρόκειτο για μια ακόμη πράξη κρατικής τρομοκρατίας από τις πολλές με τις οποίες η Μαδρίτη έχει επιχειρήσει να καταστείλει το κίνημα ανεξαρτησίας των Βάσκων. Κορυφαίες τέτοιες πράξεις ήταν τα τάγματα θανάτου (GAL) που έδρασαν επί Φελίπε Γκονθάλεθ τη δεκαετία του ’80 δολοφονώντας και ρίχνοντας σε λάκκους με ασβέστη βάσκους αγωνιστές.

Ισπανικές εκλογές: η ανοιχτή πολιτική κρίση

Του Παναγιώτη Σωτήρη

Οι Ισπανικές εκλογές ανέδειξαν μια εικόνα βαθιάς πολιτικής κρίσης που δεν αποτυπώνει μόνο τις επιπτώσεις των παρατεταμένων πολιτικών λιτότητας αλλά και τη δομική θεσμική κρίση του ίδιου του Ισπανικού κράτους και την εξάντληση των πολιτικών και κοινωνικών ισορροπιών που είχαν αποτυπωθεί στο Σύνταγμα του 1978. Η σημαντική ενίσχυση του PODEMOS εκφράζει τις δυναμικές της δυσαρέσκειας και της επιθυμίας για αλλαγή, όμως, ταυτόχρονα, το φέρνει αντιμέτωπο με κρίσιμες προκλήσεις που αφορούν το «εάν» και το «πώς» της κυβερνητικής εξουσίας.

Ο μεγάλος νικητής των Ισπανικών εκλογών δεν είναι ούτε προφανώς ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι, που είδε το Λαϊκό Κόμμα (PP) να κερδίζει μεν την πρωτιά αλλά να χάνει πολύ μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων και να κινδυνεύει να μην μπορεί εύκολα να σχηματίσει κυβέρνηση, ούτε ο Πάμπλο Ιγλέσιας που έκανε μια εντυπωσιακή εκλογική επιστροφή φέροντας το PODEMOS στην τρίτη θέση και 20.81%, αλλά η ίδια η πολιτική κρίση.

Η ελπίδα έρχεται και στην Ισπανία

Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ισπανία -που έφερε το Podemos στην τρίτη θέση-, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως «η λιτότητα ηττήθηκε πολιτικά και στην Ισπανία». Γιατί, πού αλλού νικήθηκε η λιτότητα;

Η λιτότητα απορρίφθηκε από τους Έλληνες πολίτες στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου και στο δημοψήφισμα του Ιουνίου αλλά ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του φρόντισαν να την συνεχίσουν., αγνοώντας εντελώς τους Έλληνες. Οπότε, στην Ελλάδα η λιτότητα δεν ηττήθηκε πολιτικά.

Παράλληλα, η προσκυνημένη αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας δεν ήταν και η καλύτερη διαφήμιση για τα αριστερά κόμματα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, αφού οι πολίτες αυτών των χωρών διαπίστωσαν πως ο πολύ επαναστάτης Τσίπρας ξέχασε τα όσα επαναστατικά ούρλιαζε, πριν γίνει κυβέρνηση, και μετατράπηκε σχεδόν αμέσως σε σκυλάκι της Μέρκελ.

Ισπανία: Νίκη Ραχόι και κατάρρευση Podemos δείχνει δημοσκόπηση

Το κυβερνών κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι έρχεται πρώτο σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση στην Ισπανία, ενώ το Podemos που εμφανιζόταν ως πιθανός νικητής των εκλογών πλέον βρίσκεται στο 10,8%

Συγκεκριμένα το Λαϊκό Κόμμα (PP) φαίνεται να συγκεντρώνει ποσοστό 29,1% αν οι εκλογές διεξάγονταν σήμερα, από 28,2% που ήταν τον Αύγουστο, σε προηγούμενη μέτρηση του Κοινωνιολογικού Ερευνητικού Κέντρου (CIS).

Το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ «διασπά» και τους Podemos

H Ιskra παραθέτει ολόκληρο το σχετικό άρθρο στην ισπανική εφημερίδα El Pais το οποίο έχει ως εξής :

”Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά, το κόμμα που αυτοδιαλύθηκε για να ενταχθεί στο Podemos και στο οποίο συμμετέχουν η ηγέτιδα από την Ανδαλουσία Teresa Rodríguez και ο Ευρωβουλευτής Miguel Urbán, ευθυγραμμίζεται με τους ριζοσπάστες αποχωρήσαντες του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα και στην ηγεσία του Podemos, που επιμένει στην ανεπιφύλακτη υποστήριξη στον Έλληνα πρωθυπουργό. Ο εκπρόσωπος τύπου της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, Raúl Camargo, βουλευτής του Podemos στην Βουλή της Μαδρίτης, απεύθυνε κάλεσμα το Σάββατο στην τελευταία συνάντηση του θερινού πανεπιστημίου να «υπερασπιστούν τη Λαϊκή Ενότητα, το κόμμα που αποκόπηκε από το ΣΥΡΙΖΑ» κόντρα σε ένα Τσίπρα που κατέληξε «να ισχυρίζεται ότι “no se puede” (σ.σ. Δεν γίνεται)». Το ρεύμα αυτό του Podemos ζητά την επιστροφή σε ένα εκλογικό πρόγραμμα όπως αυτό των ευρωεκλογών, περισσότερη δημοκρατία στο κόμμα και θεωρεί ότι είναι ξεκάθαρο ότι «με κανέναν τρόπο δεν θα συγκυβερνήσουμε με το PSOE (σ.σ. σοσιαλδημοκράτες)».

Τσίπρα, σε πήραν χαμπάρι όλοι

Αίσθηση έχει προκαλέσει η κίνηση του επικεφαλής των Podemos, Πάμπλο Ιγκλέσιας, να αφαιρέσει από τον λογαριασμό του στο Twitter την κοινή του φωτογραφία με τον Αλέξη Τσίπρα και το σύνθημα «Η Ελπίδα Έρχεται», ενώ υπάρχουν πληροφορίες πως τις επόμενες ημέρες θα τον κάνει unfollow.

Είναι προφανές πως, ενόψει των ισπανικών εκλογών, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τον απατεώνα Αλέξη Τσίπρα, γιατί οι Ισπανοί ψηφοφόροι θα σκεφτούν πως είναι κι αυτός απατεώνας και θα του γυρίσουν την πλάτη.

Βέβαια, ο Νίκος Παππάς δήλωσε πως ο Πάμπλο Ιγκλέσιας δεν άντεξε τη μεγάλη επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα να υπογράψει νέο Μνημόνιο, και ζηλεύει τον πρωθυπουργό μας, αφού αυτός δεν θα καταφέρει να φέρει Μνημόνιο στην Ισπανία, αν εκλεγεί πρωθυπουργός.

Κατανοώντας το Podemos

του Pablo Iglesias

 

Πηγή: Νew Left Review #93 | May – June 2015

μετάφραση & αναδημοσίευση – barikat (μετάφραση: Δημήτρης Καραμάνης)

Η έκρηξη της οικονομικής κρίσης το 2008, έχει παράξει μια σειρά από απρόβλεπτες πολιτικές συνέπειες, ειδικά στην Ευρώπη. Πώς μπορούν οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς να απαντήσουν καλύτερα σε αυτή την πρωτοφανή πρόκληση; Ο σκοπός αυτού του κειμένου, είναι να εξηγήθει η ανάλυση που διέπει την πολιτική στρατηγική του Podemos στην Ισπανία: Ποιοί είμαστε, από που ερχόμαστε και που θέλουμε να πάμε – το σύνολο των σκέψεων πάνω σε αυτές τις ερωτήσεις, τις οποίες προσπαθώ να ορίσω από τον περασμένο Νοέμβρη, όταν και εκλέχθηκα στην ηγεσία του Podemos. Είναι επίσης μια ευκαιρία να τα πώ με δικά μου λόγια, έξω από τις νόρμες των συνεντεύξεων στα κυρίαρχα MME. Δεδομένου του διττού ρόλου μου, ως Γενικός Γραμματέας του κόμματος και ως πολιτικός επιστήμονας και θεωρητικός, το πρώτο δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί χωρίς το δεύτερο. Αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που καθορίζουν τα χαρακτηριστικά του Podemos.

Πέφτει το Podemos

Τεράστια είναι η φθορά του Λαϊκού Κόμματος του Μαριάνο Ραχόι στις περιφερειακές εκλογές της Ισπανίας. Οι σοσιαλιστές δεν κατάφεραν να επωφεληθούν από την πτώση της Δεξιάς -γιατί δεν είναι σοσιαλιστές-, ενώ κερδισμένοι των εκλογών είναι το Podemos και οι Ciudadanos, δυο κόμματα που συμμετείχαν για πρώτη φορά σε περιφερειακές εκλογές, και δεν έχουν συμμετάσχει ακόμα σε εθνικές εκλογές.

Δεν φάνηκε και πολύ χρήσιμη στον Μαριάνο Ραχόι η επίθεση που είχε κάνει στον Αλέξη Τσίπρα πριν από τρεις μήνες, όταν τον κατηγόρησε πως ψάχνει έναν εχθρό στο εξωτερικό για να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα.

Τικ τακ

by To Skouliki Tom

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω και πολλά για τα πολιτικά της Ισπανίας αλλά επειδή βλέπω ότι οι πάντες ασχολούνται από το πρωί με την επιτυχία του PODEMOS στις περιφερειακές ισπανικές εκλογές, σκέφτηκα ότι δεν είναι σωστό να μείνω πίσω.

Το παραδέχομαι. Είμαι ένας σκλάβος της επικαιρότητας.

Θα γράψω λοιπόν αυτά τα λίγα που έχω καταλάβει για το PODEMOS και σας παρακαλώ όπου κάνω λάθος να με διορθώσετε.

Τσόμσκι: Το ελληνικό χρέος να διαγραφεί όπως το γερμανικό το 1953

Υπέρ της διαγραφής του ελληνικού χρέους, «όπως ακριβώς έγινε με τους Γερμανούς το 1953» τάσσεται ο διάσημος φιλόσοφος, πολιτικός αναλυτής και ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι. Διατύπωσε επίσης την άποψη ότι οι πολιτικές των Βρυξελλών καταστρέφουν την Ελλάδα, ενώ μέσα σε έναν κόσμο που βαδίζει… προς τον γκρεμό βλέπει σημάδια αισιοδοξίας ανάμεσα στα οποία η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και των Podemos.

Μιλώντας στην εκπομπή Global Conversation του Εuronews, ο Aμερικανός διανοούμενος μίλησε ανοιχτά για πολιτικές των Βρυξελλών αλλά και το γερμανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα που «καταστρέφουν την Ελλάδα» και έστειλε σαφές μήνυμα στην Ευρώπη ότι θα πρέπει να διαγράψει το ελληνικό χρέος όπως είχε κάνει με το γερμανικό το 1953 στην διάσκεψη του Λονδίνου, προκειμένου η Γερμανία να μπορέσει να ανακτήσει τότε το χαμένο έδαφος μετά τις μεγάλες καταστροφές του πολέμου.

«Η παρέα του Podemos και οι Έλληνες μας καταστρέφουν»

 

Μετά το Eurogroup, Ραχόι, ΜΜΕ, Κεντροδεξιά και Κεντροαριστερά έχουν… ξεσαλώσει

Άρχισαν τα όργανα στην Ισπανία… Μετά την έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup της Παρασκευής, ο Ραχόι και η συμμορία του σηκώνουν τα μανίκια για να τσακίσουν το Podemos.

Προηγήθηκε βέβαια μια πρωτοφανής εκστρατεία λασπολογίας κατά των Ελλήνων από τον κολλητό του Α. Σαμαρά και πιστό στρατιωτάκι της Άνγκελα Μέρκελ, κατά την οποία βασικός στόχος ήταν να στρέψουν τον ισπανικό λαό κατά του ελληνικού, προβάλλοντας επιχειρήματα όπως «θέλουν να σας φάνε τα λεφτά», «εάν δεν τους δανείζαμε χρήματα τώρα θα είχατε υψηλότερες συντάξεις και επιδόματα ανεργίας», «ενώ εσείς υποφέρετε και θυσιαζόσαστε, αυτοί θέλουν να συνεχίσουν να την περνάνε ζάχαρη» και προπαντός «μην ξεχνάτε ποιανού ‘‘φίλοι’’ είναι αυτοί οι τύποι στην Ελλάδα, που περιφρονούν τα χρέη τους, είναι η παρέα του Πάμπλο Ιγκλέσιας», αυτού του ανεκδιήγητου ντε, που έχει το θράσος να παραμένει πρώτος στις δημοσκοπήσεις.

O Ραχόι παίζει τα ρέστα του στην «καταστροφή» της Ελλάδας

Στο πλευρό της Μέρκελ, σκληρότερος όλων, ο Μαριάνο Ραχόι. Και πώς να μην είναι άλλωστε; Τρεις μήνες μόλις από τις δημοτικές – αυτοδιοικητικές εκλογές η Ισπανία μοιάζει με καζάνι που βράζει, όμως τίποτα από όλα αυτά δεν φαίνεται να ανησυχεί τον πρωθυπουργό. Αρκεί η Ελλάδα να φάει τα μούτρα της, και τότε – ευελπιστεί -θα τελειώσουν και τα δικά του βάσανα. Στο μεταξύ, βέβαια, η ισπανική κυβέρνηση συνεχίζει ανενόχλητη και με περίσσιο ζήλο την πολιτική εφαρμογή της κοινωνικής σύνθλιψης, της απο-δημοκρατικοποίησης και του ξεπουλήματος.

ΤΙΚ-ΤΑΚ, ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ: Ο ΙΓΚΛΕΣΙΑΣ ΜΙΛΗΣΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΙΣΠΑΝΟΥΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στη Μαδρίτη το Σάββατο στη σθεναρότερη επίδειξη στήριξης προς το αριστερό αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία, το Podemos, που τάσσεται κατά των προγραμμάτων λιτότητας.

Το πλήθος φώναζε το σύνθημα «ναι, μπορούμε» και «τικ τακ τικ τακ», υπονοώντας ότι ο χρόνος τελειώνει για την πολιτική ελίτ της χώρας, ενώ ο Παμπλο Ιγκλκέσιας απευθύνθηκε στους συγκεντρωμένους στα ελληνικά, στέλνοντας μήνυμα στήριξης στην ελληνική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Τικ – Τακ , Τικ Τακ, Τικ Τακ

Η δημοκρατία απέναντι στο φόβο

Το σχόλιο του ηγέτη του Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας δημοσιεύτηκε στην ισπανική εφημερίδα El Mundo στις 30/12/2014.

Ελεγε ο Αντόνιο Γκράμσι ότι το κράτος είναι προκεχωρημένο χαράκωμα πίσω από το οποίο υπάρχει η στιβαρή αλυσίδα φρουρίων και οχυρών της κοινωνίας των πολιτών.

Πρώτα ο Ρόμπερτ Κοξ και έπειτα η σχολή του Άμστερνταμ προσάρμοσαν τη θεωρία του ευφυούς Σαρδηνού στις διεθνείς σχέσεις και στην κατανόηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να περιλάβει την ύπαρξη υπερεθνικών ευρωπαϊκών ελίτ συνδεδεμένων με οικονομικές εξουσίες, ικανών να κυριαρχήσουν οικονομικά στη βούληση οποιουδήποτε κράτους της Ε.Ε., πόσο μάλλον κάποιου από τον Νότο.

GUARDIAN: Όταν ο Τσίπρας απαντάει στον Φίσερ

Του Σρέτσκο Χόρβατ

Εγκωμιαστικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα είναι το άρθρο του Guardian, στο πλαίσιο αφιερώματος στην άνοδο της αριστεράς σε Ελλάδα, Ισπανία και Σλοβενία. “Αν γίνουν πρόωρες εκλογές τον Φεβρουάριο, είναι σχεδόν αδιαμφισβήτητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα σχηματίσει κυβέρνηση” γράφει ο αρθρογράφος αναφερόμενος στο προβάδισμα 11% έναντι της Ν.Δ.

Το άρθρο με τίτλο “Τα νέα αριστερά κόμματα της Ευρώπης μπορεί να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο του 1968”, ξεκινά με αναφορά σε μια σκηνή από την ταινία του Κ. Γαβρά “Το κεφάλαιο”.

Η Ρένα Δούρου, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Έλληνες

Μετά την έγκριση του προϋπολογισμού του 2015 από το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, φούντωσε η κριτική για την κυρία Ρένα Δούρου. Ο λόγος είναι ότι ο προϋπολογισμός είναι κατά 90% ο προγραμματισμός της προηγούμενης διοίκησης, αν και η Ρένα Δούρου, προεκλογικά πάντα, υποσχόταν στους πολίτες σύγκρουση με τα «μεγάλα συμφέροντα».

Η κυρία Δούρου και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια Αττικής επικαλούνται το λιγοστό χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους για να διαμορφώσουν τον προϋπολογισμό, οπότε έφεραν, ουσιαστικά, τον προηγούμενο προϋπολογισμό που περιέχει την χρηματοδότηση των γηπέδων του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ· δηλαδή, την χρηματοδότηση του Γιάννη Αλαφούζου και του Δημήτρη Μελισσανίδη.

Αυτά λένε δημόσια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Διεθνές συνέδριο για την συντακτική εξουσία!

Αποστολή στη Βαρκελώνη : Λεωνίδας Βατικιώτης

Τις ιδιότητες της καταλανής Τερέσα Φορκάδες δεν τις συναντάς πολύ συχνά, τουλάχιστον μαζί: Μοναχή και γιατρός, με σημαντική αρθρογραφία στην φεμινιστική θεολογία και σε θέματα δημόσιας υγείας (επικρίνοντας σφοδρά την φαρμακευτική βιομηχανία) το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει εισέλθει στην πολιτική δράση διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην προώθηση του αιτήματος της συντακτικής εξουσίας. Θέμα που στον ισπανόφωνο, μετα-νεοφιλελεύθερο κόσμο έχει αναδειχθεί σε αιτία οξύτατων πολιτικών και θεωρητικών αντιπαραθέσεων.

Η συντακτική εξουσία μπορεί να περιγραφεί ως «η δύναμη εκείνη που είναι σε θέση να συντάσσει κράτη, να μεταβάλλει την μορφή τους και να εγκαθιδρύει ή να μεταβάλλει πολιτεύματα. Έργο της είναι είτε η σύνταξη ενός νέου κράτους ή η αλλαγή της μορφής του είτε η μεταβολή ενός πολιτεύματος είτε ακόμη γενικότερα η εγκαθίδρυση μιας νέας συνταγματικής τάξης διαρρηγνύοντας την τυπική συνέχεια με την παλαιά» (Αντώνης Μανιτάκης, Τι είναι σύνταγμα, εκδ. Σαββάλας, 2007). Το αίτημα της συντακτικής εξουσίας στην Καταλονία, και σε μικρότερο βαθμό στην υπόλοιπη Ισπανία, αποτελεί θέμα δημόσιας και έντονης συζήτησης διαπερνώντας όλο το πολιτικό φάσμα: από την πιο βαθιά συντήρηση μέχρι την αντικαπιταλιστική Αριστερά.

Μπορούμε όπως οι Ισπανοί;

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Ασυνήθιστη η σημερινή ανάρτηση, με συγκεκριμένο διερευνητικό στόχο, ομολογώ εξαρχής.

Η μεγάλη εκλογική επιτυχία του Ποδέμος (‘Μπορούμε?’) στην Ισπανία έχει σχολιαστεί ευρύτατα και ήδη συνέβαλε στις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη. Το Ποδέμος έχει ευλύγιστη οργανωτική δομή, είναι ανοιχτό στο διάλογο, ξέρει να χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ κι έχει ριζοσπαστικό προσανατολισμό. Ακόμη σημαντικότερη ίσως αποδειχθεί η πολύ πρόσφατη εμφάνιση του Γκουανιέμ Μπαρσελόνα (‘Ας κερδίσουμε τη Βαρκελώνη’) που δεν έχει συζητηθεί στη χώρα μας. Το Γκουανιέμ Μπαρσελόνα είναι ριζοσπαστικότερο από το Ποδέμος κι έχει τη δυνατότητα να προσφέρει κάτι πραγματικά καινούργιο στην Ευρώπη.

Καλπάζουν, μετεκλογικά, το Sinn Fein στην Ιρλανδία και το Podemos στην Ισπανία!

Του Μιχάλη Παναγιωτάκη

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών έχουν δημιουργήσει ισχυρούς κραδασμούς στους πολιτικούς συσχετισμούς δύο τουλάχιστον χωρών της Ευρωπαϊκής περιφέρειας, με ορατή πλέον την ανάδειξη της, πέραν των σοσιαλιστών, αριστεράς σε διεκδικητή της εξουσίας.

Ιρλανδία:

Το Sinn Fein, αναδεικνύεται μετά την σημαντική ενίσχυσή του στις ευρωεκλογές και τις τοπικές εκλογές στην Ιρλανδία, σε πρώτη πολιτική δύναμη δημοσκοπικά σύμφωνα με έρευνα του Irish Independent / Millward Brown που δημοσιεύθηκε στις 7 Ιουνίου.

Podemos: να αλλάξουμε τον τρόπο της πολιτικής

συνέντευξη του  Χόρχε Μορούνο

 μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου

Το Podemos έκανε την έκπληξη στις ευρωεκλογές της Ισπανίας. Στενά συνδεδεμένο με τους Indignados, τo κίνημα κατά των εξώσεων και το κίνημα των Mareas, κατέκτησε πέντε έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου εντάχθηκε στην ευρωομάδα της Αριστεράς. Δημοσιεύουμε σήμερα αποσπάσματα συνέντευξης του κοινωνιολόγου Χόρχε Μορούνο, από τους πρωτεργάτες του Podemos, στον Εμίλιο Ντελγκάντο, για την εφημερίδα Voces de Pradillo (30.1.2014). Στα αγγλικά είναι προσιτή στο hiredknaves.wordpress.com/

Occupy representation. Το Podemos και η πολιτική της αλήθειας

του iohannes maurus

Affectus nec coerceri nec tolli potest nisi per affectum contrarium et fortiorem affectu coercendo [Ένα πάθος δεν μπορεί να κατασταλεί ούτε να αναιρεθεί, παρά μόνο από ένα πάθος αντίθετο και ισχυρότερο από το καταστελλόμενο]

Spinoza, Ethica IV, prop. 7

 1. Η αριστερά, ειδικά της μαρξιστικής παράδοσης, τείνει να συλλαμβάνει την πολιτική δράση ως εφαρμογή μιας θεωρητικής αλήθειας, και πιστεύει ότι είναι δυνατό να δρα κανείς μόνο υπό τις μορφές εκπροσώπησης που έχουν αποκρυσταλλωθεί στο κόμμα ή στο κράτος ως γενική απεικόνιση[1] της κοινωνίας. Απέναντι σε αυτό το ρεύμα, ο αναρχισμός έχει υπερασπιστεί συχνά μια ηθική αλήθεια και μια πιο άμεση οργάνωση των εργαζομένων, όπως το συνδικάτο ή η συνέλευση, απαξιώνοντας την εκπροσώπηση. Με λίγες εξαιρέσεις, αυτό έχει οδηγήσει τους αναρχικούς και χώρους της ριζοσπαστικής δημοκρατικής αριστεράς να αγνοούν κάθε είδους εκλογικής συμμετοχής. Παρά την αντίθεσή τους, αυτές οι δύο θέσεις αρθρώνονται γύρω από τον ίδιο άξονα: τη σχέση «αλήθειας-αντιπροσώπευσης». Η σχέση αυτή, τόσο για τον αναρχισμό όσο και για τους πολιτικούς μαρξισμούς, υπήρξε το κέντρο τηςπολιτικής θεωρίας και πρακτικής, αφού, αν για τους μεν η αντιπροσώπευση του κόμματος ή του κράτους ήταν η αλήθεια της (οικουμενικής) τάξης ή της κοινωνίας, για τους δε η αλήθεια πρέπει να αναζητηθεί στην αμεσότητα της κοινωνικής ζωής αποφεύγοντας τα απατηλά φαινόμενα των κομμάτων και των κρατών.