Εγκώμιο του εγκλήματος

Γραμματόσημα για τα 200 χρόνια από την γέννηση του Καρλ Μαρξ (αριστερά: Γερμανία – δεξιά: Κιργιστάν)

[Το κείμενο που ακολουθεί, γράφτηκε από τον Καρλ Μαρξ κάπου στα 1860 με 1862. Αργότερα ενσωματώθηκε στις “Θεωρίες της υπεραξίας”, που αποτελούν σήμερα τον τρίτομο “τέταρτο τόμο” του “Κεφαλαίου”. Ο τίτλος του κειμένου στην πρώτη γερμανική έκδοση ήταν “Παρέκβαση (περί παραγωγικής εργασίας)” αλλά έγινε γνωστό με τον τίτλο που χρησιμοποιούμε εδώ, χάρη σε μια μεταγενέστερη γαλλική μετάφραση. Ως πηγή για την αντιγραφή χρησιμοποίησα την 24σέλιδη μπροσούρα των εκδόσεων “Άγρα” (Β’ έκδοση, 2005), με μετάφραση και σημειώσεις της Τζένης Μαστοράκη. Αξίζει να σημειώσω ότι η εν λόγω μπροσούρα περιλαμβάνει και μια θαυμάσια εισαγωγή τού Αντρέα Καμιλλέρι, η οποία συνόδευε την αντίστοιχη ιταλική έκδοση. ]

Ο φιλόσοφος παράγει ιδέες, ο ποιητής ποιήματα, ο πάστορας κηρύγματα και ούτω καθ’ εξής. Ο εγκληματίας παράγει εγκλήματα. Αν προσέξουμε καλύτερα πώς σχετίζεται αυτός ο τελευταίος κλάδος παραγωγής με το κοινωνικό σύνολο, θ’ απαλλαγούμε από πολλές προκαταλήψεις. Ο εγκληματίας δεν παράγει μόνο εγκλήματα, αλλά και το ποινικό δίκαιο και τον καθηγητή που διδάσκει ποινικό δίκαιο και, συνάμα, το αναπόφευκτο σύγγραμμα, με το οποίο αυτός ο ίδιος καθηγητής ρίχνει στη γενική αγορά τις παραδόσεις του εν είδει “εμπορεύματος”. Έτσι πολλαπλασιάζεται ο εθνικός πλούτος. Για να μην αναφέρουμε την προσωπική απόλαυση που παρέχει το χειρόγραφο του συγγράμματος στον δημιουργό του, όπως μας λέει ένας πολύ αξιόπιστος μάρτυρας, ο καθηγητής Ρόσερ [1].

Η πέτρινη πολυθρόνα του Καπιταλισμού

της Νούλας Χρυσοχοΐδου

Η πέτρινη πολυθρόνα του Καπιταλισμού….

Η πέτρινη πολυθρόνα….

Η πέτρινη….

Προτάσεις…λέξεις…και νόημα….

Η ιστορία δεν γράφεται με πρέπει και γιατί….Η ιστορία γράφεται με παρόν, με παρελθόν και με μέλλον!!!Η ιστορία γράφεται με το “αίμα” μιας κοινωνίας, μιας οικονομίας και ενός βασανισμένου λαού….. Με βάση την ανάλυση ενός κοινωνικού κράτους, ο καπιταλισμός διατυπώνεται με σαφήνεια σε ένα απόσπασμα κεφαλαίου του Μαρξ“Η ειδική οικονομική μορφή με την οποία αντλείται απλήρωτη υπερεργασία απο τους άμεσους παραγωγούς, προσδιορίζει τη σχέση μεταξύ κυρίαρχων και κυριαρχούμενων, όπως αυτή ξεπηδάει άμεσα από την ίδια την παραγωγή και με τη σειρά της αντεπιδρά πάνω της ως καθοριστικό στοιχείο.”