Η μυρωδιά της φτώχειας

Η φτώχεια μπορεί επίσης να μυρίζει χαρτόνι για κουτιά πίτσας που συναρμολογούνται προς ένα λεπτό το κομμάτι…

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Αρκετά με τον Joker. Ινάφ και νισάφ’ πια. Νομίζω ότι έχει απορροφήσει μεγαλύτερο από το μερίδιο του ενδιαφέροντός μας που δικαιοούνταν. Και πολύ παραπάνω από το ενδιαφέρον της τσέπης μας. Μια ταινία προϋπολογισμού 55 εκατ. δολαρίων λίαν συντόμως θα σπάσει το φράγμα του 1 δισ. δολαρίων σε ακαθάριστες εισπράξεις. Είκοσι φορές πάνω. Οχι απλώς καλά, πάγκαλα για την Warner. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση του Joker είναι ότι, αφού επί δεκαετίες η εταιρεία έβγαλε τα κέρατά της από τους «θετικούς» ήρωες της αμερικανικής μυθολογίας, τον Superman, τον Batman κ.λπ., οι οποίοι σώζουν τον παράδεισο της καπιταλιστικής ευημερίας από κάθε είδους εξωγήινο ή γήινο κακό, τώρα αποφάσισε να βγάλει λεφτά από τον κατ’ εξοχήν «κακό» της. Ο οποίος, όμως, παρουσιάζεται ως επιτομή της σύγκρουσης πλούτου και φτώχειας, αποκρουστική πλην συμπαθής τερατογένεσή της, και –τελικά- ως τραγικός εκφραστής της αναπόδραστης εξέγερσης των αθλίων. Απ’ αυτήν την άποψη, η πραγματικά ευφυής παραγωγή της Warner είναι ο ορισμός του λενινιστικού αξιώματος, ότι «ο καπιταλιστής είναι διατεθειμένος να σου πουλήσει και το σκοινί που θα τον κρεμάσεις».

Η καλύτερη σύνοψη επιχειρημάτων για τον Joker. Ever…

Αναδημοσιεύουμε από το λογαριασμό του Pantelis Bagos στο Facebook. Η εικόνα είναι από το λογαριασμό του Peterson Denise Wilberforce

the story so far:

-Μπήκε αστυνομία και έβγαλε παιδιά από το σινεμά

-Δεν έγινε έτσι, λέτε ψέματα, προπαγάνδα, μαδούροι, αναρχοσταλινικοί!

-Μα έγινε, το λέει η ΓΑΔΑ, να η ανακοίνωση.

Δεν είναι ο Joker, είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός

Των Όλγα Μοσχοχωρίτου – Λεωνίδα Βατικιώτη

Ζήτω ο αμερικανικός κινηματογράφος!

Με το αριστούργημα του Τοντ Φίλιπς το Χόλιγουντ για πολλοστή φορά επαναφέρει την Πολιτική στις αίθουσες κινηματογράφου. Ο Τζόκερ είναι μια βαθιά πολιτική ταινία γι’ αυτό και το FBI τοποθέτησε στις αίθουσες της Νέας Υόρκης πράκτορές του για να προλάβει και να καταστείλει αντιδράσεις του κοινού, που θα εμπνευστούν απ’ όσα δείχνει η ταινία.

Ο Τζόκερ είναι ένας κακοποιημένος στην παιδική του ηλικία, ψυχικά διαταραγμένος μεσήλικας σε επαγγελματικό αδιέξοδο. Ακριβώς εδώ παύει η ιστορία του να περιστρέφεται γύρω από μια εξαιρετική περίπτωση. Όλες οι εμπλοκές γύρω από τις οποίες υφαίνεται το σενάριο είναι η καθημερινότητα όλων μας: