Ενα ρέκβιεμ για τον Σύριζα

Η 21η Αυγούστου είναι μια δυσάρεστη ημέρα για την ελληνική αριστερά. Είναι η ημέρα της επίσημοποίησης της διάσπασης του πιο ελπιδοφόρου εγχειρήματος των τελευταίων γενεών. Ενός εγχειρήματος που αναδύθηκε από την συγκυρία και έγινε ο φορέας των εξελίξεων μέσα στην ιστορία. Ο Σύριζα υπήρξε για μια δεκαετία η απόδειξη πως οι πολύμορφες τάσεις στο χώρο της αριστεράς μπορούν να κινηθούν μαζί σε μια συνισταμένη πορεία και με διαδικασίες δημοκρατικές και αμοιβαίας πολιτικής εκτίμησης, αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού, αλλά και σε επιμέρους πολιτικές υποχωρήσεις μπρος στον κοινό στόχο μιας λαϊκής εξουσίας και της κοινωνικής χειραφέτησης.

Ο Σύριζα υπήρξε ωστόσο και η απόδειξη πως κάθε παρέκκλιση από το ιδεολογικά σημαντικό αποτελεί προσήλωση στο πολιτικά και κοινωνικά επικίνδυνο. 

Να τελειώνουμε με τον καρκίνο

Αυτό που έχουμε να χειριστούμε ως πολίτες, ως κοινωνία, ως λαός δεν είναι απλά η διαδικασία ανάθεσης της διακυβέρνησης ή η αλλαγή μιας εξουσιαστικής αρχής.

Αλλά πρέπει πρώτα να απαλλαγούμε απ’ τον καρκίνο. 

Αυτό που καλούμαστε να διαχειριστούμε υπερβαίνει την ατομικότητά μας, ξεπερνά τον περιφραγμένο φαντασιακό μας προσωπικό χώρο, βρίσκεται πολύ πιο πέρα από την απλή αναστροφή της συλλογικής μας ξεφτίλας από τη χρόνια μικροδιαφθορά με τους πολιτικάντηδες εξουσιαστές μας.

Αλλά πρέπει πρώτα να απαλλαγούμε απ’ τον καρκίνο.