G20: Αδιεξόδων συνέχεια

Του Ερρίκου Φινάλη

Πρόσχημα για ραντεβού τετ-α-τετ η Σύνοδος Κορυφής των Είκοσι

Η 14η Σύνοδος Κορυφής του G20 ολοκληρώθηκε το προηγούμενο Σάββατο στην Οσάκα της Ιαπωνίας με την υιοθέτηση μιας δωδεκασέλιδης «Διακήρυξης των Είκοσι Ηγετών» αποτελούμενης από 43 σημεία που καλύπτουν όλη την επίσημη θεματολογία της συνάντησης. Εντυπωσιακός απολογισμός, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, δεδομένου ότι ακόμη και τα πιο μετριοπαθή ρεπορτάζ από το διήμερο έδιναν μια εικόνα στομώματος αυτής της παγκοσμιοποιητικής πρωτοβουλίας, στη διάρκεια της οποίας όλο το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στις διμερείς συναντήσεις μεταξύ των σημαντικότερων ηγετών. Αρκεί όμως μια ανάγνωση της Διακήρυξης για να διαπιστωθεί ότι πρόκειται για το πιο γενικόλογο και αυτοαναιρούμενο ντοκουμέντο που έχει ποτέ παράξει το G20.

Φέτος περισσότερο παρά ποτέ η συνάντηση του G20 αντιμετωπίστηκε από τους ισχυρότερους διεθνείς ηγέτες απλά ως ευκαιρία διμερών επαφών: δεν υπήρξε κανένα άγχος από καμία πλευρά για τις επίσημες καταλήξεις

Πολλαπλά αδιέξοδα στη Σύνοδο Κορυφής του G20

Του Ερρίκου Φινάλη

Ξεκίνησε την Παρασκευή και ολοκληρώθηκε το Σάββατο σήμερα η 14η Σύνοδος Κορυφής του G20 στην Οσάκα της Ιαπωνίας, υπό την προστασία… 32.000 αστυνομικών. Ακόμη δεν είναι γνωστή η επίσημη κατάληξη, αν δηλαδή θα υπάρξει ένα κοινό ανακοινωθέν που θα εμφανίζει μια επίφαση έστω συμφωνίας στα βασικά θέματα που συζητήθηκαν. Όλοι όμως κατανοούν ότι σήμερα η λειτουργία της Ομάδας των 20 θυμίζει ελάχιστα τις πρώτες συναντήσεις της, όταν ακόμη οι διεθνείς σχέσεις διατηρούσαν μια στοιχειώδη ισορροπία και η κρίση δεν είχε χτυπήσει με όλη τη σφοδρότητά της το δυτικό, ιδίως, στρατόπεδο. Έκτοτε άλλαξαν πολλά, κι αυτό δεν μπορούσε παρά να αντανακλαστεί και στις τελευταίες Συνόδους Κορυφής των Είκοσι. Ο εμπορικός πόλεμος των ΗΠΑ με την Κίνα και άλλες χώρες, οι αποτυχημένες γεωπολιτικές «παρεμβάσεις» της Ουάσιγκτον που δημιούργησαν κενά τα οποία καλύφθηκαν από αντιπάλους των ΗΠΑ, η υποβάθμιση της Ε.Ε. και η ενδόρρηξη του δυτικού στρατοπέδου, η πολιτική αστάθεια που προστέθηκε στην οικονομική κρίση στην Ευρώπη και όχι μόνο, είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που σκοτεινιάζουν το φόντο μιας παγκοσμιοποιητικής πρωτοβουλίας η οποία ξεκίνησε φιλόδοξα, αλλά πλέον έχει στομώσει.

Εμφανή τα ρήγματα στο συστημικό στρατόπεδο

του Νίκου Ταυρή

Η Σύνοδος Κορυφής του G20 δεν ήταν ο περίπατος που σχεδίαζαν

Όπως επεσήμαινε η εφημερίδα μας το προηγούμενο Σάββατο, η Σύνοδος Κορυφής του G20 αποδείχθηκε πράγματι εκρηκτική, μέσα κι έξω. Οι βαθιές αντιθέσεις που χωρίζουν τους Μεγάλους, η αδυναμία τους να χαράξουν μια ενιαία στρατηγική αντιμετώπισης της οικονομικής-κοινωνικής-περιβαλλοντικής κρίσης αλλά και της πολιτικής απονομιμοποίησής τους, οι ασταθείς και προσωρινές συμμαχίες και το συνεχές μπες-βγες σημαντικών περιφερειακών δυνάμεων σ’ αυτές… όλα ήταν χαρακτηριστικά που σημάδεψαν τη Σύνοδο του Αμβούργου.

Και κάτι ακόμα: ο φόβος των «από κάτω», που επέστρεψαν δυναμικά από διάφορα (και διαφορετικά) ρυάκια, φουσκώνοντας εκ νέου το ποτάμι της λαϊκής διαμαρτυρίας και αντίστασης. Είναι ενδεικτικό ότι οι Γερμανοί ιθύνοντες, μετά το πρώτο ξάφνιασμά τους από τη μαζικότητα και μαχητικότητα των διαδηλωτών, επιχείρησαν (δίχως μεγάλη επιτυχία) να τους κατασυκοφαντήσουν. Χαρακτηριστικά, ο μεν σοσιαλδημοκράτης αντικαγκελάριος Γκάμπριελ τους αποκάλεσε… νεοναζί, ο δε χριστιανοδημοκράτης υπουργός Ντε Μεζιέρ… τζιχαντιστές.

Διαδηλωτές στο Αμβούργο: «Κλείστε τον καπιταλισμό»

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Η φετινή σύνοδος των G20 είναι ο απόλυτος καθρέφτης της σύγχρονης πραγματικότητας. Μια ανεξέλεγκτη κλίκα ολιγαρχών που συγκρούονται μεταξύ τους για την κυριαρχία στον πλανήτη,
με φόντο τους μαύρους καπνούς και την οργή των διαδηλωτών.

Όταν η Μέρκελ έκανε πριν από μερικά χρόνια τις τελευταίες συνεννοήσεις για την πραγματοποίηση της συνόδου των G20 στο Αμβούργο, πίστευε ότι είχε κλείσει μια λαμπρή προεκλογική φιέστα για τις επερχόμενες γερμανικές εκλογές. Το να είσαι οικοδεσπότης στο κλαμπ των ισχυρότερων ηγετών του πλανήτη που συνομιλούν πίσω από κλειστές πόρτες, είναι ένας πολύ γερμανικός τρόπος επίδειξης ισχύος. Καθώς όμως ο ουρανός του Αμβούργου μαύριζε από τις συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία –η οποία χρειάστηκε να καλέσει ενισχύσεις όταν οι 20.000 ένστολοι άρχισαν να χάνουν τον έλεγχο της κατάστασης– το προεκλογικό χαρτί της καγκελαρίου μουτζουρώθηκε. Και δεν ήταν αυτοί οι μόνοι καπνοί που σκέπαζαν το όνειρο της Μέρκελ. Ακόμη και το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ την κατηγορούσε εμμέσως ότι συμμετέχει σε ένα μη θεσμικό και ανεξέλεγκτο γκρουπ εξουσίας που αντικαθιστά τον ΟΗΕ. Σε διαφορετικό μήκος κύματος, αλλά εξίσου επιθετικός, ο αγγλοσαξωνικός Εκόνομιστ την παρουσίαζε σαν απειλή για την παγκόσμια οικονομία, λόγω των τεράστιων πλεονασμάτων που συγκεντρώνει η Γερμανία στρεβλώνοντας όχι μόνο την ευρωπαϊκή αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Το βρετανικό περιοδικό, μάλιστα, την καλούσε (άκουσον άκουσον) να αυξήσει άμεσα τις δημόσιες δαπάνες και τους μισθούς(!), παρουσιάζοντας την πολιτική του Βερολίνου ως εξίσου καταστροφική με τον οικονομικό απομονωτισμό του Ντόναλντ Τραμπ. Και όλα αυτά συνέβαιναν πριν ακόμη ξεκινήσουν οι επαφές των ηγετών.

Καλό για τη Γερμανία, καλό για την Ευρώπη…

Τα διαδοχικά ταξίδια στο Βερολίνο, των πρωθυπουργών της μεγάλης Γαλλίας και της μικρής Ελλάδας, είναι ενδεικτικά του συσχετισμού ισχύος στην Ευρώπη. Και οι δύο πρωθυπουργοί σπεύδουν να ζητήσουν από τη Γερμανίδα καγκελάριο πολιτικό χρόνο και χαλάρωση· διαφορετικά βέβαια ο καθένας. Ο Γάλλος πιέζεται από τις νόρμες του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας και την άνοδο της Μαρί Λεπέν, ο Ελληνας ασφυκτιά υπό το πολλαπλό βάρος της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής, των σαρωτικών διαρθρωτικών αλλαγών, και κυρίως από την ασυγκράτητη ύφεση και ανεργία.

Η καγκελάριος Μέρκελ δεν θα πει στους κ. Βαλς και Σαμαρά, τουλάχιστον προς το παρόν, κάτι ουσιωδώς διαφορετικό από ό,τι διακήρυξε τις περασμένες ημέρες ο υπουργός της επί των Οικονομικών στο γερμανικό κοινοβούλιο. Ο Β. Σόιμπλε, παρουσιάζοντας το προσχέδιο προϋπολογισμού, υποστήριξε μεταξύ άλλων: «Ο,τι είναι καλό για τη Γερμανία, είναι καλό για την Ευρώπη» (όπου καλό είναι οι διαρκώς και καθολικώς ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί) και «πρέπει να σταματήσει η χρηματοδότηση της οικονομίας με δανεικά».

Η G-20 σε αδιέξοδο

Μαζευτήκανε πάλι οι νταραβεριτζήδες τής ανθρωπότητας, οι οποίοι συνιστούν την διαβόητη “G-20”, σε μια ακόμη προσπάθεια να βρούνε τι διάβολο δεν πάει καλά και ο καπιταλισμός τους υποφέρει. Γι’ αυτή την ομάδα που λέγεται G-20, έχουμε αναφερθεί με λεπτομέρειες σε παλιότερο σημείωμά μας (“Η ανατομία της G-20“). Εδώ θα ρίξουμε μια ματιά σε μερικά από όσα έγιναν κατά την πρόσφατη συνεδρίασή της, όπου βγήκαν τα μαχαίρια, κατά το κοινώς λεγόμενον.

Στην μπούκα βρέθηκε κυρίως η Ιαπωνία. Απέναντί της στήθηκε λάβρος ο Σόιμπλε, ο οποίος “έσουρε τα εξ αμάξης” στους ιάπωνες για την πολιτική “νομισματικής χαλάρωσης” που ακολουθούν. Με απλά λόγια, η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας “κόβει χρήμα” συνεχώς. Μ’ αυτό το χρήμα -σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωσή της- θα αγοράζει κάθε μήνα μακροπρόθεσμα ομόλογα αξίας πάνω από 7 τρισ. γιεν (πάνω από 60 δισ. ευρώ), ώστε το απόθεμα των κρατικών ομολόγων στον ισολογισμό της να αυξάνεται κατά 50 τρισ. γιεν ετησίως. Μ’ αυτόν τον ρυθμό, η νομισματική βάση τής χώρας θα διπλασιαστεί μέσα σε μια διετία.

Ζουν ανάμεσα μας

H επόμενη σύνοδος του G20 στην Αθήνα

Πηγή : Jungle report

Αναδημοσίευση : Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Et on tuera tous les affreux

“Και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους”

(Δάνειο από τον B. Vian)

Έχει γίνει πια της μόδας, στοιχείο μίας καθημερινότητας, ενός ανατριχιαστικού συρμού να προσπαθούμε να καταλάβουμε όλο και πιο πολύ, το πώς επηρεάζεται η ζωή μας, από αποφάσεις και γεγονότα, που στη γέννηση τους αποτελούσαν πληκτικές κηλίδες της καθημερινότητας μας. Όταν διεξάγονταν σύνοδοι και διαβουλεύσεις, στη σύγχρονη μητρόπολη του Ευρωπαϊκού μορφώματος, η ενημέρωση περιοριζόταν στην τέλεση του γεγονότος και όχι στους λόγους που προκαλούσαν το γεγονός ή τις αποφάσεις και τις συνέπειες του ίδιου γεγονότος. Δηλαδή, η ενημέρωση περιοριζόταν στην εικόνα και μόνο στην εικόνα βαρετών χαρτογιακάδων, να διαβουλεύονται, δίχως όμως να ακούει κανείς και το τι λένε.

Η ένταση μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ ανεβαίνει καθημερινά

Σύμφωνα με το Foreign Policy ο Πρόεδρος Ασσάντ δε θα μπορούσε να βρει καλύτερο φίλο από τον Πούτιν. Την τελευταία εβδομάδα ακόμα τρία ρωσικά πλοία ενίσχυσαν το λιμάνι της Ταρτούς.

Ειδικοί επί των στρατιωτικών ζητημάτων αναφέρουν ότι μετά την προμήθεια ενός εξελιγμένου συστήματος πυραυλικής άμυνας από τη Ρωσία, οι επίδοξοι επιτιθέμενοι στη Συρία μάλλον θα πρέπει να το σκεφτούν δυο φορές.

Οι ΗΠΑ και η Ρωσία παρά τα όσα συμφωνήθηκαν στους G20 για πολιτική λύση στη Συρία, στέκονται απέναντι στο ζήτημα που ταλανίζει την περιοχή επί μήνες. Από τη μία, ο Ομπάμα εξέφρασε την επιθυμία του να καθαιρεθεί ο Ασσάντ από την άλλη, η Ρωσία δε χάνει ευκαιρία να εκδηλώσει τη συμπαράσταση της στο καθεστώς.