2/5ths of EUs’ regular budget given to Greece for immigration is settled for Surveillance, Biometrics and Border Control Procurements

Apostolis Fotiadis

Despite the Internal Security Fund (ISF) will be a key factor in shaping population and border control mechanisms during the next six years throughout the EU, its importance and scope is still very often underestimated by the public as well as organisations directly affected by it. The complete picture of the European Commission’s investment in security and surveillance equipment in the next six years, facilitated in a great extent through ISF, can provide a good base for reflection regarding the security environment within immigration policy will evolve.

National ISF budget proposals are not made publicly accessible by the Commission and many of the procurements budgeted on them are considered classified by national authorities.

Roberto Unger: «Ξεπεράστε τη σημερινή Ευρώπη και αποκτήστε εθνικό σχέδιο»

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Βλάχο(15-7-2013)

Ο φιλόσοφος, καθηγητής της Νομικής του Χάρβαρντ και γκουρού των προοδευτικών της Λατινικής Αμερικής μιλάει για την Ελλάδα, την Ευρώπη και το μέλλον της Σοσιαλδημοκρατίας

Οι διαλέξεις του ρομπέρτο Μανγκαμπέιρα Ουνγκέρ για την πολιτική οικονομία μετά την κρίση και τους προοδευτικούς θεσμούς μοιάζουν με θρησκευτική λειτουργία, όπου η πολιτική επιστήμη συναντά την οικονομία, τη φιλοσοφία και τη νομική θεωρία. Καθηγητής για τέσσερις και πλέον δεκαετίες στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ, φιλόσοφος, γκουρού των προοδευτικών στη Λατινική Αμερική και ανά τον κόσμο, και πρώην υπουργός στην κυβέρνηση του βραζιλιάνου προέδρου Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, προκάλεσε τη φιλελεύθερη αμερικανική κοινή γνώμη καλώντας την να καταψηφίσει το νυν πρόεδρο Ομπάμα ως μη αρκετά προοδευτικό. Δέχθηκε με προθυμία να συζητήσει με το ΒΗmagazino για την Ελλάδα, την Ευρώπη και το μέλλον της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Χωρίς περιστροφές, επικρίνει τη σύγχρονη ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά για έλλειψη σχεδίου, για ατολμία και συντηρητισμό. Καλεί την Ελλάδα να διαλέξει ανάμεσα σε ένα δικό της εθνικό σχέδιο αναγέννησης που θα τη φέρει αντιμέτωπη με τη σημερινή Ευρώπη ή τη συνέχεια της παρακμής της ως αποτέλεσμα της οικονομικής της εξάρτησης από την ΕΕ και της ανεπάρκειας του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Ανέκδοτο επτά λέξεων: ‘Αμοιβαία επωφελής συμφωνία για το κατοχικό χρέος’ (win-win-games are over)

Ένα… ανέκδοτο 7 λέξεων:  «Αμοιβαία επωφελής συμφωνία για το κατοχικό χρέος»!

(το άλλο, με τον Τοτό, το ξέρετε;) 🙂

ΣΙΓΑ μην είναι «αμοιβαία επωφελής», η πληρωμή του γερμανικού κατοχικού δανείου (και άλλων αποζημιώσεων)! Ποτέ δεν θα πληρώσει η Γερμανία με τη δική της θέληση. Ακόμη κι αν (εξαναγκαστεί να) πληρώσει, δεν μπορεί αυτή η πληρωμή να είναι «αμοιβαία επωφελής». Θα είναι μονομερώς επιζήμια για τη Γερμανία, εξ ορισμού. Και ΑΝ κατορθωθεί, θα προκύψει μόνο μέσα από δικές μας μονομερείς ενέργειες.

Λυπάμαι, αλλά αν ο Αλέξης Τσίπρας ελπίζει να «φέρει στο φιλότιμο» τη Γερμανική κυβέρνηση, επικαλούμενος την «ηθική» (όπως ήδη έκανε, εξισώνοντας μάλιστα, «ηθικά», το δικό «μας» χρέος με το γερμανικό)… όχι μόνο πλανάται οικτρά, αλλά ακολουθεί μια τακτική που σύντομα, αναπόφευκτα, θα αποδειχτεί επιζήμια για τη δική μας πλευρά.

Κατ αρχάς, δεν μπορεί ποτέ να εξισωθεί το γερμανικό κατοχικό χρέος με το σημερινό χρέος «μας», δηλαδή το χρέος στους δανειστές «μας» (εισαγωγικά απαραίτητα στο «μας»), εκτός αν… υποκύψουμε στη λογική του απεχθούς Πάγκαλου, το «όλοι μαζί τα φάγαμε«!

• Το γερμανικό κατοχικό χρέος είναι αποτέλεσμα βίαιου εξαναγκασμού και εγκλημάτων πολέμου που διέπραξε ένα πολύ μεγάλο μέρος του στρατευμένου (τότε) γερμανικού πληθυσμού, σε μία εποχή που… σύσσωμος ο γερμανικός λαός (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) στήριξε ολόψυχα τους ναζί-εγκληματίες και υπάκουσε επιμελώς στις εγκληματικές διαταγές τους.
• Αντίθετα, το σημερινό ελληνικό χρέος δεν είναι καν χρέος του ελληνικού λαού (σαν σύνολο) αλλά λογιστικό κατασκεύασμα, που προέκυψε από ανεξέλεγκτες σπατάλες, μίζες, υπεξαιρέσεις, φοροδιαφυγή και ασύδοτο δανεισμό διαπλεκόμενων και κυρίαρχων κοινωνικών τάξεων. Σε μια παλιά μελέτη του, ο Γιάννης Μηλιός είχε καταδείξει ότι η διόγκωση του ελληνικού κρατικού χρέους (πριν το 2010) οφειλόταν πολύ περισσότερο σε έλλειμμα εισπράξεων, παρά σε υπερβολικές κρατικές δαπάνες. Και εκείνη η τεράστια μείωση κρατικών εισπράξεων οφειλόταν κυρίως σε μειώσεις φόρων για τους πλουσίους, σε συνδυασμό με την τεράστια φορο-διαφυγή μεγάλων εταιρειών και υπερβολικά πλούσιων συμπολιτών μας.

Επομένως, ειναι ηθικά και πολιτικά απαράδεκτο, το να εξισώνονται αυτά τα δύο χρέη. Δεν είναι σωστό να τσουβαλιάζονται εξίσου μέσα στο ετεροβαρές (=πάντα σε βάρος μας) σκληρό παζάρι των «διαπραγματεύσεων». Δυστυχώς, αυτό είναι το αποτέλεσμα της «εξίσωσης» (σε κάποιο blog):

«Οφείλουμε να πληρώσουμε*, όπως Οφείλετε να πληρώσετε*»

…όπου οι αστερίσκοι[*] οδηγούν στη λανθασμένη διευκρίνιση ότι και τα δύο αυτά χρέη «είναι διαπραγματεύσιμα».

Ε, όχι, δεν είναι διαπραγματεύσιμα, δεν είναι ίσα-κι-όμοια:

• Ένα κρατικό χρέος σε τράπεζες είναι πάντα διαπραγματεύσιμο (όσο κι αν δεν δέχονται κουβέντα για τη μείωσή του,  αυτή τη στιγμή, οι «εταίροι» μας).
• Αντίθετα, ένα χρέος εγκληματιών (ή κληρονόμων τους) σε αθώα θύματα δεν είναι διαπραγματεύσιμο! (υπό κανονικές συνθήκες, αποφασίζεται μονομερώς από κάποιο δικαστήριο).

Και αυτή η τεράστια ποιοτική και ηθική διαφορά, μεταξύ των δύο ειδών χρέους, δεν αναιρείται επειδή οι επιτήδειοι δανειστές μας κατάφεραν σιγά-σιγά να μετατρέψουν το ελληνικό χρέος-προς-ιδιωτικές-τράπεζες σε διακρατικό χρέος. Η ευθύνη γι αυτή την επιτήδεια μεταβίβαση βαραίνει εξ ολοκλήρου τους ίδιους τους δανειστές (σαν πολιτικές και οικονομικές ελίτ, όχι σαν λαούς, φυσικά…)

Πιο γενικά, θα το πω άλλη μια φορά:

ΔΕΝ υπάρχουν πια, «αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες».

Τα Win-win games ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ !

• Η συμφωνία του Eurogroup (24-2-2015), αν και προβάλλεται σαν νίκη ή επιτυχία (ακόμη και από πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης) ειναι μια πολύ μεγάλη υποχώρηση (για να μην πω «ήττα») που θα οδηγήσει νομοτελειακά σε μια ακόμη χειρότερη συμφωνία.
• Ας μας εξηγήσει κάποιος (που πιστεύει στις «διαπραγματεύσεις») γιατί οι δανειστές μας να δεχτούν κάτι καλύτερο για μας, το ερχόμενο καλοκαίρι, όταν θα υπογραφτεί η «τελική» συμφωνία (που ονειρεύεται ο Γιάνης Βαρουφάκης, ζώντας μέσα στο δικό του όνειρο, ως… Μέγας Αναμορφωτής της Ευρωζώνης).

Πηγή – omadeon

Οι ναζιστές της ΕΕ και η οικογένεια Quandt (video ‘Silence of the Quandts’)

Πλήθος νέων στοιχείων αποδεικνύουν ότι η Γερμανική οικονομική ελίτ της ΕΕ έχει ναζιστικές καταβολές. Αυτό εξηγεί και κάποιες πτυχές της σημερινής Γερμανικής οικονομικής πολιτικής, που είναι απάνθρωπη, σωβινιστική, αλλά και τυφλωμένη [όπως ο Χίτλερ] για την αναπόφευκτη ήττα της! Η Γερμανία ποτέ δεν απαλλάχτηκε από τη διάχυτη, υποβόσκουσα επιρροή του ναζιστικού της παρελθόντος: Είναι γεμάτη κρυπτο-ναζί, που είναι μάλιστα… ορίτζιναλ ναζί, όχι… ιμιτασιόν όπως οι δικοί μας γελοίοι Χρυσαύγουλοι. Επιπλέον, η πλουτοκρατία της Γερμανίας στήριξε από την αρχή το ναζισμό και αργότερα, για παρόμοιους λόγους (όπως αποκαλύπτεται) στήριξε από την αρχή (για την ακρίβεια… συν-δημιούργησε) και την Ε.Ε.

• Αυτό ήταν μικρό παράδειγμα όσων βρήκα (και διασταύρωσα) στο βιβλίο ΟΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚEΣ ΚΑΤΑΒΟΛEΣ ΤΗΣ «Ε.Ε ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ» (σε Ελληνική μετάφραση, δωρεάν για ανάγνωση ή κατέβασμα). Οι συγγραφείς Paul Anthony Taylor, Aleksandra Niedzwiecki, Dr. Matthias Rath και ο (εποιζών του Αουσβιτς) August Kowalczyk δεν μασάνε τα λόγια τους! Tεκμηριώνουν τα πάντα. Στο μεταξύ, αλίευσα (κι ανέβασα με αγγλικούς υπότιτλους) το πλήρες ντοκυμαντέρ “Η Σιωπή των Κουάντ” (‘Silence of the Quandts’) που τράνταξε τη Γερμανία αλλά δεν διαδόθηκε ακόμη στην Ελλάδα. Αφορά την οικογένεια Quandt, που σήμερα κατέχει το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών της ΒΜW, αλλά αρχικά θησαύρισε από τη δουλεία κρατουμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης: