Λαπαβίτσας στον Guardian: Υπάρχει εναλλακτική, η έξοδος από το ευρώ

Photograph: Simela Pantzartzi/EPA

Με άρθρο του στον Guardian, ο Κώστας Λαπαβίτσας ζητά από την κυβέρνηση να απορρίψει τον επώδυνο συμβιβασμό και να επιλέξει την έξοδο από την ευρωζώνη.

Ο βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται εκ νέου ανοιχτά με το ενδεχόμενο της ρήξης και της οικιοθελούς αποχώρησης από την Ευρωζώνη που όπως τονίζει «θα απελευθέρωνε την χώρα από την παγίδα του κοινού νομίσματος και θα της επέτρεπε να εκπονήσει στρατηγική και σχέδια για την ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας»

Would leaving euro be more of a catastrophe for Greece than staying?

Βy Larry Elliot

Source – the guardian

Leaving the single currency will have all sorts of economic and political costs for Athens, but Iceland’s experience after the banking crisis could prove illuminating

Yanis Varoufakis rues the day when Greece joined the euro. The Greek finance minister says his country would be better off if it was still using the drachma. Deep down, he says, all 18 countries using the single currency wish that the idea had been strangled at birth but understand that once you are in you don’t get out without a catastrophe.

All of that is true, and explains why Greece is involved in a game of chicken with all the other players in this drama: the International Monetary Fund, the European commission, the European Central Bank and the German government. Varoufakis wants more financial help but not if it means sending the Greek economy into a “death spiral”. Greece’s creditors will not stump up any more cash until Athens sticks to bailout conditions that Varoufakis says would do just that.

Germany and Greece should look to Goethe to resolve their standoff

By Paul Mason

 On a quiet street in central Athens stands the bronze, modernist facade of the Goethe Institut, which has been teaching German and spreading enlightenment about German culture since 1952. Last week, the Greek government threatened to seize the building, together with holiday homes and other German assets. Greece is claiming €341bn (£240bn) in second world war reparations from Germany – and if the government does not confiscate the Goethe Institut, there are numerous people in Athens ready to do it “from below”.

With Germany on the brink of vetoing any further debt forgiveness for Greece, the logic of angering Berlin more does not look obvious. To the uninitiated, the two countries’ animosity towards each other can seem inexplicable. Yet fascination with Greece is deep in the German psyche. And the way out of the standoff may lie in the example of Johann Wolfgang von Goethe himself: Germany’s great poet and statesman underwent his own U-turn on the issue of Greece, under the pressure of geopolitical events very similar to today’s.

Ανέκδοτο επτά λέξεων: ‘Αμοιβαία επωφελής συμφωνία για το κατοχικό χρέος’ (win-win-games are over)

Ένα… ανέκδοτο 7 λέξεων:  «Αμοιβαία επωφελής συμφωνία για το κατοχικό χρέος»!

(το άλλο, με τον Τοτό, το ξέρετε;) 🙂

ΣΙΓΑ μην είναι «αμοιβαία επωφελής», η πληρωμή του γερμανικού κατοχικού δανείου (και άλλων αποζημιώσεων)! Ποτέ δεν θα πληρώσει η Γερμανία με τη δική της θέληση. Ακόμη κι αν (εξαναγκαστεί να) πληρώσει, δεν μπορεί αυτή η πληρωμή να είναι «αμοιβαία επωφελής». Θα είναι μονομερώς επιζήμια για τη Γερμανία, εξ ορισμού. Και ΑΝ κατορθωθεί, θα προκύψει μόνο μέσα από δικές μας μονομερείς ενέργειες.

Λυπάμαι, αλλά αν ο Αλέξης Τσίπρας ελπίζει να «φέρει στο φιλότιμο» τη Γερμανική κυβέρνηση, επικαλούμενος την «ηθική» (όπως ήδη έκανε, εξισώνοντας μάλιστα, «ηθικά», το δικό «μας» χρέος με το γερμανικό)… όχι μόνο πλανάται οικτρά, αλλά ακολουθεί μια τακτική που σύντομα, αναπόφευκτα, θα αποδειχτεί επιζήμια για τη δική μας πλευρά.

Κατ αρχάς, δεν μπορεί ποτέ να εξισωθεί το γερμανικό κατοχικό χρέος με το σημερινό χρέος «μας», δηλαδή το χρέος στους δανειστές «μας» (εισαγωγικά απαραίτητα στο «μας»), εκτός αν… υποκύψουμε στη λογική του απεχθούς Πάγκαλου, το «όλοι μαζί τα φάγαμε«!

• Το γερμανικό κατοχικό χρέος είναι αποτέλεσμα βίαιου εξαναγκασμού και εγκλημάτων πολέμου που διέπραξε ένα πολύ μεγάλο μέρος του στρατευμένου (τότε) γερμανικού πληθυσμού, σε μία εποχή που… σύσσωμος ο γερμανικός λαός (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) στήριξε ολόψυχα τους ναζί-εγκληματίες και υπάκουσε επιμελώς στις εγκληματικές διαταγές τους.
• Αντίθετα, το σημερινό ελληνικό χρέος δεν είναι καν χρέος του ελληνικού λαού (σαν σύνολο) αλλά λογιστικό κατασκεύασμα, που προέκυψε από ανεξέλεγκτες σπατάλες, μίζες, υπεξαιρέσεις, φοροδιαφυγή και ασύδοτο δανεισμό διαπλεκόμενων και κυρίαρχων κοινωνικών τάξεων. Σε μια παλιά μελέτη του, ο Γιάννης Μηλιός είχε καταδείξει ότι η διόγκωση του ελληνικού κρατικού χρέους (πριν το 2010) οφειλόταν πολύ περισσότερο σε έλλειμμα εισπράξεων, παρά σε υπερβολικές κρατικές δαπάνες. Και εκείνη η τεράστια μείωση κρατικών εισπράξεων οφειλόταν κυρίως σε μειώσεις φόρων για τους πλουσίους, σε συνδυασμό με την τεράστια φορο-διαφυγή μεγάλων εταιρειών και υπερβολικά πλούσιων συμπολιτών μας.

Επομένως, ειναι ηθικά και πολιτικά απαράδεκτο, το να εξισώνονται αυτά τα δύο χρέη. Δεν είναι σωστό να τσουβαλιάζονται εξίσου μέσα στο ετεροβαρές (=πάντα σε βάρος μας) σκληρό παζάρι των «διαπραγματεύσεων». Δυστυχώς, αυτό είναι το αποτέλεσμα της «εξίσωσης» (σε κάποιο blog):

«Οφείλουμε να πληρώσουμε*, όπως Οφείλετε να πληρώσετε*»

…όπου οι αστερίσκοι[*] οδηγούν στη λανθασμένη διευκρίνιση ότι και τα δύο αυτά χρέη «είναι διαπραγματεύσιμα».

Ε, όχι, δεν είναι διαπραγματεύσιμα, δεν είναι ίσα-κι-όμοια:

• Ένα κρατικό χρέος σε τράπεζες είναι πάντα διαπραγματεύσιμο (όσο κι αν δεν δέχονται κουβέντα για τη μείωσή του,  αυτή τη στιγμή, οι «εταίροι» μας).
• Αντίθετα, ένα χρέος εγκληματιών (ή κληρονόμων τους) σε αθώα θύματα δεν είναι διαπραγματεύσιμο! (υπό κανονικές συνθήκες, αποφασίζεται μονομερώς από κάποιο δικαστήριο).

Και αυτή η τεράστια ποιοτική και ηθική διαφορά, μεταξύ των δύο ειδών χρέους, δεν αναιρείται επειδή οι επιτήδειοι δανειστές μας κατάφεραν σιγά-σιγά να μετατρέψουν το ελληνικό χρέος-προς-ιδιωτικές-τράπεζες σε διακρατικό χρέος. Η ευθύνη γι αυτή την επιτήδεια μεταβίβαση βαραίνει εξ ολοκλήρου τους ίδιους τους δανειστές (σαν πολιτικές και οικονομικές ελίτ, όχι σαν λαούς, φυσικά…)

Πιο γενικά, θα το πω άλλη μια φορά:

ΔΕΝ υπάρχουν πια, «αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες».

Τα Win-win games ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ !

• Η συμφωνία του Eurogroup (24-2-2015), αν και προβάλλεται σαν νίκη ή επιτυχία (ακόμη και από πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης) ειναι μια πολύ μεγάλη υποχώρηση (για να μην πω «ήττα») που θα οδηγήσει νομοτελειακά σε μια ακόμη χειρότερη συμφωνία.
• Ας μας εξηγήσει κάποιος (που πιστεύει στις «διαπραγματεύσεις») γιατί οι δανειστές μας να δεχτούν κάτι καλύτερο για μας, το ερχόμενο καλοκαίρι, όταν θα υπογραφτεί η «τελική» συμφωνία (που ονειρεύεται ο Γιάνης Βαρουφάκης, ζώντας μέσα στο δικό του όνειρο, ως… Μέγας Αναμορφωτής της Ευρωζώνης).

Πηγή – omadeon

Finanscism

Μετάφραση για την ΕΛ.Λ.Α.Σ : N.K.

«Είναι καταπληκτικό που οι άνθρωποι αυτού του έθνους δεν καταλαβαίνουν τις τραπεζικές εργασίες και το νομισματικό σύστημά μας γιατί  εάν τα καταλάβαιναν , θεωρώ πως  θα υπήρχε μια επανάσταση πριν καν ακόμα το ξημέρωμα της αυριανής μέρας.»
– Henry Ford

Αυτό το απόσπασμα, που αποδίδεται στη Ford από το Charles Binderup, αποκαλύπτει την πιό θεμελιώδη πραγματικότητα της ζωής στο μοντέρνο κόσμο. Ότι κυβερνάται από ένα οικονομικό σύστημα που δεν είναι σε καμία περίπτωση δίκαιο σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη του. Στην πραγματικότητα, εκμεταλλεύεται την πλειοψηφία του πληθυσμού προς όφελος λίγων. Αυτή, φυσικά, είναι η φύση των ανθρώπινων υποθέσεων για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας μας.Εντούτοις, θεωρήθηκε ότι η κατάργηση της μοναρχίας και της ολιγαρχίας στα περισσότερα σύγχρονα κράτη του κόσμου, και η βαθμιαία υιοθέτηση της δημοκρατίας κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δύο αιώνων, θα οδηγούσαν στη μείωση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων.