Τι περικόπτεται σήμερα;

Του Στάθη στον eniko

Πριν από τις γερμανικές εκλογές. Μετά από τις γερμανικές εκλογές. Τι επιτρέπεται να συζητηθεί πριν από τις γερμανικές εκλογές – ποιο ευρωπαϊκό θέμα επιτρέπεται, ποιο απαγορεύεται; Τι

δεν μπορεί η κυρία Μέρκελ να πει τώρα, απ’ όσα θα κάνει μετά;

Αυτή είναι η δημοκρατία έτσι όπως εξελίσσεται στις χώρες της Ενωσης – τι κρύβουμε πριν από τις εκλογές, τι φανερώνεται μετά. Αυτό, βεβαίως, είναι ένα παλιό σύμπτωμα της αστικής δημοκρατίας σε εθνική βάση – τώρα όμως εμπλουτίζεται από τη Γερμανική Επικυριαρχία.

Η Γαλλία παραπατάει, η Ιταλία κλονίζεται, η Ελλάδα πνίγεται, αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνονται στο τέμπο των γερμανικών εκλογών. Οσο για τον κοσμάκη; αυτός πρέπει να βαδίζει στην οδό της μετανοίας για τις αμαρτίες του – φέρ’ ειπείν για το κατηραμένο χρέος! Μπορεί το χρέος

Παρένθεση (έως το 2060)!

Του Στάθη στον eniko

Μόνον από την πρόσφατη σοδειά: Οι «στραβές» του κ. Μπαλάφα. Οι μπαλωθιές του κ. Πολάκη. Τα πέη επί ταν (τη γραβάτα) του κ. Καμμένου. Οι «πουτάνες του Νότου» (παλαιότερο αυτό, αλλά αιώνιο) της κυρίας Σίας Αναγνωστοπούλου. Οι μισανθρωπικές αρλούμπες της κυρίας Ραχήλ Μακρή για τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη και την υγεία του. Το στεντόρειο retweet «στα αρχ…α μας» του κ. Νίκου Παππά για την παραίτηση Ταγματάρχη – έχουμε

ανεβεί στην Πνύκα κι αγορεύουν τα αηδόνια.
< b>Και στον Ολυμπο! Ο κ. Καμμένος φόρτωσε τις γραβάτες με τα πέη στο ανήλικο παιδί του. Γενναίος πατέρας! Αν όντως την έκανε την τζόλα το παιδάκι, ποιος το διαπαιδαγώγησε να κάνει τέτοιες τζόλες; Κι αν δεν την έκανε ο μικρός, πώς διαπαιδαγωγείται από έναν πατέρα που τον βλέπει να φορτώνει σε άλλους (εν προκειμένω στο ίδιο του το παιδί) τέτοια αίσχη;

Τι «σήμα» δίνει ο κ. Καμμένος, όχι μόνον στα παιδιά, όταν κάνει «κω…δάχτυλα» στα γήπεδα ή απειλεί με χειροπέδες;

Στο βάθος του τούνελ εγκαίνια

του Στάθη στον eniko

Γεια σου, ρε πολιτευτάκια! Συριζαίε που έγινες Συριζάκιας. Γεια σου, αδερφέ μου, που απέκτησες ψήφο στη Βουλή και σου άλλαξε η ψήφος τη ζωή. Τώρα ετάζεις καρδίας και νεφρούς, δίνεις στον Λάτση ό,τι ζητά, στη Μέρκελ ό,τι γουστάρει,

 σε βλέπω κορδωτό-κορδωτό μέσα στο ανοιξιάτικο φως να αναφέρεσαι στη Fraport και να λες: Στρατηγέ μου, ιδού τα αεροδρόμιά σου! Φραπ φραπ και πορτ πορτ, ζιγκ και χάι και γιαβόλ.

Γεια σου, πολιτευτάκια, λίγδωσε το αντεράκι σου, έγινε φράπα το μουτράκι σου, φόρεσες πατούμενο χειροποίητο και τώρα κόβεις συντάξεις αράδα. Και υπερηφανεύεσαι. Διότι ενώ θα μπορούσες να έχεις κόψει τρεις συντάξεις τον χρόνο, εσύ κόβεις μόνον δύο,

Βλάκες ή ψεύτες;

Του Στάθη στον eniko

1. Δούλεμα δίχως όρια (καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή)…

 

Ελεγε ο Τσίπρας για το ενδεχόμενο Υπερταμείου, ότι η χώρα δεν έχει χάσει πόλεμο για να δεχθεί κάτι τέτοιο. Το δέχθηκε! Ο Τσίπρας. Και λοιδορείται τώρα από τον κ. Δένδια ακριβώς με την ίδια φρασεολογία. Οτι, δηλαδή, μόνον χώρες που έχουν χάσει πόλεμο (αλλά ούτε κι αυτές) δέχονται τέτοιας μορφής εποπτεία και κατοχή.

Και όταν λοιδορεί και μέμφεται ο κ. Δένδιας τον Τσίπρα (προσπαθώντας να ξεπλύνει το αίμα από τα δικά του χέρια), μέμφεται και λοιδορεί την Αριστερά. Που ο Τσίπρας έχει πάρει στον λαιμό του. Διότι απέχει ακόμα η ημέρα που στα μάτια του πολύ κόσμου ο Τσίπρας και το παρεάκι του θα έχουν αποσυνδεθεί απ’ την Αριστερά, χωρίς πια να τη μαγαρίζουν. Ομως

έως τότε θα έχουν φέρει πανηγυρικά τον κ. Μητσοτάκη στην εξουσία.

ΑυτόΟκριτική

Δύσκολα εμφανίζεται στην Ιστορία τέτοια οβιδιακή μεταμόρφωση, τέτοια μετάλλαξη ενός πολιτικού ηγέτη, όπως αυτή του κ. Τσίπρα. Και το ίδιο δύσκολα ένα αριστερό κόμμα, ή έστω το μέρος εκείνο του κομματικού σώματος που του απέμεινε, παρακολουθεί αυτή τη μετεξέλιξη προσπαθώντας να μιλήσει τη γλώσσα που μιλούσε πριν να αυτομολήσει στην πολιτική που αντιμαχόταν.

Σπανίως, επίσης, στην Ιστορία αυτή η μεταμόρφωση συντελείται τόσο γρήγορα. Και τόσο ξετσίπωτα.

Θα αναφερθώ μόνον σε ένα απ’ τα χίλια που έλεγε ο κ. Τσίπρας, πριν να αρχίσει κι αυτός να αραδιάζει τα χίλια ένα παραμύθια της Χαλιμάς. Ελεγε: «Η λέξη ισοδύναμα έχει εισαχθεί απ’ την τρόικα. Οταν αναζητούνε ισοδύναμα, εννοούν ισοδύναμους πόνους». Τώρα όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ομιλούν στα πάνελ και από του βήματος της Βουλής για τους εν λόγω πόνους -τα ισοδύναμα- ως να πρόκειται για φάρμακα που θεραπεύουν πάσα λύπη και στεναγμό, ως να πρόκειται για παραμυθία αυτών των ίδιων, ώστε να αντέξουν τον αυτοδιασυρμό τους. Εσχατοι των Κλαζομενίων και υπομείονες των Αβδηριτών.

Δεν ντρέπεστε;

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Πάμε να δούμε τα γεγονότα:

Στις 11 Σεπτέμβρη η μεγάλη πλειοψηφία των μελών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη αποφάσισε την έπαρση της σημαίας της Παλαιστινιακής Αρχής στην έδρα του οργανισμού.

Ανεξαρτήτως του χαρακτήρα που έχει προσλάβει το λεγόμενο «Διεθνές Δίκαιο» και ο ρόλος του ΟΗΕ μέσα σε αυτό, επρόκειτο για μια ιστορική απόφαση, καθόλου μικρής σημασίας για τον πολύπαθο παλαιστινιακό λαό και τους αγώνες του για ζωή και ελευθερία.

Υπέρ της συγκεκριμένης απόφασης ψήφισαν 119 χώρες ενώ 8 χώρες ψήφισαν κατά (ανάμεσά τους, φυσικά, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ).

Πέντε χρόνια σε 17 ώρες (κι όλο μαζί σε δύο)…

Ο Στάθης στον eniko

Εγινε και το ντιμπέιτ των δύο! Δεν ήταν σικέ. Νίκησε η κυρία Μέρκελ.

Οσοι περίμεναν να νικήσει ο κ. Λαφαζάνης είναι μακριά νυχτωμένοι σε ένα παράλληλο σύμπαν γεμάτο με ισοδύναμα κι άλλα ψυχοτρόπα κοινής ωφελείας.

Οπως απεφάνθησαν και οι επικοινωνιολόγοι (οι γκαλοπτζήδες είναι πιο επιφυλακτικοί), μπορεί το ντιμπέιτ να μην ήταν χάλια, αλλά όσο να ’ναι, ένα μάθημα δημοκρατίας κι ενημέρωσης το έδωσε. Απεδείχθη ότι ο κ. Μεϊμαράκης είναι πιο ψηλός από τον Τσίπρα, ο οποίος δυστυχώς είναι με τη σειρά του πιο ψηλός απ’ την κυρία Μέρκελ, εξ ου

ΑΤΕΡΜΩΝ

Του Στάθη στον eniko

Οσο λιγότερες είναι οι διαφορές μεταξύ των κομμάτων τόσο πιο πολύοξύνεται η ψευτοπόλωση μεταξύ τους. Τα περί «αυτοφωράκια» όμως και τα συναφή αφήνουν παγερά αδιάφορη μια κοινωνία που τα σπίτια της καίγονται.

Η Ν.Δ. δεν έχει προεκλογικό πρόγραμμα. Εχει το μνημόνιο. Ο νεομνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προεκλογικό πρόγραμμα. Εχει το μνημόνιο. Ως εκ τούτου γινόμαστε όλοι μάρτυρες της νεκρανάστασης εκείνης της δικομματικής (στην ουσία μονοκομματικής) ρητορικής που 40 χρόνια τώρα μας έφερε ως εδώ.

Γου και α, γά

Του Στάθη

Εν τέλει το είπε. Και δεν έπρεπε να το έχει πει. Ο κ. Τσίπρας. Απεφάνθη για τους συντρόφους του: «Αυτοί δεν είναι πιο αριστεροί από μένα».

(Real News 19.07.15).  Καμιά ευπρέπεια. Διότι πρόκειται περί πολιτικής ανοησίας. Το επιχείρημα αυτό έχει να κάνει με την ταυτότητα του καθενός κι όχι με το περιεχόμενο ή το αποτέλεσμα της πολιτικής του δράσης.

Ο κ. Τσίπρας ανακαλεί εξ εφέδρων το «αριστερόμετρο». Όχι μόνον ατυχές, όχι μόνον απρεπές , όχι μόνον ρηχό, αλλά πολιτικώς ανόητο, επιμένω, Διότι, επί παραδείγματι , ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε εθνικοποιήσειςενώ ο κ. Τσίπρας κάνει ιδιωτικοποιήσεις. Αυτό δεν καθιστά τον Καραμανλήαριστερό, ούτε τον κ. Τσίπρα δεξιό.

Χυδαίοι και Δόλιοι

Του Στάθη

Αυτήν τη φορά η μπαρούφα της ημέρας ήταν και χυδαία. «Δεν μπορούμε να ασχολούμεθα κάθε μέρα με τις καθαρίστριες», δήλωσε η κυρία Βούλτεψη και προσέθεσε, «τη στιγμή που υπάρχουν γύρω μας ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι». Και ποιος δημιούργησε αυτούς τους ανέργους, αν όχι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.;

Aυτό το αυτονόητο κατακρεουργείται καθημερινώς με γκαιμπελική επιμονή από τις ομοιότροπες κυβερνήσεις, που αφού προετοίμασαν τα μνημόνια, τα επέβαλαν. Αλλά όχι μόνον τα μνημόνια. Ολη την παθολογία

Ο ΆΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΚΑΙ ‘‘ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΤΩΝ SS (ΠΟΥ) ΑΠΕΤΕΛΟΥΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗΝ ΤΟΥΣ ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΦΥΛΗΣ’’…

Του Nίκου Μπογιόπουλου

Πρώτο: Σε αυτή τη χώρα είμαστε λίγοι. Και ως εκ τούτου λίγο – πολύ γνωριζόμαστε…

Δεύτερο: Ο Άδωνις Γεωργιάδης, υπουργός (!) Υγείας (!!!), «σιχαίνεται τους κομμουνιστές». Ο Τάκης Μπαλτάκος (στον οποίο δοθείσης ευκαιρίας θα επανέλθουμε), γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου και στενός συνεργάτης του Σαμαρά, «γεννήθηκε και θα πεθάνει αντικομμουνιστής». Ο άλλος, στενός φίλος κι αυτός του Σαμαρά, αποτυχημένος πολιτευτής στις εθνικές εκλογές και τώρα ερωτοτροπών με το ευρωκοινοβούλιο, τα ίδια. Κατά τα λοιπά ο κ.Σαμαράς είναι «πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων»…

Το χρέος είναι ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ (και «άρα» διαγραμμένο)!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

«Όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει τα χρέη της», έλεγε την περασμένη βδομάδα σε συνέντευξή του στο «Spiegel», ο Τζορτζ Σόρος. «Όχι», απαντά η κυβέρνηση, το χρέος είναι «βιώσιμο» και θα το πληρώσουμε. Μόνο να: Δώστε μας μια επιμήκυνση μέχρι το… 2064!

Αφού λοιπόν ήδη μας το ξεφούρνισαν πόσο μακριά πάει αυτό το παραμύθι, ας κάνουμε μια ανακεφαλαίωση: Υποτίθεται πως όσα φρικτά βιώνει ο ελληνικός λαός τα βιώνει για να μειωθεί το χρέος. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το εξής:

Μαρφίν

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Εκτός από τη βία της Χρυσή Αυγής υπάρχει και η βία του άλλου άλλου «άκρου» επανέλαβε την Παρασκευή ο κ.Σαμαράς. Κι από πού αποδεικνύεται αυτό; Μα από την Μαρφίν! Κάπως έτσι τα είπε ο κ.Σαμαράς. Και κάπως έτσι τα αναμηρυκάζουν οι παπαγάλοι του.

Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τι έγινε στη Μαρφίν: Τον Μάη του 2010, ως απάντηση στο μνημόνιο, στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις της χώρας, πραγματοποιήθηκε – κατά κοινή ομολογία – μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης. Αλλά τον όγκο και το μήνυμα εκείνης της διαδήλωσης τα προβόκαραν με τον πιο συστημικό τρόπο τα καθάρματα που έδρασαν στη Μαρφίν. Ο λαός είπε ένα ηχηρό «όχι» στον επερχόμενο οδοστρωτήρα των μνημονίων, αλλά η φωνή του «θάφτηκε» κανονικά από την τότε κυβέρνηση και τους φίλους της στα ΜΜΕ, που τι έκαναν; Πήραν το «δώρο» που εξ΄ αντικειμένου τους πρόσφεραν οι άτιμοι δολοφόνοι, και σε μια αποθέωση της τυμβωρυχίας, ως γνήσιες ύαινες, έσπευσαν να «αξιοποιήσουν» τους δολοφονημένους της Μαρφιν, με στόχο να φρενάρουν τη λαϊκή ανάταση.

Για τον κ.Στουρνάρα – στον… πληθυντικό

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Ένα από τα πιο βαρετά πράγματα σε αυτή τη ζωή είναι να διαβάζεις προϋπολογισμούς. Όχι γιατί τους φτιάχνει ο κ.Στουρνάρας. Ανέκαθεν ήταν βαρετό ανάγνωσμα οι προϋπολογισμοί. Ταυτόχρονα, όμως, το χρησιμότερο από τα βαρετά πράγματα σε αυτό τον κόσμο είναι το διάβασμα των προϋπολογισμών του κράτους – ειδικά όταν τους φτιάχνει ο κ.Στουρνάρας. Εν ολίγοις: Διαβάζετε τους προϋπολογισμούς του κ.Στουρνάρα. Είναι βαρετό. Αλλά χρήσιμο.

Πάμε παρακάτω.

Κάτι λείπει από το “κάδρο”

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

Παρατήρηση πρώτη: To 1923 εκδηλώθηκε στο Μόναχο το λεγόμενο «πραξικόπημα της μπυραρίας». Ο Χίτλερ συνελήφθη αλλά παρότι οι νόμοι της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαϊμάρης προέβλεπαν ακόμα και την ποινή του θανάτου για το έγκλημά του, έμεινε στη φυλακή – σε υπερπολυτελές κελί – μόλις 8 μήνες, πλήρωσε 500 μάρκα πρόστιμο, και αφέθηκε ελεύθερος. Δέκα χρόνια αργότερα και αφού είχε αξιοποιήσει όλες τις νόμιμες διαδικασίες της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαιμάρης, ο Χίτλερ διορίστηκε Καγκελάριος.

Αν η ιστορική γνώση παρέχει στοιχειώδη πολιτική επίγνωση, τότε το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι: η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία κάθε άλλο παρά αποτελεί αδιαπέραστη ασφαλιστική δικλείδα απέναντι στον φασισμό.

Μήπως υπερβάλουμε;

Σάπια διακυβέρνηση…

Ο Στάθης στον eniko

Ερχεται βροχή (φόρων) έρχεται μπόρα (νέων μέτρων). Ως το φθινόπωρο ένας φορομπηχτικός κατακλυσμός θα πλημμυρίσει τα ελληνικά σπίτια και θα πνίξει κι άλλους Ελληνες, Ελληνίδες, παιδιά και γέροντες.

Προπομπός του κατακλυσμού καταφθάνει ο Σόιμπλε. Με νέο γιγαμνημόνιο. Η κατάσταση πλέον θα μπορούσε να θεωρηθεί «τρελή» αν δεν επρόκειτο για ένα καλά οργανωμένο σχέδιο «τελικής λύσης» για την Ελλάδα. Για παράδειγμα: πήραμε

μία δόση 6,5 δις (για να πληρώσουμε τα «χρέη μας» σε αυτούς που μας την έδωσαν) και αμέσως μα ετοιμάζουν ένα νέο πακέτο μέτρων αξίας 10 δις, επειδή μας έδωσαν τα 6,5 δις!! Εχουμε εφεύρει

τον ατέρμονα της υποδούλωσης, το αεικίνητο προς την εξαφάνιση.

Εκτακτη Ανταπόκριση

Ο Στάθης στον eniko

Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, σας γράφω απ’ τα υπόγεια του Μαξίμου. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος της απουσίας μου αυτές τις ημέρες: βοηθούσα τον Χρύσανθο να κάνουμε τον ανασχηματισμό. Πολύ κουραστικό: παίζαμε την κολοκυθιά ώσπου την ξεράναμε,

μετά μαδήσαμε όλες τις μαργαρίτες της τέως διοικήσεως ΠΑΣΟΚ, ύστερα πήγαν οι καραμπόλες σύννεφο (η μαύρη μπίλια έβρισκε συνεχώς τον κ. Αβραμόπουλο), αλλά στο τέλος τα καταφέραμε. Λόγω της σημασίας που δίνουμε πλέον στην πρωτογενή παραγωγή φτιάξαμε μια κυβέρνηση περιβόλι.

Διατεταγμένη σκέψη

Ο Στάθης στον eniko

Εναν χρόνο τώρα η τρικομματική κυβέρνηση έχει αλαλιάσει τη χώρα, την έχει μετατρέψει σε ένα πεδίο βολής που ασκούνται ληστεύοντας ξένοι και ντόπιοι τοκογλύφοι, κι όμως

περί τη συνοχή της έως τώρα δεν είχε ανοίξει μύτη. Πέρα από κάτι κόνξες και κόκκινες γραμμές για πράσινα άλογα της ΔΗΜΑΡ, η τριανδρία της ελεεινής μορφής επέδειξε εκπληκτική ομοφωνία στο σφάξιμο της χώρας,

στην κατάλυση της κυριαρχίας της και στη μετατροπή της σε Φόρου Υποτελές προτεκτοράτο.

Φοροτρομοκρατία

Ο Στάθης στον eniko

Τους παίρνουμε στα σοβαρά διότι η κατάστασή μας είναι σοβαρή. Για την κυβέρνηση λέω. Βεβαίως, σοβαρή -με την κλινική έννοια- έκανε την κατάστασή μας η θανατηφόρος γελοιότης αυτών που μας κυβερνούν, αυτών που μας κυβέρνησαν. Ομως

αυτό πλέον «είναι ιστορία» – όχι με την έννοια που αποδίδουν στη φράση, όταν τη χρησιμοποιούν, οι Αμερικανοί, την έννοια της λήθης, αλλά με την αντίθετη: ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Κατά τα άλλα, πρόκειται για έναν συρφετό κλόουν. Τώρα θέλουν να φορολογήσουν τους αγρούς. Αγρούς

άγονους, γόνιμους, μικρούς, μεγάλους, ποτιστικούς, ξερικούς, καλλιεργημένους, ακαλλιέργητους, πεδινούς, ορεινούς, απ’ τον αγρόν του Κεραμέως

«Η ερημία του πλήθους»…

Ο Στάθης στον eniko

Οταν θα τελειώσει η κρίση, θα έχει παγιωθεί. Θα έχει εγκαθιδρύσει νέο καθεστώς. Ως την επόμενη κρίση. Το νέο τοπίο που η κρίση δημιούργησε στην Ελλάδα είναι ήδη ορατό και είναι ο χειρότερος εαυτός του προηγούμενου.

Σε αυτό το νέο τοπίο οδήγησε (εκτός απ’ τη διεθνή συγκυρία ή μάλλον παράλληλα με τη διεθνή συγκυρία) η τριακονταετής διακυβέρνηση της χώρας απ’ τον δικομματικό μονοκομματισμό. Ο ίδιος αστικός μονοκομματισμός σε τρισυπόστατη παραλλαγή, θέτει τώρα τους νέους όρους (θεσμούς) διακυβέρνησης της χώρας στις νέες συνθήκες.

Δουλικές δουλειές

Ο Στάθης στον eniko

Περίπου 1.600.000 άνεργοι φυτοζωούν στη χώρα. Στην πραγματικότητα είναι πολλοί περισσότεροι. Αυτοί που τους έφεραν σε αυτήν την κατάσταση, οι εντολοδόχοι της Τρόικας, έχουν στα χέρια τους ένα

«πρόγραμμα» όπου, μέσω του ΟΑΕΔ, μπορούν να «εξασφαλίσουν απασχόληση» σε 400.000 ψυχές, με δουλειές εποχιακές, δουλειές του ποδαριού, δουλειές ενοικιαζόμενων μέσω ΜΚΟ, «ευέλικτων και «απασχολήσιμων», με έναν λόγο δουλειές για σκλάβους μιας ή πολλαπλών χρήσεων. Αυτή

είναι η υπόθεση Κικίλια. Ποιoς θα ελέγξει τους ψευτοδιορισμούς, τους διορισμούς και τα ρουσφέτια. Και σε τι ποσοστό θα πιστωθεί η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ ή η ΔΗΜΑΡ τον έλεγχο του πελατειακού συστήματος, ποιος θα λειτουργήσει με μεγαλύτερη παλαιοκομματική φαυλότητα.

Υπό τη σκιάν της Φρουράς των Τόκων

Ο Στάθης στον eniko

Ακόμα τούτη την άνοιξη ραγιάδες – ραγιάδες, πέρασε και η άνοιξη…

τούτο το καλοκαίρι, πήγε ο λαός για τα μπάνια του, πέρασε και το καλοκαίρι – τον Σεπτέμβρη, θα πέσουν τον Σεπτέμβρη, πέρασε κι ο περσινός Σεπτέμβρης, η κυβέρνηση δεν έπεσε, μπήκαμε στον χειμώνα,

κουκουλωμένοι στις κουβέρτες μας πάνω στον καναπέ κάναμε μαύρη πλάκα ότι θα φθηνύνουν το πετρέλαιο θέρμανσης τον Αύγουστο – αλλά ως τότε θα ‘χουν πέσει. Οπωσδήποτε! Πείναγαν οι διπλανοί

Ρυθμισμένος κόσμος

Ο Στάθης στον eniko

Το σώου μιας κηδείας είναι πάντα χρήσιμο, όταν σκοπός της είναι να καθηλώσει τις μάζες μπροστά στο μεγαλείο της εξουσίας,

τι κι αν το μεγαλείο αυτό είναι αιμοσταγές, τι κι αν η εξουσία αυτή είναι ανθρωποφάγος, δηλαδή ελαφρόμυαλη και καταστροφική. Η

κηδεία της Μάργκαρετ Θάτσερ, η κηδεία της Νταϊάνας, όλο αυτό το άψυχο υπερθέαμα που προσφέρει στον λαό της μια εξουσία, η ίδια που τον στέλνει στα πολεμικά μέτωπα, που τον θάβει στις μίνες των ορυχείων και τον σκλαβώνει σε μια ζωή οπαδού, γκρούπι, φαν, ζωή φθηνή, όσον για να φθάνει για ένα μεθύσι με μπύρες το Σαββατοκύριακο.

Πωλούνται Απολύσεις

Ο Στάθης στον eniko

Πωλήσεις – απολύσεις. Πωλήσεις – απολύσεις. Πωλήσεις – απολύσεις – αυτό είναι το δίπτυχο του τρίο Τόμσεν, Μαζούχ, Μολώχ και του ανθυποτρίο Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης. Πωλήσεις – απολύσεις,

πωλήσεις τραπεζών, τραίνων, φυσικών πόρων,

απολύσεις ανθρώπων και ανθρώπων και ανθρώπων – απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, απολύσεις στον δημόσιο τομέα, λέγε λέγε λέγε «σπάσανε όλα τα ταμπού», απολύσανε και τη Χουχού, την επίορκη Χουχού,

Ο μονόλογος ενός Νοσφεράτου

Ο Στάθης στον eniko

Εγώ ο Σόιμπλε.

Εγώ ο Φρειδερίκος ο Μέγας. Τουλάχιστον ώς τις δέκα το πρωί κάθε μέρα. Διότι μετά το προάριστον γίνομαι Βίσμαρκ.

Γιατί εγώ ο Σόιμπλε ασχολήθηκα με το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα; – ποιοι είναι

αυτοί οι Ελληνες και με απασχόλησαν; Και γιατί με απασχόλησε τέτοιο θέμα; – υπάρχει;