Ο Τρελαντώνης (είμαι ο Θεός)

by To Skouliki Tom

Μιλώντας χθες στο συνέδριο του Economist, ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είπε: «Κάποιοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν και βουλευτές της ΧΑ, τέτοιος αμοραλισμός, χέρι – χέρι με τους χρυσαυγίτες οι δήθεν δημοκράτες, αντιστέκονται γιατί θέλουν να μείνουν ανεξέλεγκτα τα κυκλώματα που λεηλατούν το δημόσιο πλούτο», οπότε οι παρευρισκόμενοι βρέθηκαν σε αμηχανία, αφού ήταν σίγουροι ότι μιλάει για τη Νέα Δημοκρατία.

Αφού ο Αντώνης Σαμαράς διευκρίνισε ότι μιλάει για το ΣΥΡΙΖΑ, αποκάλυψε ότι ο Αλέξης Τσίπρας, με τη βοήθεια του Τάκη Μπαλτάκου και του Γιώργου Μουρούτη, βρίσκεται σε ανοιχτή επικοινωνία με τη Χρυσή Αυγή, οπότε όλοι κατάλαβαν ότι ο Πρωθυπουργός βρίσκεται υπό την επήρεια πολύ σκληρών ναρκωτικών.

Αρκετά με τα «Mr Bean Economics»

Φωτογραφία: Παναγιώτης Τζάμαρος/FosPhotos

Του Πάνου Παναγιώτου

Παρακολουθώντας ένα επεισόδιο της κωμικής αγγλικής σειράς Μίστερ Μπιν με τίτλο Κάντο το μόνος σου, είναι δύσκολο να μη διαπιστώσει κανείς ομοιότητες μεταξύ της προσπάθειας του πρωταγωνιστή να κλείσει μία τρύπα στον τοίχο του διαμερίσματός του και αυτής της Τρόικας και των ελληνικών κυβερνήσεων να κλείσουν την τρύπα του ελληνικού δημοσιονομικού ελλείμματος.

Ελλείψει χρημάτων και κοινής λογικής, ο Μίστερ Μπιν αποφασίζει πως ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει την ενοχλητική τρύπα στον τοίχο είναι να χρησιμοποιήσει υλικά από τον απέναντι. Έτσι, όταν, τελικά, πετυχαίνει, εντελώς άγαρμπα, τον στόχο του και κοντοστέκεται για να θαυμάσει το ‘κατόρθωμά’ του, η κάμερα απομακρύνεται για να φανεί πως μία άλλη τρύπα έχει ανοίξει στον απέναντι τοίχο του μισοκατεστραμμένου, πλέον, από τα όσα τραγελαφικά διαδραματίστηκαν, διαμερίσματος.

Η άνοδος της BlackRock

Σε 25 χρόνια , η BlackRock έχει γίνει ο μεγαλύτερος επενδυτής στον κόσμο . Είναι η κυριαρχία της πρόβλημα ;

Μετάφραση& σχόλιο : N.K.

Εισαγωγικό σχόλιο : Όχι, δεν τρελαθήκαμε ξαφνικά. Ούτε σε καμμιά περίπτωση επικροτούμε ή πολύ περισσότερο υιοθετούμε τον εύγλωττο , ανάλαφρο και γλαφυρό τρόπο που ο economist επιλέγει για να παρουσιάσει την blackrock.Δεν περιμέναμε επαναστατικό κείμενο από αυτό το έντυπο.

Ο λόγος που παρουσιάζεται είναι γιατί ελάχιστοι σε αυτή τη χώρα γνωρίζουν τι ακριβώς είναι η αυτή η εταιρεία που ουσιαστικά ελέγχει και καθοδηγεί το τραπεζικό σύστημα. Μαθαίνουμε να βλέπουμε και λίγο πίσω από τις λέξεις.

Ρωτώντας τους συνωμοσιολόγους ποιός ελέγχει πραγματικά τον κόσμο ,  θα σας υποδείξουν πιθανώς τις παγκόσμιες τράπεζες , όπως τη Citigroup , την Bank of America και την JPMorgan Chase ,  τους γίγαντες του πετρελαίου, όπως η Exxon Mobil και η Shell . Ή ίσως θα επικεντρωθούν στις επιχειρήσεις καταναλωτικών αγαθών που κατέχουν δισεκατομμύρια φερέφωνα τους : Η Apple , η McDonald ‘s ή Nestlé .

Γιατί τόσοι λίγοι τραπεζίτες πάνε στη φυλακή ;

Πηγή : The economist

Μετάφραση : N.K.

Οι πραγματικοί εγκληματίες έχουν ελάχιστη ομοιότητα με αυτούς των κινηματογραφικών ταινιών. Στην οθόνη, οι κακοί εσβάλλουν αβίαστα από σήραγγες σε τράπεζες ή καζίνο, χακάρουν τα συστήματα ασφαλείας τους και για να ξεφύγουν χρησιμοποιούν περίτεχνα κόλπα που βασανίζουν την αστυνομία. Στην πραγματική ζωή οι εγκληματίες τείνουν να μην είναι τόσο καλά οργανωμένοι, βλέπωντας ας πούμε τον ληστή τραπεζών που είχε μεγάλη επιτυχία με ένα απλό απειλητικό σημείωμά για πυροδότηση μιας βόμβας απαιτώντας μετρητά. Στον κόσμο του σινεμά και της φαντασίας οι οικονομικοί κακοποιοί χειριζονται εύκολα τις αγορές και μετακινούν δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Στην πραγματική ζωή, οι τραπεζίτες οι οποίοι προσπάθησαν να χειραγωγήσουν το LIBOR, ένα σημαντικό επιτόκιο, ήταν τέτοιοι σκερβελέδες που συζήτησαν τα σχέδια τους  σε ένα δημόσιο φόρουμ στο ιντερνετ, έως ότου ο διαχειριστής έστειλε ένα ιδιωτικό σημείωμα που έλεγε “ΜΑΓΚΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ”. Η απάντησή τους; “Συμφωνώ ότι δεν θα πρέπει να ιλάμε για τις θέσεις μας για το “κανόνισμα του επιτοκίου” σε μια δημόσια συζήτηση» [sic]. Γιατί, λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί νόμιμα, είναι τόσο λίγοι τραπεζίτες στη φυλακή για το ρόλο τους στην οικονομική κρίση;

Απελευθερώνονται οι τιμές της ΔΕΗ από τον Ιούλιο

Χαμηλές αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ από 1ης Μαΐου και απελευθέρωση των τιμών από 1ης Ιουλίου ανήγγειλε ο υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Μάκης Παπαγεωργίου, μιλώντας σήμερα στο συνέδριο του Economist.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση ο υφυπουργός τόνισε ότι σύμφωνα με τη σχετική Κοινοτική Οδηγία τα τιμολόγια της ΔΕΗ απελευθερώνονται την 1η Ιουλίου, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής.

Σε ποια χώρα να γεννήσω το παιδί μου;

Ο Εconomist, κάνοντας μια προέκταση στο 2030 για το πώς θα είναι τότε διάφορες οικονομικές, (ΑΕΠ, πληθωρισμός, ρυθμός ανάπτυξης), και κοινωνικές παράμετροι, (ανθρώπινα δικαιώματα, επίπεδο εκπαίδευσης, προσδόκιμο ζωής, αλλά και βαθμός βαρεμάρας), προέβη στην κατάταξη 80 χωρών, διευκολύνοντας έτσι εκείνες τις μαμάδες που δεν έχουν ακόμα αποφασίσει για το πού θα γεννήσουν το παιδί τους σήμερα, ώστε όταν φτάσει στα 27 του να βρεθεί στην καλύτερη μεριά του πλανήτη. 

ECONOMIST: Η ΠΑΡΑΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΑΝ ΔΙΧΤΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ!

Σε μια περίοδο που η Ελλάδα κυνηγάει τη φοροδιαφυγή υπάρχουν έρευνες που αναφέρουν ότι η παραοικονομία βοηθάει την πραγματική οικονομία.

Οι οδηγοί ταξί στο Βερολίνο διατείνονται πως αν όλοι οι Ελληνες πλήρωναν τους φόρους τους η Ευρωζώνη δεν θα βρισκόταν σε τέτοια κατάσταση. Ομως, αυτό το σκεπτικό ίσως είναι λάθος. Η παραοικονομία της Ελλάδας -οι δραστηριότητες εκείνων που δεν πληρώνουν ούτε φόρους ούτε εισφορές- φαίνεται πως είναι κάτι σαν δίχτυ ασφαλείας, που αποτρέπει την ελεύθερη πτώση της χώρας.

«Είσαι σε πειρασμό, Άνγκελα;»

Ο βρετανικός Economist παρουσιάζει την Άνγκελα Μέρκελ προβληματισμένη και με λίγο ουίσκι, να βρίσκεται σε πειρασμό για μία συντεταγμένη διάλυση του ευρώ

Να δράσει αμέσως, διότι αλλιώς θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ μίας ακριβής διάλυσης της Ευρωζώνης νωρίτερα ή μίας πραγματικά καταστροφικής αργότερα, καλεί τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, ο Economist.

Με ένα καυστικό εξώφυλλο φωτομοντάζ, ο βρετανικός Economist παρουσιάζει την Άνγκελα Μέρκελ προβληματισμένη και με λίγο ουίσκι, να βρίσκεται σε πειρασμό για μία συντεταγμένη διάλυση του ευρώ.