Η επέτειος του νόχι!

Τι πραγματικά συνέβη στην οικία του Ιωάννη Μεταξά τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940; Ο πιτσιρίκος ανοίγει τα αρχεία του Φόρεϊν Όφις και αποκαθιστά την ιστορική αλήθεια.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που γιορτάζει την είσοδό της στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – οι υπόλοιπες χώρες γιορτάζουν το τέλος του πολέμου. Βέβαια, αυτό έχει μια λογική εξήγηση: μιας και λέμε σε όλους «ΝΑΙ», γιορτάζουμε τη μια φορά που είπαμε «ΟΧΙ».

Από το ’40 και μετά, κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας ρωτήσει – θεωρούν την καταφατική μας απάντηση δεδομένη και κάνουν όλοι ό,τι γουστάρουν.

Δεκεμβριανά 1944 – Η Μάχη της Αθήνας (ΒΙΝΤΕΟ)

Πηγή : radiobubble

Αναδημοσίευση : Αδέσποτος

Αν θέλουμε πραγματικά κάποια στιγμή να δούμε το γιατί έχουμε φτάσει ως εδώ, πρέπει να γυρίσουμε πίσω. Να δούμε τα ιστορικά γεγονότα. Είναι εύκολο να καταλάβουμε, ότι η σημερινή κατάσταση, είναι η προβολή στο σήμερα, των εθνικών λαθών του Δεκεμβρίου του 1944. 

Το παρακάτω κείμενο είναι από το αφιέρωμα για τα Δεκεμβριανά του 1944, του Γιαννη Νικολόπουλου στο radiobubble.

Αντί προλόγου

«Ενεργήστε σαν να επρόκειτο για κατακτημένη πόλη, στην οποία έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση» (5 Δεκεμβρίου 1944, τηλεγράφημα. Ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ στον υποστράτηγο και διοικητή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, Ρόναλντ Σκόμπυ).

«Κρατήστε τους γιους σας στο σπίτι, μανάδες της Αθήνας. Ή, ανάψτε για αυτούς, τις λαμπάδες, απόψε τη νύχτα. Ο γέρος της Ντάουνιγκ Στριτ φέρνει πίσω το βασιλιά σας». (Μπέρτολτ Μπρεχτ). 

Η αρπαγή νερού και η χρηματοπιστωτική βιομηχανία

Το 2008 στο Economist o Andrew Liveris o CEO της εταιρίας χημικών DOW είπε ότι «Το νερό είναι το πετρέλαιο του 21ου αιώνα». Από το 2008 παρακολουθούμε μια αυξανόμενη τάση αγοράς γης και υδατοφόρων οριζόντων, αγοράς δικαιωμάτων νερού και ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων υπηρεσιών ύδρευσης σε χώρες του τρίτου κόσμου αλλά και επενδύσεων σε σχετικές υποδομές από όλες τις μεγάλες τράπεζες και τα επενδυτικά κεφάλαια.

Το 2006, η UBS Investment Research, που ανήκει στη μεγαλύτερη τράπεζα της Ευρώπης από πλευράς περιουσιακών στοιχείων, εξέδωσε έκθεση 40 σελίδων «Q-Series ®: Νερό» – «Λειψυδρία: Η καθοριστική κρίση του 21ου αιώνα ; «(10 Οκτωβρίου 2006). H Aquaduct Alliance που αποτελείται από τη General Electric, τη Goldman Sachs και την Ουάσιγκτον με βάση το think tank World Resources Institute έχουν ξεκινήσει ένα προτζεκτ χαρτογράφησης του νερού το οποίο έχει ως στόχο να παρέχει στις εταιρείες και τους επενδυτές άνευ προηγουμένου λεπτομέρειες σχετικά με το νερό σε μερικές από τις μεγαλύτερες λεκάνες απορροής των ποταμών του κόσμου. Το καλοκαίρι του 2011, η Citigroup εξέδωσε έκθεση σχετικά με τις επενδύσεις του νερού.

Μαλάκες

Χήρα, ετών ογδόντα εφτά. Ολογράφως. Φύρα για το κράτος. Ντρέπεται, γιατί ξεπέρασε το προσδόκιμο. Και είναι βάρος, για όλους. Λέει.

Σύνταξη 894 ευρώ. Οκτακόσια ενενήντα τέσσερα. Ολογράφως κι αυτό. Άλλοι -λέει- δεν παίρνουν ούτε τετρακόσια. Μερικοί ούτε καν σύνταξη. Μερικοί δεν έχουν καν δουλειά. Κάποιες μέρες ούτε γάλα για το παιδί παίρνουν. Την κάναν να ντρέπεται και γι αυτό. «Επειδή το βάλατε γινάτι να ζείτε εσείς και να ζείτε με οκτακόσια ευρώ, εσείς που ανάγκες δεν έχετε, δεν περισσεύει τίποτε για τους νέους, ένα βαρίδιο είστε».

Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε, άραγε?

Πόσοι άραγε, με σώα ακόμα τα φρένα τους και χωρίς προσωπική ή άλλη ιδιοτέλεια, έχουν απομείνει να τρέφουν εκτίμηση στην σημερινή Βουλή των Ελλήνων? Πόσοι, παρεκτός αυτών των εκλεκτών, εναπομεινάντων συνδαιτυμόνων στο ατέλειωτο φαγοπότι του κρατικοδίαιτου παρασιτισμού…

Η σημερινή Βουλή –και να μου το θυμηθείς καλό μου πληκτρολόγιο- θα γραφτεί στα κιτάπια της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας ως η κατεξοχήν «Βουλή των Αχρησίμευτων».

Τους μισούς τους βουλευτάδες μας τους οικτίρουμε επειδή στην τελευταία για τους περισσότερους από αυτούς, βουλευτική θητεία, άβουλοι και μοιραίοι, στηρίζουν με σκυμμένα τα κεφάλια την κυβέρνηση των Ολετήρων. Κανείς δεν τους ρωτά πια για τίποτα κι ας λένε ό,τι θέλουν οι ψιττακοί της Τηλεδημοκρατίας μας για να  σωθούν τα προσχήματα μαζί με τα βουλευτικά προνόμια των κατώτερων των περιστάσεων. Τα προεδρικά διατάγματα εναλλάσσονται με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, όλες μαζί, πολιτικές παραλείψεις που συνομολογούν αυτό το εξευτελιστικό ξεπούλημα της γης των πατεράδων μας.

ΟΙ ΑΝΕΠΡΟΚΟΠΟΙ

Η αγαπημένη λέξη της γιαγιάς μου ήταν “προκομμένος”. Η προκοπή χάραζε τα όρια του κόσμου. Ηταν ο διαχωρισμός του νοικοκύρη από τον αχαϊρευτο. Η διαφορά ανάμεσα σ΄εκείνο που βάδιζει με ψηλά το κεφάλι στη γειτονιά κι εκείνον που “δε στέκει καλά” Οπου προκοπή πάνω από όλα ήταν το σπιτάκι.

Το σπιτάκι ήταν η ταυτότητα της ελληνικής οικογένειας. Το πρώτο σπιτάκι,  ήταν το αυτονόητο για να μπει κανείς στο Πάνθεον των νοικοκύρηδων. Γιατί νοικοκύρης είναι κανείς μόνο στο σπίτι του. Το δεύτερο και τρίτο σπιτάκι ήταν η υποχρέωση για τα παιδιά. Για να είναι προκομένοι οι γονείς που τους έδωσαν ένα όπλο να βαδίζουν άφοβα. Το εξοχικό ήταν για τον ακόμα πιο σπουδαίο νοικοκύρη. Τις περισσότερες φορές ήταν μια γερή ανακαίνηση στο πατρικό, εκείνο που εγκαταλείφθηκε για μια καλύτερη ζωή, για περισσότερες ευκαιρίες, στη μεγαλούπολη που θα γκρεμιζόταν κάτω από τις βόμβες των αντιπαροχών,  για ένα τριάρι και δυο γκαρσονιέρες.

Μια κοινωνία σε οριακό σημείο

Της Αντας Ψαρρά

Λίγα δεδομένα: Στην Ελλάδα οι νέοι είναι άνεργοι. Η διαφυγή των εσόδων από τα εισιτήρια λειτουργεί πλέον σαν απειλή για τον δημόσιο χαρακτήρα των συγκοινωνιών και το μέλλον των εργαζομένων σε αυτές. Το ποσοστό του προστίμου χρειάζεται στον ελεγκτή για να συμπληρώσει το μηνιάτικο. Η διοίκηση του οργανισμού από την αρχή προσπάθησε να ρίξει την ευθύνη στον νεαρό, ενώ είναι σαφές ότι προηγήθηκαν λογομαχία και απειλή για «περαιτέρω» συνέπειες για το απλήρωτο εισιτήριο. Ο ελεγκτής δεν είναι αστυνομικός και επομένως έχει συγκεκριμένο «εύρος» κινήσεων απέναντι στον κάθε «τζαμπατζή».

Οι ελεγκτές αλλά ακόμα και οι οδηγοί και εν γένει όλοι όσοι αισθάνονται ότι έχουν μια μικρή εξουσία πάνω σε άλλους έχουν ξεφύγει σε συμπεριφορές απέναντι σε πολίτες Ελληνες ή αλλοδαπούς, με συνέπεια ακόμα και να κατεβάζουν από λεωφορεία και τρόλεϊ μετανάστες επειδή δεν τους γουστάρουν κι όχι επειδή δεν έχουν εισιτήριο. Υπήρξαν αρκετά περιστατικά τα τελευταία χρόνια. Ο Θανάσης τα «πήρε» και δεν ήθελε να υποστεί κι άλλη δημόσια προσβολή, τη στιγμή μάλιστα που δήλωσε σύμφωνα με τις μαρτυρίες ότι ήταν άνεργος.

Οι αλητείες του Greek Success Story

 

Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, τα τελευταία δύο χρόνια είναι ζήτημα να έχω κόψει 10 τιμολόγια, τα χρωστούμενα πληθαίνουν, άφησα απλήρωτο τον ΟΑΕΕ και έπρεπε να κάνω διακανονισμό. Σε μια Χώρα με βαθιά οικονομική ύφεση και με ανεργία 30% η υπάλληλος μου ξέρασε αυτάρεσκα πως έχω μόνο δύο λύσεις: Ή πληρώνω 2100 ευρώ μπροστάντζα και 48 μηνιαίες δόσεις των 375 ευρώ ή πληρώνω 12 μηνιαίες δόσεις των 975 ευρώ! Το στομάχι μου δέθηκε κόμπος, μια ξινίλα ανέβηκε στο στόμα μου, κιτρίνισα. Ευχαριστώ, ψέλλισα, πάω λίγο πιο πέρα και τηλεφωνώ στους γονείς μου. Το και το, λέω. Θα τα βρω λέει η έρημη η μάνα. Προχώρα.

Προχώρησα. Λέω στην υπάλληλο εντάξει, πείτε μου τι πρέπει να κάνω. Θα φέρετε, μου λέει: 1. Φορολογική ενημερότητα. 2. Εκκαθαριστικό σημείωμα. 3. ΕΤΑΚ ή Ε9 κ.λπ. κ.λ.π.

Η ΤΙΝΑ τον παίρνει (τον πλούτο μας)

Του Περικλή Κοροβέση

Από το 2008 που μπήκαμε στην κρίση μέχρι σήμερα έχουν περάσει πέντε χρόνια. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ούτε οικονομολόγος ούτε κοινωνιολόγος για να καταλάβει πως αυτή είναι πρωτίστως κρίση ανθρωπιστική. Οι μεσαίες τάξεις εξαφανίζονται και προλεταριοποιούνται και όλα τα κεκτημένα της ανθρωπότητας, δημόσια παιδεία, υγεία, οκτάωρο, συλλογικές συμβάσεις κ.λπ., θεωρούνται απαρχαιωμένα και καταργούνται με το έτσι θέλω. Αυτό έχει συνέπεια να γυρίζουμε πίσω στον Μεσαίωνα, όταν η ζωή των φτωχών ανθρώπων δεν είχε καμιά αξία. Υπάρχουν κριτικές φωνές προς την κυβέρνηση Σαμαρά που τη χαρακτηρίζουν ανίκανη και άσχετη με τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Μακάρι να ήταν έτσι. Θα υπήρχε περίπτωση να βελτιωθεί, να μάθει από τα λάθη της και ίσως να διόρθωνε κάτι.

Άλλο η Γαλλία κι άλλο η Ελλάδα της γενικευμένης Ομερτά

Τα €410.000 είναι σκάνδαλο –Ενώ τα €3.7 εκατομμύρια (της εκκλησίας) δεν ήταν ποτέ σκάνδαλο…

Στις 5.8.13 πήρε το μάτι μου τη δημοσίευση της Ήρας Φελουκατζή για τις…  Εξωφρενικές δαπάνες για μια ιστοσελίδα του  ζεύγους Σαρκοζί.

Πράγματι, είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι το θέμα έχει προκαλέσει πάταγο στη Γαλλία, και τα γαλλικά ΜΜΕ δεν χαρίστηκαν σε κανέναν, και:

Η Κάρλα Μπρούνι δέχεται πολύ επικριτικά σχόλια για τις «εξωφρενικές» κρατικές δαπάνες που χορηγήθηκαν στην άλλοτε «πρώτη κυρία της Γαλλίας» για τη δημιουργία της ιστοσελίδας του φιλανθρωπικού της ιδρύματος. Η ανακοίνωση του γαλλικού Eλεγκτικού Συνεδρίου ότι η δημιουργία της ιστοσελίδας κόστισε 410.000 ευρώ προκάλεσε ερωτήματα. Πολυάριθμα άρθρα δημοσιεύθηκαν στο Διαδίκτυο με καταγγελίες ότι το ποσό είναι υπερβολικό για μια τέτοια υπηρεσία. Ενας ειδικός στο λανσάρισμα βιντεοπαιχνιδιών στο Ιντερνετ, ο Νικολά Μπουσκιέ, είχε την ιδέα να μαζέψει υπογραφές διαμαρτυρίας στο blog του Change.org, ζητώντας από την Κάρλα Μπρούνι να καταβάλει το ποσό των 410. 000 ευρώ σε φιλανθρωπικές οργανώσεις. Μία εβδομάδα αργότερα, είχε συγκεντρώσει περίπου 90.000 υπογραφές.

Έρημη ενδοχώρα

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Προσπαθείς να περάσεις καλά. Κλείνεις έξω από τον τεχνητό μικρόκοσμο των διακοπών σου το μεγαλύτερο μέρος της πραγματικότητας – αν είσαι απ’ τους τολμηρούς που κάνουν κάποιας μορφής, έστω και μικρής διάρκειας, διακοπές-. Πεισματάρικη η πραγματικότητα, κολλημένη σαν ρούχο πάνω σου, σ’ ακολουθεί παντού. Ούτε το σύμπαν ολόκληρο, ούτε κανείς άλλος συνωμοτεί για να σ’ απαλλάξει απ’ αυτήν. Η μόνη συνωμότρια είναι η ίδια πραγματικότητα, κρυμμένη κατά κανόνα στο πορτοφόλι σου, στην σχεδόν άδεια κάρτα σου, στη μικρή στοίβα λογαριασμών που άφησες σε μια γωνιά της κουζίνας, με την ελπίδα ότι κάποιο θαύμα θα τους εξαφανίσει, μαζί με τις υποχρεώσεις που ενσωματώνουν. Εις μάτην, η τρόικα έχει γίνει απόλυτος ρυθμιστής της ζωής σου, ακόμη και στις πτυχές που τής είναι παντελώς αδιάφορες γιατί δεν έχουν προφανές οικονομικό ενδιαφέρον, «δεν έχουν λίπος».

Εδώ!

Σε αυτό τον τόπο έτυχε να ανοίξω τα μάτια μου. Σε αυτόν τον τόπο οι πρόγονοι μου γεννήθηκαν, έζησαν, αγάπησαν, δημιούργησαν, μόχθησαν, πολέμησαν, αντίκρισαν αυτό το ίδιο φως, πάτησαν το ίδιο χώμα, ατένισαν την ίδια θάλασσα, ερωτεύτηκαν, κέρδισαν, γέλασαν, δάκρυσαν. Άλλες εποχές τότε διαφορετικές. Θυμάμαι τον παππού μου να μας εξιστορεί ιστορίες για τους Γερμανούς και την πείνα στην Κατοχή. Στα παιδικά μου μάτια αυτά δε μπορούσαν να έχουν υπόσταση.  Σε μια άλλη εποχή είχα γεννηθεί.  Πάντα με σύνεση και οικονομίες μεγαλώσαμε, ποτέ δεν ζήσαμε υπερβολικά, όμως είχα την αίσθηση ότι ζούσα στο πιο όμορφο σημείο της γης, στην πιο φιλόξενη και ειρηνική γωνιά.  Οι αφηγήσεις του παππού, μού φαίνονταν παραμύθια, τόσο μακρινά που δεν ταίριαζαν στον τόπο και στην καθημερινότητα μου.

Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ

Προσπαθώ να κόψω το κάπνισμα. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήταν τόσο μεγάλο λούκι. Ίσως επειδή μου αρέσει το κάπνισμα και το κόβω μόνο και μόνο για να μην πληρώνω φόρους στο κράτος. Για τον ίδιο λόγο αφήνω το αυτοκίνητο να σαπίζει ακίνητο. Δε βάζω βενζίνη για να μην πληρώνω φόρους στο κράτος. Για τον ίδιο λόγο πέρσι τον χειμώνα ήμουν με αυτούς που ψηφίσαμε να μην πάρουμε πετρέλαιο στην πολυκατοικία.

Προσπαθώ να καταναλώνω όσα λιγότερα μπορώ. Να γίνομαι όσο το δυνατόν αυτάρκης. Να έχω όσο το δυνατόν λιγότερα πάρε δώσε με το Κράτος. Ναι, έχω pc και πληρώνω σύνδεση για σταθερό τηλέφωνο και ίντερνετ. Τα εντελώς απαραίτητα. Δεν είπα ότι αποφάσισα να μονάσω. Αν αποφασίσω συνειδητά να γίνω ερημίτης, θα τα κόψω κι αυτά.

«Φθηνές» απολύσεις, «φθηνές» προσλήψεις, φθηνή ζωή απαιτούν οι δανειστές

Νέα επίθεση στα (εναπομείναντα) εργασιακά δικαιώματα ετοιμάζουν κυβέρνηση και τρόικα το φθινόπωρο – επέκταση της προσωρινής απασχόλησης, νέες μειώσεις μισθών και πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων απαιτεί η τρόικα σύμφωνα με πληροφορίες

Επέκταση της φθηνής, προσωρινής απασχόλησης και απελευθέρωση του ορίου των ομαδικών απολύσεων ζητεί η Τρόικα από το υπουργείο Εργασίας, δεσμεύοντάς το μέχρι το τέλος Νοεμβρίου να έχει καταρτίσει μελέτες με τις… «βέλτιστες πρακτικές» των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την ίδια στιγμή, στο “τραπέζι” της Τρόικας ξαναβγαίνουν οι απαιτήσεις για νέες μειώσεις σε κατώτατους μισθούς και τις αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα.

Πατριώτες

Μη μου πείτε ότι η φάση δεν είναι ανεπανάληπτη. Και καλά η Χρυσή Αυγή. Αυτή δικαιούται να πουλάει πατριωτισμό με την σέσουλα, καθ’ ότι είναι το μόνο ακραιφνώς πατριωτικό κόμμα, το οποίο νοιάζεται τον έλληνα και μοναχά τον έλληνα. Δεν εξετάζει αν και κατά πόσο αυτός ο έλληνας αξίζει να τον νοιάζεται ή -πολύ περισσότερο- να τον υπερασπίζεται κανείς. Αρκεί που είναι έλληνας για να έχει την στήριξη των εθνικιστών τής κακιάς ώρας, μη χέσω.

Το θέμα είναι ότι όλοι οι ρεμπεσκέδες ετούτου του δόλιου τόπου έχουν αναδειχθεί σε πατριώτες. Όπως ο Γιωργάκης, να πούμε, ο οποίος μπορεί να μη μιλάει καλά ελληνικά (δηλαδή, εδώ που τα λέμε, ούτε κακά ελληνικά δεν μιλάει αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας) αλλά βγήκε φόρα-παρτίδα από το λιμανάκι τού Καστελλόρριζου για να μας πει ότι φροντίζει για την σωτηρία τής πατρίδας, άσχετα αν ταυτόχρονα κρεμούσε στον λαιμό αυτής της δόλιας πατρίδας την ταμπελλίτσα “Πωλείται σε τιμή ευκαιρίας”. Όπως κι ο Σαμαράς, φερ’ ειπείν, ο οποίος έφτασε στο σημείο να μιλάει με τον θεό για το καλό τής πατρίδας. Όπως κι ο Βενιζέλος, ο οποίος υιοθέτησε αμάσητο το πασοκικό “η Ελλάδα στους έλληνες”, το χτύπησε στο μπλέντερ μαζί με το νεοδημοκρατικό “πρώτα η Ελλάδα” κι έβγαλε μια σάλτσα ταιριαστή με κάθε μενού που έχει ως βασικό συστατικό την σωτηρία τής χώρας.

Ο Σίμιος του Έρωτα

Η κυρία Αρβελέρ ξεναγήθηκε στους χώρους του νοσοκομείου, συνομίλησε με τα παιδιά και κέρδισε μικρούς και μεγάλους με το πηγαίο χιούμορ της και την αμεσότητά της. «Λέμε στα παιδιά ότι ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, το ξέρουμε όλοι, αλλά μια Μαριάννα φέρνει την ΕΛΠΙΔΑ», πρόσθεσε. «Μήπως προκαλέσουμε;», διερωτάται. «Ελα, μη φοβάσαι και πρωτίστως μη δίνεις σημασία στα αδιάκριτα βλέμματα», την εμψυχώνει ο υπουργός, ο οποίος ουδέποτε συντάχθηκε με σκουριασμένες σεμνοτυφίες, ούτε υπήρξε εξαρχής φιλύποπτος για τις προθέσεις κανενός. Μέρος εξάλλου της προσωπικής του γοητείας είναι ότι ποτέ δεν υπήρξε ανιαρός ως άνθρωπος. Ατού του, η άμεση ευθυκρισία σε αναλύσεις της στιγμής, απότοκο μάλλον των σπουδών του ως χημικού μηχανικού.

Δικαιώματα…

Ανανεώσιμες πηγές κοροιδίας

Η ΕΡΤ έκλεισε με το βασικό επιχείρημα ότι «δε μπορούσε ο λαός να πληρώνει μια επιχείρηση, έστω και δημόσια, που είχε γεμίσει από ρουσφέτια». Σωστόν και ηθικόν. Οπότε η κυβέρνηση αποφάσισε να επαναφέρει την ηθική τάξη στα πράγματα.

Ας δούμε τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Με κάθε λογαριασμό της ΔΕΗ οι πολίτες πλήρωναν 4,24 ευρώ για «την ΕΡΤ». Ως γνωστόν, δεν πήγαινε ολόκληρο το ποσό στην ΕΡΤ, αλλά το 25% πήγαινε απευθείας στο λογαριασμό του λειτουργού της αγοράς ενέργειας ΛΑΓΗΕ, από τον οποίο πληρώνονται οι παραγωγοί που έχουν τα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα.

Στην ΕΡΤ, λοιπόν, πήγαιναν τα 3,18 ευρώ και πάλι όχι ολόκληρα, αλλά τέλος πάντων, ας δεχτούμε ότι με το προσωρινό κλείσιμο της ΕΡΤ οι πολίτες ελαφρύνθηκαν από τα 3,18 ευρώ που πλήρωναν για Δημόσια τηλεόραση. Το περίεργο είναι ότι οι ίδιοι αυτοί πολίτες δεν ενοχλούνταν που πλήρωναν 1,06 ευρώ/μήνα σε κάθε λογαριασμό για να ενισχυθούν Ιδιωτικές επιχειρήσεις φωτοβολταϊκών και αιολικών πάρκων.

ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΝΟΤΙΑ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ

Έχω αναρωτηθεί, έχω διαβάσει, έχω συζητήσει, ΤΙ ακριβώς συμβαίνει και οι Έλληνες είναι αραχτοί σε κρεβάτια, καρέκλες, πολυθρόνες, κι εσχάτως σε ξαπλώστρες; Οι υποθέσεις πολλές. Ας απαριθμήσω μερικές, μήπως μας βοηθήσει να καταλήξουμε κάπου.

Κάποιοι πιστεύουν ακόμα σ’ αυτό το σύστημα, περιμένοντας ευλαβικά ν’ αλλάξουν οι συνθήκες. Σκέφτονται ότι όλες οι πιθανές λύσεις περνάνε μόνο μέσα από αυτό. Σενάριο που αντιπροσωπεύει τους αιώνια βολεμένους ή τουλάχιστον τους ανόητους. Αυτούς που φοβούνται τις αλλαγές.

Ένα βουνό από σκατόψυχα δάχτυλα

Να φεύγει -σχεδόν κρυφά-  απ΄το σπίτι και να μη σου ζητάει ούτε ένα ευρώ, για να μη σε στείλει στα πατώματα όσο κάνεις πως ψάχνεις. Να περνάνε τρεις μέρες, να της δίνεις ένα τάληρο -που το ‘κλεψες από κάποιον καθυστερημένο λογαριασμό- και να σου λέει «έχω, δεν θέλω, όταν δεν έχω θα σου ζητήσω». Να σε μεγαλώνει με τέτοια ψέμματα για να μη σε γονατίσει κι άλλο (της φτάνει αυτό που βλέπει) , να τη βλέπεις να βγαίνει με τα ψέμματά σου στην τσέπη. Ψέμματα, όχι κέρματα.

Μόνη λύση ο αδυσώπητος αγώνας

Toυ Κ. Μαραγκού

Ένα μόλις μήνα μετά τον ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ και την απόλυση 2656 υπαλλήλων της, η κυβέρνηση προχωρά με σαρωτικούς ρυθμούς στην υλοποίηση του σχεδίου για 50.000 διαθεσιμότητες μέχρι το 2014 από τους οποίους οι 15000 με τις μέχρι τώρα αποφάσεις θα μετατραπούν σε απολύσεις, χωρίς ωστόσο να υπάρχει καμία εγγύηση για τους υπόλοιπους 35000 ότι θα καταφέρουν κατά τη διάρκεια της 8μηνης παραμονής τους σε καθεστώς διαθεσιμότητας να απορροφηθούν σε κάποια άλλη θέση του δημοσίου. Είναι προφανές ότι οι 15000 προαποφασισμένες απολύσεις από τη δεξαμενή των υπό διαθεσιμότητα υπαλλήλων αφορά τις 25000 που θα εκπέσουν σε αυτό το καθεστώς από τώρα μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ένα ποσοστό 60% των υπό διαθεσιμότητα θα καταλήγει σε απόλυση. Επομένως αυτή θα είναι και η τύχη των 15000 από τους 25000 που θα βγουν σε διαθεσιμότητα του χρόνου και θα απολυθούν τέλη 2014 αρχές 2015. Δίπλα σε αυτούς θα προστεθούν και μερικές χιλιάδες συμβασιούχοι, που με προσωρινές δικαστικές αποφάσεις παραμένουν στη θέση τους μέχρι την τακτική δικάσιμο της υπόθεσή τους, που σύμφωνα με το ν/σ θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μέχρι το Νοέμβρη αλλιώς θα απολύονται αυτόματα. Το καθεστώς αυτό θα ισχύσει και στον ιδιωτικό τομέα, για τον οποίο δήθεν κόπτονται οι γκεμπελίσκοι της κυβέρνησης, οδηγώντας χιλιάδες εργαζόμενους στην απόλυση και χωρίς από δω και στο εξής δικαστική κάλυψη, αφού όπως είναι γνωστό σε τακτικά δικαστήρια μια εργασιακή διαμάχη θα φτάνει μετά από 2, 3 ή και περισσότερα χρόνια.

Coming soon to a cinema near you

Ίσως το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε στην κριτική μας προς την κυβέρνηση είναι ακριβώς… ότι της κάνουμε κριτική. Προσπαθούμε να βρούμε και να τονίσουμε τα λάθη της στην οικονομική πολιτική. Λάθη που ρίχνουν τη χώρα σε ύφεση και ανεργία. Αν το καλοσκεφτούμε, το όλο θέμα έχει ανεκδοτολογικό χαρακτήρα.

Δηλαδή, είναι σα να πήγαιναν στον Λουδοβίκο οι Γάλλοι και να τον κατηγορούσαν λέγοντάς του «Είσαι Λουδοβίκος, ρε», «Είσαι βασιλιάς, ρε». Σαν να πήγαιναν Εβραίοι στον Χίτλερ και να του έλεγαν για να τον θίξουν ότι είναι Χίτλερ και Ναζί. Έτσι κάνουμε κριτική κι εμείς στην κυβέρνηση και λέμε «Μας κοροϊδεύετε ρε», «Μας λέτε ψέματα, ρε», «Εξυπηρετείτε τους δανειστές, ρε».

Αν τουλάχιστον απ’ τους ανθρώπους αυτούς…

Η ευθιξία είναι μια λέξη αποκλεισμένη απ’ το νεοελληνικό λεξιλόγιο.
Και λέξη που δεν ακούγεται παύει να υφίσταται και στο πνεύμα.
Ευθιξία, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια…
Ποιος μπορεί να πει πως τις συνάντησε κάπου τελευταία αυτές τις λέξεις;

Στο Λουξεμβούργο χθες ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην Ευρώπη, ο Γιούνκερ, παραιτήθηκε επειδή το όνομά του και η κυβέρνησή του ενεπλάκησαν σε ένα σκάνδαλο υποκλοπών αι η χώρα οδηγείται σε εκλογές.

Μεθόδευση αλλοίωσης της νομικής τάξης

Στη νέα νομοθετική σούπα, που είθισται να ονομάζεται Πολυνομοσχέδιο, υπάρχει μια διάταξη, που στο όνομα της καλής λειτουργίας, ευρρυθμίας, και διαφάνειας του ΤΧΣ, απαλλάσσει τα διευθυντικά  στελέχη και τους συμβούλους του από κάθε αστική, ποινική και οποιαδήποτε άλλη ευθύνη.

Πριν από λίγο καιρό σε κάποιο άλλο πολυ- ή ολιγο-νομοσχέδιο, δεν έχει σημασία, υπήρχε παρόμοια πρόβλεψη, η οποία αφορούσε στην απαλλαγή από κάθε αστική και ποινική ευθύνη των διευθυντικών στελεχών, και των συμβούλων εκείνων των τραπεζών οι οποίες μέχρι χτες που λέει ο λόγος, δεν προλάβαιναν να διοχετεύουν στα κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πακτωλούς δανείων για να έχουν τα τελευταία να πορεύονται, αφ’ ης στιγμής είχαν στερέψει οι κρουνοί ευεργετών όπως η Siemens, Mann, Ferrostahl κ.ά. Το ότι μετά από λίγο καιρό έσκασε το μυστικό ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν γύρω στα 100 εκ. “μέσα” δεν μπορεί να εκληφθεί ως τυχαίο γεγονός.

Άσε ρε δημαρχάκο

Σπαράζει η καρδιά μου βλέποντας τους δημάρχους που υποστηρίχτηκαν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να υπερασπίζονται τους εργαζόμενούς τους απέναντι στις απολύσεις που αποφάσισε η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεν ξέρω πώς ν’ αντέξω βλέποντας τους δημοτικούς συμβούλους που εκλέχθηκαν με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να βγάζουν ψηφίσματα εναντίον της κυβέρνησης της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Τα πλέον ισχυρά κομματόσκυλα, οι κατά τόπους αντιπρόσωποι, εκπρόσωποι, διαφημιστές και υπερασπιστές του Μνημονίου και των πολιτικών που παράγει, θυμήθηκαν ξαφνικά τη χρησιμότητα της Δημοτικής Αστυνομίας τους και των σχολικών φυλάκων. Ναι, είναι οι ίδιοι που αφού έκαναν όλες αυτές τις προσλήψεις, έβγαιναν ύστερα σε κάθε συνεδρίαση δημοτικού συμβουλίου και μιλούσαν για τα «δυσβάσταχτα κονδύλια» που κατάπινε η Δημοτική Αστυνομία.