Τραπεζικοί τριγμοί

Ας συνεχίσουμε την χτεσινή μας κουβέντα για τις τράπεζες και την υπερδιόγκωσή τους. Στο προηγούμενο σημείωμα περιγράψαμε το φαινόμενο, είδαμε τα μέτρα της κυβέρνησης των ΗΠΑ και παρατηρήσαμε τις αντιδράσεις των τραπεζιτών. Σήμερα θα ρίξουμε μια ματιά σε όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη.

Είναι γεγονός ότι η τρομακτική υπερμεγέθυνση των ευρωπαϊκών τραπεζών, περί της οποίας μιλήσαμε και χτες, δεν πέρασε απαρατήρητη από τα μεγάλα κεφάλια τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι, πριν δυο χρόνια εισήγαγαν τον κανονισμό Βασιλεία ΙΙΙ, ο οποίος βελτιώνει τον προηγούμενο (Βασιλεία ΙΙ) και επιχειρεί να βάλει κάποιους όρους και κανόνες στην λειτουργία των τραπεζών. Για να μη κουράσω τον αναγνώστη με δύσκολες λεπτομέρειες (*), ας σημειώσω μόνο ότι, μεταξύ των άλλων, η Βασιλεία ΙΙΙ προβλέπει αυστηρότερα όρια μόχλευσης, πράγμα που δυσκολεύει την μεγέθυνση των τραπεζών.

Ρουφοκαβλίεφ (ή κάπως έτσι…)

Το κακό με τους αγώνες μπάσκετ είναι ότι κατά την διάρκειά τους γίνονται τάιμ άουτ. Τώρα βέβαια, θα με ρωτήσετε γιατί είναι κακό πράγμα τα τάιμ άουτ. Ε, πώς; Πείτε ότι παρακολουθείτε έναν τέτοιο αγώνα από την τηλεόραση. Δεν κάνετε ζάππινγκ κατά την διάρκεια των τάιμ άουτ; Κάνετε. Λογικό μεν, επικίνδυνο δε. Κάκιστη συνήθεια. Κόφτε την! Αμέσως! Κόφτε την διότι δεν ξέρετε πού μπορείτε να πέσετε κάνοντας ζάππινγκ.

Εγώ, χτες βράδυ, έπεσα στις ειδήσεις τού Μέγκα. Η οθόνη χωρισμένη στην μέση. Αριστερά, η Όλγα (μία είναι η Όλγα), με το ίδιο όπως πάντα ξινό ύφος και το ίδιο όπως πάντα χαϊμαλί στον λαιμό. Δεξιά, η εγνωσμένης αξίας και υψηλοτάτου επιπέδου ρεπόρτερ Ράνια Τζίμα, με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά. Σκοπός τού ρεπορτάζ ήταν να μας ενημερώσει για την επίσκεψη που δέχτηκε ο Μηταράκης (ο υφυπουργός ανάπτυξης, ντε!) από τον ρώσο μεγιστάνα Ρουφοκαβλίεφ (ή κάπως έτσι, δεν θυμάμαι πώς ακριβώς λεγόταν), ο οποίος ενδιαφέρεται για επενδύσεις στην Ελλάδα. Ομολογώ ότι παρασύρθηκα, παγιδευμένος από το πλατύ χαμόγελο της Ράνιας και κόλλησα: