The truth is out: money is just an IOU, and the banks are rolling in it

David Graeber

Back in the 1930s, Henry Ford is supposed to have remarked that it was a good thing that most Americans didn’t know how banking really works, because if they did, “there’d be a revolution before tomorrow morning”.

Last week, something remarkable happened. The Bank of England let the cat out of the bag. In a paper called “Money Creation in the Modern Economy“, co-authored by three economists from the Bank’s Monetary Analysis Directorate, they stated outright that most common assumptions of how banking works are simply wrong, and that the kind of populist, heterodox positions more ordinarily associated with groups such as Occupy Wall Street are correct. In doing so, they have effectively thrown the entire theoretical basis for austerity out of the window.

Η Τράπεζα της Αγγλίας αποκαλύπτει: λεφτά υπάρχουν (ή φτιάχνονται)

Του David Graeber

Παλιά, στη δεκαετία του 1930, ο Χένρι Φορντ φέρεται να είπε ότι είναι καλό πράγμα που οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν γνωρίζουν πώς λειτουργεί πραγματικά ο τραπεζικός τομέας, διότι αν ήξεραν, «θα γινόταν επανάσταση πριν φτάσει το πρωί». Την περασμένη εβδομάδα, κάτι εντυπωσιακό συνέβη. Η Τράπεζα της Αγγλίας άφησε το τζίνι να βγει απ’ το μπουκάλι. Σε ένα έγγραφο με τίτλο «Money Creation in the Modern Economy» [Η δημιουργία χρήματος στη σύγχρονη οικονομία], που συνέγραψαν από κοινού τρεις οικονομολόγοι από τη Διεύθυνση Νομισματικής Ανάλυσης της Τράπεζας, παραδέχτηκε απερίφραστα πως πιο κοινές παραδοχές για το πώς λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα είναι απλούστατα λάθος, και ότι «λαϊκιστικές», ετερόδοξες θέσεις σαν αυτές που συνδέουμε συνήθως με ομάδες όπως η Occupy Wall Street είναι σωστές. Με τον τρόπο αυτό, πραγματικά πέταξαν όλες τις θεωρητικές βάσεις της λιτότητας έξω από το παράθυρο.

Ελλάδα: το ζήτημα των πλειστηριασμών

Του Δημήτρη Παπουτσή

Οι πραγματικές διαστάσεις  

Είναι απαραίτητο να αναφερθούν εξ’αρχής μερικά στοιχεία. Τη χρονιά που, ανεύθυνα, οι κυβερνώντες επέβαλαν στη χώρα την τρόικα (ΔΝΤ-Ευρ. Τράπεζα-Ε.Ε.) ως εκπρόσωπο των δανειστών και υπέγραψαν, χωρίς καμιά διαπραγμάτευση, το Α μνημόνιο, οι συνολικές επισφάλειες των Ελληνικών Τραπεζών (οι οποίες κατά τη χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε το 2008 δεν κινδύνευαν λόγω του ότι δεν είχαν μεγάλη έκθεση σε τοξικά προϊόντα) ανέρχονταν σε περίπου 300 δις ευρώ, κατανεμημένες περίπου ως εξής:  100 δις σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, 100 δις σε επιχειρηματικά δάνεια και 100 δις σε στεγαστικά και καταναλωτικά. Περίπου 450.000 νοικοκυριά έχουν λάβει στεγαστικά δάνεια,  κυρίως την περίοδο μετά την ένταξη της χώρας στο ευρώ (2000), με το συνολικό ποσό να ανέρχεται σε 72 δις ευρώ. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 40% περίπου του ΑΕΠ και είναι πολύ μικρό σε σχέση με άλλες χώρες.

Η Ελλάδα εξάγει στην Ισπανία την φίμωση της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης

Μαζικές διαδηλώσεις ακολούθησαν την κυβερνητική ανακοίνωση του κλεισίματος του Δημόσιου Ραδιοτηλεοπτικού Φορέα της Βαλένθια (RTVV). Το “μη-διαπραγματεύσιμο και αστραπιαίο κλείσιμο” της RTVV που θα αφήσει 1200 εργαζόμενους χωρίς δουλειά, δεν μπορεί παρά να μας θυμίσει το εξαναγκαστικό κλείσιμο της ΕΡΤ, την αυτοδιαχείριση από τους απολυμένους εργαζόμενους για 5 μήνες (από τον Ιούνιο του 2013), και την πολύ πρόσφατη καταστολή με την εισβολή των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο τα ξημερώματα της 7ης Νοεμβρίου.

Finanscism

Μετάφραση για την ΕΛ.Λ.Α.Σ : N.K.

«Είναι καταπληκτικό που οι άνθρωποι αυτού του έθνους δεν καταλαβαίνουν τις τραπεζικές εργασίες και το νομισματικό σύστημά μας γιατί  εάν τα καταλάβαιναν , θεωρώ πως  θα υπήρχε μια επανάσταση πριν καν ακόμα το ξημέρωμα της αυριανής μέρας.»
– Henry Ford

Αυτό το απόσπασμα, που αποδίδεται στη Ford από το Charles Binderup, αποκαλύπτει την πιό θεμελιώδη πραγματικότητα της ζωής στο μοντέρνο κόσμο. Ότι κυβερνάται από ένα οικονομικό σύστημα που δεν είναι σε καμία περίπτωση δίκαιο σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη του. Στην πραγματικότητα, εκμεταλλεύεται την πλειοψηφία του πληθυσμού προς όφελος λίγων. Αυτή, φυσικά, είναι η φύση των ανθρώπινων υποθέσεων για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας μας.Εντούτοις, θεωρήθηκε ότι η κατάργηση της μοναρχίας και της ολιγαρχίας στα περισσότερα σύγχρονα κράτη του κόσμου, και η βαθμιαία υιοθέτηση της δημοκρατίας κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δύο αιώνων, θα οδηγούσαν στη μείωση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων.