Το φάντασμα του Αλέξη

Πριν εννιά χρόνια, ένας δεκαπεντάχρονος έπεφτε νεκρός από σφαίρα μπάτσου χωρίς να διαπράξει το παραμικρό. Το σοκ που προκάλεσε η δολοφονία έκαψε όλη την Ελλάδα. Έννιά χρόνια μετά, το σοκ έχει εξατμιστεί, οι μάσκες έχουν πέσει. Οι σκηνές από το μέλλον που προέβαλε το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του ’08, είναι εδώ.

Έννιά χρόνια μετά, η αστυνομία έχει καταλάβει κάθε πόντο στο πεδίο της κοινωνικής σύγκρουσης.

Σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία, και δεν ξέρω εάν η χούντα δεν τελείωσε το 73, αλλά το καθεστώς που έχει δημιουργηθεί σήμερα είναι σίγουρα ισχυρότερο.

Η ιστορία της στολής (και της γραβάτας)

Πριν από λίγες εβδομάδες, το αντιρατσιστικό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ο αποκλεισμός του ΣΥΡΙΖΑ από τους διοργανωτές, στάθηκε αφορμή για τους Συριζαίους (νυν και πρώην) να κάνουν ένα πρώτο ταμείο. Λίγες ημέρες μετά, η απόσταση ολοένα και μεγαλώνει, με τους πρώτους να δείχνουν πλέον να μην  ενοχλούνται και τόσο. Σημεία των καιρών ή απελευθέρωση;

Ότι και να είναι, ο καιρός που περνάει και τα όσα φέρνει, απαιτούν πλέον σοβαρές αποφάσεις για τον καθένα. Αναγκαστικά, ο καθένας παίρνει τον δρόμο του, μαζί με την ευθύνη της επιλογής του.

Η όλη ιστορία της στροφής του ΣΥΡΙΖΑ (και των Συριζαίων) στον ρεαλισμό και την υπευθυνότητα, καθώς και οι σημαίες που επιμένει να θέλει να κρατάει παρά την αυτοακύρωση, μου θυμίζει την ιστορία του Άκη και της Νένης.

Μαθήματα Ασφάλειας Σαββάτου

Από το Σάββατο πέρασαν τρεις ημέρες. Η Αθήνα δεν κάηκε. Κάποιο θάνατο στους δρόμους δεν είχαμε, ενώ ο Νίκος Ρωμανός συνεχίζει ξεδιάντροπα να στέκεται όρθιος απέναντι στην ακροδεξιά συμμορία και τους σκατόψυχους συμπολίτες μας. Έτσι, ο Σαμαράς αναγκάστηκε να προχωρήσει στο επόμενο σχέδιο των δανειστών, που περνάει μέσα από την εκλογή του Προέδρου. Τι μάθαμε όμως μέχρι να αποφασίσουν οι κυβερνήτες πως καλύτερη ώρα διαφυγής δεν θα υπάρξει γι’ αυτούς;

Μάθαμε πως δουλειές υπάρχουν για όλους. Ο όγκος των ανθρώπων της Ασφάλειας που κυκλοφορούσε όλο το τριήμερο στους δρόμους της Αθήνας, αλλά και αρκετών άλλων πόλεων, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Το παρακράτος ήταν παντού.

Όταν η Τυραννία είναι Νόμος, η εξέγερση γίνεται ΚΑΘΗΚΟΝ

Ξεκάθαρη θέση για την υπόθεση Νίκου Ρωμανού αποφάσισε να πάρει η Ε’ ΕΛΜΕ, δημοσιεύοντας κείμενο με το οποίο καλεί τους μαθητές να δείξουν αλληλεγγύη και να σταθούν στο πλάι του αγωνιζόμενου Νίκου Ρωμανού. Αναδημοσιεύω το κείμενο των εκπαιδευτικών που τιμούν την ιδιότητά και τον ρόλο τους.

«Δεν υπάρχει πλέον άλλος δρόμος, μόνο ο δρόμος»

Ο αδερφός του Παύλου Φύσσα βρέθηκε στο νοσοκομείο, όπου συνάντησε για λίγα λεπτά τον Νίκο Ρωμανό. Μετά τη συνάντησή τους, δημοδίευσε το παρακάτω κείμενο στην σελίδα της πρωτοβουλίας «Δεν ξεχνάμε» στο facebook. Ακολουθεί το κείμενο του.

«Σήμερα είχα την τιμή να γνωρίσω τον Νίκο. Με το που έμπαινες στο νοσοκομείο καταλάβαινες κατευθείαν γιατί η Αθήνα έχει γίνει φρούριο εδώ και μέρες και βρωμάει πόλεμο. Αφού ξεγλίστρησα από τους μπάτσους (και αυτούς με τα μπλε και αυτούς με τα άσπρα) έφτασα στην υποδοχή όπου ρώτησα που τον έχουν. Ύστερα από την προσπάθεια της προισταμένης να μην πάω γιατί δεν θα με άφηναν και την λανθασμένη οδηγία για το που είναι το δωμάτιο (με έστειλε σε άλλο κτίριο) ΚΑΤΑ ΤΥΧΗ είδα τον πατέρα του οπού του εξήγησα γιατί έφτασα μέχρι εκεί και του έσφιξα το χέρι για δύναμη.