Η προδοσία της Κύπρου ήταν ένα από τα μεγάλα εγκλήματα της ελληνικής χούντας

του Λάμπρου Τόκα

Με το πραξικόπημα για την ανατροπή του Μακαρίου (15 Ιούλη 1974), η ελληνική χούντα άνοιξε το δρόμο στους Τούρκους να εισβάλλουν και να καταλάβουν το 37% της Κύπρου, το οποίο και κατέχουν μέχρι σήμερα

Σαν σήμερα, πριν 46 χρόνια, το στρατιωτικοφασιστικό καθεστώς της Ελλάδας, αποφάσισε να ανατρέψει τον νόμιμα εκλεγμένο- προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακάριο, για να διορίσει θέση του έναν αχυράνθρωπο. Το ημερολόγιο έγραφε 15 Ιούλη 1974, όταν η χούντα των Αθηνών (με επικεφαλής τον ταξίαρχο Ιωαννίδη) σε αγαστή συνεργασία με την εθνικιστική αντικομμουνιστική οργάνωση ΕΟΚΑ Β΄ και τις ευλογίες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ανέτρεψαν με πραξικόπημα τον Μακάριο και διόρισαν στη θέση του έναν φασίστα με το όνομα Σαμψών. Με την εγκληματική αυτή ενέργεια, η χουντική κυβέρνηση της Ελλάδας, έστρωνε το χαλί για την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο.

8 Δεκέμβρη 1974: Το Δημοψήφισμα με το οποίο ξεριζώθηκε η μοναρχία στην Ελλάδα

Το σκίτσο που συνοδεύει το θέμα είναι του Σπύρου Ορνεράκη. Ένα σκίτσο που δημιουργήθηκε το 1974 και έγινε σύμβολο των οπαδών της Αβασίλευτης Δημοκρατίας, μπροστά στο Δημοψήφισμα του 1974

του Ανδρέα Δενεζάκη

Ηταν ίσως το σημαντικότερο δημοψήφισμα από τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους. Με το Δημοψήφισμα για το Πολιτειακό της 8ης του Δεκέμβρη 1974, ένα πρόβλημα που συνδέθηκε με τις πιο δραματικές εθνικές κρίσεις του τόπου μας, επιλύθηκε οριστικά. Με τα αποτελέσματα ξεριζώθηκε η Μοναρχία στον τόπο μας.

Στις 13 Δεκέμβρη 1967, ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Β΄, αφού είχε  ορκίσει τους χουντικούς πραξικοπηματίες του Απρίλη, επιχείρησε αντικίνημα με στόχο την ανατροπή των συνταγματαρχών. Το κίνημα, που στηρίχτηκε σε μερικούς αξιωματικούς, στη Βόρεια Ελλάδα, χωρίς κανένα σοβαρό σχέδιο, στη βάση τηλεφωνικών επαφών, απότυχε πλήρως. Αργά το βράδυ της ίδιας μέρας ο Γλύξμπουργκ σχεδίασε την αναχώρησή του από τη χώρα. Στο μεταξύ στις 9.30 το βράδυ ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος όρκισε αντιβασιλέα τον Αντιστράτηγο Γ. Ζωιτάκη, ο οποίος με τη σειρά του κάλεσε τον αρχιχουντικό Γεώργιο Παπαδόπουλο να αναλάβει την πρωθυπουργία. Λίγες ώρες μετά, στις 3.20 π.μ. της 14ης Δεκέμβρη, ο Γλύξμπουργκ μαζί με την οικογένειά του και τον «πρωθυπουργό» του, Κωνσταντίνο Κόλλια, εγκατέλειψε  την Ελλάδα και κατέφυγε στη Ρώμη.

Πώς φτάσαμε στο 1974

Ορισμένοι διεθνείς και εσωτερικοί όροι της μεταπολίτευσης

Πώς φτάσαμε στη λύση της μεταπολίτευσης και το κοινωνικό συμβόλαιο που την συνόδευσε; Από ποιους διεθνείς και εσωτερικούς όρους καθορίστηκε η ποιότητα αυτής της μετάβασης; Το θέμα είναι φυσικά τεράστιο και μόνο ακροθιγώς, αλλά πιστεύουμε με μεστό τρόπο, το κείμενο που ακολουθεί αναφέρεται σε αυτό. Αποτελεί ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλιαράκι «Πλευρές της πολιτικής διάστασης» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Α/συνεχεια το 1984, με αφορμή τα 10 χρόνια της μεταπολίτευσης. [Ένα ακόμα απόσπασμα από την ίδια μπροσούρα (για τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ) μπορείτε να δείτε εδώ]

1964 ή 1974; Πότε αρχίζει το μέτρημα;

Φράνσις Μπέικον, από το τρίτπτυχο “Σταύρωση”, 1965

του Κωστή Αχνιώτη

Κύπρος: Σαράντα χρόνια από τον Ιούλιο του 1974

Την περασμένη Τρίτη το απόγευμα πήγα σε μια εκκλησιαστική σύναξη των κατοίκων ενός κατεχόμενου χωριού, του Δικώμου, στην επαρχία Κερύνειας. Για την ακρίβεια, επρόκειτο για μια σύναξη των αριστερών του χωριού, στους οποίους μίλησε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, που κατάγεται από το Δίκωμο. Φυσικά αρκετός κόσμος εντυπωσιάζεται από το ότι αυτές οι συνάξεις γίνονται σε εκκλησίες και οι ομιλίες μετά από λειτουργίες, το αναφέρω όμως, γιατί βρήκαμε ήδη ένα σημείο της ελληνοκυπριακής πολιτικής συμπεριφοράς που δεν άλλαξε από το 1974 (και από πολύ πιο πριν).

Στην αυλή της εκκλησίας, όπου στεκόταν αρκετός κόσμος, έλαχε να παρακολουθήσω μια συζήτηση, όπου κάποια άτομα αναπολούσαν μνήμες. Μεταξύ άλλων, τη σύλληψη αριστερών του χωριού από Εοκαβητατζήδες συγχωριανούς τους κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος. Ένας εξ αυτών διαμαρτυρόταν που ο Μακάριος είχε δώσει τότε «κλάδο ελαίας» και αναλογιζόταν αν θα μπορούσε ο καθένας να καταγγείλει, έστω και τώρα, τον κάθε πραξικοπηματία που τον έβλαψε. Αυτό που είναι μέχρι σήμερα παράνομο, είπε κάποιος άλλος, είναι να καταγγείλεις τον «κλάδο ελαίας» του Μακαρίου, πολιτική που έγινε δεκτή από όλες τις κομματικές ηγεσίες τότε.

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974

Η φετινή επέτειος της αποκατάστασης της Δημοκρατίας μας βρίσκει με την εθνική μας κυριαρχία υπό αμφισβήτηση, την ζωή μας να ρυθμίζεται από εξωελλαδικά κέντρα στα οποία μας οδήγησε η εκλεγείσα τον Οκτώβριο του 2009 κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και με τους Τούρκους να αλωνίζουν στο Αιγαίο.

Η μεταπολίτευση έληξε στην ουσία με την ψήφιση του νόμου για το μνημόνιο χωρίς δημοψήφισμα και χωρίς την έγκριση των 2/3 της Ελληνικής Βουλής όπως θα όφειλε να ζητήσει μια εθνικά σκεπτόμενη ηγεσία.

24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 Η Μεταπολίτευση, ο Καραμανλής και ο ναύαρχος

Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ

«Η 24η Ιουλίου 1974 είναι ημέρα ιστορική και σαν τέτοια θα πρέπει να τη γιορτάζουν όλοι οι Ελληνες. Και είναι ιστορική, γιατί την ημέραν εκείνην για να αποκατασταθεί η Δημοκρατία χρειάστηκε να αποτραπούν σοβαροί κίνδυνοι, εσωτερικοί και εξωτερικοί»

Κωνσταντίνος Καραμανλής

Περί τις 2 το πρωί της 24ης Ιουλίου 1974, το αεροπλάνο που είχε προσφέρει ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν στον αυτοεξόριστο στο Παρίσι Κωνσταντίνο Καραμανλή προσγειώθηκε στην Αθήνα. Ο Ελληνας πολιτικός εξερχόμενος του αεροπλάνου βρέθηκε ενώπιον ενός πολυάριθμου ενθουσιώδους πλήθους, που τον επευφημούσε.