Εκλογές: O μύθος της δημοκρατίας και η φιλελεύθερη ολιγαρχία

Πολλοί είναι αυτοί που ορίζουν ένα πολίτευµα ως δηµοκρατικό, µόνο και µόνο από το γεγονός ότι παρέχει στους πολίτες του το δικαίωµα να ψηφίζουν/εκλέγουν κυβερνήσεις οι ίδιοι, και ταυτόχρονα µπορεί να εγγυηθεί κατά κάποιον τρόπο µια στοιχειώδη ελευθερία του λόγου, του τύπου και της συνάθροισης. Στην πραγµατικότητα όµως, η δηµοκρατία είναι κάτι πολύ περισσότερο απ’ αυτό. Το γεγονός και µόνο ότι έχουµε το δικαίωµα να εκλέγουµε κάποιον που θ’ αποφασίζει για εµάς, δεν νοµιµοποιεί ταυτόχρονα και τον χαρακτηρισµό του σηµερινού καζίνου ως δηµοκρατία. Κάποτε ο Ρουσσώ (στο Κοινωνικό Συμβόλαιο) έλεγε ότι οι Άγγλοι γίνονται πολίτες µόνο µια φορά στα τέσσερα χρόνια, όταν καλούνται να ψηφίσουν, να εκλέξουν έναν ηγέτη που τους αντιπροσωπεύει. Αυτή η ηµέρα των εκλογών είναι και η µόνη που οι φωνές τους ακούγονται.

Είναι κάτι “συμπτώσεις” σ΄αυτό το τόπο που βγάζουν μάτι

Σχολή για Τσάρους της Οικονομίας . Λειτουργεί στην Αθήνα…

Είναι κάτι συμπτώσεις σ΄αυτό το τόπο που βγάζουν μάτι.
Τουλάχιστον τρείς υπουργοί Οικονομικών, μοιραία πρόσωπα, στις κυβερνήσεις,
που  μας φέρανε στο σημερινό χάλι με το έλλειμμα, τη τρόικα, το ΔΝΤ τα μνημόνια, την  ύφεση, την φτώχεια και τις αυτοκτονίες  και  που πάνε πάλι να μας…..σώσουν, δεν είναι μόνο καθηγητές με τρανταχτά χαρτιά.
Βγήκαν και από την ίδια πολιτική μήτρα εφαρμόζοντας κατά γράμμα τη συνταγή των αγορών.