Βιάζω την καταδίκη, από όπου κι αν προέρχεται

Για μια ακόμα φορά το ίδιο βαρετό και χιλιοπαιγμένο έργο της “καταδίκης της βίας από όπου κι αν προέρχεται”, σε μια κουραστική επανάληψη εκείνου του καλοκαιριού της μιντιακής υπερπαραγωγής των συλλήψεων της 17Ν που για να μιλήσει κανείς έπρεπε πρώτα να καταδικάσει τη βία από όπου κι αν προέρχεται.

Η κυριαρχία με τις ιδέες της αισθάνεται αρκετά ισχυρή ώστε να επιβάλλει την ατζέντα και τον τρόπο σε ΜΜΕ και στο επικοινωνιακό πεδίο. Η κεντρική ιδέα συνίσταται στο ότι η βία είναι εν δυνάμει ανατρεπτική και όταν δεν εκπορεύεται από τους νόμιμους φορείς της εξουσίας που κατέχουν το μονοπώλιο της βίας,τότε γίνεται επικίνδυνη και επιθετική. Φυσικά κανένας λακές των ΜΜΕ-δημοσιογράφος δεν θα αναφερθεί ποτέ στη νόμιμη κρατική βία που εκφράζεται σε μαζική κλίμακα (ενσωματώνοντας τη λογική της ναζιστικής συλλογικής ευθύνης) και ποιοτικά είναι αναβαθμισμένη και καθολική.