Ο Ευρωπαϊκός Παραλογισμός

Του Κώστα Βεργόπουλου

Με την ανάδειξη της νέας ελληνικής κυβέρνησης, αποτέλεσμα της δημοκρατικής λαϊκής διαβούλευσης, οι διεθνείς αντιδράσεις αρκετά απέχουν από το να είναι ομόφωνες, με συνέπεια ότι ενώ οι πάντες δέχονται την αρχή της λαϊκής ετυμηγορίας, στην πράξη δεν είναι λίγοι αυτοί που αμφισβητούν το περιεχόμενο της. «Οι Έλληνες είναι ελεύθεροι να εκλέγουν δημοκρατικά την κυβέρνηση τους, όμως οι εταίροι από την ευρωπαϊκή και την διεθνή κοινότητα είναι επίσης ελεύθεροι να αγνοούν το περιεχόμενο της δημοκρατικά εκφρασμένης ετυμηγορίας και να επιβάλουν με αντιδημοκρατικό τρόπο την εσφαλμένη και καταστροφική συνταγή που καταψήφισε ο ελληνικός λαός.

Χαρακτηριστικά, ενώ στη Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία το ελληνικό αποτέλεσμα προκαλεί και αναθερμαίνει τον δημόσιο προβληματισμό και τα ερωτηματικά σχετικά με την αποτελεσματικότητα των μέχρι σήμερα ευρωπαϊκών επιλογών που έχουν οδηγήσει ολόκληρη την Ευρωζώνη στα πρόθυρα του αποπληθωρισμού, από την άλλη πλευρά, την γερμανική, δεν εγείρεται καν παρόμοιος προβληματισμός, αλλά αντιθέτως επαπειλείται οτι η παραμικρή απόκλιση από τον «μονόδρομο» της τελευταίας 5ετίας θα αποφέρει κυρώσεις σε όσες χώρες μέλη τολμήσουν να διαφοροποιηθούν.

Περιμένοντας το επόμενο κραχ

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Με πρόκληση στην λογική ισοδυναμούσαν οι ερμηνείες, εντός και εκτός Ελλάδας, που επιστρατεύτηκαν για να εξηγήσουν την απότομη πτώση των τιμών των μετοχών στις διεθνείς αγορές και το βραχύβιο ράλι στα επιτόκια των ομολόγων, που ως κοινό παρανομαστή είχαν – για μια ακόμη φορά – τις ελληνικές ευθύνες. Εν ολίγοις, η αιτία που το τριήμερο 14 – 16 Οκτωβρίου δοκιμάστηκαν οι αντοχές του διεθνούς συστήματος βρίσκεται στην Ελλάδα, η οποία με την απρόβλεπτη και παρακινδυνευμένη συμπεριφορά της, όταν έθεσε θέμα διακοπής της χρηματοδότησης από το ΔΝΤ και πρόωρης εξόδου από το Μνημόνιο, έθεσε σε κίνδυνο μια ομαλά λειτουργούσα αγορά…

Ο Ντράγκι, η Καρσλρούη και η Ελλάδα

Στην Αθήνα συζητάμε για το πού θά καταλήξει η τακτική συνάντηση των Ελλήνων υπουργών με την τρόικα, τούτη τη φορά στο Παρίσι. Δηλαδή, οι δανειστές θα δεχθούν ότι η δημοσιονομική περιστολή και οι συνοδές μεταρρυθμίσεις προχωρούν κατά τα συμφωνηθέντα; Θα δεχθούν μια κάποια προσαρμογή του προγράμματος ενώπιον του σημείου μηδέν που έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία;

Ωστόσο, περισσότερο από ποτέ ίσως, η κατάληξη της τέτοιας επιτήρησης-διαπραγμάτευσης δεν εξαρτάται μόνον από την προσέγγιση των δύομερών ούτε από τη σχετική πρόοδο των μεταρρυθμίσεων· η ίδια η φύση της σχέσης Ελλάδας-τρόικας διαμορφώνεται πλέον υπό την σκιά ιστορικών διεργασιών που συγκλονίζουν την Ευρώπη, με τρόπο που δεν έχει ξανασυμβεί από την έναρξη της διεθνούς κρίσης του 2008 και την κρίση χρέους στις χώρες της ευρωπαϊκής επεριφέρειας.

Game of Europe: Winter is coming

H κυβερνητική κρίση στη Γαλλία σημαίνει ίσως το τέλος μιας σιωπηρής αποδοχής της γερμανικής ηγεμονίας κατά τον χειρισμό της κρίσης στην ευρωζώνη. Οι σκληρές επικρίσεις του υπουργού Οικονομίας Αρνό Μοντμπούρ κατά του Βερολίνου και ειδικά κατά της καγκελαρίου Μέρκελ, μπορεί να τον απομακρύνουν από την κυβέρνηση, αλλά δείχνουν ότι η άκριτη υποταγή στις γερμανικές δοξασίες περί θεραπείας της ύφεσης με περιορισμό των ελλειμμάτων οδεύει προς το τέλος της.

Η ύφεση προκάλεσε αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας

Του Μανόλη Δρεττάκη*

Μεγάλη δημοσιότητα δόθηκε στα τέλη Ιουνίου στο γεγονός ότι ο αριθμός των κατοίκων της χώρας μας που ζει στο όριο της φτώχειας (η επίσημη ορολογία είναι: «πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού») έφτασε τα 3.795.100 ή το 34,6% του πληθυσμού. Από τα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης μόνο η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Λετονία είχαν ποσοστό μεγαλύτερο από εκείνο της χώρας μας. Τα στοιχεία αυτά, όμως, αφορούν το έτος 2012 και όχι το 2013, όπως λανθασμένα γράφτηκε στις εφημερίδες (τα στοιχεία για το 2013 θα γίνουν γνωστά ύστερα από έναν χρόνο περίπου).

Η Eurostat δεν είναι φετίχ

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Λυπάμαι πατριώτες αν χαλάω το πάρτυ κάποιων, αλλά θέλω να σας ανακοινώσω κάτι που το ξέρετε ήδη, αλλά δεν βλάπτει να το επαναλαμβάνουμε στο βαθμό που κι οι άλλοι συνεχίζουν το δικό τους βιολί: Τα νούμερα δεν βγαίνουν.

Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για Greek Statistics (στατιστκές αλά ελληνικά), όπως έσπευσε να καρφώσει η Wall Street Jοurnal, αλλά για European Statistics (στατιστικές αλά ευρωπαϊκά), αφού στο κόλπο είναι και η Eurostat. Αλλά έχουν βλέπετε κάτι δουλίτσες να τελειώσουν οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες, να κάνουν τις Ευρωεκλογές, να βγάλουν τον κύριο Σουλτς αρχικομισάριο, να κάνουν και μια εκδούλευση στον ημέτερο Σαμαρά μήπως πέσει κάπως στα μαλακά, και μετά έχει ο Θεός, το ξανασυζητάμε με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, υπό τον όρο βέβαια ότι θα εφαρμοστούν τα συμφωνηθέντα.

Ο στόχος για εξαΰλωση των μισθών και συντάξεων επετεύχθη!

Του Δημήτρη Τρίμη

 Οταν άρχισε να εφαρμόζεται στην Ελλάδα το λεγόμενο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, λίγοι καταλάβαιναν ότι ο πραγματικός στόχος ήταν η «εσωτερική υποτίμηση» και όχι βέβαια η μείωση της «σπατάλης του Δημοσίου» και η ευνοϊκή ρύθμιση ή η διαγραφή του δημόσιου χρέους, το οποίο πλέον δεν μπορούσε να «εξυπηρετηθεί» με νέους δανεισμούς από τις διεθνείς αγορές. Επρόκειτο για ένα πείραμα του ΔΝΤ (και των Ευρωπαίων εταίρων), το οποίο θα αντιμετώπιζε την ελληνική «φούσκα» και την κρίση χρέους χωρίς το δημοσιονομικό εργαλείο της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος (εφόσον η χώρα μας ανήκει στη ζώνη του ευρώ).

Εξι φορές χειρότερη η ελληνική λιτότητα

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ τόνωσης της οικονομίας μέσω της δημιουργίας ευνοϊκού ψυχολογικού κλίματος είναι όχι απλώς κατανοητή, αλλά και θεμιτή, σε μία οικονομία αγοράς όπου οι προσδοκίες των επενδυτών, επιχειρηματιών και καταναλωτών διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο

Βασικός όρος γι’ αυτό είναι, όμως, η σωστή ερμηνεία και χρήση των στατιστικών στοιχείων για τη στάθμιση της εξέλιξης των οικονομικών μεγεθών, διαφορετικά καταλήγει κανείς σε αυθαίρετα συμπεράσματα που όταν αναπότρεπτα διαψεύσει η πραγματικότητα γίνονται μπούμερανγκ για την αξιοπιστία του, βλάπτοντας και το οικονομικό κλίμα.

Άλλα λόγια

Του Χριστόφορου Κάσδαγλη

Αν θέλουμε να δραπετεύσουμε από τους κοινούς μας εφιάλτες, καλό είναι να ξανασχεδιάσουμε συλλογικά τη μοίρα μας με καινούρια υλικά, να βάλουμε σε καινούρια σειρά όνειρα και αξίες και να μην ξανακοιτάξουμε ποτέ πάλι πίσω.

Τέσσερις μήνες τώρα γράφω αυτή τη στήλη, και ξαφνικά χθες το βράδυ συνειδητοποιώ πως ολοένα λέω τα ίδια και τα ίδια. Ύφεση, ανεργία, σκάνδαλα, διαπλοκή, μνημόνια, τρόικα, νεοφιλελευθερισμός, αυταρχισμός, κι ένα πολιτικό σύστημα που καταρρέει βρυχώμενο και απειλώντας να συμπαρασύρει στην πτώση του ό,τι έχει απομείνει όρθιο.

Πάντα η ίδια ιστορία, γραμμένη σε διάφορες παραλλαγές, ένας φαύλος κύκλος, πότε από τη μία και πότε από την άλλη οπτική γωνία αλλά εντέλει με τον ίδιο πάντοτε αριθμητή και τον ίδιο πάντα άθλιο παρονομαστή. Η ίδια εξίσωση, το ίδιο κλάσμα, το ίδιο σκοτεινό τοπίο.

Σκι τότε και τώρα

Η πρόταση της Ομοσπονδίας Ξενοδόχων για μαθητική εβδομάδα χειμερινών διακοπών θα μπορούσε να ακουστεί ενδιαφέρουσα σε άλλες εποχές, τον καιρό της ευφορίας λ.χ. έως το 2004. Τότε πιθανόν πολλές οικογένειες θα εξασφάλιζαν ένα διακοποδάνειο, ειδικά διαμορφωμένο από τις τράπεζες με πολλές εξοφλητικές δόσεις, και θα έστελναν τα παιδιά τους για σκι. Θα γκρίνιαζαν ασφαλώς οι συνήθεις μιζεραμπιλιστές, αλλά ποιος θα τους έδινε σημασία μες στον γενικευμένο ενθουσιασμό της ισχυράς Ελλάδος.

Λόγος για αισιοδοξία κι ελπίδα

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Κλείνουμε πλέον έξι χρόνια ύφεσης, τέσσερα των οποίων ήταν χρόνια Μνημονίων. Οι φανατικοί υποστηρικτές τους συνεχίζουν ακόμη να καθορίζουν την πορεία της χώρας. Υπάρχει, λοιπόν, κάποιος λόγος αισιοδοξίας; Ναι, υπάρχει.

Η καταστροφή που επέφεραν τα Μνημόνια είναι φυσικά χωρίς προηγούμενο: συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 25%, ανεργία περίπου 28% και των νέων πάνω από 60%, συντριβή μισθών και συντάξεων, πτώση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 30%, κατάρρευση των επενδύσεων, υποχώρηση της κατανάλωσης, συνεχής πτώση των λιανικών πωλήσεων, χλομές επιδόσεις εξαγωγών. Ούτε ένας -επαναλαμβάνω, ούτε ένας- δείκτης της πραγματικής οικονομίας δεν έχει ακόμη θετική δυναμική.

Θύλακοι ευρωζώνης σε παλαιά Βαλκάνια

φωτ.: Maggie and Dennis, 1980. (C) Αριστοτέλης Σαρρηκώστας

Οτι θα κλείσει το 2013 με ύφεση 4%, για έκτη συνεχή χρονιά, είναι κάτι που το περιμέναμε όλοι λίγο -πολύ. Οτι θα κυλήσει και το 2014 με ύφεση, είναι επίσης κάτι που αρκετοί περιμένουμε· αλλά δεν ξέρω αν το αντέχουμε. Διότι πίσω από τους αμείλικτους δείκτες ύφεσης και ανεργίας ψυχομαχά ήδη μια κοινωνία· εκατομμύρια άνεργοι, απλήρωτοι, μισοπληρωμένοι, χρεωμένοι, ενδεείς. Και εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι οι οποίοι αντικρίζουν μπροστά τους τείχη και βάραθρα.

Ελλάδα: Οικονομική Δυσπραγία ή Ύφεση; Η Τρόικα προσπαθεί να διασώσει ή να καταστρέψει την Ελλάδα;

Jérome Duval (Πλατφόρμα Ελέγχου Χρέους Πολιτών-Ισπανία/PACD Spain)

Έξι χρόνια ύφεσης, μια εντυπωσιακή πτώση του ΑΕΠ από 231 δισ. ευρώ το 2009 σε 193 δισ. ευρώ το 2012, ο δείκτης ανεργίας στο 26,9% τον Απρίλιο του 2013 από 7,5% το 2008, 57% για τους κάτω των 25 ετών και έκρηξη των αυτοκτονιών… Η εικόνα της Ελλάδας είναι καταστροφική και συνάμα ανησυχητική για την υπόλοιπη Ευρώπη. Όπως και στην Αργεντινή το 2001, παιδιά λιποθυμούν στο σχολείο λόγω υποσιτισμού. Ενώ παρατηρείται αύξηση των οροθετικών, οι ιατρικές δαπάνες μειώθηκαν κατά 20% μέσα σε δύο χρόνια από 7,1% του ΑΕΠ το 2010 σε 5,8% το 2012. Την ίδια στιγμή, το ναζιστικό κόμμα Χρυσή Αυγή που βρίσκεται εντός Κοινοβουλίου γνωρίζει πολύ καλά πώς να επωφελείται από την κοινωνική εξαθλίωση για να διασπείρει το μίσος του. Οι πιστωτές έχουν μετατρέψει την ύφεση σε κρίση και η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) δυσχεραίνει την κατάσταση διαρκώς.

Ύφεση και όχι κρίση

Του Δημήτρη Κουτσονίκα

Στην ανοδική κίνηση του γενικού δείκτη και της πλειοψηφίας των μετοχών, είχαμε αναφερθεί στο πρώτο τεύχος του Ιουνίου της Νέας Πολιτικής. Αν και στις 17 Σεπτεμβρίου ο γενικός δείκτης ξεπέρασε ενδοσυνεδριακά το ψυχολογικό όριο των 1000 μονάδων, δεν βλέπουμε την πορεία του ως συνέχεια του ίδιου ανοδικού καναλιού που περιγράφαμε τότε. Η όποια μεταβολή των τιμών απαιτεί χρόνο και όγκο συναλλαγών, προκειμένου να διαμορφώσει τάση. Η  πτώση μέχρι τις 800 μονάδες, τον Ιούλιο, έδειξε ότι η αισιοδοξία του πρωθυπουργού δεν είναι πάντα μεταδοτική.

Εκτός ελέγχου το δημόσιο χρέος, νέα μέτρα εν όψει

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Αν ένας ανυποψίαστος αναγνώστης διαβάσει τις πρώτες σελίδες από το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού νομίζει ότι ζει σε μια χώρα οικονομικό παράδεισο. Λέει κατά λέξη: “Το 2013, σε συνέχεια και ως αποτέλεσμα των μεγάλων θυσιών της Ελληνικής κοινωνίας, η ύφεση επιβραδύνεται σημαντικά και αναθεωρούνται επί τα βελτίω οι αρχικές εκτιμήσεις, η αυξητική δυναμική της ανεργίας ανακόπτεται και επιτυγχάνονται οι στόχοι της δημοσιονομικής πολιτικής, καθιστώντας εφικτή την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος στο τέλος του έτους. Συγκεκριμένα, το εν λόγω πλεόνασμα” συνεχίζει η εισηγητική έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού “εάν εξαιρεθεί η επίδραση της ύφεσης” (και γιατί να μην εξαιρεθεί μπορεί να προσθέσει κανείς, σιγά το πράγμα άλλωστε να μειώνεται το ΑΕΠ κατά 21,5% επί 6 συναπτά έτη, είναι κάτι που συμβαίνει τόσο συχνά στην παγκόσμια οικονομία…) “εκτιμάται ότι θα είναι το υψηλότερο μεταξύ όλων των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, καθώς, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το κυκλικά διορθωμένο πρωτογενές πλεόνασμα της χώρας εκτιμάται ότι θα ανέλθει στο 6,3% του ΑΕΠ, έναντι 1,7% στην Ευρωζώνη”. Θα τρώνε τη σκόνη μας οι κουτόφραγκοι, οι οποίοι πρέπει να μας ζηλεύουν ακόμη και για τις επιδόσεις στην εξέλιξη του δημόσιου χρέους!

Τα μαγικά συνεχίζονται… Ύφεση, ανεργία,αλλά και πλεόνασμα

Δίχως εκπλήξεις κατατέθηκε το προσχέδιο του προυπολογισμού, με τον Γιάννη Στουρνάρα να απευθύνεται στην τρόικα και τους Ευρωπαίους, ενώ αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για αναπροσαρμογή των οικονομικών μεγεθών, όταν αυτό χρειαστεί. Δεν μπορεί κανείς να κάνει λόγο ουτε για δημιουργική λογιστική, καθώς λογιστικά μεγέθη δεν περιλαμβάνονται στο προσχέδιο, ούτε κατά προσέγγιση!

Επικοινωνιακή διαχείριση και πραγματικότητα της ανάκαμψης

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η έκφραση ‘ομίχλη του πολέμου’ στα αγγλικά αποδίδει το απρόβλεπτο της μάχης, το εγγενές χάος της πολεμικής σύγκρουσης. Οι αντίπαλοι φροντίζουν να μεγαλώσουν την ‘ομίχλη του πολέμου’ με ψέματα και παραπλανητικές κινήσεις. Την τελευταία τριετία  η χώρα μας ζει τον αγριότερο ταξικό πόλεμο από τη δεκαετία του ’40 κι έχει δώσει νέο νόημα στην ‘ομίχλη του πολέμου’.

«Η Μεγάλη Υφεση του ’30 μοιάζει με νεροποντή σε σχέση με την ελληνική ολική καταστροφή»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Χ. Ι. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Β. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ο πρόεδρος στο Levy Economics Institute του Bard College, εκτελεστικός αντιπρόεδρος και καθηγητής Οικονομικών στην έδρα «Jerome Levy» στο Bard College, μιλάει για την ελληνική οικονομική κρίση μέσα από τα στοιχεία της οικονομετρικής ανάλυσης του Ινστιτούτου που έγινε με ένα ειδικά διαμορφωμένο μακροοικονομικό μοντέλο για τη χώρα μας

ον περασμένο μήνα, το διεθνούς φήμης Ινστιτούτο Οικονομικών Levy στη Νέα Υόρκη δημοσίευσε μια οικονομετρική ανάλυση για την ελληνική οικονομική κρίση με βάση ένα ειδικά διαμορφωμένο μακροοικονομικό μοντέλο για την Ελλάδα, αλλά στο πρότυπο του μοντέλου που χρησιμοποιεί το Ινστιτούτο με τεράστια επιτυχία τις τελευταίες δεκαετίες για την οικονομία των ΗΠΑ. Τα αποτελέσματα της έρευνας έχουν καλυφθεί από διάφορα μεγάλα δημοσιογραφικά μέσα, συμπεριλαμβανομένου του Reuters. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μέρος της οποίας αναρτήθηκε στο αμερικανικό ηλεκτρονικό έντυπο «Truthout», ο πρόεδρος του Levy Institute Δημήτρης Β. Παπαδημητρίου και επικεφαλής της οικονομετρικής μελέτης που διεξήχθη μιλά για την αποτυχία του προγράμματος της τρόικας και την ελληνική καταστροφή που συντελείται.

Ο υπαρκτός παραλογισμός

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, όπως και η κυβέρνηση Μέρκελ, η κυβέρνηση Κοέλιο και όλες οι κυβερνήσεις της Ε.Ε., έχει έναν μόνο σύμμαχο: την «κοινή λογική». Αυτή η παράλογη επινόηση οδηγεί τους απλούς ανθρώπους και τις κοινωνίες στο σύνολό τους να αποδεχθούν ως μόνη λύση τις πολιτικές που υφίστανται ως υποζύγια και οι οποίες απλώς διαιωνίζουν τα αδιέξοδα της κρίσης. Και φυσικά ρίχνουν κυβερνήσεις. Σχεδόν τέσσερα χρόνια διαχείρισης της κρίσης στην Ε.Ε. βάσει αυτής της «κοινής λογικής» έχουν δημιουργήσει μια τρύπα στο νερό. Ακόμη χειρότερα: μια τρύπα που μπορεί να καταπιεί όλο τον κόσμο. Η «κοινή λογική» επιβάλλει να αποδεχθεί καρτερικά η κυβέρνηση κάθε νέα απαίτηση της τρόικας για πρόσθετη λιτότητα και πρόσθετους φόρους, παρ’ ότι είναι βέβαιο ότι κι αυτά θα έχουν την παταγώδη αποτυχία των προηγούμενων. Η «κοινή λογική» επιβάλλει να αποδεχθεί η κοινωνία τον τυφλοσούρτη των μνημονίων που απαξιώνει συστηματικά κάθε παραγωγικό πόρο, πρωτίστως τους ανθρώπινους. Κι επειδή στον πυρήνα αυτής της «κοινής λογικής» δεν υπάρχει ούτε ένα στέρεο επιχείρημα, θεμέλιό της γίνεται μια απουσία: δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, λένε.

Η Eurostat κρύβει τα χάλια της Ελλάδας;

Στο γράφημα της Eurostat εδω που αναρτήθηκε πριν 2 ήμερες και  αναφέρεται στην ύφεση το πρωτο τετράμηνο του 2013. η Ελλάδα απουσιάζει. 

Εμείς την προσθέσαμε  καθώς σήμερα ανακοινωθήκαν τα  μαντάτα ότι η ύφεση έφτασε το  ασύλληπτο για τα δεδομενα ευρωπαϊκής χωράς  5.6%. Και έτσι μπορουμε να δούμε γιατί η Ελλάδα απουσιάζει.

Πηγή : papaioannou-giannis.net

Το «θαύμα» του φοίνικα

Μια πολιτική επιβίωσης του κεφαλαίου –

ένας παράγοντας αλλαγής του επίδικου αντικειμένου

Του Πέτρου Σταύρου

Οι οικονομίες των χωρών του νότου θα «αναγεννηθούν από τις στάχτες τους» σαν τον φοίνικα. Αυτό, λίγο πολύ, είναι το δόγμα των πολιτικών λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης. Ειδικά για την Ελλάδα, ο διπλός στόχος του πρωτογενούς δημοσιονομικού πλεονάσματος (αρκετά μεγάλο ως ποσοστό του ΑΕΠ για να πληρώνονται οι τόκοι του δημοσίου χρέους) και του πλεονασματικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών επιτυγχάνεται μόνο με τις εξής μακροοικονομικές συνθήκες:

Διεθνής υποβιβασμός της Ελλάδας

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Επίκαιρα, 16-22.5.13

Σε έναν από τους μεγάλους χαμένους της παγκόσμιας κρίσης εξελίσσεται η Ελλάδα με βάση διεθνείς συγκρίσεις. Στον αντίποδα μάλιστα δειγματοληπτικών ερευνών που έχουν ενδεικτική μόνο σημασία όπως αυτή που διενήργησε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σοβαρότερες έρευνες που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας υπογραμμίζουν την θεαματική «βουτιά» που καταγράφει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια στην παγκόσμια κατάταξη. Μία από αυτές τις μελέτες είναι της τράπεζας Credit Suisse, η οποία εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2012 και αναφέρεται στην εξέλιξη του παγκόσμιου πλούτου.

Ψόφησε το γομάρι και μας έμεινε το… σαμάρι

Αντώνη, σε έχω χάσει! Πού είναι εκείνη η εποχή που έτρεχες στα Ζάππεια και μας έδινες ελπίδα και προοπτική για ν’ αντέξουμε τα υφεσιακά μέτρα της τρόικας και να πειστούμε για τη σωτηρία της πατρίδας. Πού είναι εκείνη η εποχή, Αντώνη, που πήγαινες πάνω κάτω και ζητούσες εκλογές και αυτοδυναμία ώστε εφαρμόσεις απερίσπαστος το αναπτυξιακό σου πρόγραμμα, να μειώσεις τη φορολογία των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, τους άμεσους και τους έμμεσους φόρους, με δέσμες μέτρων και με συνταγές σίγουρες.

Η διάσωση πέτυχε

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν δύο κόσμοι, που κινούνται παράλληλα και ασύμπτωτα. Ο ένας κόσμος είναι αυτός στον οποίο κινείται η κυβέρνηση και αναμεταδίδουν τα μαζικά μέσα· ένας κόσμος όπου η μόνη ένδειξη ζωτικότητας είναι η διαπραγμάτευση με την τρόικα για την επόμενη δόση και τις προαπαιτούμενες δράσεις. Πρόκειται περί παντομίμας διαπραγμάτευσης: βάσει της τριετούς εμπειρίας, όλες οι διαπραγματεύσεις καταλήγουν με επιβολή των όρων της τρόικας. Παρενθέτως, η τρόικα μπορεί να αλλάξει ρότα και να ερμηνεύσει διαφορετικά όσα είχε επιβάλει αρχικά. Η κυβέρνηση ωστόσο θα δείξει εντόνως ότι ανθίσταται, ότι επιχειρεί να αντιπαραθέσει ισοδύναμα μέτρα, ότι παλεύει, θα εμπεδώσουμε όλη την επιχειρηματολογία της τρόικας, θα δοθούν αριθμοί διαστελλόμενοι και συστελλόμενοι κατά το δοκούν, τα συγκυβερνώντα κόμματα θα τουφεκάνε σε γραμμές Μαζινό, υπουργοί θα υποσκάπτονται και θα ταπεινώνονται, και εντέλει όλες οι απαιτήσεις της τρόικας θα ικανοποιηθούν, με ευφημισμούς, μετωνυμίες, και αναλύσεις περί του μικρότερου δυνατού κακού.

Ελληνικό αδιέξοδο εντός ευρώ

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Επίκαιρα 14-20 .3.2013

Σε ένα κρίσιμο, ιστορικής σημασίας, σημείο καμπής έχει οδηγηθεί η ελληνική οικονομία κλείνοντας τρία χρόνια από την υιοθέτηση του πρώτου Μνημονίου καθώς όλες μα όλες οι προβλέψεις έχουν ανατραπεί επί τα χείρω χωρίς από την άλλη να διαφαίνεται καμία προοπτική ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και τερματισμού αυτού του εφιάλτη. Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους: Η ανεργία με βάση εκτιμήσεις του ΚΕΠΕ θα συνεχίσει την ανοδική της πορεία, ξεπερνώντας το 30% κι αν περάσει η απαίτηση της Τρόικας για 25.000 απολύσεις στο δημόσιο φέτος, η ανεργία θα προσλάβει εφιαλτικές διαστάσεις, καθώς το ένα κύμα απολύσεων στο δημόσιο θα διαδέχεται το άλλο. Το διαθέσιμο εισόδημα ως αποτέλεσμα της μείωσης των μισθών και της αύξησης των φόρων έχει μειωθεί κατά 50% και θα υποστεί ακόμη μεγαλύτερη μείωση με την εφαρμογή των μέτρων του τρίτου Μνημονίου. Τα έσοδα στα δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία υπολείπονται σταθερά των στόχων, κι οι αποκλίσεις θα αυξάνονται ακολουθώντας κατά πόδας την εξάπλωση της φτώχειας και της ανεργίας, όσες ρυθμίσεις κι αν ανακοινώσουν.