Η κυρία “Γιατί έτσι είναι”

Του  ΓΙΩΡΓΟΥ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

Κάνεις ρύθμιση φορο-χρεών, τα οποία το 2004 το ίδιο το κράτος δεν τα θεωρούσε τέτοια, ενώ, συγχρόνως, πληρώνεις υψηλότατους τόκους και «παράβολα». «Γιατί»; Ρωτάς. «Γιατί, έτσι είναι», απαντά η υπάλληλος του «δικαστικού» της εφορίας με τον αυταρχισμό εκατό καρδιναλίων-γραφειοκρατών. Μίλησε κανείς για την αντισυνταγματικότητα της αναδρομικής φορολόγησης; Αλλά που να βρεις το δίκιο σου; Σκέφτεσαι τη δικαστική συνδρομή, αλλά είναι τόσο χρονοβόρα και κοστοβόρα, οπότε σκύβεις το κεφάλι, λέγοντας από μέσα σου ένα «γιατί έτσι είναι», και υπακούς, ενώ τα μηνίγγια σου χτυπούν από την ταπείνωση. Που να μπλέκεις τώρα.

Η ψυχολογία της μάζας

Της Παρασκευής Πάλμου, 

Ψυχολόγος – MA Univ. of Indianapolis

Η ψυχολογία της μάζας ανήκει στον τομέα της κοινωνικής ψυχολογίας και προσπαθεί να προσεγγίσει και να εξηγήσει το πώς απλοί καθημερινοί άνθρωποι αποκτούν ιδιαίτερη δύναμη όταν λειτουργούν συλλογικά. Έχουν καταγράφει αρκετά παραδείγματα στο παρελθόν του ανθρώπινου είδους που αποδεικνύουν ότι ομάδες ανθρώπων με κοινές αντιλήψεις και στόχους έχουν φέρει δραματικές κοινωνικές αλλαγές οι οποίες έχουν αλλάξει την πορεία της ιστορίας. Οι αλλαγές αυτές μπορούν να χαρακτηριστούν ηρωικές οι καταστροφικές ανάλογα με το που στρέφεται η δυναμική της μάζας τη δεδομένη χρονική περίοδο.

Μαζιταφαγαμόμετρο Τελικά, ποιος τα ‘φαγε πιο πολύ;

Ο ηλεκτρολόγος; Ο ταβερνιάρης; Ο ταξιτζής; Ο δάσκαλος; Ο βιβλιοπώλης; Ο δικηγόρος; Ο γιατρός; Ο υπουργός; Ο δικαστής; Ο επιχειρηματίας; Ο υδραυλικός; Ο μπακάλης; Ο αγρότης; Ο τραπεζικός υπάλληλος; Ο υπάλληλος ΔΕΚΟ; Ο σύμβουλος επιχειρήσεων; Ο εργάτης βιομηχανίας; Ο χρηματιστής; Ο καθηγητής; Ο φοιτητής; Ο ανθοπώλης; Ο εφοπλιστής; Ο νοσοκόμος; Ο οικοδόμος; Ο φαρμακοποιός; Ο καναλάρχης; Ο περιπτεράς; Ο συνταξιούχος; Ό μαγαζάτορας; Ο γρουπιέρης; Ο υπάλληλος υπουργείου; Ο κομμωτής; Ο μηχανικός αυτοκινήτων; Ο ράφτης; Ο έμπορος; Ο φορτηγατζής; Ο ψιλικατζής; Ο τηλεπωλητής; Ο πλασιέ; Ο ξενοδόχος; Ο πωλητής; Ο σερβιτόρος; Ο λαδέμπορας; Ο σκουπιδιάρης; Ο εργολάβος; Ο παπάς; Ο σιδεράς;

Όλοι έχουμε επιδοθεί εδώ και τρία χρόνια σε ένα ανελέητο κυνήγι φαντασμάτων, στοχοποιώντας κοινωνικές ομάδες, ανάλογα με το καθετί στραβό που συναντάμε στην καθημερινότητά μας, εκτονώνοντας έτσι αδιακρίτως και το λανθάνον αίσθημα δικαίου, που κρύβεται κάπου μέσα μας.

Σκοτώστε το τέρας!

Tου Σώτου Χρυσαφόπουλου

Δεν χρειάζεται δα τούτο και καμιά μεγάλη σοφία: οι σχέσεις μας, των ανθρώπων, είναι βουτηγμένες στο ψέμα· στο ψέμα, τη βιτρίνα και την υποκρισία. Όπως το λέει ο ποιητής: «Ο κύριος αυτός κάθε πρωί κάνει το λουτρό του μέσα στα νερά της νεκρής θάλασσας, έπειτα φορεί ένα πικρό χαμόγελο για τη δουλειά και για τους πελάτες.»

Το έστω πικρό δικό μας χαμόγελο μας το έκλεψαν. Ήταν κομμένο και ραμμένο σε φραγκοραφτάδικο, χωρίς αμφιβολία, αλλά αυτό δεν έχει σημασία· εκείνο που μετράει είναι ότι μας το έκλεψαν. Διέρρηξαν το σπίτι μας μια νύχτα ποντικοί, τρωκτικά ρυπαρά από τα παραλειπόμενα του αστυνομικού δελτίου, μας τσάκωσαν στον ύπνο και μας το έκλεψαν.  Στη θέση του άφησαν γυμνωμένη την πίκρα.

Ατιμασμένοι, ταπεινωμένοι, με το βλέμμα χαμηλωμένο, καθρεφτιστήκαμε στα νερά της νεκρής θάλασσας. Μα, καθώς κοιτάζαμε το είδωλό μας στην επιφάνεια όπως ο Νάρκισσος, είδαμε να ξεβράζεται ένα ελεεινό κουρέλι που ήταν πεταμένο μέσα στο βούρκο του βυθού. Σαν ρακοσυλλέκτες που καταντήσαμε, το πήραμε και το φορέσαμε. Και ντύσαμε την πίκρα με την ενοχή.

Η έλλειψη ΘΥΜΟΥ ως case study στην πορεία του Έλληνα προς την υποδούλωση

Είναι βέβαιο ότι στις μεγάλες πανεπιστημιακές έδρες ψυχολογίας το φαινόμενο «Έλληνας»  θα αποτελεί το πλέον περιζήτητο μεταπτυχιακό. Πιστός ο Έλληνας στην Ιστορία του  καταρρίπτει έναν ακόμη μύθο: Αμφισβητώντας ευθέως τους παραδεκτούς κανόνες της επιστήμης της ψυχολογίας αναδεικνύει νέα επιστημονικά δεδομένα, άγνωστα μέχρι χθές… Ότι στη διαδικασία προς το θάνατο το υποκείμενο είναι δυνατόν να οδηγηθεί από την άρνηση κατευθείαν στην αποδοχή, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΕΙ το ενδιάμεσο στοιχείο του ΘΥΜΟΥ που χαρακτηρίζει την τυπική «ψυχολογία της πορείας προς το θάνατο». Κάτι τέτοιο ήταν μέχρι σήμερα  άγνωστο…

Η Dr. Elisabeth Kubler- Ross που έγινε γνωστή για τη δουλειά της με ετοιμοθάνατους ασθενείς εντόπισε  τα στάδια της «ψυχολογίας του θανάτου» στη διαδικασία του ανθρώπου προς το θάνατο. Αυτά,  περιλαμβάνουν την άρνηση, το θυμό,  την κατάθλιψη και  τέλος την αποδοχή.

Silent weapons for Quiet Wars μια τρομακτική αλήθεια;

Το «Σιωπηλά όπλα για έναν αθόρυβο πόλεμο» (Silent Weapons for Quiet Wars), εξηγεί θαυμάσια την τεχνική της μαζικής πλύσης εγκεφάλου. Αυτό το εκτενές και λεπτομερές έγγραφο που χρονολογείται από το 1979 περιγράφει μία πολιτική που …επιβλήθηκε από το 1950. Το έγγραφο αυτό βγήκε κατα τύχη(;) στην επιφάνεια το 1986 και συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο του William Cooper: Behold A Pale Horse Το έγγραφο λέει πως: «ο αθόρυβος πόλεμος …; κηρύχθηκε από τα κέντρα εκείνα που θέλουν μια ανθρωπότητα υποδουλωμένη και εγκλωβισμένη στην ύλη και αποκομμένη από την ανώτερη διάσταση του ανθρώπου, την πνευματική, σε μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στα 1954»….

Κατασκευάζοντας μια είδηση – Τα αντιδεοντολογικά πειράματα του Τζόνσον

Όσα γνωρίζουμε και όσα μαθαίνουμε προέρχονται από πηγές των οποίων την αξιοπιστία σπάνια αμφισβητούμε. Και συνήθως επιλέγουμε από τις ειδήσεις αυτά που συμφωνούν με τις πεποιθήσεις μας. Αν κάτι επιβεβαιώνει τις ιδέες που έχουμε ήδη διαμορφώσει το θυμόμαστε και το αναπαράγουμε.

Αυτό το παράξενο –αν και τόσο συνηθισμένο- φαινόμενο προσπάθησε να μελετήσει ένας ψυχολόγος που δε φημιζόταν για τον κομφορμισμό του.

Το 1964 ο Τζ. Κ. Τζόνσον ήταν καθηγητής συμπεριφορικής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Ατλάντα. Προσπαθούσε να διδάξει τους μαθητές του να σκέφτονται και επεξεργάζονται κάθε πληροφορία χωρίς προκατάληψη.

Η διάχυση της ευθύνης (το πείραμα των Ντάρλεϊ και Λατανέ)

Η ιστορία που ακολουθεί δεν είναι, δυστυχώς, φανταστική. Μοιάζει να βγήκε από ταινία τρόμου, ειδικά επειδή συνέβη “Παρασκευή και 13” Μαρτίου του 1964. Ήταν τρεις το πρωί και η Κάθριν Τζενοβέζε γύριζε σπίτι από τη βραδινή της βάρδια. Έμενε σε μια πολυκατοικημένη  περιοχή της Νέας Υόρκης.Αφού πάρκαρε το αυτοκίνητο της προχώρησε προς την είσοδο της πολυκατοικίας της. Εκεί αντιλήφθηκε, μέσα στις σκιές, έναν άντρα –που της φάνηκε ύποπτος- και γύρισε για να ξαναμπεί στο αυτοκίνητο της.Δεν πρόλαβε. Ο άντρας  την πρόφτασε και της έχωσε ένα μαχαίρι στην πλάτη και στην κοιλιά. Φώναζε: «Βοήθεια! Με σκοτώνουν! Βοηθήστε με!»

Ψυχολογικά πειράματα κοινωνικής συμπεριφοράς

Είναι αλήθεια ότι έχουν γραφτεί πολλές σελίδες για να καταδείξουν τον ψυχιατρικό φασισμό, όπως αυτός έλαβε χώρα στη ναζιστική Γερμανία. Η αναγκαστική θεραπεία και τα φριχτά ιατρικά πειράματα με θύματα χιλιάδες Εβραίους, τσιγγάνους, πολιτικούς κρατούμενους, παιδιά και γυναίκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποδεικνύουν ότι οι γερμανοί ψυχίατροι, εφάρμοσαν το πρόγραμμα Τ4, που περιλάμβανε την μαζική δολοφονία 200.000 «διανοητικά ασθενών», χιλιάδων αρρώστων και ανάπηρων παιδιών και ενηλίκων. Ανάμεσα στους εκατοντάδες ψυχίατρους του προγράμματος Τ4, της μαζικής δολοφονίας των ψυχασθενών, που ακόμα αναφέρονται στα ειδικά περιοδικά, ήταν και ο Lenny Lapon που το περιγράφει στο βιβλίο του «Μαζικοί δολοφόνοι με άσπρα παλτά: ψυχιατρική γενοκτονία στην ναζιστική Γερμανία». Ο Lenny Lapon δηλώνει ότι πολλοί ψυχίατροι της ναζιστικής Γερμανίας μετανάστευσαν στις ΗΠΑ και τον Καναδά και πέτυχαν την κατήχηση πολλών συνάδελφων τους στη ρατσιστική θεωρία για τις βιολογικές και κληρονομικές αιτίες της σχιζοφρένειας. Τον περασμένο Αύγουστο το Associated Press έφερε στο φως την αθέατη πλευρά της ιατρικής έρευνας προηγουμένων ετών. Περισσότερες από 40 έρευνες που αποκαλύπτει το πρακτορείο πραγματοποιήθηκαν πριν από 40 έως 80 χρόνια –ακόμα και μετά την καταδίκη των γιατρών ναζί που πειραματίζονταν σε Εβραίους.