Αυτοκτονούν μέσα στα νοσοκομεία. Ποιος ευθύνεται;

Της Μαρίνας Παπαδοπούλου

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 επηρέασε βαθιά την Ελλάδα, οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά. Οι αλλαγές που επήλθαν μέσω των μνημονιακών προγραμμάτων άλλαξαν το πρόσωπο της κοινωνίας στον εργασιακό τομέα και βύθισαν την πλειοψηφία του λαού σε μεγάλη οικονομική φτώχεια. Μια παράπλευρη απώλεια που ακολουθεί τις οικονομικές κρίσεις είναι η κρίση της ψυχικής υγείας. Η ψυχική υγεία του πληθυσμού σε περιόδους οικονομικών υφέσεων επιδεινώνεται δραματικά, και στις κυριότερες ασθένειες πρωτοστατούν το άγχος και η κατάθλιψη, ενώ οι αυτοκτονίες πληθαίνουν.

Το ψυχολογικό φορτίο της πανδημίας του κορονοϊού

Του Σπύρου Μανουσέλη

Η γενικευμένη και αόριστη ανασφάλεια για την ανεξέλεγκτη διάδοση του νέου κορονοϊού μάς γεννά μεγάλο άγχος, το οποίο είναι γνωστό ότι σχετίζεται άμεσα με την εμφάνιση εξίσου θανατηφόρων ασθενειών, όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, καρκίνος, διαβήτης, καθώς και σοβαρά νευροψυχιατρικά νοσήματα. Μήπως ο αδικαιολόγητος φόβος για τον νέο κορονοϊό προξενεί, εν τέλει, περισσότερες καταστροφές και θανάτους από τον ίδιο τον κορονοϊό; Γιατί, μέχρι σήμερα, ελάχιστες έρευνες έχουν επικεντρωθεί στις καταστροφικές συνέπειες -ατομικές και συλλογικές- της πανδημίας του φόβου και του πανικού που συνοδεύει την πανδημία μολύνσεων του νέου κορονοϊού;

Το αδύνατο πένθος στην εποχή του κορονοϊού

Της Κατερίνας Μάτσα

Ξεπερνούν τις 23.000 οι θάνατοι από κορονοϊό στην Αμερική, ξεπερνούν τις 121.000 σε παγκόσμια κλίμακα. Τα συστήματα υγείας έχουν καταρρεύσει, δεν υπάρχουν διαθέσιμα κρεβάτια στα νοσοκομεία. Ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται σε καραντίνα. Κανείς δεν επιτρέπεται να μετακινηθεί, να βγει από το σπίτι του, ελλοχεύει ο κίνδυνος της τιμωρίας.

Και οι νεκροί; Πώς, πού και μέσα σε ποιες συνθήκες θάβονται, ιδιαίτερα όταν είναι μαζικοί οι θάνατοι, όπως για παράδειγμα στη Βόρεια Ιταλία στην αρχή της πανδημίας ή αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ και αλλού; Προκαλεί φρίκη η είδηση που διαβάσαμε σήμερα στις εφημερίδες ότι σε νοσοκομεία του Ντιτρόιτ στις αρχές Απρίλη σακούλες με πτώματα ασθενών από κορονοϊό στοιβάζονταν σε άδεια δωμάτια η στο πάρκιν του νοσοκομείου, γιατί δεν υπήρχε άλλος διαθέσιμος χώρος. Στους συγγενείς δεν επιτρέπεται να τα παραλάβουν, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος της μετάδοσης. Κάποιοι μιλούν για κοινούς τάφους…

Μήπως εκτός από το Brexit υπάρχει και η λιτότητα;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ένα και μοναδικό είναι το θέμα που κυριαρχεί στη δημόσια αντιπαράθεση στην Αγγλία, καθ’ οδόν για τις εκλογές της 12^ης Δεκεμβρίου: οι όροι της εξόδου της χώρας από την ΕΕ – κι όχι φυσικά αν θα βγει από την Ένωση. Ενδεικτικές είναι οι τοποθετήσεις των δύο πολιτικών ηγετών στην πρώτη τηλεμαχία, με τον Μπόρις Τζόνσον να δηλώνει πώς έχει στα χέρια του τη συμφωνία με την ΕΕ για έξοδο και το μόνο που του λείπει είναι μια καθαρή νίκη, την οποία θα έχει και με τα παραπάνω αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που του δίνουν ένα προβάδισμα της τάξης των 18 μονάδων. Από την άλλη, ο ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, ζητάει την ψήφο των Βρετανών για να επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία εξόδου στην κατεύθυνση μιας καλύτερης σχέσης με την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Το γεγονός πάντως ότι συγκεντρώνει μόνο το 27% των προτιμήσεων δε δείχνει να εμπνέει τους ψηφοφόρους η στάση του απέναντι στην ΕΕ…

Προς επίρρωση το γεγονός ότι ναι μεν η κριτική κατά των Τόρηδων αυξάνεται με εκθετικό μάλιστα βαθμό στην κοινωνία, αλλά ως επίκεντρό της έχει την πολιτική των περικοπών κι όχι τους όρους εξόδου από την ΕΕ, που οι Εργατικοί έχουν αναγάγει σε προνομιακό πεδίο αντιπαράθεσης προσπαθώντας να φανούν ως το κόμμα της Ευρώπης. Κι ας ισοδυναμεί με πολιτική αιμορραγία αυτή τους η στάση…

Προσπάθεια διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν θεραπείας της εξάρτησης Ετοιμάζουν εισβολή ιδιωτών

“Mε μια αιφνιδιαστική, «εξαιρετικά επείγουσα», πράξη νομοθετικού περιεχομένου η κυβέρνηση Mητσοτάκη έρχεται να καταργήσει το κεκτημένο μέσα από αγώνες δημοκρατικό δικαίωμα του Kέντρου Θεραπείας Eξαρτημένων Aτόμων (KEΘEA) να διοικείται από ένα ΔΣ με μέλη άμισθα και εκλεγμένα από τη γενική συνέλευση των μελών του, δηλαδή εκείνων που συμμετέχουν στα θεραπευτικά προγράμματά του, των γονέων, των εργαζομένων και των εθελοντών του.

H απαράδεκτη αυτή πράξη νομοθετικού περιεχομένου ορίζει ότι το επταμελές ΔΣ θα διορίζεται από τον υπουργό Yγείας.

Κρίση της δημόσιας υγείας: Αυτοκτονίες

Aπό την ψυχολόγο Εύη Νικολοπούλου

Η παρεμπόδιση των αυτοκτονιών και η πρόληψη σύμφωνα με την Αμερικάνικη Ψυχολογική Εταιρεία πρέπει να τεθεί ως προτεραιότητα δημόσιας υγείας. Χτεσινή ανακοίνωση:

«Τα ποσοστά των αυτοκτονιών αυξήθηκαν κατά 25% στην Αμερική από το 1999 έως το 2016,σύμφωνα με έρευνα που δόθηκε στην δημοσιότητα χθες. Ενα σοκαριστικό νούμερο 45.000 Αμερικανών αυτοκτόνησε μέσα στο 2016. Η αυτοκτονία είναι επείγον να τεθεί ως προτεραιότητα στη δημόσια υγεία. Χρειάζεται να αυξήσουμε την πρόσβαση στη διάγνωση και να εξασφαλίσουμε ότι η ασφάλεια καλύπτει και την πρόληψη και την θεραπεία. Η κρίση επηρεάζει ανθρώπους με ή χωρίς διαγνωσμένα προβλήματα υγείας. Η αυτοκτονία είναι συχνά μια πράξη απελπισίας, όταν κάποιος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής. Το να απευθυνθούμε σε αυτές τις δυσκολίες είναι ζωτικής σημασίας».

Κρίση ψυχικής υγείας στους νέους ερευνητές;

του Αντώνη Μαυρόματου*

Σε διεθνή μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Nature Biotechnology φαίνεται πως τα ποσοστά του άγχους και της κατάθλιψης μεταξύ των μεταπτυχιακών και των διδακτορικών φοιτητών διεθνώς είναι τουλάχιστον έξι φορές μεγαλύτερα από ό,τι στο γενικό πληθυσμό.

Οι δειγματοληπτικές απαντήσεις 2.279 φοιτητών από 234 πανεπιστημιακά και ερευνητικά ιδρυμάτων σε 26 χώρες (90% υποψήφιοι για PhD και 10% για Μaster’s) αποκαλύπτουν ότι το 41% αισθάνονται μέτριο έως σοβαρό άγχος, ενώ το 39% έχουν συμπτώματα μέτριας έως σοβαρής κατάθλιψης, έναντι ποσοστού περίπου 6% στο γενικό πληθυσμό. Τα ποσοστά άγχους και κατάθλιψης είναι μεγαλύτερα στις γυναίκες από ότι στους άντρες: 43% και 41% αντίστοιχα, έναντι 34% και 35%. Ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά βρέθηκαν σε όσους δήλωσαν διεμφυλικοί ή μη συμμορφούμενοι/νες στα κυρίαρχα πρότυπα φύλου, με το 55% εξ αυτών να βιώνει άγχος και το 57% κατάθλιψη.

Αντιμετώπιση των εξαρτήσεων: Επιστροφή στον 19ο αιώνα με αριστερό περιτύλιγμα;

του Νίκου Λάιου*

Υπάρχουν δύο «κρατούμενα» για να κατανοηθεί ο τίτλος. Το πρώτο έχει να κάνει με τη θέση ότι οι εξαρτήσεις ως φαινόμενο κοινωνικό γεννιούνται, αναπαράγονται κι αλλάζουν μορφές στο υπόβαθρο μιας διαρκούς κρίσης, εγγενούς του καπιταλισμού και του ειδικού πολιτισμού που εισήγαγε: της νεωτερικότητας.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το ότι, τουλάχιστον από το 2008, χώρα και κοινωνία είναι σφηνωμένες στη μέγγενη μιας κρίσης καθολικής: μιας συνολικής κατάρρευσης και μιας συνολικής δυσκολίας ανάκαμψης, διεξόδου.

Από αυτά τα δύο «κρατούμενα» προκύπτει ότι σήμερα κάθε παρέμβαση πρωτογενούς πρόληψης –στα αίτια της εξάρτησης πριν την εκδήλωσή της– είναι «παρέμβαση στην κρίση». Η τεχνητή κατάτμηση της πρωτογενούς πρόληψης σε τρία εσωτερικά υποστρώματα [«καθολική» (σε «ολόκληρη την κοινωνία»), «επικεντρωμένη» (σε λίγες «ομάδες σε κρίση») και «ενδεδειγμένη» (σε λίγα «άτομα σε κρίση»)], δεν επαρκεί μπρος σε απαιτήσεις τέτοιας ποιότητας και διάστασης. Αντίθετα, η επιμονή στην επίκλησή της, ανταποκρίνεται σε κελεύσματα απόσυρσης πόρων και σταθερής φροντίδας απ’ την κοινωνική πλειοψηφία, με τη στροφή της έμφασης στα δυο τελευταία υποστρώματα. Ώστε πόροι και φροντίδα να περιορίζονται σε «κάτι λίγο, για λίγους», όπως γινόταν στα τέλη του 19^ου αιώνα και στις αρχές του 20^ου, βέβαια με τις αναγκαίες λεκτικές προσαρμογές στην πολιτική ορθότητα της «προχωρημένης» εποχής μας.

Ο αποκλεισμός των ψυχικά ασθενών σε Ελλάδα και Ε.Ε.

Της Δήμητρας Διδαγγέλου*

Στην έκθεση με τίτλο «Χαρτογράφηση και κατανόηση του αποκλεισμού στην Ευρώπη: ιδρυματικές, αναγκαστικές και παρεχόμενες στην κοινότητα υπηρεσίες και πρακτικές σε όλη την Ευρώπη», που παρουσιάστηκε σε συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες, αποτυπώνονται πληροφορίες σχετικά με νόμους των ευρωπαϊκών χωρών για την ψυχική υγεία, τη χρήση της ακούσιας ή αναγκαστικής νοσηλείας και θεραπείας, την πρακτική της απομόνωσης και του προστατευτικού κλινοστατισμού/καθήλωσης, καθώς και αναδυόμενα ζητήματα στον τομέα της ψυχικής υγείας στην Ευρώπη.

Πρόκειται για μια νέα, διευρυμένη έκδοση της έκθεσης του 2012 για τη χαρτογράφηση του αποκλεισμού στην ψυχική υγεία, η οποία δημοσιεύτηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ψυχική Υγεία Mental Health Europe.

Η Julie-Beadle Brown, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Κεντ, παρουσίασε τα αποτελέσματα της έκθεσης και τόνισε πως από το 2012 έχουν σημειωθεί ελάχιστες αλλαγές.

Ο εγκέφαλος αρχίζει να «τρώει» τον εαυτό του όταν δεν κοιμάται καλά

Ο λόγος που κοιμόμαστε, βρίσκεται πολύ πιο πέρα ​​από την απλή αναπλήρωση των ενεργειακών μας επιπέδων, η οποία γίνεται κάθε 12 ώρες. Οι εγκέφαλοί μας αλλάζουν την κατάστασή τους όταν κοιμόμαστε, προκειμένου να καθαρίσουν τα τοξικά παραπροϊόντα της νευρικής δραστηριότητας που απομένουν κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Είναι αρκετά περίεργο ότι η ίδια διαδικασία αρχίζει να συμβαίνει και στους εγκεφάλους των ανθρώπων που υποφέρουν επίσης από χρόνια αϋπνία, εκτός εκείνων που βρίσκονται σε υπερδιέγερση. Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι ο επαναλαμβανόμενος κακός ύπνος προκαλεί στον εγκέφαλο την εξαφάνιση μιας σημαντικής ποσότητας νευρώνων και συναπτικών συνδέσεων και η ανάκτηση του ύπνου μπορεί να μην είναι σε θέση να αντιστρέψει τη ζημιά.

Μια ομάδα ερευνητών από το Marche Polytechnic University στην Ιταλία εξέτασε την ανταπόκριση του εγκεφάλου των θηλαστικών σε κακές συνήθειες ύπνου και βρήκε μια παράξενη ομοιότητα ανάμεσα στα ποντίκια που είχαν ξεκουραστεί και στα άυπνα ποντίκια.

Ένας τρελός κόσμος

του Rod Tweedy

Μετάφραση: Αντώνης Ανδρουλιδάκης

Ο καπιταλισμός και η άνοδος της ψυχικής ασθένειας

Ο Rod Tweedy είναι συγγραφέας και εκδότης των Karnac Books, ένας κορυφαίος ανεξάρτητος εκδότης βιβλίων για την ψυχική υγεία και τη θεραπεία. Η επιμέλεια της συλλογής «Ο Πολιτικός Εαυτός: Η κατανόηση του κοινωνικού πλαισίου για την ψυχική ασθένεια» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Karnac.

Τι θα συνέβαινε, αναρωτιέται ο Rod Tweedy, αν δεν είμαστε εμείς άρρωστοι, αλλά το ίδιο το σύστημα το οποίο βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που είμαστε ως κοινωνικά όντα;

Η ψυχική ασθένεια αναγνωρίζεται πλέον ως μία από τις μεγαλύτερες αιτίες ατομικής δυσφορίας και δυστυχίας στις κοινωνίες και τις πόλεις μας, συγκρίσιμη με τη φτώχεια και την ανεργία. Σήμερα, ένας στους τέσσερις ενήλικες στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει διαγνωστεί με ψυχική ασθένεια και τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά σε ετήσια βάση. «Ποια μεγαλύτερη κατηγορία θα μπορούσε να υπάρξει για ένα σύστημα», ρωτά ο George Monbiot, «από μια επιδημία ψυχικής νόσου;»

Εργασιακό bullying τρίτη η Ελλάδα ανάμεσα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες

Ψυχοκοινωνικοί κίνδυνοι στην εργασία, όπως είναι το εργασιακό άγχος, η εργασιακή εξουθένωση (burn-out) ή η διαφόρων ειδών παρενόχληση (bullying, mobbing) απασχολούν τους ερευνητές παγκοσμίως ολοένα και περισσότερο. Στην Ελλάδα την κατάσταση έχουν επιδεινώσει τα τελευταία χρόνια οι συνθήκες οικονομικής κρίσης.

Αυτό ήταν το αντικείμενο ημερίδας που διοργάνωσε το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Δήμου Κηφισιάς σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Κοινωνικής Δυναμικής.

Όπως επισημάνθηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ημερίδας η ύπαρξη και η διατήρηση σε έναν εργασιακό χώρο παραγόντων ευνοϊκών για την ανάπτυξη κακών ψυχοκοινωνικών συνθηκών έχει σοβαρή αρνητική επίδραση στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων καθώς και στα αποτελέσματα της επιχείρησης ή του οργανισμού. Ο προβληματικός σχεδιασμός και οργάνωση της εργασίας και αλλά και το αρνητικό ψυχοκοινωνικό περιβάλλον επιδρούν αρνητικά στη δημιουργικότητα των εργαζομένων και κατ’ επέκταση στην απόδοση ενός οργανισμού και αποτελούν τροχοπέδη για την αποτελεσματική ανάπτυξη του και την παραγωγή των μέγιστων δυνατών αποτελεσμάτων.

Ολοκαύτωμα για τους ψυχικά ασθενείς

Θα γίνει το ολοκαύτωμα για τους ψυχικά ασθενείς το 2015 προειδοποιούν οι εργαζόμενοι στα ψυχιατρικά νοσοκομεία. Κάτω από γέφυρες και σε πάρκα θα αναζητούν καταφύγιο

Η έλλειψη σχεδίου θα οδηγήσει την ψυχιατρική μεταρρύθμιση σε κατάρρευση, επισήμαναν στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου εκπρόσωποι των Σωματείων Εργαζομένων των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Πέτρας Ολύμπου και Κέρκυρας μετά από σύσκεψη με θέμα «Ψυχιατρική μεταρρύθμιση ή απορρύθμιση;».

Καθηλωμένοι σε πρακτικές Μεσαίωνα

Της Ιωάννας Σωτήρχου

Μπορεί σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται παρατεταμένα να ακούγεται ως πλεονασμός η «απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση». Προτού γίνει καθεστώς για σχεδόν όλους μας, η χώρα μας είχε δώσει τα διαπιστευτήριά της σε τέτοιου είδους πρακτικές, και μάλιστα σε βάρος των πιο ευάλωτων –δείγμα πολιτισμού κι αυτό…- των ψυχικά ασθενών. Αυτό φανερώνουν οι εδώ και δεκαετίες διαπιστώσεις της Επιτροπής κατά των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης (CPT), αλλά και τα πιο πρόσφατα πορίσματα της Ειδικής Επιτροπής για την Προστασία των Δικαιωμάτων των Ψυχικά Ασθενών.

Η επιστολή-καταγγελία συγγενών ασθενούς που εξευτελίστηκε στο Δαφνί, καθώς -αφού την έδεσαν- δεν την άφησαν να πάει ούτε στην τουαλέτα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και «της αφαίρεσαν τα εσώρουχα και την άφησαν έτσι σε κοινή θέα μέχρι το πρωί που την έλυσαν», τον περασμένο μήνα, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Κι ας διατάχτηκε ΕΔΕ από τον αρμόδιο υπουργό…

Το Άκαμπτο Στίγμα των Ψυχικά Ασθενών στην Ελλάδα

Της Μαρίας Λούκα

«Παίζεις πινγκ – πονγκ;» με ρώτησε όταν πρωτομπήκα. Σκέφτηκα ότι ο χρόνος του ρεπορτάζ είναι πάντα περιορισμένος και αυστηρά οριοθετημένος αλλά στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας ο χρόνος μετράει διαφορετικά και προσπαθεί να απορροφήσει τους αγχωτικούς ρυθμούς της υπόλοιπης πόλης. Η αλήθεια είναι ότι είχα περίπου 15 χρόνια να πιάσω ρακέτα και ο Θοδωρής πήρε άνετα το σετ. Μετά έπιασε την κιθάρα, ξέρει αμέτρητα ακόρντα κι έχει γράψει περίπου 90 τραγούδια δικά του. Σε άλλες συνθήκες θα δούλευε ως μουσικός και θα μπορούσε να ζει αξιοπρεπώς απ’ αυτό. Σ’ αυτές τις συνθήκες δε δουλεύει. Τον ακολουθεί το στίγμα της νοσηλείας σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Το πιο ριζωμένο και άκαμπτο στίγμα ίσως στην ελληνική κοινωνία. Τις μέρες που πέρασα στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Αγίων Αναργύρων ξανάφερα στο νου μου αυτά που μας μάθαιναν στο Πανεπιστήμιο για τις θεωρίες του Franco Basaglia: «Η τρέλα -έλεγε- είναι μια ανθρώπινη κατάσταση. Μέσα μας η τρέλα είναι παρούσα, όπως και ο λόγος. Το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία για να λέγεται πολιτισμένη, θα πρέπει να αποδέχεται τόσο το λόγο, όσο και την τρέλα. Αντίθετα όμως επιφορτίζει μια επιστήμη, την ψυχιατρική, να μεταφράζει την τρέλα σε αρρώστια με σκοπό να την εξαφανίσει. Ο λόγος της ύπαρξης του ψυχιατρείου είναι ακριβώς αυτό».

Το σκάνδαλο ‘Ψυχαργώς’ στην μνημονιακή ολοκλήρωσή του: Ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας και εξαθλίωση των ψυχικά πασχόντων

αντίσταση στην διάλυση της δημόσιας ψυχικής υγείας

σημαίνει διεκδίκηση ενός χειραφετητικού συστήματος

που αποκαθιστά τον Λόγο και τα δικαιώματα

των συνανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

 

Μετά την διαπόμπευση των οροθετικών και τον ναζιστικού τύπου νόμο για εξέταση χωρίς την συναίνεση του ατόμου, μετά την δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες, μετά την στοχοποίηση εργασιακών ομάδων, αλλά και την στερεοτυπική αντιμετώπιση των ρομά λόγω ενός περιστατικού, ο εκτός ελέγχου υπουργός Υγείας αποφασίζει να κλείσει τις δομές ψυχικής υγείας, βάζοντας  έτσι στο στόχαστρο και τους ψυχικά ασθενείς. 

Η ψυχική υγεία στη μέγγενη των μνημονίων

Του Δημήτρη Κωνσταντίνου

Ο χώρος της Ψυχικής Υγείας, αποτελεί το πεδίο εφαρμογής πιλοτικών πολιτικών πριν αυτές εφαρμοστούν, με τις απαραίτητες προσαρμογές, στους υπόλοιπους χώρους. Οι λόγοι είναι ευνόητοι: οι ψυχικά πάσχοντες, έχοντας βιώσει την περιθωριοποίηση, τον κοινωνικό αποκλεισμό, το στιγματισμό, την ασυλοποίηση και το ρατσισμό, αποκομμένοι, πολλές φορές, από το ίδιο το οικογενειακό περιβάλλον, αδυνατούν να διεκδικήσουν σε πολλές περιπτώσεις και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματά τους.

“Φυσικοί θάνατοι” στην Ελλάδα της πτώχευσης: μια αναίμακτη γενοκτονία

Μόνιμη επωδός της “δικής μας πλευράς” είναι οι περίπου 4.000 αυτοκτονίες των 3 τελευταίων χρόνων.
Τις χρησιμοποιούμε ως απόδειξη του επιχειρήματος πως “το Μνημόνιο σκοτώνει”.
Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα τραγικό φαινόμενο που απασχολεί και τρομάζει φυσικά όλους μας.

Ξέρετε, όμως, κάτι;
Θεωρώ πως κάνουμε μεγάλο λάθος που επικεντρωνόμαστε μόνο εκεί.

Δε θα έπρεπε οι αυτοκτονίες να είναι η προμετωπίδα της αντίδρασής μας.
Υπάρχει ένα φαινόμενο πολύ χειρότερο, κατ’ εμέ, και αποδεικνύει σαφέστερα και περίτρανα πως “το Μνημόνιο σκοτώνει”.
Και είναι η ραγδαία αύξηση των θανάτων.

Η λιτότητα κοστίζει… ζωές

Του Χαράλαμπου Πουλόπουλου *

Ένας λαός που χαρακτηρίζεται για την αισιοδοξία του και την καλή του διάθεση  έχει πέσει σε μαύρη κατάθλιψη. Οι Έλληνες έχουν γίνει τα τελευταία δύο χρόνια οι πιο απαισιόδοξοι άνθρωποι στον κόσμο σε ό,τι αφορά το μέλλον και τις προοπτικές τους. Τέσσερις στους δέκα, όπως έδειξε πρόσφατη διεθνής έρευνα, πιστεύουν ότι η ζωή τους θα είναι χειρότερη σε πέντε χρόνια από σήμερα και, προφανώς, δεν συμμερίζονται τις κυβερνητικές δηλώσεις περί πετυχημένου μοντέλου ανάπτυξης και εξόδου από την ύφεση, στην οποία φαίνεται να βυθίζουν βαθύτερα τη χώρα τα προωθούμενα νέα μέτρα απολύσεων και περικοπών. Η λιτότητα έχει καταστροφικές επιπτώσεις για την Ελλάδα, αλλά η συνταγή των περικοπών συνεχίζεται και δεν προβλέπεται να σταματήσει σύντομα.

Η οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της στη ψυχική υγεία

Των Γ. ΜΠΟΥΡΑ*, Λ. ΛΥΚΟΥΡΑ**

Περίληψη

Η Παγκόσμια οικονομική κρίση που πλήττει στις μέρες μας και την Ελληνική κοινωνία αποτελεί έναν παράγοντα πολλαπλών ανατροπών με σημαντικές συνέπειες τόσο στο επίπεδο της συλλογικής λειτουργίας, όσο και στο ατομικό επίπεδο. Η ζωή και η προσωπικότητα του σύγχρονου ανθρώπου είναι δομημένες πάνω στην εργασία και την οικονομική του επιφάνεια με αποτέλεσμα η εργασία να συντελεί στο προσδιορισμό τόσο της ταυτότητας όσο και της εικόνας εαυτού. Έτσι, πέρα από τα πρακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει όποιος βλέπει το εισόδημά του να περικόπτεται ή να εξανεμίζεται, εξίσου σημαντική είναι και η «συμβολική» κατάρρευση που αντιμετωπίζει. Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν μάλιστα ότι η απώλεια της εργασίας αυξάνει τον κίνδυνο ψυχιατρικών διαταραχών και των σωματικών επιπτώσεών τους. Η αντιμετώπιση λοιπόν της τρέχουσας οικονομικής κρίσης είναι σημαντικό να επιτευχθεί μέσα από την οργάνωση εκείνων των υπηρεσιών που θα απαντήσουν στα αυξημένα αιτήματα της κοινωνίας τόσο για ψυχολογική υποστήριξη και παρέμβαση, όσο και για κοινωνική προστασία. Εγκέφαλος 2011, 48(2):54-61.

Εισαγωγή

Η παγκόσμια οικονομική κρίση που πλήττει στις μέρες μας και την ελληνική κοινωνία αποτελεί έναν παράγοντα πολλαπλών ανατροπών με σημαντικές συνέπειες τόσο στο επίπεδο της συλλογικής λειτουργίας, όσο και στο ατομικό επίπεδο. Η προβληματική δομή και λειτουργία του ελληνικού κράτους εντείνει μάλιστα τις επιπτώσεις της κρίσης, φέρνοντας στην επιφάνεια τα συσσωρευμένα άλυτα ζητήματα στα οποία η ελληνική κοινωνία αδυνατούσε εδώ και πάρα πολύ καιρό, να λάβει το κόστος των προτεινόμενων λύσεων.

Δραματικές οι επιπτώσεις της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στην ψυχική υγεία του πληθυσμού

Της Κατερίνας Μάτσα

Ψυχίατρος, Επιστημονική Υπεύθυνη του 18 ΑΝΩ.

Πηγή: Corfu Press,  Αναδημοσίευση : Κοινωνικό Καφενείο

Το κοινωνικό τοπίο σήμερα στη χώρα μας διαμορφώνεται στη σκιά της χωρίς προηγούμενο χρηματοπιστωτικής κρίσης και της χρεοκοπίας, με τις κοινωνικές ανισότητες να εντείνονται τρομερά και τις στρατιές των ανέργων, των αστέγων, των φτωχών να πυκνώνουν διαρκώς, καταδικάζοντας τον λαό στη δυστυχία και την αρρώστια.

Η οικονομική και κοινωνική κρίση και η μνημονιακή πολιτική που εφαρμόζεται έχει αποδεδειγμένα τραγικές επιπτώσεις σε όλους τους δείκτες υγείας και ψυχικής υγείας του πληθυσμού. Από σχετικές έρευνες αποδεικνύεται ότι η αύξηση κατά 1% της ανεργίας προκαλεί αύξηση κατά 3% των ψυχικών διαταραχών, κατά 5% των αυτοκτονιών, κατά 30% των προβλημάτων που συνδέονται με το αλκοόλ και κατά 30% της εγκληματικότητας. Από τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τα ναρκωτικά που ανακοινώθηκαν στις 15-11-2011 σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες αυξάνεται τρομακτικά η χρήση νέων συνθετικών ουσιών.