Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος: Η ανακωχή των Χριστουγέννων στο Δυτικό Μέτωπο – Για μια μέρα οι εχθροί έγιναν φίλοι

Του Βενιζέλου Λεβεντογιάννη

1914, Παραμονή Χριστουγέννων. Δυτικό Μέτωπο, χαρακώματα Φλάνδρας, Βέλγιο

2^ο Τάγμα Ηνωμένου Βασιλείου «Γκόρντον Χαιλαντερ»

Η μάσκα τον έπνιγε. Δεν την άντεχε. Ήθελε να την κλωτσήσει και να την εκσφενδονίσει μακριά, απέναντι στο χαράκωμα των Γερμανών. Ακόμη και στην προπαίδευση, πριν τον στείλουν στο μέτωπο, όταν οι εκπαιδευτές, του ούρλιαζαν να βάλει τη μάσκα, εκείνος πάγωνε. Κρύος ιδρώτας έλουζε τη σπονδυλική του στήλη, η ανάσα του γινόταν γρήγορη και κοφτή, η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή και η όραση του θόλωνε.

«Τη μάσκα θα τη φοράς ακόμη και όταν κοιμάσαι, ακόμη και όταν κατουράς, ακόμη και όταν γαμάς» ούρλιαζε μέσα στο αυτί του ο λοχίας Τζέισον Μπακ «Θα σου σώσει τη ζωή. Ακούς σκατόπαιδο;» Και ο Άντριου Χολμς άκουγε, αφού η φωνή του λοχία εκπαιδευτή, κόντευε να σπάσει τα τύμπανα του. Άκουγε αλλά ακόμη και τώρα στο μέτωπο, 8 μήνες από τότε που έκανε τη βασική εκπαίδευση, τη μάσκα δεν την είχε φορέσει ούτε μια φορά. Και ας ήταν οι Γερμανοί στα 300 μέτρα. Ευτυχώς ποτέ δεν είχαν ρίξει αέρια.

Φαντάζεστε ο “πρόσφυγας Χριστός” να έπεφτε στα χέρια κάποιων “πιστών” του;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Από τη μια ο χριστιανισμός και οι συμβολισμοί μέσα από τους μύθους του, και από την άλλη η πραγματικότητα της… μυθικής μαυρίλας των θεομπαιχτών και των χριστιανοφαρισαίων.  Εξηγούμαστε:

«…ιδού άγγελος Κυρίου εφάνηκε δι’ ονείρου στον Ιωσήφ και του είπε· “σήκω αμέσως χωρίς αναβολήν και πάρε το παιδίον και την μητέρα του και φύγε εις την Αίγυπτον, και μένε εκεί, μέχρις ότου πάλιν εγώ σου είπω· διότι ο Ηρώδης θα αναζητήση το παιδίον, δια να το θανατώση”.
Και ο Ιωσήφ εσηκώθηκε αμέσως, παρέλαβε νύκτα το παιδίον και την μητέρα αυτού και έφυγεν εις την Αίγυπτον.
Και έμενε εκεί, έως ότου απέθανε ο Ηρώδης και έτσι εξεπληρώθη και επραγματοποιήθη πλήρως εκείνο, που είχε λεχθή από τον Κυριον δια του προφήτου, ο οποίος είπε· “από την Αίγυπτον εκάλεσα τον υιόν μου».
                                                                                                       (από «Το Κατά Ματθαίον» ευαγγέλιο)

Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη

Του Κώστα Βάρναλη

Ὁ οὐρανὸς ἔβρεχε διαρκῶς λεπτὸν νερόχιονον, ὁ γραῖγος ἀδιάκοπος ἐφύσα καὶ ἦτο ψῦχος καὶ χειμὼν τὰς παραμονὰς τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους…

Ὁ κυρ-Ἀλέξανδρος εἶχε νηστεύσει ἀνελλιπῶς ὁλόκληρον τὸ Σαρανταήμερον καὶ εἶχεν ἐξομολογηθεῖ τὰ κρίματά του (παπα-Δημήτρη τὸ χέρι σου φιλῶ!). Καὶ ἀφοῦ ἐγκαίρως παρέδωσε τὸ χριστουγεννιάτικον διήγημά του εἰς τὴν «Ἀκρόπολιν» καὶ διέθεσεν ὁλόκληρον τὴν γλίσχρον ἀντιμισθίαν του πρὸς πληρωμὴν τοῦ ἐνοικίου καὶ τῶν ὀλίγων χρεῶν του, γέρων ἤδη κεκμηκὼς ὑπὸ τῶν ἐτῶν καὶ τῆς νηστείας, ἀποφεύγων πάντοτε τὴν πολυάσχολον τύρβην, ἀλλὰ φιλακόλουθος πιστός, ἔψαλεν, ὡς συνήθως, μὲ τὴν βραχνὴν καὶ σπασμένην φωνήν του, πλήρη ὅμως ἐνθέου πάθους, ὡς δεξιὸς ψάλτης, εἰς τὸ παρεκκλήσιον τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου τὰς Μεγάλας Ὥρας, σχεδὸν ἀπὸ στήθους, καὶ ὄτε ἐπανῆλθεν εἰς τὸ πτωχικόν του δωμάτιον, δὲν εἶχεν ἀκόμη φέξει!

Προσποίηση γιορτής

του Θανάση Σκαμνάκη

Τα λαμπιόνια επινοούν μια γιορτή καθώς η γιορτή ματαιώνεται. Φορτώσαμε μπαλκόνια, σπίτια, διαδρόμους, δρόμους, δέντρα και δεντράκια με φωτεινούς καταρράκτες και προσποιούμαστε πως πανηγυρίζουμε.

Αντί να κάνουμε άσκοπες βόλτες, να χαιρετιόμαστε, να φιλιόμαστε και να ευχόμαστε ο ένας στον άλλο, συνήθειες που έτσι κι αλλιώς είχαμε εξοβελίσει από την καθημερινότητα και τις είχαμε εναποθέσει στις γιορτές (σαν μας βρήκαν ήδη με πολλή έκπτωση αξίας οι απαγορεύσεις!), αντί τα παιδιά να ψάχνουν παιχνίδια, να λένε κάλαντα, να τρώνε κεράσματα. Αντί να αιωρείται μια προσδοκία κάποιας ευτυχίας, απρόσωπης, απροσδιόριστης, χριστιανικής ή άθεης ή άλλης, και να πλανιέται αυτή η αιώνια μελαγχολία των γιορτών που περιέχει πάντα τις εικόνες όπου καιροφυλακτεί ένα καλύτερο, μια ευχή έστω. Αντί να ελπίζεις σε ένα βρέφος που συμβολίζει μια αναγέννηση. Αντί, αντί, αντί…

Μοιράζει φτώχεια για τα Χριστούγεννα η κυβέρνηση

Φτώχεια και ανέχεια μοιράζει η κυβέρνηση για τα Χριστούγεννα σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσαν σήμερα οι υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας.

Ο Γιώργος Κύρτσος είναι… ένας από εμάς

Όταν δεν εξυμνεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όταν δεν συναντιέται με απλήρωτους, απολυμένους, της Free Sunday ο κ. Κύρτσος, ποστάρει φωτογραφίες από τα ταξίδια του και τις διακοπές του στας Ευρώπας.

Την Πρωτοχρονιά την πέρασε στο Λονδίνο…

Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη

Του Κώστα Βάρναλη

Ὁ οὐρανὸς ἔβρεχε διαρκῶς λεπτὸν νερόχιονον, ὁ γραῖγος ἀδιάκοπος ἐφύσα καὶ ἦτο ψῦχος καὶ χειμὼν τὰς παραμονὰς τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους…

Ὁ κυρ-Ἀλέξανδρος εἶχε νηστεύσει ἀνελλιπῶς ὁλόκληρον τὸ Σαρανταήμερον καὶ εἶχεν ἐξομολογηθεῖ τὰ κρίματά του (παπα-Δημήτρη τὸ χέρι σου φιλῶ!). Καὶ ἀφοῦ ἐγκαίρως παρέδωσε τὸ χριστουγεννιάτικον διήγημά του εἰς τὴν «Ἀκρόπολιν» καὶ διέθεσεν ὁλόκληρον τὴν γλίσχρον ἀντιμισθίαν του πρὸς πληρωμὴν τοῦ ἐνοικίου καὶ τῶν ὀλίγων χρεῶν του, γέρων ἤδη κεκμηκὼς ὑπὸ τῶν ἐτῶν καὶ τῆς νηστείας, ἀποφεύγων πάντοτε τὴν πολυάσχολον τύρβην, ἀλλὰ φιλακόλουθος πιστός, ἔψαλεν, ὡς συνήθως, μὲ τὴν βραχνὴν καὶ σπασμένην φωνήν του, πλήρη ὅμως ἐνθέου πάθους, ὡς δεξιὸς ψάλτης, εἰς τὸ παρεκκλήσιον τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου τὰς Μεγάλας Ὥρας, σχεδὸν ἀπὸ στήθους, καὶ ὄτε ἐπανῆλθεν εἰς τὸ πτωχικόν του δωμάτιον, δὲν εἶχεν ἀκόμη φέξει!

Δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος…λίγο φαΐ, λίγο κρασί/Χριστούγεννα κι Ανάσταση

Της Παναγιώτας Ψυχογιού

Τώρα που τα Χριστούγεννα έφτασαν σαν ένα προκαθορισμένο εορταστικό ραντεβού-καταναλωτικό ραντεβού, άλλοι βιώνουν την έλλειψη και άλλη την μελαγχολία του κορεσμού. Τα παιδιά μόνο είναι ευτυχισμένα με τις μικρές χαρές- αν έχουν γαλουχηθεί στην αξία των μικρών πραγμάτων. Ξέρουμε άλλωστε ότι, στον Πλάτωνα, η επιθυμία περιγράφεται σαν μικτή: Ο έρωτας είναι γιος της Πενίας, της Στέρησης, αλλά έχει πατέρα τον Πόρο, τον Εύπορο.

Η μόνη χαραμάδα φωτός στην σημερινή κρίση είναι η αλλαγή στάσης απέναντι στη ζωή και στον συνάνθρωπό μας. Το σκέπτομαι (cogito) ωστόσο συμπεραίνει: η ύπαρξή μου είναι βέβαιη, η ύπαρξή σου είναι πολύ λιγώτερο βέβαιη, και, ριζικώτερα, “εγώ είμαι, άρα εσύ δεν είσαι”. Το πέρασμα από το cogito (σκέπτομαι) στο cogitamus (σκεπτόμαστε) δεν είναι καθόλου το πέρασμα του “εγώ” στο “εμείς”. Ο καθένας πορεύεται μόνος και αδρανής στη σημερινή εξαθλίωση. Ελπίδα διεξόδου; Η κατανάλωση. Ο καταναλωτισμός αποτελεί τρόπο διεξόδου από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος που προσδιορίζονται ως έλλειψη αξιών και ουσιαστικά νοήματος ζωής, εσωτερική φτώχεια και απόγνωση. Όταν η πραγματικότητα, την οποία βιώνει το πρόσωπό του προκαλεί άγχος καταφεύγει στις αγορές υλικών αντικειμένων, γιατί αυτές παράγουν ψευδαισθησιακή χαρά που ανακουφίζει προσωρινά.

Ο επαναστάτης Χριστός…

του Γιώργου Παπασωτηρίου

Μπροστά μου η απλάδα και η φωτογραφία της. Ένας χρόνος χωρίς την αγάπη της. Κι εκείνη η φωνή να με επιπλήττει αυστηρά: «Ο βασιλιάς τους προσκάλεσε στο Δείπνο κι αυτοί δεν πήγαν».

Είναι αλήθεια, δεν πήγα.

«Μα είναι δυνατόν να τους καλέσει ο ίδιος ο βασιλιάς και να μην πάνε;», αναρωτήθηκε ρητορικά ξανά και ξανά ο ιεροκήρυκας! Σκέφθηκα για μια στιγμή να φωνάξω: «Μπράβο τους που δεν υπάκουσαν!» Βαθειά θρησκευόμενη η αγαπημένη μου. Μια Ζωή δοσμένη στην Καλοσύνη και την Αγάπη. Προς τιμή της η σιωπή μου.

Πάλι Χριστούγεννα… Πάλι Πρωτούγεννα

του Δημήτρη Φεργάδη*

Χριστός γεννάται σήμερον,… αδελφοί. Αυτές τις μέρες, τέλος πάντων. Όμως, άμμος οι Θεοί … Όμως, άμμος οι Προφήτες … Χριστιανοί. Κρύο…

Πολύ κρύο… Και μουσκεμένα, πάλι, τα χιλιόμετρα. Και πολλά.

Παγανιστικά Χριστούγεννα ή επιστροφή στις ρίζες;

Του Περικλή Κοροβέση

Στη φυλακή, για να περάσουν οι ατέλειωτες ώρες, ακούγαμε και λέγαμε ιστορίες από τις ζωές μας. Είχαμε έναν παπά μαζί μας που δεν ξέραμε γιατί τον είχαν φέρει. Και ήρθε η σειρά του να μιλήσει για κάποιον κρατούμενο από τα παλιά. Μας άρεσαν αυτές οι ιστορίες.

Ηταν το δικό μας μέλλον. Δέκα μέρες χωρίς νερό και φαγητό στο σκοτάδι, χωρίς μιλιά ανθρώπου. Και όταν η πόρτα άνοιξε, πόνεσαν τα μάτια του από το φως. Εβλεπε μόνο σκιές. Δύο φύλακες τον υποβάσταζαν για να μη σωριαστεί. Και τον πήγαν στον διοικητή. Θα σταυρωθείς, του είπε.

Αϊ-Βασίλης VS Amazon: η απόλυτη συγκριτική δοκιμή

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ορισμένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα λιανικού εμπορίου του πλανήτη, όπως η Amazon, θα παρουσιάσουν σε λίγες ημέρες τον απολογισμό δραστηριοτήτων του 2018. Για άλλη μια φορά θα αποδειχτεί ότι ο όγκος και η ταχύτητα μεταφοράς προϊόντων αλλά και τα επίπεδα εκμετάλλευσης των εργαζομένων μπορούν πλέον να συγκριθούν μόνο με την «επιχειρηματική» δραστηριότητα του Αϊ-Βασίλη.

Βάλε το δέντρο στον κ*** σου… εμείς παραιτούμαστε

Ho ho fucking ho – Monty Python

Όχι «τρίγωνο» από τα Lidl!

του Νίκου Σταθόπουλου*

Η χριστουγεννιάτικη σκηνοθεσία των ημερών, ανανεώνει, και στις δύο πλευρές της «αντιθρησκευτικής σκέψης» (την αστική και την «επαναστατική»), τη «βεβαιότητα» ότι πρόκειται για «μύθο» και «αυταπάτη», ένα απλοϊκό υπνωτιστικό παραμύθι… Αυτή η προσέγγιση είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, απευθείας γεννημένη από το «βασίλειο των πραγμάτων» του σύγχρονου υπερκαταναλωτικού καπιταλισμού, η οποία, κατά βάθος, απλώς υπηρετεί την αποπνευματικοποίηση της ζωής και την αναίρεση της πολιτισμικής μας ιδιοπροσωπίας.

«ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ τα δικά μας τα σακάτικα», όμως, η «μεταφυσική» των Χριστουγέννων συνιστά καίρια εναντίωση στις θετικιστικές συνταγές των τεχνικών της παγκοσμιοποιητικής εξουσίας. Είναι πτυχή της βαθύτερης βούλησης για υπέρβαση, ενάντια στην εμπορευματική «εμμένεια», δηλαδή ενάντια στην παθητική καθήλωση στο εμπορευματοποιημένο «ορθολογικό» κυρίαρχο «σύστημα ζωής», της γκλομπαλιστικής «προόδου».

Η όλη συμβολική των Χριστουγέννων, τα αναδεικνύουν ως μια βαθιά πολιτική πράξη πάθους για ζωή. Σε κάθε σπίτι φτωχικό, με τα ΜΑΤ των κατασχέσεων στην πόρτα, η τρομερή γητειά της Φάτνης εγγυάται ένα «βασιλιά» που ήρθε να θριαμβεύσει…

Διαλέξτε Σκρουτζ…

Του Σταμάτη Ρήγα

Όσοι έχουν παιδιά λοιπόν σήμερα το βράδυ ας τους διαβάσουν τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Ντίκενς, δεν θα χάσουν

Παραμονή Χριστουγέννων και παρόντες είναι οι δύο Σκρουτζ που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από μικροί:

Ο Εμπενίζερ Σκρουτζ του Τσάρλς Ντίκενς και ο Σκρουτζ Μακ Ντακ του Γουώλτ Ντίσνεϋ.

Και οι δύο παράγωγο της δημιουργικότητας προσωπικοτήτων της κυρίαρχης δύναμης της εποχής τους (ο Ντίκενς της Αγγλίας του 19ου αιώνα, ο Ντίσνευ της Αμερικής του 20ου).

Γαλοπούλα η φιλόσοφος

Του Περικλή Κοροβέση

Μέρες που είναι, ας αφήσουμε στην άκρη τη θλιβερή πραγματικότητα και να πούμε την ιστορία μιας πανέμορφης γαλοπούλας με πλουμιστά φτερά και γκριζογάλανα μάτια. Ζούσε στη Νότια Προβηγκία, στο φέουδο ενός πλούσιου άρχοντα που ήταν βαθύς γνώστης του Ρουσό και φανατικός οπαδός του Διαφωτισμού.

Είχε πάνω από πενήντα άτομα υπηρετικό προσωπικό, ο πύργος είχε εκατό δωμάτια και καμιά διακοσαριά κολίγους. Βαθιά ανθρωπιστής, ήθελε να διδάξει τις φιλελεύθερες ιδέες στους εργαζόμενους της επικράτειάς του και προσέλαβε πέντε σοφούς δασκάλους για να αφυπνίσει το προσωπικό του. Το σχέδιό του, βέβαια, απέτυχε οικτρά.

Οι εξ αναγκασμού διαφωτιζόμενοι το εξέλαβαν σαν απλήρωτες υπερωρίες-τιμωρίες από τα ακαταλαβίστικα κηρύγματα των διαφωτιστών. Ο δυστυχής άρχοντας δεν είχε καταλάβει τίποτα από τη δυσαρέσκεια του προσωπικού γιατί οι δάσκαλοι του έδιναν ψεύτικες αναφορές λέγοντας πως τα πάντα βαίνουν καλώς, αλλά χρειάζονται παραπάνω ώρες διδασκαλίας.

Θα ονειρεύομαι νηστική

Της Νόρας Ράλλη

Δεν ξανατρώω βράδυ. Το αποφάσισα μόλις. Ξεπιτάω όλη τη μέρα (ηπειρώτικο είναι αυτό, «ξεπίτησε το παιδί, βάλτε του να φάει», έλεγε η γιαγιά μου… το λέει ακόμα δηλαδή), τρώω γυρίζοντας σπίτι αργά, βαραίνω και αρχίζει το μυαλό και φέρνει σβούρες εφιαλτικές. Προχθές είδα, λέει, πως ο μικρός από το «Μόνος στο σπίτι» στέφθηκε «τελευταίος αυτοκράτορας». Και πριν προλάβει να χαρεί τον θρόνο του, κατέφθασε ο Τραμπ με στολή Αϊ-Βασίλη και του διάβασε, για να κοιμηθεί, τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Ντίκενς παραλλαγμένη, όπου στο τέλος ο Εμπενίζερ Σκρουτζ γίνεται ακόμα πιο πλούσιος και ζει αυτός καλά και οι άλλοι χειρότερα. Και ο μικρός τρόμαξε και άρχισε να κλαίει και τα πήρε ο Τραμπ και του έστειλε τη Θάτσερ να τον ησυχάσει. Και έμεινε ο θρόνος άδειος και κατσικώθηκε ο τυπάς πάνω του και δεν έλεγε να φύγει.

Τι τον τράβαγαν από τις γενειάδες, τι από τα σκουφιά, τίποτα αυτός. Και αποφάσισε, λέει, ως νέος αυτοκράτωρ, να κάνει την πέμπτη σταυροφορία: έβγαλε τα κόκκινα, ήπιε μια κρύα Κόλα Κόλα, ντύθηκε ιππότης της Αποκαλύψεως (τη στολή τού τη δάνεισε ο Μαρκουλάκης, που τη φύλαγε για το συνέδριο της Ν.Δ.) και πήγε να πάρει την Ιερουσαλήμ από τους άπιστους. Και κει που ήταν στα τείχη, πετάγεται ο Μαρξ ντυμένος σπάιντερμαν για να τα υπερασπιστεί και κάπου εκεί, μεταξύ παραζάλης, ιπποσύνης και κομμουνιστικής παραφροσύνης, ξύπνησα.

Το αδύνατον μπορεί να γίνει εφικτό

Του Περικλή Κοροβέση

Ακόμα ένας καινούργιος χρόνος-κλώνος των προηγούμενων μνημονιακών χρόνων. Οσα λαμπιόνια και να ανάψουν οι δήμοι, όσα «καλές γιορτές και καλή χρονιά» να μας ευχηθούν οι φωτεινές επιγραφές και τα τηλεοπτικά σποτάκια, μοιάζουν μάλλον σαν χλευασμός προς τους άστεγους, τους άνεργους και σε αυτούς που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας ή κάτω από αυτό.

Σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που θα περάσουν καλές γιορτές και θα έχουν καλή χρονιά. Οπως εξάλλου είχαν πάντα. Και αν πεις πως αυτές οι γιορτές είναι ταξικές, τότε θα ανατρέψουν το επιχείρημά σου ως παλαιοκομμουνιστικό.

Σε αυτές τις γιορτινές μέρες οι αυτοκτονίες αυξάνονται (και όχι μόνο στην Ελλάδα). Αυτές οι επίσημες και επιβεβλημένες γιορτές είναι γιορτές της κατανάλωσης και για αυτούς που θα εισπράξουν κέρδη. Για τους υπόλοιπους είναι γιορτές αποκλεισμού και επιβεβαίωσης του περιθωρίου τους.

Ξεκινήστε τα Χριστούγεννα τον Ιούλιο

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

«Χο Χο Χο. Καλό καλοκαίρι»

Ανώνυμος Αγιος Βασίλης

Στα μέσα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι επιτελείς του αμερικανικού στρατού, του πολεμικού ναυτικού αλλά και ο διευθυντής των ταχυδρομείων έλαβαν μια περίεργη εντολή από το υπουργείο Αμυνας:

Επρεπε να συστήσουν ένα διακλαδικό σώμα που θα αναλάμβανε να συγκεντρώνει χριστουγεννιάτικες κάρτες από τις οικογένειες στρατιωτών που πολεμούσαν στην Ευρώπη και τον Ειρηνικό Ωκεανό και να τις παραδίδουν στα «αγόρια» τους στο μέτωπο.

Το πρόβλημα ήταν ότι λόγω των καθυστερήσεων στις ταχυδρομικές αποστολές οι γονείς έπρεπε να γράφουν τις χριστουγεννιάτικες κάρτες… στα μέσα Ιουλίου.

Τα κάλαντα της οργής

Το χριστουγεννιάτικο πάρτι των Sex Pistols για τα παιδιά των απεργών πυροσβεστών το 1977

ΙNFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Δουλεύαμε όλοι για τον Αϊ-Βασίλη Αλλά θα παραιτηθούμε Γιατί εμείς βγάζουμε τη βρομοδουλειά Κι αυτός το παίζει ντίβα στο χιόνι.

Ho Ho Fucking Ho – Monty Python

«O πόλεμος τελείωσε! Αν το θέλεις – Χαρούμενα Χριστούγεννα».

Τα παραπάνω λόγια, γραμμένα σε ασπρόμαυρες αφίσες, έκαναν την εμφάνισή τους σε 12 πόλεις του κόσμου τα Χριστούγεννα του 1969.

Ηταν η διεθνής εκστρατεία ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, που ξεκινούσαν το 1969 ο Τζον Λένον και η Γιόκο Ονο.

Πρόσφυγες από τη φάτνη

Του Περικλή Κοροβέση

Οι εθελοντές που πολεμούν για το Χαλιφάτο του ISIS υπολογίζεται πως προέρχονται από ογδόντα έως εκατό χώρες.

Τι είναι αυτό που κάνει ένα αγόρι ή ένα κορίτσι δεκαέξι χρόνων να αφήνει το ωραίο Παρίσι ή Λονδίνο, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει να σκοτωθεί στη Συρία ή στο Ιράκ, χώρες που δεν ξέρει και των οποίων αγνοεί τη γλώσσα;

Από τις μαρτυρίες που έχουμε, εκπαιδεύονται σκληρά και μαθαίνουν να μη φοβούνται τον θάνατο. Και στην καλύτερη περίπτωση, να τον επιθυμούν, σαν να ήταν αθάνατοι.

Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη

Μόσχα, 1959. Ο Κώστας Βάρναλης παραλαμβάνει το “Βραβείο Λένιν”. Αριστερά ο Ιλιά Έρενμπουργκ.

Ο ουρανός έβρεχε διαρκώς λεπτόν νερόχιονον, ο γραίος αδιάκοπος εφύσα και ήτο ψύχος και χειμών τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους…

Ο κυρ Αλέξανδρος είχε νηστεύσει ανελλιπώς ολόκληρον το Σαρανταήμερον και είχεν εξομολογηθεί τα κρίματά του (Παπά-Δημήτρη το χέρι σου φιλώ!). Και αφού εγκαίρως παρέδωσε το χριστουγεννιάτικον διήγημά του εις την “Ακρόπολιν” και διέθεσεν ολόκληρον την γλίσχρον αντιμισθίαν του προς πληρωμήν του ενοικίου και των ολίγων χρεών του, γέρων ήδη κεκμηκώς υπό των ετών και της νηστείας, αποφεύγων πάντοτε την πολυάσχολον τύρβην, αλλά φιλακόλουθος πιστός, έψαλεν, ως συνήθως, με την βραχνήν και σπασμένην φωνήν του, πλήρη όμως ενθέου πάθους, ως αριστερός ψάλτης, εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ελισσαίου τας Μεγάλας Ώρας, σχεδόν από στήθους, και ότε επανήλθεν εις το πτωχικόν του δωμάτιον, δεν είχεν ακόμη φέξει.

Η φιλανθρωπία που… δαγκώνει!

Tου Χρήστου Κάτσικα

Όπως σημειώνει ο Μακιαβέλι στο βιβλίο του «O ηγεμόνας», το καλό πρέπει να το κάνεις με δόσεις για να σε θυμούνται και να σ’ ευγνωμονούν.

Το κακό πρέπει να το κάνεις αποφασιστικά, γρήγορα και δραστικά.

Έτσι κάπως σκέφτηκε η τηλεοπτική φιλανθρωπία, μέρες που είναι, και βάλθηκε να παρουσιαστεί με τη λεοντή του κοινωνικού παρηγορητή. Αυτό άλλωστε γινόταν ανέκαθεν.

Οι ισχυροί με το ένα χέρι μοίραζαν τη φτώχεια, το θάνατο και το περιθώριο και με τ’ άλλο πρόσωπο, σαν Ιανός, εμφανίζονταν να αγαθοεργούν και να απαλύνουν τα κοινωνικά τραύματα.

Η φιλανθρωπία των «ωσαννά», το ενσταντανέ για λίγο γάλα σε λίγους, η καλλιέργεια της υπέρκοσμης ελπίδας.

Ανακυκλωμένα Χριστούγεννα!

Του Γιάννη Μακριδάκη

Ανακυκλωμένα Χριστούγεννα! Έτσι ονομάζονται οι εκδηλώσεις στολισμού που κάνει με τα σχολεία ο Δήμος μας, φέτος που ανακάλυψε κι αυτός την ανακύκλωση. Και θα στολίσουν σήμερα το απόγευμα στην κεντρική πλατεία οι μαθητές των σχολείων χριστουγεννιάτικα δέντρα από υλικά ανακυκλώσιμα, από απορρίμματα δηλαδή που παρήγαγαν οι ίδιοι.

Ο Δήμος μας, σημειωτέον, διοικείται από τη νέα φουρνιά πολιτικών προσώπων, των σπουδαγμένων, των πολιτισμένων σαραντάρηδων της εποχής μας, είναι δηλαδή άνθρωποι που όταν τους δεις και τους μιλήσεις, δεν λες ότι είναι οπισθοδρομικοί και παλαιάς κοπής, όπως οι μέχρι πρότινος, αλλά δυστυχώς είναι κι αυτοί ολίγιστοι, όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές ως τώρα, δεν έχουν ικανότητα να δουν ούτε τόσο δα μπροστά από την εποχή.

Ο Αλέξης Τσίπρας καλεί τους Έλληνες να κάνουν Χριστούγεννα στο Παρίσι

Κάλεσμα στους Έλληνες να επισκεφτούν τα Χριστούγεννα το Παρίσι απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας μαζί με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, αφού το Παρίσι είναι πια άδειο από τουρίστες.

Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε πως οι Έλληνες πρέπει να πάψουν να σκέφτονται μόνο τους εαυτούς τους και θα πρέπει να βοηθήσουν τους Γάλλους σε αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνούν μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, γιατί και οι Γάλλοι μας βοήθησαν μετά το τρομοκρατικό χτύπημα από τις ελληνικές κυβερνήσεις και την Τρόικα.

Όπως δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας, αυτή την περίοδο το Παρίσι είναι η πιο ασφαλής πόλη του κόσμου, αφού σε κάθε τουρίστα αναλογούν μια μονάδα πεζοναυτών, ένα σύνταγμα καταδρομέων και πέντε διμοιρίες γαλλικών ΜΑΤ, ενώ έχουν ναρκοθετηθεί οι εξωτερικοί χώροι όλων των ξενοδοχείων και των μουσείων.

Δουλεμπορικό καράβι στολίζει τα Χριστούγεννα ο Δήμος της Αθήνας

Συγκίνηση έχει προκαλέσει η είδηση πως ο δήμαρχος της Αθήνας, Γιώργος Καμίνης, αποφάσισε να στολίσει τα φετινά Χριστούγεννα την Αθήνα μόνο με ένα καράβι.

Ο Γιώργος Καμίνης ζήτησε από το Λιμενικό της Μυτιλήνης να του στείλουν ένα δουλεμπορικό το οποίο βούλιαξε πριν από μερικές εβδομάδες, με αποτέλεσμα να πνιγούν 70 πρόσφυγες.

Το δουλεμπορικό θα τοποθετηθεί στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος, ώστε να δώσει έναν εορταστικό και φαντασμαγορικό τόνο στο ψόφιο κέντρο της Αθήνας.