Ο πιστωτικός θάνατος

Όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να δημιουργήσει ελπίδες για το μέλλον, ενδεχομένως ως μέρος του βρώμικου πειράματος που διεξάγεται στην Ελλάδα, η πραγματικότητα δεν κρύβεται – οπότε η ψεύτικη ελπίδα μετατρέπεται σε μπούμερανγκ

«Η κοινωνία στην πατρίδα μας πλησιάζει επικίνδυνα σε μια κρίσιμη κατάσταση – η οποία θα «εκβάλλει» νομοτελειακά σε μια ανεξέλεγκτη έκρηξη. Κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα, μία μικρή νιφάδα χιονιού θα προκαλέσει τη δημιουργία και τη γιγάντωση μίας χιονοστιβάδας, η οποία θα καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμα της – ενώ, όσο πιο πολύ αργεί, τόσο πιο επικίνδυνη θα είναι.

Αν και πολλοί νομίζουν ότι θα πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό συμβάν, όπως είναι, για παράδειγμα, μία μαζική απεργία διαρκείας, η εμπειρία λέει πως η κοινωνική έκρηξη θα προέλθει πιθανότατα από το ακριβώς αντίθετο – από ένα ασήμαντο γεγονός, τότε που δεν θα το περιμένει κανείς.

Τραπεζικοί μύθοι

Του Άρη Οικονόμου

Όσο οι Έλληνες δεν συμμετέχουν οι ίδιοι στις βασικές αποφάσεις που αφορούν τη χώρα τους, ιδίως στον τρόπο που λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα, δεν θα υπάρξει μέλλον – αφού θα συνεχίσουν να είναι άβουλοι σκλάβοι χρέους 

«Εάν πιστεύει κανείς πως η Ελλάδα θα βρει ποτέ το δρόμο της εξόδου από την κρίση, επιστρέφοντας σε μία βιώσιμη ανάπτυξη, χωρίς να αλλάξει ριζικά η λειτουργία του τραπεζικού της συστήματος και χωρίς την ονομαστική διαγραφή μέρους των χρεών, δημοσίων και ιδιωτικών, είναι δυστυχώς εκτός τόπου και χρόνου – θύμα άκρως επικίνδυνων ψευδαισθήσεων».

Όταν ακούει κανείς οικονομολόγους και οικονομικούς συντάκτες να ισχυρίζονται ότι, οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να δανείσουν την πραγματική οικονομία, επειδή έχουν χάσει τις καταθέσεις τους ή λόγω του ότι δεν εισπράττουν τα κόκκινα δάνεια τους, οπότε δεν έχουν χρήματα, τότε κατανοεί την αιτία της παντοδυναμίας των τραπεζών – οι οποίες, αφού διογκώθηκαν με γρήγορους ρυθμούς, έτσι ώστε τυχόν χρεοκοπία τους να απειλεί το σύστημα, μπορούν πλέον χωρίς κανέναν κίνδυνο να ιδιωτικοποιούν τα κέρδη τους, κοινωνικοποιώντας τις ζημίες.

Η μεγάλη ληστεία

Του Άρη Οικονόμου

Για κάθε 100 € δάνειο που εγκρίνει μία τράπεζα, απαιτείται εγγύηση μόλις 1 € στην ΕΚΤ – οπότε, εάν υπολογίσει κανείς το επιτόκιο στα πραγματικά χρήματα που διαθέτει μία τράπεζα της Ευρωζώνης, θα διαπιστώσει πως υπερβαίνει το 500% ετήσια

Όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενο άρθρο (Στη διελκυστίνδα Η.Π.Α. και Κίνας), από το 2005 μέχρι σήμερα, η ποσότητα χρήματος στις Η.Π.Α. αυξανόταν ετήσια κατά το γιγαντιαίο ποσοστό των 17,8% (μέσος όρος) – ενώ οι τιμές καταναλωτή μόλις κατά 1,9%.

Το γεγονός αυτό οφείλεται προφανώς στην υιοθέτηση των πακέτων ποσοτικής διευκόλυνσης (QE) εκ μέρους της Fed, μέσω των οποίων διαστρεβλώθηκε εντελώς η λειτουργία της ελεύθερης αγοράς – με τον πληθωρισμό να μεταφέρεται στις αγορές των παγίων περιουσιακών στοιχείων, όπως είναι οι μετοχές και τα ακίνητα.

Η δικτατορία των κεντρικών τραπεζών

Το χρηματοπιστωτικό όργιο που παρατηρείται σε πολλές χώρες, λόγω της συνεχούς αύξησης της ποσότητας χρήματος δεν θα έχει αίσιο τέλος, ακόμη και αν τυπωθούν ωκεανοί ρευστότητας – οπότε το παγκόσμιο κραχ είναι νομοτελειακό

«Οι δικτατορίες εμφανίζονται ξανά, από έναν δρόμο που στην κυριολεξία εκπλήσσει – αφού δεν είναι το αποτέλεσμα στρατιωτικών πραξικοπημάτων, όπως συνέβαινε στο παρελθόν, αλλά της ελεύθερης βούλησης των λαών» (πηγή).

Πρόσφατα, προκάλεσε μεγάλη εντύπωση η ανακοίνωση της Κίνας (πηγή), σχετικά με την αγορά άνω των 600 τόνων χρυσού, η οποία όμως δεν εμπόδισε την τιμή του κίτρινου μετάλλου να καταρρεύσει – επίσης, η μείωση των συνολικών συναλλαγματικών αποθεμάτων της κατά 17,1 δις $ στα 3,694 τρις $, η οποία συνοδεύθηκε από τη μαζική πώληση ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου, συνολικού ύψους 143 δις $ μέσα σε τρεις μόνο μήνες (πηγή).

Η απόγνωση της μεσαίας τάξης

“Οι Αμερικανοί Πολίτες χρειάστηκαν είκοσι ολόκληρα χρόνια, καθώς επίσης τη χρηματιστηριακή καταστροφή του 2008, για να καταλάβουν τις αληθινές επιπτώσεις των αποκρατικοποιήσεων, καθώς επίσης για να αποδεχθούν τη θλιβερή πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία: ο ταχύτερος τρόπος της ιδιωτικοποίησης του πλούτου είναι η κλοπή”

Πτώχευση εντός ευρώ

Tου Βασίλη Βιλιάρδου

Η κυβέρνηση οφείλει να διατηρήσει την ηρεμία της, χωρίς να χάσει την αποφασιστικότητα της – επειδή μπορεί να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, διαγράφοντας ένα μέρος του χρέους, χωρίς να διακινδυνεύσει την έξοδο από την Ευρωζώνη