Δημόσιο χρέος: Αυξήθηκε κατά 15 δις ευρώ σε τρεις μήνες!

Δείτε στον πίνακα την εξέλιξη του χρέους από το 2014 τόσο σε απόλυτα μεγέθη όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ

Στα 343,740 δισ. ευρώ ανήλθε το χρέος της κεντρικής διοίκησης στις 31 Μαρτίου 2018 έναντι 328,703 δισ. ευρώ στις 31 Δεκεμβρίου 2017.  Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.

Ναι σωστά διαβάσατε! Το ελληνικό χρέος αυξήθηκε κατά 15,034 δισ. ευρώ μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2018!!!

Τώρα και μνημόνιο ….γραβάτας

του Νίκου Μπογιόπουλου

Μνημόνιο σημαίνει εκατοντάδες νόμοι και 30.000 μνημονιακές εφαρμοστικές ρυθμίσεις. Σημαίνει κλοπή δεκάδων δισεκατομμυρίων από το λαό. Τι από αυτά ακυρώνεται και επιστρέφεται με την περιλάλητη «έξοδο» και μάλιστα «καθαρή»; Τίποτα!

Μνημόνιο σημαίνει:

α) Λιτότητα,

β) εκποίηση, ενεχυρίαση, υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας,

γ) καθεστώς εποπτείας και επιτήρησης της χώρας.

Τι από αυτά σταματά με την κατ’ ευφημισμό «ρύθμιση για το χρέος»; Τίποτα! 

Χρέος: Αλήθειες και ψέματα

 

του Νίκου Μπογιόπουλου

Πριν από 6 χρόνια οι Σαμαράς – Βενιζέλος έστησαν πανηγύρια για το PSI. Ήταν εκείνη η προηγούμενη «ελάφρυνση χρέους» που επέφερε διάλυση των νοσοκομείων, κατάρρευση των ταμείων, ισοπέδωση των μικροομολογιούχων.

Τώρα έχουμε το δεύτερο – το «αριστερό» πλέον – ημίχρονο του ίδιου… πανωλεθρίαμβου για το λαό. Η κυβέρνηση του κόμματος που μιλούσε για «κούρεμα», για «απομείωση» και για «διαγραφή» του χρέους, η κυβέρνηση που ήδη από το τρίτο Μνημόνιο υπέγραψε ότι «ονομαστικό κούρεμα του χρέους δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί», η κυβέρνηση που έβαλε την υπογραφή της κάτω από το κείμενο «οι ελληνικές αρχές επαναβεβαιώνουν την ανεπιφύλακτη δέσμευσή τους  να εκπληρώσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως», μιλά για «ελάφρυνση χρέους» και στήνει τα προεόρτια της φαραωνικής επικοινωνιακής προπαγάνδας της «εξόδου από τα Μνημόνια».

Καθαρή (παραμυθένια) έξοδος

Τα παραμύθια με ωραίο τέλος είναι γοητευτικά σαν την ελπίδα που πεθαίνει τελευταία, ωστόσο σπανίως έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ένα τέτοιο παραμύθι – την καθαρή έξοδο από τα μνημόνια και το τέλος της εποπτείας – μας διηγείται το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση. Πριν το καταπιούμε αμάσητο, ας θυμηθούμε λίγο την Ιστορία…

Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ΔΟΕ) ονομαζόταν ο έλεγχος των δημοσίων οικονομικών της Ελλάδας που επιβλήθηκε από ευρωπαϊκές χώρες που δάνεισαν την Ελλάδα το φθινόπωρο του 1897, ενώ αυτή είχε χρεοκοπήσει τέσσερα χρόνια πριν (Τρικούπης, «δυστυχώς επτωχεύσαμεν»), με στόχο την αποπληρωμή των χρεών της προς τους πιστωτές της. Τον έλεγχο εκτελούσε μια εξαμελής επιτροπή, η Διεθνής Οικονομική Επιτροπή (Commission Internationale Financière de la Grèce), με μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα από το 1897 μέχρι το 1978, επί 81 χρόνια.

Αναμνήσεις από το μέλλον… της Ευρωζώνης στη γαλλική πρόταση

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η πρωτοβουλία Μακρόν-Λεμέρ ενόψει Eurogroup για το «ισοζύγιο χρέους- ανάπτυξης» έχει αφετηρία την ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλά τελικό στόχο μια ήπια μεταρρύθμιση στους κανόνες όλης της νομισματικής ένωσης

Ο καταιγισμός αλληλοαναιρούμενων ,αλλά και αλληλοσυμπληρούμενων σχεδίων για συμβιβασμό στο Eurogroup της Πέμπτης, παρότι όλα έχουν ως αφετηρία την ανάγκη πάση θυσία αποφυγής ενός «ελληνικού ατυχήματος» τον Ιούλιο, έχουν μάλλον περιπλέξει παρά ξεδιαλύνει τον γρίφο της δεύτερης αξιολόγησης.

Η πρόταση που κόμισε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ στην Αθήνα, την επόμενη μέρα του εκλογικού θριάμβου του Μακρόν, εισάγει μια νέα παράμετρο στη συνάρτηση του ελληνικού χρέους, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο, προς το παρόν, να γίνει δεκτή από τη γερμανική ηγεσία.

Τριπλός γρίφος η βιωσιμότητα του αβίωτου χρέους

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

«Άγνωστος χ» της αξιολόγησης οι παράλληλες, αλλά ελάχιστα συμβατές μεταξύ τους εκθέσεις που πρέπει να ετοιμάσουν ΔΝΤ, ΕΚΤ και Κομισιόν

Στον πηγαιμό για την… Ιθάκη της αξιολόγησης ο δρόμος δεν φαίνεται μακρύς, αλλά έχει σταθμούς που επιφυλάσσουν εμπόδια. Το βασικό σενάριο προβλέπει ότι στην Ουάσιγκτον, μεταξύ 21 και 23 του μηνός, θα αποσαφηνιστούν οι δυο βασικές εκκρεμότητες από τις οποίες εξαρτάται τόσο η ολοκλήρωση και καθαρογραφή της τεχνικής συμφωνίας (Staff Level Agreement) μεταξύ κυβέρνησης και κουαρτέτου, όσο και κυριότερα η συμμετοχή του ΔΝΤ: τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που θα εφαρμοστούν μετά το 2018, για τα οποία η Κριστίν Λαγκάρντ έχει ζητήσει «προκαταβολικά λεπτομέρειες», και το ύψος των πλεονασμάτων μετά το 2018 και η διάρκεια της δέσμευσης σ’ αυτά, τα οποία πρέπει να αποτυπωθούν στο εκκρεμές από το 2016 Μεσοπρόθεσμο, το οποίο πιθανότατα θα είναι πενταετές (μέχρι το 2023).

«Τρικ» για δανεισμό παρά το… αβίωτο χρέος αναζητά το ΔΝΤ

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Παρά τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις, το «deal του Βερολίνου» υπαγορεύει στο ΔΝΤ συμβιβαστική λύση που παρακάμπτει μεν τον σκόπελο της βιωσιμότητας, αλλά προϋποθέτει οδυνηρές υποχωρήσεις από την κυβέρνηση

Η «ανησυχητική αισιοδοξία» της γερμανίδας καγκελαρίου – σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα- βρίσκει εν μέρει την εξήγησή της στις πληροφορίες που μετέδωσε χθες το Bloomberg ότι το ΔΝΤ είναι έτοιμο να συζητήσει δάνειο 3-6 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα, υπό τον όρο ότι θα κλείσει η αξιολόγηση. Εκπρόσωπος του ΔΝΤ διέψευσε τις πληροφορίες, παραπέμποντας στην πιο πρόσφατη επίσημη τοποθέτηση του Ταμείου ότι «δεν είναι ορατή ακόμη μια συμφωνία για MEFP (μνημόνιο) Ελλάδας – ΔΝΤ» και ότι «δεν έχει γίνει καμιά συζήτηση νέας χρηματοδότησης της Ελλάδας στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου».

Η διάψευση, όμως, είναι μάλλον τυπικού χαρακτήρα, ανάλογη με τις διαψεύσεις σε σχεδόν πανομοιότυπα δημοσιεύματα γερμανικών ΜΜΕ τις τελευταίες εβδομάδες. Όλα μιλούν για μικρό δανεισμό μέχρι 6 δισ., αλλά επαρκή για να ικανοποιήσει την πολιτική ανάγκη της καγκελαρίου Μέρκελ να κλείσει το ελληνικό μέτωπο στη γερμανική βουλή, και ιδιαίτερα έναντι των βουλευτών του κόμματός της στην ευαίσθητη μακρά προεκλογική περίοδο. Επί της ουσίας, τόσο οι πληροφορίες του Bloomberg όσο και αυτές των γερμανικών ΜΜΕ απηχούν τη «συμφωνία του Βερολίνου» μεταξύ Μέρκελ και Λαγκάρντ πριν δυο εβδομάδες, μετά την οποία η διευθύντρια του ΔΝΤ συντάχθηκε με τη θέση της γερμανικής ηγεσίας ότι η επόμενη παρέμβαση στο χρέος δεν θα γίνει πριν από το 2018.

Το καψόνι με την «13η σύνταξη» και ο ESM ως επιτομή της γερμανικής Ευρωζώνης

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Μερικά ερωτήματα για το πώς ελήφθη η απόφαση για πάγωμα των μέτρων για το χρέος – Πώς η θεσμική επικυριαρχία του Βερολίνου τού επιτρέπει να κάνει κουρελόχαρτα κανονισμούς και διαδικασίες

Μπορεί η κυβέρνηση να περιορίζεται σε ασκήσεις ψυχραιμίας για την τύχη του έκτακτου επιδόματος στους συνταξιούχους και των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, ωστόσο η εμπλοκή που προκάλεσε η γερμανική ηγεσία είναι αποκαλυπτική για το πόσο «γερμανική» είναι η Ευρωζώνη. Όχι μόνο στο πεδίο της πολιτικο-οικονομικής ηγεμονίας, αλλά ακόμη και στο θεσμικό- διαδικαστικό. Ο ίδιος ο ESM, όπως μας υπενθυμίζει το τελευταίο επεισόδιο, λειτουργεί ως παράρτημα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών. Θα αρκούσε μια διαγώνια ματιά στη Συνθήκη του ESM, που έχει ψηφιστεί από το 2012, και στους κανονισμούς λειτουργίας του που την ακολούθησαν για να το πιστοποιήσει. Αυτό το ελάχιστο, άλλωστε, όφειλαν να κάνουν ο υπουργός Οικονομικών Ε. Τσακαλώτος, που είναι μέλος του Συμβουλίου Διοικητών του ESM, ή ο αναπληρωτής υπουργός Γ. Χουλιαράκης, που είναι μέλος του Συμβουλίου Διευθυντών του ESM. Αυτά είναι τυπικά τα δυο αποφασιστικά όργανα του ESM. Και, αν και στην πράξη ταυτίζονται με το Eurogroup και το EuroWorkingGroup, έχουν τις δικές τους ιδιομορφίες λειτουργίας. Επομένως, το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει κανείς για να αποκαλύψει το εξόφθαλμο «πραξικόπημα» Σόιμπλε- Ντάισελμπλουμ ήταν να ψάξει αν τηρήθηκε έστω το «πρωτόκολλο» λειτουργίας του ESM, όπως περιγράφεται στη Συνθήκη συγκρότησής του και στους κανονισμούς του.

Όταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο γι αυτήν…

Του Δάνη Παπαβασιλείου

Πιστή στο «όταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα», η κυβέρνηση προσπαθεί από χθες το βράδυ να παρουσιάσει την απόφαση του Eurogroup ως «σημαντική επιτυχία» και «αποφασιστικό βήμα για τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας». Βεβαίως, η πραγματικότητα είναι άλλη. Όμως, όπως είπαμε, τόσο το χειρότερο γι΄ αυτήν…

Μια απόφαση που περιγράφει με απόλυτη σαφήνεια τα συμφωνημένα (από τους δανειστές και την κυβέρνηση) βήματα για το 4ο μνημόνιο, παρουσιάστηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ως αποφασιστικό βήμα για την έξοδο από την κρίση!

Η κυβέρνηση παρουσιάζει ως επιτυχία τα λεγόμενα «μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους», τα οποία σύμφωνα με τους δικούς της υπολογισμούς θα αποφέρουν μείωση του χρέους, μέχρι το 2060 (!), κατά 45 δισ ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 22% του ΑΕΠ.

Ρήτρα ανάπτυξης, ρήτρα λιτότητας και ρήτρα Σάιλοκ

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Το… αφεντικό της διαπραγμάτευσης και η πεμπτουσία των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων

Οι επικεφαλής του κουαρτέτου επέστρεψαν στις διαπραγματεύσεις στην Αθήνα, με πρόσθετο όπλο τον «απριλιανό συμβιβασμό» που πέτυχαν στην Ουάσιγκτον για ρήτρα πρόσθετων μέτρων ύψους 3 δισ. Ο συμβιβασμός επιβεβαιώνει ότι η πάση θυσία παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα το καθιστά αφεντικό της διαπραγμάτευσης. Αυτό πιθανότατα εννοούσε ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ όταν υπογράμμιζε ότι «το ΔΝΤ είναι πολύτιμο κατ’ ουσίαν».

Η κυβέρνηση, μπερδεμένη στη διπλωματία των non papers, στην αρχή εμφανίστηκε πρόθυμη να συζητήσει τη ρήτρα πρόσθετης λιτότητας, αν το 2018 δεν επιβεβαιωθεί η φιλοδοξία για πλεόνασμα 3,5%. Ένα 24ωρο αργότερα ανασκεύασε εαυτήν, συνδέοντας τη ρήτρα αυτή με τη συζήτηση για το χρέος. Η ακριβής διατύπωση της διαρροής ήταν: «Δεχόμαστε να συζητήσουμε το ενδεχόμενο πρόσθετων μέτρων εν είδει “ρήτρας”, αλλά μόνον στην περίπτωση που συμπεριληφθεί στη συζήτηση και δέσμευση για ρύθμιση του χρέους».

Σχιζοφρένεια με το χρέος

«Σχιζοφρένεια» και «κυνισμό» χαρακτηρίζει ο Βέλγος διεθνούς φήμης οικονομολόγος και συγγραφέας Ολιβιέ Μπουφόν την εμμονή των θεσμών (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ΔΝΤ) στις πολιτικές της λιτότητας στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι έχει ομολογηθεί σε πολλές επίσημες εκθέσεις τους ότι δεν υπήρξε αποτέλεσμα και το χρέος συνεχίζει να αυξάνεται.

Σε αποκλειστική συνέντευξη του στη διαδικτυακή τηλεόραση του ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ολιβιέ Μπουφόν, ο οποίος έχει εκδώσει το βιβλίο «και αν δεν πληρώναμε το χρέος;» παρατηρεί ότι αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δάνειζε απευθείας τα κράτη μέλη αποκλείοντας τη μεσολάβηση των ιδιωτικών τραπεζών, το ύψος του δημόσιου χρέους πολλών χρεωμένων κρατών όπως η Ελλάδα θα ήταν κατά πολύ μικρότερο. Ο Μπουφόν δεν παραλείπει να παρατηρήσει την απόκλιση της ΕΚΤ από την εντολή που έχει και είναι μόνο «η σταθερότητα των τιμών» και την μη νομιμοποίηση της να κάνει παρατηρήσεις για την οικονομική πολιτική, θέμα για το οποίο δεν έχει αρμοδιότητες. Επίσης σημειώνει ότι η στάση των θεσμών «είναι απαράδεκτη» απέναντι σε ένα λογικό οικονομολόγο όπως ο κ.Βαρουφάκης ο οποίος επιμένει σε πολιτικές έξω από εκείνες που γνωρίσαμε με τη λιτότητα.

CNBC: Γιατί η Ελλάδα δεν θα αποπληρώσει ποτέ το χρέος της

Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θα πρέπει να αποδεχθούν ότι πιθανώς η Ελλάδα να μην αποπληρώσει ποτέ το χρέος της, ύψους 366 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με ανάλυση που δημοσιεύει το CNBC– ακόμα και αν η χώρα πετύχει επιμήκυνση του προγράμματος διάσωσης.

«Η Ελλάδα δεν θα αποπληρώσει ποτέ το χρέος της», αναφέρει ο Kingsley Jones, ιδρυτής και CIO της Jevons Global.

«Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές σε αυτή την περίπτωση. Τώρα το Ελληνικό χρέος βρίσκεται στο 175%, το οποίο είναι σε υψηλότερα επίπεδα από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορία».

ΧΡΕΟΣ, ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΤΡΟΙΚΑ , ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΙΑ

Ο θλιβερός απολογισμός

Του Σταύρου Τσίπρα ,

δικηγόρου – ερευνητή

Η Ελλάδα ιδίως από το 2010 και μετά βιώνει μία βαθύτατη κρίση που από το επίπεδο της οικονομίας έχει περάσει στο ανθρωπιστικό, προκαλώντας κλυδωνισμούς στην κοινωνική συνοχή. Μια συνοπτική αποτίμηση των συνολικών μεγεθών των τελευταίων χρόνων καθρεφτίζει την πραγματικότητα.

Βρισκόμαστε σε μία χώρα που από το 2010 έως το 2013 έχουν ληφθεί μέτρα που περιλαμβάνουν φορολογία και περικοπές πάσης φύσεως, οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των 63 δις ευρώ, σύμφωνα με τον πρώην υπουργό οικονομικών και νυν Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα.

Στίγκλιτς: Ανήθικη η άρνηση της Ευρώπης για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους

Ο νομπελίστας οικονομολόγος, Τζόζεφ Στίγκλιτς, δηλώνει ότι είναι «ανήθικη» η άρνηση των Ευρωπαίων να αναδιαρθρώσουν το ελληνικό χρέος.

«Όταν οι εταιρείες χρεοκοπούν, μια ανταλλαγή χρέους με μετοχικό κεφάλαιο είναι μια δίκαιη και αποτελεσματική λύση. Η ανάλογη προσέγγιση για την Ελλάδα είναι η μετατροπή των υφιστάμενων ομολόγων σε ομόλογα συνδεδεμένα με το ΑΕΠ. Αν η Ελλάδα τα πάει καλά, οι πιστωτές θα λάβουν περισσότερα από τα χρήματα τους. Αν δεν τα πάει καλά, θα πάρουν λιγότερα. Και οι δύο πλευρές θα έχουν ένα ισχυρό κίνητρο να ακολουθήσουν πολιτικές φιλικές προς την ανάπτυξη» γράφει σε άρθρο του.

Γερμανοί και ΔΝΤ έτοιμοι να αρπάξουν τις περιουσίες μας!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Σοκ προκάλεσε ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία η πρόταση της Μπούντεσμπανκ, της κεντρικής τράπεζας της ηγεμονικής χώρας της ΕΕ, όταν μια χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση, αντί να τη δανείζουν (με το αζημίωτο, φυσικά) οι χώρες της Ευρωζώνης και η ΕΚΤ, να επιβάλλει έναν έκτακτο φόρο 10% στις καταθέσεις όλων των πολιτών της, στην ακίνητη περιουσία τους και σε όλα τα ομόλογα ή μετοχές που κατέχουν. 

Να αρπάζουν δηλαδή οι κυβερνήσεις της Ευρώπης ένα σοβαρό τμήμα της περιουσίας των πολιτών τους! Καλύτερα να καταληστεύει κάθε κυβέρνηση τον λαό της παρά να δανείζεται από τους Γερμανούς και την ΕΚΤ!

BNP PARIBAS ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ, ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ «ΣΤΗΘΗΚΕ»

Με μια ανάλυση που δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, η BNP Paribas, σκιαγραφεί την κατάσταση που βιώνει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα. Κάνει λόγο για χρέος που δεν είναι βιώσιμο, για ανάγκη μειώσεώς του, για πρωτογενές πλεόνασμα που στην πραγματικότητα ήταν αποτέλεσμα… κατασκευής και για ανεργία που ανεβαίνει δραματικά.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ & ΧΡΕΟΣ

Δυστυχώς στον ελλιπή διάλογο για το χρέος, το ευρώ, τα δημοσιονομικά και την εν γένει οικονομική δραστηριότητα απουσιάζει ακόμα και η περιγραφή (καταγραφή) του status quo. H Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν έχει μόνο το εκδοτικό προνόμιο του νόμιμου νομίσματος στις χώρες της Ευρωζώνης. Καθορίζει επίσης τη συναλλαγματική ισοτιμία των νομισμάτων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ελέγχει την κατανομή των κοινωνικών πόρων καθώς και την σταθερότητα των τιμών.  Κατανομή κοινωνικών πόρων είναι η πολιτική βούληση που κρίνει αν θα γίνει ένας αυτοκινητόδρομος, ένα αεροδρόμιο ή ένας σιδηρόδρομος σε μια χώρα. 

Το χρονικό της οικονομικής διάλυσης της Ευρώπης (χάρτες & γραφικά)

Αναδημοσίευση : dentnews

Τον Μάιο του 2012, οι 16 από τις 27 χώρες της Ε.Ε. είναι επίσημα σε ύφεση.

–

Αυτές είναι:

Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Τσεχία, Δανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Σλοβενία, Κύπρος, Ουγγαρία, Ρουμανία, Μάλτα, Βουλγαρία, Βέλγιο και Ολλανδία

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗΣ

από το τέλος του 2009 έως σήμερα

–