13 Αυγούστου 1968: Η απόπειρα δολοφονίας κατά του Παπαδόπουλου από τον Α. Παναγούλη!

Είναι Τρίτη και 13 Αυγούστου 1968. Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος επιβιβάζεται, στις 7.30 το πρωί, στο τεθωρακισμένο αυτοκίνητό του και αναχωρεί από την εξοχική του κατοικία στο Λαγονήσι για την Αθήνα.

Μεγάλη η πομπή. Μοτοσικλετιστές και αυτοκίνητα με αστυνομικούς μπρος και πίσω. Στις 7.40 η πομπή φθάνει στο 31ο χιλιόμετρο και οι πάντες αιφνιδιάζονται- τρομακτική έκρηξη προκαλεί, κατά το πόρισμα, δύο «μικρούς κρατήρες διαμέτρου 1.10-1.20 μ. και βάθους 0,60 μ.». Θύματα ουδέν. Ούτε οι προπομποί του δικτάτορα δεν είχαν φθάσει στο σημείο της έκρηξης…

Η χειρόγραφη Πρωτομαγιά

Tου Τάσου Κατιντσάρου

“Ρε παιδιά, κάτι αισθάνθηκα ν’ ανεβαίνει απ’ τα πόδια μου και να βγαίνει απ’ το κεφάλι μου”, είπε ο Στέλιος.

“Άσε τις μαλακίες, ανατρίχιασες, όπως κι εγώ, γιατί νομίζεις ότι κάνουμε κάτι σημαντικό”, απάντησε ο Νίκος.

“Σοβαρευτείτε!” είπε ο Μάκης κι έδειξε με το δάχτυλο μια πόρτα.

Ο Γιώργος έσκυψε και πέρασε μια προκήρυξη κάτω απ’ τη χαραμάδα.

Φυσικά και φταίει ο λαϊκισμός για τη Χούντα!

Του Δημήτρη Τσίρκα

«Το πραξικόπημα των συνταγματαρχών είναι μια διαρκής υπόμνηση των δεινών που μπορεί να φέρει ο ακραίος διχασμός που θρέφεται από τον λαϊκισμό», σημειώνει η Νέα Δημοκρατία σε ανακοίνωσή της, με αφορμή τα 54 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.

Φυσικά και φταίει ο λαϊκισμός (και) για τη Χούντα! Ως λαϊκισμό οι ακροκεντρώοι εννοούν κάθε εισβολή των μαζών στο πολιτικό προσκήνιο. Πριν το πραξικόπημα είχαμε τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες ενάντια στην αποστασία από την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου που οργάνωσε το Παλάτι, με πρωταγωνιστή τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. «Μητσοτάκη κάθαρμα» φώναζε ο λαός τότε. Τι πιο λαϊκιστικό από το να λες «κάθαρμα» τον πατέρα του Κυριάκου Μητσοτάκη;

Στυλοβάτες της χούντας οι έλληνες εφοπλιστές

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Στις 3 Μαρτίου 1972, ημέρα Παρασκευή, Ελλάδα και Κύπρος συγκλονίζονταν από ένα συλλαλητήριο συμπαράστασης στον πρόεδρο Μακάριο στην Λευκωσία, μπροστά από το αρχιεπισκοπικό μέγαρο όπου μίλησε ο ίδιος ο κύπριος ηγέτης. Το συλλαλητήριο είχε προσλάβει παγκυπριακό χαρακτήρα, ενώ την ίδια μέρα η βουλή των αντιπροσώπων της Κύπρου επιβεβαίωνε δια του προέδρου της, Γλαύκου Κληρίδη, την εμπιστοσύνη της στον αρχιεπίσκοπο. Είναι οι μέρες που κορυφώνονται οι υπονομευτικές ενέργειες της ελληνικής χούντας εναντίον του κύπριου προέδρου. Στις 12 Ιανουαρίου άλλωστε είχε εκδηλωθεί η πρώτη καταδρομική επιχείρηση της ΕΟΚΑ Β’ εναντίον του Μακάριου, με τη βοήθεια στελεχών της Εθνοφρουράς ακόμη και μητροπολιτών (μεταξύ αυτών και της …Κυρήνειας, όπου έγινε η απόβαση των δυνάμεων του Αττίλα δύο χρόνια αργότερα) αξιώνοντας την παραίτηση του Μακάριου…

Ελλάς – Ελλήνων – Φασιστών

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.

Το κράτος μας με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», συμπεριλαμβανομένης μερίδας της «τέταρτης εξουσίας» που υπηρετεί τον βούρκο, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.

Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται σήμερα (…) οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»…

Χούντα: Το «οικονομικό θαύμα» ήταν όλεθρος

 

των Χαράλαμπου και Αθανάσιου Πουλάκη

Το κείμενο που ακολουθεί είναι εργασία των Χαράλαμπου και Αθανάσιου Πουλάκη, η οποία παρουσιάστηκε στο συνέδριο Νέων Οικονομολόγων που πραγματοποιήθηκε στις 2-3 Δεκεμβρίου του 2017,της Εταιρίας Οικονομολόγων Θεσσαλονίκης με τίτλο: H Πολιτική Οικονομία 1967-1974.

Ο «Ημεροδρόμος» τους ευχαριστεί για τη δυνατότητα δημοσίευσης της δουλειάς τους, η οποία δείχνει πως το «οικονομικό θαύμα της χούντας» ήταν όλεθρος για τον λαό. Όπως, δε, αναφέρουν και στα συμπεράσματα τους «η επταετία αναδεικνύει την δυνατότητα σύνθεσης του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και του πολιτικού αυταρχισμού. Ενώ λοιπόν οι δαπάνες για κοινωνική πρόνοια περικόπτονταν, αυξάνονταν δραματικά τα έξοδα υπέρ του αστυνομικού κράτους. Στο πεδίο της φορολογικής πολιτικής διακρίναμε την «ταξική μεροληψία» των πραξικοπηματιών υπέρ της οικονομικής ελίτ».

***

Εισαγωγή : Η Οικονομική Φιλοσοφία της Δικτατορίας

Ποιος και γιατί επέβαλε τη χούντα της 21ης Απριλίου;

Εικόνα από την αντιχουντική εγκατάσταση της Μαρίας Καράβελα το 1971

Ποιος επέβαλε τη δικτατορία των συνταγματαρχών; Με ποιο σκοπό; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σήμερα.

Το μετεμφυλιακό καθεστώς που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό με τη βοήθεια των όπλων των ΗΠΑ ήταν ένα καθεστώς σιδερόφραχτης, ιδιαίτερα αυταρχικής δημοκρατίας της ολιγαρχίας του πλούτου. Το παρακράτος και το παρα-Σύνταγμα ήταν στην ημερήσια διάταξη, η αμερικανοδουλεία, η υποστήριξη και ανάδειξη φασιστικών στοιχείων για να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα σχέδια της άρχουσας τάξης ήταν τα βασικά συστατικά του.

Οι Ρίζες της Φασιστικής Δικτατορίας

Του Κώστα Λουλουδάκη

Το δόγμα Τρούμαν που αναγγέλθηκε στις 12 Μαρτίου του 1947 ήταν η απόδειξη της σημασίας που έδινε ο Λευκός Οίκος πάνω στην Ελλάδα. Χαρακτηριστική είναι μια έκθεση της αμερικανικής «Υπηρεσίας Πληροφοριών του Ναυτικού», όπου επισημαινόταν πως: «Αν οι κομμουνιστές έπαιρναν τον έλεγχο της Ελλάδας, αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως παράδειγμα της αδυναμίας της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών να ελέγξουν την προώθηση του κομμουνισμού, γεγονός που θα έχει βαθιά επίδραση στον πολιτικό προσανατολισμό των άλλων χωρών της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής» (Φοίβος Οικονομίδης: «Η Ελλάδα Δοκιμαστικός Σωλήνας για τις ΗΠΑ»).

Οπότε δεν θα πρέπει να μας προκαλέσει έκπληξη το γεγονός πως μεταπολεμικά οι αστικές κυβερνήσεις παραχώρησαν ελληνικά εδάφη στις ΗΠΑ τα οποία με επίσημες συμβάσεις χαρακτηρίστηκαν ξένη επικράτεια. Σε όλη την επικράτεια σπάρθηκαν σαν μύκητες, διάφορες και ποικιλόμορφες αμερικανικές υπηρεσίες. Χαρακτηριστικά μερικές ανεξέλεγκτες νησίδες αμερικανικού εδάφους στην ελληνική επικράτεια είναι η πυρηνική βάση της Νέας Μάκρης Usnavcommsta, η μονάδα του λιμένος Πειραιώς USATTU, οι βάσεις στην Σούδα και στο Ηράκλειο, ενώ ο ουσιαστικός αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων του αστικού ελληνικού κράτους ήταν η αμερικανική οργάνωση Jusmag. Η μεταπολεμική Ελλάδα ήταν ένα γνήσιο αμερικανικό προτεκτοράτο.

«Μια χούντα μας χρειάζεται»…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.

Το κράτος μας με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», συμπεριλαμβανομένης μερίδας της «τέταρτης εξουσίας» που υπηρετεί τον βούρκο, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.

Αργεντινή: Νέα δίκη για τις “πτήσεις θανάτου” του δικτάτορα Βιντέλα

Στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Σαν Μαρτίν στην Αργεντινή ξεκίνησε η ακροαματική διαδικασία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που κατηγορούνται να διέπραξαν πέντε απόστρατοι στρατιώτες κατά τη διάρκεια της δικτατορίας από το 1976 έως το 1983.

Πρόκειται για την υπόθεση των επονομαζόμενων “πτήσεων θανάτου” με τις οποίες η δικτατορία του Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα “εξαφάνιζε” τους αριστερούς πολιτικούς κρατούμενους.

Νομοσχέδιο για διαδηλώσεις: Βρείτε τις διαφορές με τα χουντικά διατάγματα

του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα διέπει τις δημόσιες συναθροίσεις (πορείες, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις) βρίσκεται «στην ουρά» για ψήφιση στο κοινοβούλιο. Έχει ήδη ολοκληρωθεί η διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης και παρά τις προειδοποιήσεις της αντιπολίτευσης ώστε να μην κατατεθεί βρίσκεται ψηλά στις προτεραιότητες του κυβερνητικού σχεδιασμού.

Ως εκ τούτου θα είναι ένα από τα πρώτα νομοσχέδια που θα ψηφιστούν όταν – σύντομα – η Βουλή θα μπει σε καθεστώς νομοθετικής λειτουργίας. Κάτι που αναμένεται να συμβεί το αργότερο στα μέσα Μαΐου, αν όχι νωρίτερα.

Από την Δικατατορία της 21^ης Απριλίου του 1967 έχουν περάσει 53 χρόνια. Η ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου θα γίνει σε καθεστώς προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με βάση την αρχή της δεδηλωμένης και την κυβερνητική πλειοψηφία των 156 βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα, διόλου απίθανο είναι η ψήφιση του νομοσχεδίου με τη συνδρομή των 10 βουλευτών της Ελληνικής Λύσης, του Κυριάκου Βελόπουλου.

Στιγμές οργής και θλίψης για το πραξικόπημα στη Βολιβία

Του Javier Tolcachier

Το χρονολόγιο θα πει ότι στις 10 Νοεμβρίου 2019 ο Έβο Μοράλες, συνταγματικός πρόεδρος της Βολιβίας, παραιτήθηκε από τη θέση του.

Η ιστορία που θα πουν οι συσκευές που κατασκευάζουν τη κοινή νοημοσύνη της δεξιάς, τα βασικότερα δηλαδή ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, δεν θα επιμείνουν στο γεγονός ότι ο Έβο έπρεπε να εγκαταλείψει την προεδρία για να σταματήσει τη σφαγή που εκτελούσαν οι φασιστικές ορδές εναντίον κυβερνητικών αξιωματούχων και συγγενών τους, μαχητών του κόμματός του και των γυναικών με την παραδοσιακή ενδυμασία των Άνδεων.

Οι αμετανόητοι αρχιχουνταίοι

Με την ανακοίνωση των ποινών τελειώνει στις 24 Αυγούστου 1975 η δίκη των πρωταιτίων της χούντας.  Το δικαστήριο επιβάλλει την ποινή του θανάτου στους τρεις αρχιπραξικοπηματίες Γ. Παπαδόπουλο, Γ. Μακαρέζο και Στ. Παττακό, κρίνοντάς τους ενόχους για τα αδικήματα της εσχάτης προδοσίας και της στάσης.Η δίκη είχε αρχίσει στις 28 Ιούλη 1975 σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των Φυλακών Κορυδαλλού, για λόγους ασφαλείας. Λίγα λεπτά πριν την έναρξη της διαδικασίας, ο Παπαδόπουλος παίρνει το λόγο και δηλώνει:

Δημοκρατία 45 ετών…

του Δημήτρη Μηλάκα

Η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα γιορτάστηκε ως συνήθως: με την απουσία κάθε είδους στοχασμού και προσπάθειας άντλησης διδαγμάτων από το παρελθόν. Περίσσεψαν όπως πάντα τα ωραία λόγια, αλλά απουσίασε η οποιαδήποτε απόπειρα αναζήτησης ιστορικών αναλογιών που θα μπορούσαν ίσως να βοηθήσουν την αποτροπή της επανάληψης συμφορών του παρελθόντος.

Δεν θα έπρεπε να ξεχνάμε ότι η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας εθνικής καταστροφής, με την τουρκική εισβολή και κατοχή ενός μεγάλου τμήματος στον βορρά της Κύπρου.

Ξέπλυμα «αρβύλας» με «άρωμα» χούντας

Του Γεράσιμου Χολέβα

Οι συντελεστές του «Ράδιο Αρβύλα» παρουσιάζουν και μια άλλη εκπομπή που ονομάζεται «Βινύλιο». Αποφάσισαν, λοιπόν, στο «Βινύλιο» να είναι καλεσμένος ο Νίκος Μαστοράκης.

Καιρό είχαμε να δούμε αυτόν τον «ειδικό της τηλεόρασης», όπως συχνά τον αποκαλούσαν παλιότερα. Ας αφήσουμε, όμως, στην άκρη την «ειδικότητα» του  Μαστοράκη στην τηλεόραση και ας θυμηθούμε για τι άλλο είναι γνωστός ο «ειδικός».

Ο εξαιρετικός αυτός κύριος επί χούντας δέχθηκε να γίνει τηλεοπτικός ανακριτής φοιτητών που συμμετείχαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όπως ο ίδιος δήλωσε στο «Βινύλιο» οι χουντικοί του ζήτησαν να κάνει την εκπομπή, διασφαλίζοντας πως οι φοιτητές θα μιλήσουν ελεύθερα και δεν θα πάθουν τίποτα μετά. Tι έκπληξη! Τίποτα απ’ αυτά δεν ίσχυσε, παρά το αίτημα του αγνού παρουσιαστή και τις διαβεβαιώσεις των χουντικών.

Μόρφης Στεφούδης: Ο κοινοβουλευτικός κρετινισμός άνοιξε τον δρόμο στη χούντα

Συνέντευξη στον Γιώργο Κρεασίδη

52 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, το Πριν συζητάει με έναν «αυτόπτη μάρτυρα»,
τον Μόρφη Στεφούδη, αγωνιστή τότε των Λαμπράκηδων και της ΕΔΑ, μέλος του ΝΑΡ σήμερα και
υποψήφιο στις ευρωεκλογές με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «η ηγεσία έπασχε από αθεράπευτο κοινοβουλευτισμό, από λεγκαλισμό […]
υπήρχαν πληροφορίες για το επικείμενο πραξικόπημα αλλά τα στελέχη της ΕΔΑ έλεγαν πως δεν θα γίνει τίποτα».

Από οικογένεια αγωνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που βίωσε τις διώξεις και τη δολοφονική βαρβαρότητα μετά τη Βάρκιζα και τον Εμφύλιο, ο Μ. Στεφούδης από νεαρός ήταν ενταγμένος στο εργατικό κίνημα. Μέσα από την ΕΔΑ και τον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ, συμμετείχε στους αγώνες της νεολαίας και στην ανασυγκρότηση του συνδικαλισμού. Στις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, ήταν στο πλευρό του νεολαίου αγωνιστή της ΕΔΑ Στέφανου Βελδεμήρη όταν δολοφονήθηκε από τον αστυνομικό Σπύρο Φιλίππου. Συμμετείχε στο άπλωμα της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη που διακόπηκε βίαια από τη Χούντα.

Η Χούντα του λαού

by To Skouliki Tom

Ένα χρόνο μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, η Χούντα των Συνταγματαρχών διενέργησε δημοψήφισμα, όπου το εκλογικό σώμα – εκτός από τους πολιτικούς κρατούμενους που είχαν συλληφθεί κι εκτοπιστεί – κλήθηκε να εγκρίνει με ΝΑΙ ή ΟΧΙ σχέδιο Συντάγματος το οποίο είχε προηγουμένως δημοσιοποιηθεί.

Τον Σεπτέμβριο λοιπόν του 1968, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, με αφορμή το δημοψήφισμα, χαρακτήρισε σε ομιλία του τον ελληνικό λαό ασθενή που βρίσκεται στο γύψο και δοκιμάζεται εάν μπορεί να περπατήσει χωρίς αυτόν.

Ο γιατρός Παπαδόπουλος είπε στους Έλληνες ασθενείς ότι η ζωή τους, τα παιδιά τους, η οικογένειά τους δεν αξίζουν τίποτα από μόνα τους. Δεν υποσχέθηκε προσωπική ελευθερία και προσωπική αξιοπρέπεια. Όχι, δεν το έκανε ποτέ αυτό. Υποσχέθηκε εθνική ελευθερία, αφού ήξερε ότι η προσωπική ελευθερία κι αξιοπρέπεια δε σημαίνουν τίποτα για τους Έλληνες, ενώ η εθνική ελευθερία και τα εθνικά συμφέροντα κάνουν τα σάλια τους τα τρέχουν, όπως του σκύλου μπροστά στο κόκαλο.

Διονύσης Ελευθεράτος : Τα γύψινα λαμόγια της Επταετίας

Συνέντευξη στον Δημήτρη Κούλαλη

Θα ήθελα σε αδρές γραμμές να περιγράψεις το περιεχόμενο και τη στόχευση αυτού του βιβλίου. 

Το βιβλίο πραγματεύεται την οικονομική και κοινωνική πολιτική της χούντας. Φυσικά και τα οικονομικά σκάνδαλα της εποχής, που είναι οργανικό στοιχείο της οικονομικής γραμμής πλεύσης της δικτατορίας. Στόχευση; Να εξακριβωθεί και να αναδειχθεί αυτό ακριβώς που συνέβαινε. Και σε διαβεβαιώνω ότι ερεύνησα χωρίς την παραμικρή προκατάληψη. Δεν σκέφθηκα «θα το κάνω να φαίνεται πιο μαύρο, επειδή είμαι αντιχουντικός». Βγήκε… από μόνο του πιο μαύρο απ’ όσο  περίμενα. Και βρίσκοντας πηγές πληροφοριών και γεγονότα, συχνά ανακάλυπτα πτυχές της πραγματικότητας για τις οποίες ήμουν ανυποψίαστος…

Οι δημοσιογράφοι που ξεσκόνισαν τη χούντα

Ενα άρθρο από το πρώτο μεταδικτατορικό τεύχος του περιοδικού “ΑΝΤΙ” της 7ης Σεπτεμβρίου 1974 (Περίοδος Β’, τεύχος #1, σελ. 46).

Πριν προχωρήσουμε στο άρθρο, ένα μικρό κουίζ:

Το κείμενο της επιστολής επιφανούς διανοούμενου προς το περιοδικό “Αστυνομικά Χρονικά”, τεύχος #442, Μάρτιος 1973.

Ποιος είναι ο συγγραφέας αυτής της ευχαριστήριας επιστολής, που τη βρήκαμε στο περιοδικό της Αστυνομίας, τα “Αστυνομικά Χρονικά”, τεύχος #442, Μάρτιος 1973, περιοδικό που μπορεί να βρεθεί σε οποιαδήποτε δημόσια βιβλιοθήκη;;; Με λίγα λόγια, όταν οι φοιτητές έκαναν κατάληψη στη Νομική, τον Φεβρουάριο του 1973, ποιος ήταν αυτός που την ίδια ακριβώς στιγμή, έγραφε την επιστολή αυτή προς τον αρχηγό του Σώματος, κ. Γιαννούλη;;;

Ακολουθεί το άρθρο

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΞΕΣΚΟΝΙΣΑΝ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ

«Με ανοικτά παράθυρα…»

του Διονύση Ελευθεράτου

Οι… ξένοιαστες νύχτες επί χούντας και τα μυαλά που μοιάζουν σκέτα «κουφώματα»!

Το ακούς (και) αυτό. «Κομμάτι» διαλεχτό στη συλλογή «μαργαριταριών» που φοριούνται αρκετά, πιστοποιώντας τη διεισδυτικότητα της ακροδεξιάς βιομηχανίας παραγωγής κλισέ: «Επί Παπαδόπουλου κοιμόμασταν με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα». Διότι τότε υπήρξε ασφάλεια. Και «τάξη», φυσικά…

Μα πότε ακριβώς ο φόβος (για τον διαρρήκτη ή τον ληστή) επέφερε το κλείσιμο των θυρών – παραθύρων; Εξαρτάται… Εάν κάποιος εχθρεύεται για παράδειγμα τους αλλοδαπούς, σου λέει πως κοιμόταν με ανοιχτές πόρτες, ώσπου άρχισαν αυτοί να καταφθάνουν μαζικά. Άρα, το σπίτι του είχε το προνόμιο του ολονύκτιου αερισμού από τότε που κτίστηκε, έως το 1990- 1995. Μόνο που αυτός ο χρονικός προσδιορισμός απέχει καμιά εικοσαριά χρόνια από το «έπεσε η χούντα και αρχίσαμε να φοβόμαστε τα βράδια». Συχνότατα, εκστομίζονται και τα δυο από τα ίδια στόματα, διότι τα υπερκείμενα, θολωμένα μυαλά αδυνατούν να συλλάβουν την αντίφαση. Και όχι μόνον αυτή, βεβαίως…

Η Volkswagen συνεργαζόταν με τη χούντα της Βραζιλίας

Με την υποστηριζόμενη από τη CIA στρατιωτική δικτατορία της Βραζιλίας συνεργαζόταν στενά ο όμιλος της Volkswagen, σύμφωνα με στοιχεία που έφερε στο φως έρευνα της Βραζιλιάνικης Εισαγγελίας.

Η εταιρεία συνεισέφερε ενεργά στις διώξεις, τους βασανισμούς και τις δολοφονίες των πιο μαχητικών εργατών της κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του 1964-1985.

Αργεντινή: Χουντικοί απόστρατοι καταδικάστηκαν για τα εγκλήματα της δικτατορίας Βιδέλα

Σαράντα οκτώ πρώην στρατιωτικοί καταδικάστηκαν την Τετάρτη να εκτίσουν ποινές κάθειρξης—οι 29 ισόβιας κάθειρξης—για εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί στη σχολή μηχανικού (ESMA) του Πολεμικού Ναυτικού της Αργεντινής, το σημαντικότερο κέντρο βασανιστηρίων αντιφρονούντων κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας (1976-1983).

Ανάμεσα στα πρόσωπα που καταδικάστηκαν να εκτίσουν ισόβια φιγουράρουν τρεις άνδρες που είχαν ήδη καταδικαστεί να παραμείνουν στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής τους σε προηγούμενες δίκες για τα εγκλήματα της δικτατορίας: ο Αλφρέδο Αστίς, 67 ετών, που είχε την εποχή εκείνη το προσωνύμιο «ο ξανθός άγγελος του θανάτου», ο Χόρχε Ακόστα, 76 ετών, ο Ρικάρντο Καβάλο, 66 ετών.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου και η γενιά του Πολυτεχνείου

Μετά την χρεοκοπία της χώρας, είναι πολύ διαδεδομένη η άποψη πως για τη σημερινή κατάντια της Ελλάδας φταίει ο Ανδρέας Παπανδρέου (ο οποίος πέθανε το 1996). Πριν από την χρεοκοπία της χώρας, ήταν πολύ διαδεδομένη η άποψη πως για όλα τα άσχημα στην Ελλάδα έφταιγε η γενιά του Πολυτεχνείου.

Τα πράγματα μπερδεύονται λίγο όταν πλησιάζει η επέτειος του Πολυτεχνείου γιατί υπάρχουν πολλοί που δεν μπορούν να αποφασίσουν αν για όλα φταίει ο Ανδρέας Παπανδρέου ή η γενιά του Πολυτεχνείου.

Θέλεις Παπαδόπουλο μαλάκα;

Συγγραφή: Μιχάλης Θ., Efor., Χριστοφορος Π.

Πηγή : eagainst

Μια επιστολή-ντοκουμέντο του Γιώργου Βότση

του Περικλή Κοροβέση

Από τον παιδιόθεν φίλο και σύντροφο μιας ζωής, Γιώργο Βότση, λάβαμε την ακόλουθη επιστολή που τη δημοσιεύουμε αυτούσια για τις πολύτιμες πληροφορίες που μας δίνει.

-ακολουθεί η χειρόγραφη επιστολή-

ΥΓ. Αδερφέ μου Γιώργο,

Σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες που μας δίνεις. Κάποιες από αυτές αγνοούσα. Χούντα γαρ τότε, δεν τα λέγαμε και όλα. Αν και μια ζωή διαφωνούσαμε (αλλά σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει), ας προσθέσω μία ακόμη παρατήρηση. Η πρώτη σου παράγραφος ήταν περιττή. Αλλά δεν μπορούσα να γίνω λογοκριτής. Χαίρομαι που ξανάρχισες να δημοσιεύεις. Να περιμένουμε και άλλα;