Η τούρτα του Γουόρεν Μπάφετ

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ο Γουόρεν Μπάφετ έγινε 90 ετών. Αποκλείεται να μην τον ξέρετε, αλλά και να μην τον ξέρετε, τα παγκόσμια ΜΜΕ θα φροντίσουν να τον μάθετε μέσα από τις αγιογραφίες που φιλοτεχνούν με τη μέγιστη επιμέλεια για κάθε άνθρωπο που η προσωπική ή εταιρική του περιουσία ξεπερνά μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτομάτως εντάσσεται στις λίστες των υπερπλουσίων, που μοιάζουν με τα συναξάρια των χριστιανών αγίων, οσίων και μαρτύρων. Μόνο που αντί για μαρτύρια, θαύματα κι ευεργεσίες, μας πληροφορούν για την αξία των επενδυτικών τους χαρτοφυλακίων, τις εξαγορές, τα χρηματιστηριακά τους ανδραγαθήματα, τα ακριβά τους διαζύγια, τα πολυτελή τους γούστα ή τον λιτό βίο που συνοδεύει την τεράστια περιουσία τους. Α, και τις φιλανθρωπίες τους. Τη γενναιοδωρία με την οποία μοιράζουν λεφτά σε κοινωφελείς σκοπούς. Σ’ αυτό μοιάζουν κάπως με τους αγίους των συναξαρίων που μοίραζαν τις περιουσίες τους στους αθλίους της εποχής τους, πριν αφιερωθούν στην πίστη τους. Μόνο που οι άγιοι των συναξαρίων του Forbes το ρίχνουν στη φιλανθρωπία εκ του ασφαλούς, αφού η περιουσία τους απογειωθεί κι ένα ευφυές σύστημα φοροαπαλλαγών ερεθίσει τη γενναιοδωρία τους.

Υπεύθυνη δήλωση: «…δεν έχω τη δυνατότητα να παρέχω πρωινό κολατσιό στο παιδί μου»

«Δηλώνω υπεύθυνα ότι επιθυμώ το παιδί μου (…) να λαμβάνει πρωινό κολατσιό από το πρόγραμμα του Δήμου Θεσσαλονίκης λόγω του ότι δεν έχω τη δυνατότητα να παρέχω πρωινό κολατσιό στο παιδί μου».

Τα παραπάνω είναι μέρος της υπεύθυνης δήλωσης που ζητά ο δήμος Θεσσαλονίκης, από τους γονείς, για να λαμβάνουν τα παιδιά τους πρωινό κολατσιό από το πρόγραμμα του. Η δήλωση κατατίθεται στον διευθυντή του σχολείου ή στον υπεύθυνο εκπαιδευτικό της τάξης.

Η πανδημία επιδεινώνει τις κοινωνικές ανισότητες

Tης Θέας Μανουρα

Πώς οι τοπικές καραντίνες επηρέασαν τις μικρές κοινωνίες

Δυσανάλογα μεγάλο το ποσοστό θανάτων στις μειονότητες

H πανδημία της Covid-19, την οποία βιώνει τους τελευταίους μήνες όλος ο πλανήτης, δεν έχει αφήσει κανέναν αλώβητο. Μετά την εμφάνιση του ιού στην περιοχή Χουμπέι της Κίνας και συγκεκριμένα στην πόλη Ουχάν, υπήρξε μεταφορά σε εύπορες και ιδιαίτερα ανεπτυγμένες περιοχές της Ευρώπης, όπως η βόρεια Ιταλία, αλλά και το Ισραήλ, στους τόπους λατρείας που δέχονται καθημερινά επισκέπτες από όλον τον πλανήτη.

Ωστόσο το δεύτερο – αν μπορούμε να το πούμε έτσι – κύμα της πανδημίας ακολουθεί ένα διαφορετικό μοτίβο. Πλήττει κυρίως υποβαθμισμένες περιοχές σε μεγαλουπόλεις όπως το Παρίσι και το Λονδίνο, αλλά και περιοχές των πολιτειών της Αμερικής.

Το δεδομένο αυτό ανοίγει μία συζήτηση για την πολιτική των κυβερνήσεων στην αντιμετώπιση της πανδημίας και κατά πόσο μπορούν να διασφαλίσουν ότι ακόμη και τα φτωχότερα μέρη της κοινωνίας έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή στέγαση και επωφελούνται από την ασφάλεια της εργασίας.

Μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς ανάπτυξη;

Του Γιώργου Αλοίμονου

Μεγάλο στοίχημα η μείωση του πολλαπλασιαστή της ανισότητας

Από τις αρχές της δεκαετίας του1970 ειδικοί είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την ασυμβατότητα της ανάπτυξης με τις αντοχές του πλανήτη. Δεν ήταν η οικολογία το πρώτο τους μέλημα, απλώς η προοπτική γενικότερης κατάρρευσης της οικονομίας και του ευρύτερου χώρου όπου αυτή λειτουργεί.

Η μελέτη είχε τον τίτλο «Οι περιορισμοί της ανάπτυξης» και αναπτύχθηκε από ειδικούς του «Κλαμπ της Ρώμης» το 1972. Με αυτήν, σχεδόν 50 χρόνια πριν, οι ειδικοί είπαν: «Είτε πατάτε το φρένο στην έξαλλη ανάπτυξη χωρίς σχεδιασμό είτε θα καταβαραθρωθούμε». Δηλαδή «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Ως κοινωνία, ως οικονομία, ως πλανήτης.

ΗΠΑ: 1 στους 6 Αμερικάνους δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι του Ιούνη

Δεν μπόρεσε να πληρώσει το νοίκι του Ιούνη, ένας στους έξι εργαζόμενους Αμερικανούς, λόγω της κρίσης του Covid-19, και περίπου το 30% των ενοικιαστών δηλώνουν ότι αδυνατούν ή φοβούνται ότι δεν θα καταφέρουν να πληρώσουν το νοίκι του Ιούλη, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Απογραφής των ΗΠΑ, σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη σε 73,8 εκατομμύρια ανθρώπους μεταξύ της 2ας και της 7ης Ιουλίου.

Η μελέτη αυτή, που διεξάγεται κάθε εβδομάδα από τα τέλη του Μαρτίου, αναμένεται να επιτρέψει να αποτιμηθεί “ο τρόπος με τον οποίο επλήγη η ζωή των ανθρώπων από την πανδημία της Covid-19”, αναφέρει το Census Bureau στην ιστοσελίδα του.

Η τριαντατετράχρονη, ο ψευτογιατρός, οι κοριοί, και μια λιποθυμία από πείνα

του Νίκου Γουρλά

Μια λιποθυμία ενός εννιάχρονου κοριτσιού στη Ρόδο από την πείνα ήταν αρκετή για να καταρρεύσει όλος ο επικοινωνιακός μιντιακός σχεδιασμός των επιτελών της κυβέρνησης και των βαρόνων του Μιντιακού κατεστημένου για τους κοριούς, τους Μιονήδες και τους Παπάδες. Μαζί του παρέσυρε τις θλιβερές ιστορίες των γυναικών με το βιτριόλι, την απαγωγή της μικρής στην Θεσσαλονίκης με τους συνακόλουθους διασυρμούς από εκείνη την οπτική της κλειδαρότρυπας που καταστρέφει ζωές και οδηγεί τους ανθρώπους στην απόγνωση, την περιθωριοποίηση και ενίοτε στην αυτοκτονία.

Μια κοινωνία που ήταν αόρατη μέχρι τώρα για τα κανάλια εμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά και, ως δια μαγείας, όλοι ανακαλύπτουν ότι υπάρχουν μητέρες που πρέπει να ζήσουν τα δυο τους παιδιά με 178 ευρώ τον μήνα αφού το κράτος ότι ήταν να δώσει το έδωσε. Και από εδώ και στο εξής αυτό που μένει για την άτυχη γυναίκα και τα παιδιά της καθώς και τους χιλιάδες άλλους που είναι στην θέση της είναι η φιλανθρωπία και τα συσσίτια της εκκλησίας.

Ρόδος: Λιποθύμησε 9χρονο κορίτσι από την πείνα έξω από φούρνο

Από την πείνα λιποθύμησε ένα κοριτσάκι εννέα ετών στην Ρόδο, το οποίο περίμενε με την άνεργη μητέρα του έξω από αρτοποιείο του νησιού.

Όπως αναφέρει η Δημοκρατική, πρόκειται για την κόρη ξενοδοχοϋπαλλήλου που έχει μείνει χωρίς εργασία λόγω των συνθηκών που επικρατούν στο νησί από τον κορωνοϊό.

Η άνεργη ξενοδοχοϋπάλληλος μητέρα του, αναζητεί εργασία για να μπορέσει να μεγαλώσει τα δύο κορίτσια της, όμως τα ξενοδοχεία παραμένουν κλειστά και κανείς δεν γνωρίζει αν, πόσα και υπό ποιες προϋποθέσεις θα λειτουργήσουν και πόσους τελικά εργαζόμενους θα απορροφήσουν.

Στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό 3 στους 10

Με βάση τα στοιχεία της Έρευνας Εισοδήματος και ΣυνθηκώνΔιαβίωσης των Νοικοκυριών 2019, o πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό[1] ανέρχεται στο 30,0% (3.161.900 άτομα) του πληθυσμού της Χώρας,

παρουσιάζοντας μείωση σε σχέση με το 2018 κατά 1,8 ποσοστιαίες μονάδες (3.348.500 άτομα που αντιστοιχούσαν στο 31,8% του πληθυσμού). Η τάση με βάση τα μέχρι τώρα πρόσφατα στοιχεία του 2020 αναμένεται να αντιστραφεί. Το Γράφημα 2 παρουσιάζει την εξέλιξη του δείκτη την τελευταία δεκαετία.

Ράσφορντ: “Δεν μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι κανένα παιδί δεν πρέπει να πηγαίνει για ύπνο νηστικό”;

Η απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης να κόψει τα κουπόνια σίτισης για τα σχολικά γεύματα την περίοδο του καλοκαιριού οδηγεί χιλιάδες παιδιά στην Αγγλία στην πείνα και στην εξαθλίωση. Ο Μάρκους Ράσφορντ, ο 22χρονος ποδοσφαιριστής της Γιουνάιτεντ, με μια συνταρακτική επιστολή του ξεγύμνωσε το κοινωνικό-πολιτικό σύστημα της χώρας και κάλεσε το Κοινοβούλιο να συνειδητοποιήσει τα προβλήματα των φτωχών οικογενειών και το γεγονός ότι πολλά παιδιά δεν έχουν στην κυριολεξία να φάνε στην Αγγλία του 2020.

Ο ίδιος γνωρίζει καλά πως για να φτάσει τόσο ψηλά χρειάστηκαν θυσίες δικές του, της οικογένειάς του, αλλά και η καλοσύνη και η γενναιοδωρία της κοινότητάς του. Οι αναμνήσεις του σκληρές, αλλά και δυνατές για να τον βοηθήσουν να χτίσει έναν χαρακτήρα που θα ζήλευαν αρκετοί πολιτικοί. Ο Ράσφορντ πήρε την… πένα του και σκόραρε, βάζοντας όλους να σκεφτούν τις τρομερές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν χιλιάδες οικογένειες.

Το δικό μας ρεφρέν

Του Κίμωνα Ρηγόπουλου

Το «δεν μπορώ να αναπνεύσω» απλώνεται σαν ένα ασθματικό πλανητικό τραγούδι, ένα κουπλέ της απόγνωσης. Εμείς καλούμαστε να γράψουμε το ρεφρέν. Και αυτό θα περιέχει την έξοδό μας από τον φόβο και την αίσθηση της ματαιοπονίας.

Ζούμε την πανδημία μιας πρωτόγνω­ρης δυσανεξίας. Από τη Μινεάπολη και το Όκλαντ μέχρι την Αθήνα και το Παρίσι, πέφτει ερμητικό το πέπλο μιας οικουμενικής ύβρης. Αν η δυσανεξία αφεθεί ακυβέρνητη, θα εκβάλει ορμητικά στον φασισμό. Η κατήφεια αποτελεί την παρα­δοχή μιας ήττας σε έναν αγώνα που ενώ διαρκώς αναβάλλεται, κατακυρώνεται πάντα υπέρ των υπέρτερων δυνάμεων. Αυτή η κατήφεια είναι το μοναχοπαίδι της μοιρολατρίας. Ο έφηβος που αρνείται να μεγαλώσει για να μην αναλάβει ποτέ τις ευθύνες που του αναλογούν.

Kαραντίνα-ΗΠΑ: 565 δισ. για τους δισεκατομμυριούχους – 42,6 εκατ. αιτήματα επιδόματος ανεργίας

Η περιουσία όλων των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων μαζί, συμπεριλαμβανομένων των ιδρυτών της Amazon.com Τζεφ Μπέζος και του Facebook Inc Μαρκ Ζάκερμπεργκ, αυξήθηκε κατά 19% αφότου ξέσπασε η πανδημία της Covid-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το συμπέρασμα αυτό εξάγεται από μια έκθεση που δημοσιοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Πολιτικών Μελετών (IPS).

Ηνωμένα Έθνη: Ο κορονοϊός αντιστρέφει επιτεύγματα δεκαετιών

Ο δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης, ο οποίος προσμετρά όχι μόνο την οικονομική ανάπτυξη αλλά τα επίπεδα ζωής, παιδείας και υγείας στον πλανήτη, θα σημειώσει υποχώρηση φέτος για πρώτη φορά από τη θέσπισή του το 1990, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και του χάους που έχει επιφέρει στις οικονομίες και τις κοινωνίες. Η μείωση αυτή θα παρατηρηθεί σε όλες τις ηπείρους και στις περισσότερες χώρες του κόσμου, σύμφωνα με έκθεση του UNDP (Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη).

Ακόμη κι όταν περάσει η πανδημία που έως σήμερα έχει πλήξει περισσότερους από 5,3 εκατομμύρια ανθρώπους κι έχει προκαλέσει πάνω από 341.000 θανάτους, ο αντίκτυπός της θα συνεχίσει να πλήττει τον παγκόσμιο πληθυσμό επί χρόνια, ιδίως δε τις πιο ευάλωτες ομάδες. Οι αριθμοί δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης, όπως επισημαίνεται στην έκθεση:

Η νέα κανονικότητα της φτώχειας

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Για πρώτη φορά από την ίδρυσή τους, το 1971, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έστειλαν συνεργεία ανθρωπιστικής βοήθειας σε Μεγάλη Βρετανία και Γερμανία, όπου ο πληθυσμός των αστέγων διογκώθηκε απότομα[1]. Από τα μέσα Απριλίου, τα εστιατόρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο μοιράζουν από 1.000 γεύματα την ημέρα σε φτωχούς. Οι ουρές ανθρώπων με κουπόνια σίτισης μακραίνουν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Σε πανηπειρωτική κλίμακα, οι αιτήσεις για επισιτιστική βοήθεια αυξήθηκαν κατά 25% τον περασμένο μήνα, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τραπεζών Τροφίμων (FEBA).

Ελβετία: Ατελείωτη ουρά για λίγα τρόφιμα

Πρωτοφανείς εικόνες στην Γενεύη της Ελβετίας που δείχνουν περίπου χίλια άτομα να σχηματίζουν ουρά ενός χιλιομέτρου έξω από παγοδρόμιο της πόλης, όπου διανέμονται δωρεάν τρόφιμα.

Κάποιοι βρίσκονταν εκεί από τις 5 το πρωί για να εξασφαλίσουν θέση, ενώ μεταξύ αυτών που περίμεναν με ιώβεια υπομονή στην ουρά για δωρεάν συσσίτιο, υπήρχαν και παιδιά.

Στη χώρα που θεωρείται η πιο ανταγωνιστική του κόσμου και η πιο καινοτόμος της Ευρώπης, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ πάνω από 80.000 δολάρια, από το σύνολο των περίπου 8,6 εκατομμυρίων κατοίκων, 660.000 βρίσκονται σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με την οργάνωση Caritas.

Απειλή ακραίας φτώχειας – Τελειώνουν τα χρήματα για τα δύο τρίτα των ανθρώπων σε καραντίνα

Μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων βρίσκεται στο φάσμα της ακραίας φτώχειας, καθώς τους έχουν τελειώσει τα χρήματα ακόμα και για βασικές ανάγκες τους, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, σύμφωνα με την πέμπτη έρευνα «Covid Control»!

Το 24% των πολιτών που συμμετείχαν στη νέα πανελλαδική έρευνα απαντά πως τα «χρήματα έχουν τελειώσει», ενώ το 70% δηλώνει πως ο εγκλεισμός στην οικία του έχει επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία του. Στην ερώτηση «Η παραμονή στο σπίτι έχει επηρεάσει τα οικονομικά των νοικοκυριών. Για τα δικά σας οικονομικά τι θα λέγατε;» οι απαντήσεις είναι οι ακόλουθες:

● «Έχω χρήματα για ακόμα έναν με δύο μήνες παραμονής στο σπίτι» απαντά το 32%.
● «Έχω χρήματα για ακόμα δύο με τρεις εβδομάδες» το 44%.
● «Έχουν τελειώσει τα χρήματά μου» το 24%.

Πλούσιοι και φτωχοί

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν επί κρίσης είναι συνέχεια εκείνων των πολιτικών που εφαρμόστηκαν επί «ανάπτυξης» και έχουν έναν βασικό (ταξικό) προσανατολισμό: Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Στο μηνιαίο δελτίο του ΣΕΒ (τεύχος 177, 6/2/2020) παρουσιάζεται έρευνα επί τη βάσει δεδομένων του ΟΟΣΑ, στην οποία καταγράφονται ορισμένες διαπιστώσεις όσον αφορά τις κοινωνικές ανισότητες στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία προκύπτει ότι:

«Κανονικότητα» με 55,4% του πληθυσμού «οικονομικά ευάλωτο»*

– Το 12,9% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το εισοδηματικό όριο φτώχειας.

– Το 55,4% του πληθυσμού θεωρείται «οικονομικά ευάλωτο»*.  Τι σημαίνει αυτό;  Αν και «δεν έχει εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας, δεν διαθέτει σε ρευστότητα το μαξιλάρι συντήρησης των 3 μηνών, και, συνεπώς, είναι εύκολο να πέσει κάτω από το όριο φτώχειας σε περίπτωση απώλειας της εργασίας του».

– Το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού κατέχει το 42% του καθαρού πλούτου.

Ιδού η… «Σοβιετία» τους

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Να το ξεκαθαρίσουμε: Η έρευνα δεν έγινε από καμιά… μαρξίζουσα ή καμιά… κρυπτοκομμουνιστική γιάφκα. Εχει την αξεπέραστης εγκυρότητας σφραγίδα του ΣΕΒ. Του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών. Εκτίθεται με τον πιο επίσημο τρόπο στο Δελτίο του ΣΕΒ (τεύχος 177, 6/2/2020, εδώ: sev.org.gr/Uploads/Documents/52662/EconBulletin06022020V2.pdf)

Πάμε τώρα στα στοιχεία της έρευνας:

ΗΠΑ: Το αίμα των φτωχών είναι πλέον μαζικά εξαγώγιμο προϊόν

Οι ΗΠΑ είναι μια από τις μόνες χώρες του αναπτυγμένου κόσμου που πληρώνει τους ανθρώπους που δίνουν αίμα, το περισσότερο από το οποίο πωλείται στο εξωτερικό — το 70% του πλάσματος σε ολόκληρο τον κόσμο πηγάζει από την Αμερική. Καθώς οι εμπορευματοποιημένες αιμοδοσίες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, το αίμα αποτελεί πλέον το 2% των εξαγωγών της χώρας, περισσότερο από όσο το καλαμπόκι ή η σόγια.

Αναμένεται περισσότερη ανάπτυξη στα «προϊόντα αίματος», σύμφωνα με έναν αναλυτή ο οποίος πανηγύριζε για την αύξηση της τάξης του 13% μεταξύ 2016-2017.

Σύμφωνα με μία έρευνα, ο μέσος «πωλητής αίματος» βγάζει περίπου το ένα τρίτο του εισοδήματός του από το αίμα. Η Κάθριν Έντιν του πανεπιστημίου Πρίνστον έχει αποκαλέσει την εμπορική βιομηχανία αίματος ως «η πηγή που κρατά ζωντανούς τους φτωχούς των 2 δολαρίων την ημέρα».

Οι 2.153 δισεκατομμυριούχοι της υφηλίου διαθέτουν πλέον περισσότερα χρήματα από ό,τι το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού,περιγράφει σε έκθεσή της που δίνεται στη δημοσιότητα σήμερα η μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam.

Η ετήσια έκθεση της Όξφαμ για τις ανισότητες παγκοσμίως δόθηκε στη δημοσιότητα — όπως άλλωστε συνηθίζει η ΜΚΟ — πριν από την έναρξη, αύριο Τρίτη, του 50ού Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum, WEF) στο Νταβός της Ελβετίας. Πρόκειται για το ραντεβού της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ, το οποίο καταγράφεται έπειτα από μια χρονιά ξεσηκωμών, μεγάλων κινημάτων κοινωνικών διεκδικήσεων, από τη Χιλή ως τη Μέση Ανατολή και τη Γαλλία.

«Κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο»;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

500 Κροίσοι, το 0,000066% του παγκόσμιου πληθυσμού, με πλούτη τρεις φορές περισσότερα από το ΑΕΠ των 65 χωρών της Αφρικής και των 1,3 δις κατοίκων…

Το 2019 ήταν ακόμα μια χρονιά που 15.000 παιδιά κάτω των 5 ετών συνέχιζαν να πεθαίνουν κάθε μέρα (κάθε μέρα…) λόγω της φτώχειας και έλλειψης στοιχειώδους ιατρικής φροντίδας.

Το 2019 ήταν ακόμα μια χρονιά που δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συνέχιζαν να  εκτοπίζονται κάθε μέρα από τον τόπο τους εξαιτίας του πολέμου, των διώξεων και της ανέχειας, με τους μετανάστες να ξεπερνούν πλέον παγκοσμίως τα 270 εκατομμύρια.

Τα «μαγκάλια του θανάτου»: 8 νεκροί μέσα σε λίγες μέρες επειδή δεν είχαν αξιοπρεπή θέρμανση!

Πολλαπλασιάζονται τα κρούσματα με συνανθρώπους μας που χάνουν άδικα τη ζωή τους μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν σε θέση να έχουν αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης και θέρμανσης εν έτει 2020. Μπορεί για την κυβέρνηση Μητσοτάκη σήμερα αλλά και την πρότερη κυβέρνηση Τσίπρα, η πρωτοφανής κοινωνική και οικονομική κρίση να έχει μείνει πίσω μας και η ανάπτυξη να ξανοίγεται μπροστά μας, αλλά για χιλιάδες πολίτες και ειδικά τους πιο ευάλωτους, όπως είναι οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι και οι μετανάστες, η κρίση τους στερεί τα πιο βασικά αγαθά.

Για του λόγους το αληθές, μόνο τις δύο τελευταίες ημέρες στη χώρα μας μετράμε τέσσερις νεκρούς λόγω κρύου, αναθυμιάσεων και πυρκαγιάς που προκλήθηκε από φωτιά που είχαν ανάψει τα θύματα για να ζεσταθούν.

Η μυρωδιά της φτώχειας

Η φτώχεια μπορεί επίσης να μυρίζει χαρτόνι για κουτιά πίτσας που συναρμολογούνται προς ένα λεπτό το κομμάτι…

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Αρκετά με τον Joker. Ινάφ και νισάφ’ πια. Νομίζω ότι έχει απορροφήσει μεγαλύτερο από το μερίδιο του ενδιαφέροντός μας που δικαιοούνταν. Και πολύ παραπάνω από το ενδιαφέρον της τσέπης μας. Μια ταινία προϋπολογισμού 55 εκατ. δολαρίων λίαν συντόμως θα σπάσει το φράγμα του 1 δισ. δολαρίων σε ακαθάριστες εισπράξεις. Είκοσι φορές πάνω. Οχι απλώς καλά, πάγκαλα για την Warner. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση του Joker είναι ότι, αφού επί δεκαετίες η εταιρεία έβγαλε τα κέρατά της από τους «θετικούς» ήρωες της αμερικανικής μυθολογίας, τον Superman, τον Batman κ.λπ., οι οποίοι σώζουν τον παράδεισο της καπιταλιστικής ευημερίας από κάθε είδους εξωγήινο ή γήινο κακό, τώρα αποφάσισε να βγάλει λεφτά από τον κατ’ εξοχήν «κακό» της. Ο οποίος, όμως, παρουσιάζεται ως επιτομή της σύγκρουσης πλούτου και φτώχειας, αποκρουστική πλην συμπαθής τερατογένεσή της, και –τελικά- ως τραγικός εκφραστής της αναπόδραστης εξέγερσης των αθλίων. Απ’ αυτήν την άποψη, η πραγματικά ευφυής παραγωγή της Warner είναι ο ορισμός του λενινιστικού αξιώματος, ότι «ο καπιταλιστής είναι διατεθειμένος να σου πουλήσει και το σκοινί που θα τον κρεμάσεις».

Περισσότερα από 15.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε ημέρα στον πλανήτη

Περισσότερα από 15.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε ημέρα σε όλο τον κόσμο, με τεράστιες διαφορές να παρατηρούνται μεταξύ των χωρών και των περιοχών, σύμφωνα με μεγάλη έρευνα που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη. Ο θάνατος των παιδιών έχει …ταξικό πρόσημα.

Από το 2000 ως το 2017, 123 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 0 έως 5 ετών πέθαναν σε 99 χώρες με χαμηλό ή μέσο εισόδημα. Αυτό αντιστοιχεί σε περισσότερο από το 90% των θανάτων παιδιών αυτής της ηλιακής ομάδας παγκοσμίως.

Ο μύθος ότι ζούμε στον καλύτερο δυνατό (καπιταλιστικό) κόσμο

Από την παγκόσμια φτώχεια μέχρι την ανισότητα μεταξύ των κρατών, όλοι οι δείκτες δείχνουν πως ζούμε στην καλύτερη περίοδο στην ιστορία. Η αφήγηση αυτή – της μόδας στα χείλη ανθρώπων όπως ο Μπιλ Γκέητς και ο Στήβεν Πίνκερ – είναι καθησυχαστική. Είναι όμως αληθινή;

Στον απόηχο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008, που έφερε κατασχέσεις σπιτιών, ανεργία, κατάρρευση μισθών και πολιτικές λιτότητας, η πολιτική συζήτηση στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική έδειχνε να στρέφεται ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και, ενίοτε, ενάντια στον ίδιο τον καπιταλισμό. Η αμφισβήτηση του οικονομικού status quo, εκτός από τα κινήματα που φύτρωσαν μέσα στην κρίση, έγινε σημαία ακόμα και συμβατικών πολιτικών κομμάτων, με την άνοδο πολιτικών όπως ο Σάντερς και η Γουώρεν στις ΗΠΑ ή ο Κόρμπιν στο Ηνωμένο Βασίλειο.