Φούσκα

Το φιάσκο με τις εκλογές στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ έρχεται μερικούς μήνες μετά το φιάσκο των εκλογών για ανάδειξη νέου προέδρου στην Νέα Δημοκρατία.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι εκνευρισμένος, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για εικόνα αποσύνθεσης στην Νέα Δημοκρατία.

Δεν υπάρχει αποσύνθεση μόνο στην Νέα Δημοκρατία, υπάρχει αποσύνθεση σε όλη τη χώρα.

Αν κάποιος παρακολουθεί τις ειδήσεις που αφορούν την πραγματικότητα της Ελλάδας, βλέπει πως η χώρα αποσυντίθεται.

Η φούσκα της διεθνούς οικονομίας σε ένα γράφημα

Του Μιχάλη Γιαννεσκή

Οι πολυάριθμες προβλέψεις των οικονομικών δεικτών  και της πορείας των διεθνών αγορών που δημοσιεύονται καθημερινά σχολιάζουν τις λεπτομέρειες της διεθνούς οικονομίας, αλλά σπανίως την ουσία. Η οποία μπορεί να συνοψιστεί σε ένα γράφημα με στοιχεία από οργανισμούς όπως η Τράπεζα της Αγγλίας, οι Financial Times και το Bloomberg.

Τα διεθνή χρέη, κρατικά και μη, ανέρχονται σε περίπου 200 τρις. δολάρια. Ως αντίκρισμα υπάρχει το χρυσάφι (αξίας 7,8 τρις. διεθνώς), το ρευστό χρήμα και οι καταθέσεις παντός είδους (8.2 τρις.). Ακόμη και αν προστεθεί στο αντίκρισμα η αξία της διεθνούς αγοράς ακινήτων (13,6 τρις.), το συγκριτικά αμελητέας αξίας ασήμι (14 δις.) και η εκτίμηση της (αμφιβόλου) αξίας των διεθνών χρηματιστηρίων (70 τρις.), το διεθνές χρέος είναι υπερδιπλάσιο της συνολικής αξίας των περιουσιακών στοιχείων.

Πόσο θα αντέξει η φούσκα των διεθνών αγορών;

Του Μιχάλη Γιαννεσκή

«Ενόσω η κυβέρνηση δεν επεμβαίνει, εγώ θα πουλάω», σχολίασε πρόσφατα ένας χρηματιστής σχετικά με την πτώση του χρηματιστηρίου της Κίνας. Εννοούσε ότι θα πουλάει μετοχές, ομόλογα και άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα, για να προκαλέσει κυβερνητική επέμβαση. Διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι η κυβέρνησή της Κίνας, όπως και η κυβέρνηση κάθε μεγάλης οικονομίας, αργά ή γρήγορα θα ρίξει όσα κρατικά κονδύλια χρειάζονται στην αγορά για να αγοράσει μετοχές και ομόλογα, να στηρίξει τη φούσκα των αγορών και να αποφύγει περαιτέρω πτώση του χρηματιστηρίου της.

Γιατί, αν και τα παγκόσμια χρέη έχουν φτάσει τα 200 τρις. δολάρια, τα τοξικά χρηματοπιστωτικά προϊόντα (τα «παράγωγα») έχουν ξεπεράσει τα 700 τρις. δολάρια και η πραγματική (η παραγωγική) διεθνής οικονομία έχει πέσει σημαντικά,  οι κεντρικές τράπεζες της υφηλίου επαφίενται σε διαστρεβλωμένα στατιστικά στοιχεία που υποδεικνύουν μια επερχόμενη «ανάκαμψη». Στις περισσότερες περιπτώσεις, ένας πιο ακριβής όρος για αυτά τα «στατιστικά στοιχεία» θα ήταν «ψέμματα». Αλλά οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να σπαταλούν φόρους και κρατικά έσοδα για να στηρίξουν το σαθρό οικοδόμημα που ονομάζεται «ελεύθερη αγορά».

Αλέξη πάτα το κουμπί

Πάνε μέρες που έχω να γράψω σε αυτό το μπλογκ, ακόμη κι αν όλα όσα τρέχουν εκεί έξω είναι τουλάχιστον άξια σχολιασμού. Υπάρχουν όμως περίοδοι που χρειάζεσαι κάτι περισσότερο στα χέρια σου για να μπορέσεις να πεις τα ουσιώδη, και να μην καταλάβεις ότι μέρα με τη μέρα το μόνο που κάνεις είναι να επαναλαμβάνεσαι.

Δυστυχώς, αυτή η επανάληψη δεν μπορεί να αποφευχθεί εντελώς, ακόμη κι αν οι συνθήκες προσφέρονται για μερικές σημαντικές επισημάνσεις που συμπληρώνονται από την καθημερινότητα.

Η ιστορία της πολιτικής διαπραγμάτευσης μπήκε αυτήν την εβδομάδα στην τελευταία της φάση, και μάλιστα με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Οι διακυμάνσεις των τελευταίων 15 ημερών συνοψίζονται σε μια είδηση της 27ης Μαΐου, που ναι μεν δημοσιεύτηκε από αρκετά μέσα όμως δεν έτυχε της απαραίτητης προσοχής.

Περιμένοντας το επόμενο κραχ

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Με πρόκληση στην λογική ισοδυναμούσαν οι ερμηνείες, εντός και εκτός Ελλάδας, που επιστρατεύτηκαν για να εξηγήσουν την απότομη πτώση των τιμών των μετοχών στις διεθνείς αγορές και το βραχύβιο ράλι στα επιτόκια των ομολόγων, που ως κοινό παρανομαστή είχαν – για μια ακόμη φορά – τις ελληνικές ευθύνες. Εν ολίγοις, η αιτία που το τριήμερο 14 – 16 Οκτωβρίου δοκιμάστηκαν οι αντοχές του διεθνούς συστήματος βρίσκεται στην Ελλάδα, η οποία με την απρόβλεπτη και παρακινδυνευμένη συμπεριφορά της, όταν έθεσε θέμα διακοπής της χρηματοδότησης από το ΔΝΤ και πρόωρης εξόδου από το Μνημόνιο, έθεσε σε κίνδυνο μια ομαλά λειτουργούσα αγορά…

Μη ντρέπεστε… λέγονται Eurobank, Λάτσης και Wind

Του Κώστα Εφήμερου

Σήμερα η παγκόσμια δημοσιογραφία συγκλονίζεται από μια σημαντική διαρροή. Η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) έδωσε στη δημοσιότητα μέρος των 28.000 εγγράφων που αποδεικνύουν τη συστηματική φοροαποφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ των μεγαλύτερων εταιρειών του κόσμου. Ανάμεσα του βρίσκεται (προς το παρόν) η EFG Eurobank (της οικογένειας Λάτση) και η Wind… αλλά αυτό δεν θα το διαβάσετε σχεδόν πουθενά.

Εδώ και καιρό συζητάμε για την ποιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά η κατάσταση που παρουσιάσαμε σήμερα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου, κάποια στιγμή θα μελετάται ως case study για το πως μοιάζει ο πάτος της.

Η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, και ένας πανάκριβος καφές

Χαμός έχει γίνει μετά τις αποκαλύψεις της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών δημοσιογράφων για τον φορολογικό «παράδεισο» του Λουξεμβούργου και άλλων κρατών που στήθηκαν με αποκλειστικό σκοπό για να ξεπλένουν μαύρο χρήμα και να γλιτώνουν από τις μεγάλες πολυεθνικές του πλανήτη δισεκατομμύρια δολάρια σε φόρους.

Το αποτέλεσμα των ερευνών τεσσάρων ξένων εφημερίδων έδειξαν ότι τεράστιοι όμιλοι όπως είναι η Apple, η Amazon, η Starbucks κλπ εκμεταλλεύονταν το φιλικό φορολογικό καθεστώς για να πετυχαίνουν τεράστια κέρδη και να δημιουργούν αποθεματικά τα οποία ξεπερνούν το ΑΕΠ πολλών χωρών του λεγόμενου «τρίτου κόσμου».

Βέβαια, αυτός ο «τρίτος κόσμος» δεν θα ήταν ποτέ του «τρίτος» αν υπήρχε η δυνατότητα να φτάνουν στους πολίτες του όλα αυτά τα τρισεκατομμύρια που κατέληξαν σε μπόνους και «σταρτάπς» δισεκατομμυρίων, οι οποίες το μόνο που προσφέρουν στην ανθρωπότητα είναι ένας ακόμη τρόπος να στέλνουμε μηνύματα μέσω Wi-Fi.

Το εύκολο δίλημμα της Ευρώπης

Χιλιοειπωμένα και βαρετά είναι πλέον όλα όσα έχουν διαπιστωθεί για το ρόλο της Ευρώπης στην κατάντια της ανεργίας, της αναγκαστικής μετανάστευσης, της έλλειψης ευκαιριών, των αστέγων, της κατάργησης εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και της βίαιης καταστολής.

Διάσωση των τραπεζών με χρήματα των πολιτών, εξασφάλιση υπερ-κέρδους, διασφάλιση των κεφαλαίων μετά το στραπάτσο του 2007, φτηνότερη κι ελαστικότερη εργασία, μείωση του «κόστους υγείας», εξασφάλιση του μίνιμουμ των συνταξιοδοτήσεων, ευθυγράμμιση με το κινεζικό μοντέλο παραγωγής, κι εντατικοποίηση των εθνικιστικών τάσεων σε ότι δεν έχει να κάνει με τη διακίνηση κεφαλαίων.

Προς μια νέα παγκόσμια φούσκα

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολλοί μπορεί να θεώρησαν υπερβολική την τελευταία σκηνή στη νέα, αριστουργηματική ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε, Ο λύκος της Γουόλ Στριτ, όπου ο πρωταγωνιστής Λεονάρντο ΝτιΚάπριο στο ρόλο ενός αδίστακτου χρηματιστή αναλαμβάνει μετά από δύο κορυφαίες αποτυχίες να εκπαιδεύσει για τρίτη φορά στα μυστικά της απληστίας και του άνευ όρων και ορίων κυνηγιού του κέρδους μια ακόμη φουρνιά μαθητευόμενων …μάγων των μετοχών. Πόσες φορές μπορεί να επαναλαμβάνεται η ίδια αυτή ιστορία ανόδου και πτώσης όταν όλοι είναι σε θέση να προβλέψουν το τέλος της, είναι η σκέψη που γεννιέται στον κάθε θεατή. Η απάντηση έρχεται από τις πρόσφατες εξελίξεις στα διεθνή χρηματιστήρια και δη τα αμερικάνικα και είναι απρόβλεπτη και αποστομωτική: άπειρες!

Ολοι οι ιδιωτικοί πόροι υπέρ του δημόσιου χρέους

Στις ερχόμενες αρκετές εβδομάδες, με πρώτο ορόσημο την 18η Δεκμεβρίου, κρίνεται το μέλλον της μικροϊδιοκτησίας στην Ελλάδα. Στις 18 Δεκεμβρίου εκπνέει η νομοθετική προστασία κατά πλειστηριασμών στα σπίτια των μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων· η ελληνική κυβέρνηση και η η Βουλή καλούνται να ανανεώσουν την προστασία ή να επιτρέψουν την απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Η πίεση της τρόικας υπέρ της απελευθέρωσης είναι αφόρητη· ευλόγως: ζητά να εφαρμοστεί το μεσοπρόθεσμο που έχει υπερψηφίσει η Βουλή. Η ελληνική πλευρά βρίσκεται, ακόμη μια φορά, απροετοίμαστη, τεχνοκρατικά και πολιτικά.

STAIRWAY TO HELL

 του Βασίλη Παπαδόπουλου

Κάθε νόμισμα είναι τόσο ισχυρό όσο η οικονομία παρέχει μέσα για εξαργύρωση αυτού. Όλη η ρητορική και όλες οι ανοησίες που ακούγονται από τα λεγόμενα των ισχυρών δέν είναι τίποτα άλλο παρά απεγνωσμένες προσπάθειες των ιθυνόντων να κρατήσουν το σύστημα επιπλεύσιμο.

Όσο αυξάνουν το όριο χρέους τόσο υπερπληθωρίζουν το πρόβλημα, στον βωμό της ακόμα λίγο παραπάνω χαρισάμενης ζωής σήμερα. Τα μετρητά που διανέμονται τα τελευταία 40 χρόνια δεν είναι τίποτα παραπάνω από κουπόνια χρέους χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα από τις υπό πτώχευση τράπεζες.

Deutsche Bank: Η μεγαλύτερη «φούσκα-παραγώγων»

Υποτίθεται πως τα μέτρα-μαχαίρι στην Κύπρο ήταν η τιμωρία για τα κερδοσκοπικά παιχνίδια ενός παραφουσκωμένου τραπεζικού συστήματος. Αλλά τα στοιχεία που δημοσίευσε σήμερα η μεγαλύτερη τράπεζα της Ευρώπης στην καρδιά της Γερμανίας, η Deutsche Bank, δείχνουν μια άλλη εικόνα. Οι «προβληματικές» τράπεζες γεμάτες κρυμμένες «μαύρες τρύπες» δεν βρίσκονται στην περιφέρεια αλλά στο κέντρο της ευρωζώνης.

Τη Δευτέρα, η Deutsche Bank ανακοίνωσε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου 4,8 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 2,8 δισ. ευρώ θα είναι σε μετοχές, δηλ. 90 εκατ. νέες μετοχές.

Κεραμιδίσια όνειρα

Το μεγάλο όνειρο κάθε εργαζόμενου σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου, είναι το δικό του σπίτι. Ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι του που θα είναι ολόδικό του. Να στεγάσει την οικογένεια του, τα όνειρά του, τη ζωή του. Ένα κεραμίδι που έξι χρόνια πριν μετατράπηκε στον πολιορκητικό κριό της καθημερινότητάς όλων μας.

Μία από τις κύριες αιτίες της παγκόσμιας οικονομικής -και δημοκρατικής- κρίσης, χτίστηκε πάνω στο μύθο του κεραμιδιού. Είτε αυτό λέγεται “american dream” είτε μικροαστικό πρότυπο, οι μεσιτικές κομπίνες διέλυσαν τις ζωές εκατομμυρίων, διεμβολίζοντας τις ίδιες τους τις ελευθερίες.

Φόβοι ότι η επόμενη «φούσκα» θα είναι… made in China

Της Ζέζας Ζήκου

πηγή : ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η νέα μορφή ισχύος της Κίνας είναι πραγματική. Αλλά είναι πολύ πιο εύθραυστη απ’ όσο αντέχει το Πεκίνο. Αυτή είναι μια αλήθεια που ουδείς έχει την πολυτέλεια να παραγνωρίσει. Ούτε καν η Μέρκελ. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την κ. Μέρκελ δεν είναι πολιτικός, αλλά το ενδεχόμενο να «αρρωστήσει» η κινεζική οικονομία, σύμφωνα με το Reuters. Η Γερμανία βλέπει την κινεζική αγορά σαν λυτρωτική πηγή αυξημένης ζήτησης για τα προϊόντα της και οι ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν πλέον το Πεκίνο σαν σανίδα σωτηρίας για τα ομόλογά τους. Το ενδεχόμενο να αποσταθεροποιηθεί η νομισματική τάξη πραγμάτων εξαιτίας της Κίνας εγείρει μείζονα κίνδυνο. Οντως, η Κίνα αποτελεί μια κολοσσιαία δύναμη στις αγορές όλου του κόσμου, ακόμα κι αν τα περισσότερα κεφάλαιά της είναι επενδυμένα σε ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου. Αυτό, όμως, που εμάς ανησυχεί είναι ότι δεν έχει τα περιθώρια να υποστεί την περαιτέρω σφαγή των επενδύσεών της στα ευρωομόλογα.