Του Θάνου Καμήλαλη
Συχνά, τις υποθέσεις διαπλοκής τις μαθαίνουμε όταν, για κάποιον λόγο η μία πλευρά αποφασίζει να μην τηρεί πλέον τα συμφωνηθέντα και αρχίζει να εκδηλώνει τη δυσαρέσκειά της, σπάζοντας σταδιακά τη σχέση αλληλεξάρτησης που έχει δημιουργηθεί, σε κάποιον τουλάχιστον βαθμό. Τότε, υπό το βάρος αντιδράσεων και δημοσιότητας, ξεκινάει ένα ντόμινο, με σειρά πτυχών μίας υπόθεσης να εκτίθενται σταδιακά στη δημόσια σφαίρα. Στην υπόθεση Φουρθιώτη παρακολουθούμε, σύμφωνα με σωρεία διαθέσιμων στοιχείων, μία τέτοια υπόθεση, ίσως στην πιο γκροτέσκα και τρας της εκδοχή. Το περιτύλιγμα όμως δεν μειώνει τη σημασία της, αντιθέτως την εκθέτει με τρόπο εξωφρενικό μεν, διδακτικό δε.
Το καινούριο στοιχείο που έγινε γνωστό την Τετάρτη, είναι ότι επί 4 μήνες η κυβέρνηση δεν είχε στείλει στον Εισαγγελέα τα στοιχεία που είχε συλλέξει το Υπουργείο Εργασίας ήδη από τον Δεκέμβριο. Για να γίνει αυτό, χρειάστηκε η δημόσια καταγγελία του πρώην Υπουργού Εργασίας και νυν κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ, Γιάννη Βρούτση. Πρώτα στο Documento,την Κυριακή και στη συνέχεια τηλεοπτικά στο Open, ο Βρούτσης αποκάλυψε ένα απίστευτο σκηνικό, που δεν έχει καμία σχέση με την «τάξη», το «νόμο» και την «ασφάλεια» που έχει κάνει καραμέλα αυτή η κυβέρνηση, όταν μιλάμε για «επιθέσεις με τρικάκια» δηλαδή ρίψη φυλλαδίων. More