Η συμφωνία στον ΟΟΣΑ νομιμοποιεί και μεγεθύνει αντί να περιορίζει τη φοροδιαφυγή των Amazon και ΣΙΑ

Οι θριαμβολογίες δεν έχουν τελειωμό. Επιτέλους δεν θα φοροδιαφεύγουν ή φοροαποφεύγουν οι πολυεθνικές…

Γράφει η Καθημερινή: Και η Ελλάδα συμμετέχει στη λίστα των 130 χωρών που υπέγραψαν σήμερα, υπό την αιγίδα του ΟΟΣΑ,  την ιστορική συμφωνία  για τη μεταρρύθμιση της φορολόγησης των πολυεθνικών εταιρειών, η οποία προβλέπει κατά κύριο λόγο την επιβολή   φόρου «τουλάχιστον 15%» επί των κερδών των μεγαλύτερων ομίλων του κόσμου.  Οι 130 χώρες εκπροσωπούν περισσότερο από το 90% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Η συμφωνία περιλαμβάνει σχέδιο δύο πυλώνων για τη μεταρρύθμιση των διεθνών φορολογικών κανόνων, με στόχο οι πολυεθνικές επιχειρήσεις να καταβάλλουν στις χώρες όπου δραστηριοποιούνται, τον φόρο που πράγματι τους αναλογεί.

Μαντρώνουν τις… ιερές αγελάδες

Ο «πόλεμος» με τους ολιγάρχες είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδίσει η κυβέρνηση προκειμένου να αντισταθμίσει τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν στο εσωτερικό της μετά τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αλλά και προκειμένου να ικανοποιήσει την κοινωνία των πολιτών, που εδώ και πέντε χρόνια βιώνει αποκλειστικά και δραματικά τις επιπτώσεις από τα μέτρα λιτότητας, την ίδια ώρα που το 0,1% των πολύ πλούσιων της χώρας απολαμβάνει προνομιακή μεταχείριση και ιδιότυπη ασυλία απέναντι ακόμα και στους μνημονιακούς νόμους.

Ο «πόλεμος», σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη, θα γίνει σε τέσσερα «μέτωπα», με στρατηγικές κινήσεις και στοχευμένες ενέργειες που θα ενδυναμώσουν την αξιοπιστία της κυβέρνησης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Ένα τρισ. ευρώ η ετήσια φοροδιαφυγή των μεγάλων πολυεθνικών

 

Του Κώστα Μελά

Κάθε έτος στην Ευρώπη περίπου 1 τρισ. ευρώ χάνονται από τη φορολόγηση. Από αυτά περίπου 850 δις ευρώ προέρχονται από φοροδιαφυγή και τα υπόλοιπα 150 δις ευρώ από φοροαπαλλαγή. Τα στοιχεία προέρχονται από τον Βρετανό μελετητή του “TaxResearch”, RichardMurphy.

Σε αυτό το πανόραμα, σημαντικό ρόλο έχουν, ως γνωστόν, οι μεγάλες πολυεθνικές, οι οποίες εκμεταλλεύονται τους μαιάνδρους της νομοθεσίας, συχνά άγνωστους στους ίδιους τους νομοθέτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να αποδοθούν ευθύνες για συνειδητές επιλογές των νομοθετών που επιτρέπουν στις πολυεθνικές να τις εκμεταλλεύονται υπέρ του συμφέροντός τους. Όμως πολλές ευκαιρίες παρέχονται μέσα από παράθυρα και πορτόφυλλα που ανακαλύπτονται από τις πολυεθνικές στη διαδικασία της πράξης, χωρίς οι νομοθέτες να έχουν την ικανότητα να προβλέψουν την ύπαρξή τους. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όμως καταφέρνουν να αποφύγουν τη φορολόγηση σημαντικού μέρους των κερδών τους.