Το μνημόνιο προστατεύει τη φοροδιαφυγή

Του Θάνου Καμηλάλη

Ας κάνουμε μια πρόβλεψη: Η νέα ελληνική κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, θα υποσχεθεί να πατάξει τη φοροδιαφυγή και θα αποτύχει. Ο λόγος δεν θα είναι (μόνο) η πιθανή έλλειψη αποφασιστικότητας, αλλά …το τρίτο μνημόνιο. Η εφαρμογή των μνημονιακών «μεταρρυθμίσεων» στη φορολογική διοίκηση, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, θα έχει ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες υποθέσεις φοροδιαφυγής να περάσουν ουσιαστικά στο αρχείο, στερώντας από το ελληνικό κράτος εκατοντάδες εκατ. ευρώ που θα μπορούσε να εισπράξει άμεσα. Και δεν είναι μόνο αυτό

Το TPP είχε προειδοποιήσει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο από τον Αύγουστο,με αποκλειστικό ρεπορτάζ του βασισμένο σε έγγραφο του ειδικού γραμματέα του ΣΔΟΕ, Παναγιώτη Δανή.

Γερμανοί και ΔΝΤ έτοιμοι να αρπάξουν τις περιουσίες μας!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Σοκ προκάλεσε ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία η πρόταση της Μπούντεσμπανκ, της κεντρικής τράπεζας της ηγεμονικής χώρας της ΕΕ, όταν μια χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση, αντί να τη δανείζουν (με το αζημίωτο, φυσικά) οι χώρες της Ευρωζώνης και η ΕΚΤ, να επιβάλλει έναν έκτακτο φόρο 10% στις καταθέσεις όλων των πολιτών της, στην ακίνητη περιουσία τους και σε όλα τα ομόλογα ή μετοχές που κατέχουν. 

Να αρπάζουν δηλαδή οι κυβερνήσεις της Ευρώπης ένα σοβαρό τμήμα της περιουσίας των πολιτών τους! Καλύτερα να καταληστεύει κάθε κυβέρνηση τον λαό της παρά να δανείζεται από τους Γερμανούς και την ΕΚΤ!

Πλειστηριασμοί, «κόκκινα δάνεια», ακίνητη περιουσία: Η λογική του παράλογου

Χανς Μέμιντορφ, “Σπίτι-κεφάλι”

Της Δήμητρας Σιατίτσα *

Το έχουμε ακούσει πάμπολλες φορές: τα μέτρα αποτελούν «μονόδρομο», «ορθολογική επιλογή», «μόνη λύση για την έξοδο από την κρίση» κ.ο.κ. Κι ας έχουν αποτύχει ακόμα και στους ίδιους τους ρητά διακυρηγμένους στόχους τους, τα μέτρα νομιμοποιούνται μέσα από τη ρητορική της ορθολογικής επιλογής, η οποία (μετά την απαραίτητη διαδικασία κάθαρσης και εξυγίανσης), θα σταθεροποιήσει, θα εξορθολογίσει και θα εκσυγχρονίσει την οικονομία και τον διοικητικό μηχανισμό. Η ρητορική, παρά τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις, επιμένει, ενώ οι συνέπειες αντιμετωπίζονται με κυνισμό.

Δημοσιογραφία ή δημόσιες σχέσεις;

Στο τεύχος 13 του UNFOLLOW, που κυκλοφορεί, εξετάζουμε μια κομβική πλευρά του συστήματος ανισότητας που μαστίζει την Ελλάδα. Περιγράφουμε τεκμηριωμένα πώς άλλο ένα φορολογικό νομοσχέδιο, ενώ εμφανίζεται και πάλι με το πρόσχημα της «μεταρρύθμισης», στην πραγματικότητα έρχεται να λεηλατήσει τα λαϊκά εισοδήματα, δίχως καμία απολύτως πρόθεση να φορολογήσει τον πραγματικό πλούτο. Και για να το αποδείξουμε επικαλούμαστε εμβληματικές περιπτώσεις ελλήνων επιχειρηματιών -τον Σωκράτη Κόκκαλη, τον Γιάννη Αλαφούζο, τον Νίκο Μάνεση και τον Ανδρέα Βγενόπουλο-, δημοσιεύουμε τα εκκαθαριστικά τους σημειώματα και εξηγούμε πώς λειτουργεί το σύστημα της φοροασυλίας.

Καθώς ανοίγεται μπροστά μας το 2013, ο πολιτικός λόγος στην Ελλάδα εξακολουθεί να κάνει κύκλους, κυνηγώντας την ουρά του από όξυνση σε άμβλυνση και τούμπαλιν, δίχως ακόμη να ανακαλύπτει τη βούληση, το κουράγιο ή τα εργαλεία να αντιμετωπίσει το δομικό πρόβλημα: όσο κάποιοι καλλιεργούν ενοχικές συνειδήσεις, υπερθεματίζοντας περί «πατριωτισμού» και «ομοψυχίας», ενώ άλλοι καταδιώκουν αποδιοπομπαίους τράγους, παρουσιάζοντάς τους ως «σάπια μήλα» ενός κατ’ ουσίαν υγιούς καλαθιού, το πρόβλημα της δομικής αδικίας με την οποία είναι οργανωμένο, σκόπιμα και υπολογιστικά, το πολιτικοοικονομικό σύστημα της χώρας, μένει ανέγγιχτο.