Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Της Φλώρας Παπαδέδε*

Αξιότιμα Μέλη της Μπούντεσταγκ, Αγαπητοί Φίλοι,

Ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση και την ευκαιρία που μας δίνετε να σας μιλήσουμε για την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός λαός.

Εργάζομαι στη ΔΕΗ από το 1991. Η ΔΕΗ είναι η δημόσια επιχείρηση που παράγει, μεταφέρει και διανέμει την ηλεκτρική ενέργεια στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1950 και αποτελεί μέχρι σήμερα τη μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας και τη μοναδική της βαριά βιομηχανία.

Μετά τη διάσπαση της ΔΕΗ, το 2012 και την υποβάθμιση των δραστηριοτήτων και των λειτουργιών της σε ξεχωριστές θυγατρικές, εργάζομαι στο Σύστημα Μεταφοράς (ΑΔΜΗΕ). Ο ΑΔΜΗΕ αποτελεί το κομμάτι εκείνο της ΔΕΗ που απειλείται άμεσα με απόσχιση και εκποίηση.

Υπήρχε κάποτε… Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού!

Της Φλώρας Παπαδέδε*

«Υπήρχε κάποτε μια χώρα, η Γιουγκοσλαβία…» Έτσι ξεκινούσε, για όποιον θυμάται, η ταινία “Underground” του Κουστουρίτσα. Με τα ίδια λόγια μπορούμε να περιγράψουμε το κατάντημα της στρατηγικότερης υποδομής της χώρας μας, της μοναδικής της βαριάς βιομηχανίας: Υπήρχε κάποτε μια Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού…

Από τον Οκτώβριο του 2003, η ΔΕΗ έπαψε να είναι Δημόσια!

Όχι μόνο γιατί εκποιήθηκε σε ιδιώτες το 49% του μετοχικού της κεφαλαίου. Αλλά κυρίως γιατί η ΕΕ και οι εγχώριές της κυβερνήσεις «απελευθέρωσαν» την ηλεκτρική ενέργεια από κάθε έννοια δημόσιου συμφέροντος και κοινωνικού αγαθού. Η ΔΕΗ ιδρύθηκε «σκοπόν έχων τον εξηλεκτρισμό καθ’ άπασαν την χώραν» και με βασική της υποχρέωση να «παρέχει την παραγομένην ηλεκτρικήν ενέργειαν προς τους αγροτικούς και αστικούς πληθυσμούς εις την ευθηνοτέραν δυνατήν τιμήν». Στον αντίποδα ακόμα και του Β.Ν.Δ. 1468/1950, η «ελεύθερη αγορά» την υποβάθμισε σε μια επιχείρηση με σκοπό να ξεζουμίζει τη λαϊκή κατανάλωση με συνεχείς αυξήσεις, προκειμένου να διευκολύνει την είσοδο των ιδιωτών στην αγορά της, να τους επιδοτεί πλουσιοπάροχα από το ταμείο της και «να προσφέρει αξία στους μετόχους της» -όπως δήλωνε το 2008 ο Π. Αθανασόπουλος, τέως CEO της ΔΕΗ και ως χθες Πρόεδρος του Ταμείου Εκποίησής της (ΤΑΙΠΕΔ). Οι μνημονιακές χούντες την έχρισαν ακόμα και σε εκβιαστή-φοροεισπρακτικό μηχανισμό για τα χαράτσια σε βάρος «των αγροτικών και αστικών πληθυσμών».

Η σύγχρονη μάχη της Ηλεκτρικής

Της Φλώρας Παπαδέδε

13 Οκτώβρη 1944, η Μάχη της Ηλεκτρικής: Μια μέρα μετά την Απελευθέρωση της Αθήνας, οι Ελασίτες του Πειραιά και οι εργαζόμενοι στο θερμοηλεκτρικό σταθμό του Αγ. Γεωργίου στο Κερατσίνι –ιδιοκτησία τότε της Αγγλικής POWER- έδιναν μάχη με τους Γερμανούς για να αποτρέψουν την ανατίναξη του εργοστασίου. Έντεκα πατριώτες χάθηκαν για να σωθεί αυτή η πολύτιμη υποδομή, να εθνικοποιηθεί την επαύριο και να αποτελέσει βασικό εργαλείο για μια καλύτερη ζωή και μέλλον.

Λίγους μήνες αργότερα, οι επιζήσαντες ήρωες της μάχης απολύθηκαν από την Ηλεκτρική ως «αντεθνικά στοιχεία» και σύρθηκαν στην Ελ Τάμπα, στα Μακρονήσια και στις φυλακές.

Πράσινη ανάπτυξη» και πράσινα άλογα

Της Φλώρας Παπαδέδε

Είναι τα βουνά, τα δάση φυσικό περιβάλλον; Και πώς να τα αποτιμήσουμε; Πόσο αποτιμούνται οι βουνοκορφές της Κρήτης, της Μάνης, της Εύβοιας, της Ικαρίας στα χρηματιστήρια των αγορών; Πόσο αποτιμούνται τα δάση ελάτης της Λάρισας, της Δράμας, της Ροδόπης στα χρηματιστήρια αξιών, ενέργειας, «δικαιωμάτων ρύπων»; Πώς αποτιμούνται οι παραλίες κι η γη μας στους συντελεστές απόδοσης των «πράσινων» επιχειρήσεων ΑΠΕ; Με το μοναδικό κριτήριο που γνωρίζει η ιδιωτική «επιχειρηματικότητα» κάθε χρώματος: το εύκολο, γρήγορο και το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. «Ο ήλιος, ο αέρας, το νερό είναι δωρεάν»… γι’ αυτούς. Η γη ανήκει σε κάποιους, αλλά την δεσμεύουν με το Ν. «Μπιρμπίλη»/3851/2010 που χαρακτηρίζει τις ΑΠΕ «έργα ύψιστης εθνικής προτεραιότητας». Και πάνω από όλα είναι «επενδυτές», δηλαδή:

α) ΔΕΝ βάζουν λεφτά! Επιδοτούνται και για τα 2/3 της «επένδυσης» και στην τιμή (που μεσοσταθμικά για όλες τις τεχνολογίες ΑΠΕ έφτασε το 2012, τα 186,7€/MWh στο διασυνδεδεμένο Σύστημα. Πηγή: ΛΑΓΗΕ)

β) ΔΕΝ παίρνουν επιχειρηματικό ρίσκο! Αφού, με τα νομοθετήματα της «απελευθέρωσης των αγορών» από το 1999 κι εντεύθεν, πουλάνε την ενέργεια τους κατά προτεραιότητα και υποχρεωτικά.

Μερικές πρώτες σκέψεις ελπίζοντας να γίνουν αφορμή για τρίτες σκέψεις…

της Φλώρας Παπαδέδε

1. Η μάχη δόθηκε για “δεξιά κυβέρνηση που θα μας κρατήσει στο ευρώ ή για αριστερή κυβέρνηση που θα σταματήσει το μνημόνιο κι ίσως μας βγάλουν από το ευρώ”. Γιατί ότι κι αν έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, τις απειλές της Μέρκελ και σία, τις άκουγε και τις υπολόγιζε σοβαρά ο κόσμος.

Αν λοιπόν, καταγράψουμε τη συνολική μετακίνηση του κόσμου με βάση τη στάση στα μνημόνια, δηλ. το κριτήριο με το οποίο ψήφισε και ο αριστερός και ο δεξιός παίρνουμε τα εξής ποσοστά: