Η υπόθεση Κουσουρή (2)

Περίανδρος και Κάτμαν. Αρχηγός και υπαρχηγός στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Κι ενώ ο Ανδρουτσόπουλος εξακολουθεί να κρύβεται, το 2005 η Χρυσή Αυγή προγραμματίζει για το τριήμερο 17-19 Σεπτεμβρίου την “Πανευρωπαϊκή Εθνικιστική Συνέλευση”, ένα διεθνές νεοναζιστικό φεστιβάλ με την εύγλωττη ονομασία Hatewave 2005. Η αναγγελία τού φεστιβάλ προκαλεί έντονο κύμα αντιδράσεων σε κάθε επίπεδο, το οποίο υποχρεώνει την πολιτεία να απαγορεύσει την τέλεσή του. Πάντως, υπάρχουν και κάποιοι (ανάμεσά τους και η εφημερίδα Espresso) που εκτιμούν ότι το φεστιβάλ έπρεπε να γίνει, διότι ο Ανδρουτσόπουλος θα έδινε σίγουρα το παρών κι έτσι θα μπορούσε η αστυνομία να τον συλλάβει.

Το μεγάλο μπαμ γίνεται στις 13 Σεπτεμβρίου, όταν στις 8.20′ το πρωί, ανήμερα των γενεθλίων του, ο Περίανδρος εμφανίζεται στον εισαγγελέα εφετών Αθηνών και παραδίδεται. Για να υποστηρίξει, προφανώς, τα αστυνομικά παραμύθια τόσων χρόνων, ισχυρίζεται ότι ήταν στην Βενεζουέλα αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει για να δει τον πατέρα του, ο οποίος ήταν βαριά άρρωστος. Φυσικά, δεν μπορεί να παρουσιάσει κανένα πειστήριο για την απουσία του (εισιτήρια, βίζα, σφραγισμένα διαβατήρια κλπ) ούτε να εξηγήσει πώς πέρασε από ευρωπαϊκό αεροδρόμιο (δεν υπάρχει απ’ ευθείας πτήση από Αθήνα για Καράκας) χωρίς να συλληφθεί από την Ιντερπόλ, η οποία τον αναζητούσε.

Η υπόθεση Κουσουρή (1)

Ο Δημήτρης Κουσουρής τότε…

Αναφερθήκαμε στο “κατόρθωμα” της δικαιοσύνης να τιμωρήσει αυστηρότερα κάποιον ο οποίος έβρισε τους χρυσαυγήτες που του έσπαγαν το μαγαζί, από τον φασίστα που πλάκωσε έναν άνθρωπο με στειλιάρι και τον έστειλε στο νοσοκομείο. Έχουμε μάθει να θεωρούμε ως δεδομένη την ανοχή τής αστυνομίας στους χρυσαυγήτικους τραμπουκισμούς και δεν εκπλησσόμαστε όταν αυτή η ανοχή εξελίσσεται σε διευκόλυνση ή και σε υποστήριξη, αλλά μάλλον δεν έχουμε εστιάσει όσο πρέπει στην εξαιρετική καλομεταχείριση (η οποία, σε πολλές περιπτώσεις, εξικνείται μέχρι την ιδιότυπη ασυλία) που συχνά απολαμβάνουν οι χρυσαυγήτες μέσα στις αίθουσες των ελληνικών δικαστηρίων, παρ’ ότι η “ευαισθησία” τής δικαιοσύνης στα εγκλήματα των νεοναζί είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια.

Στις 16 Ιουνίου 1998, στα δικαστήρια της Ευελπίδων γίνονται δυο δίκες. Στην μία, κατηγορούμενοι είναι κάποιοι διαδηλωτές, οι οποίοι είχαν συλληφθεί για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις κατά του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθηγητών. Στην άλλη, κάποια φασιστοειδή κατηγορούνται για ξυλοδαρμό πέντε μελών τής ΟΣΕ (Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση), που μοίραζαν φυλλάδια. Για συμπαράσταση στους ομοίους τους, μαζεύονται καμμιά δεκαριά χρυσαυγήτες, με πρώτο και καλύτερο το πρωτοπαλλήκαρο του Μιχαλολιάκου Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, γνωστό με το ψευδώνυμο “Περίανδρος”, η άριστη σχέση τού οποίου με τον αρχηγό είναι τέτοια ώστε ο Ανδρουτσόπουλος τον αποκαλεί “Κάτμαν” (λόγω ομοιότητας προς το τηλεοπτικό “παρατράγουδο” της Πάνια). Σε συμπαράσταση των πρώτων, δεκάδες φοιτητές και εκπαιδευτικοί οργανώνουν εκδήλωση διαμαρτυρίας και συμπαράστασης έξω από τα δικαστήρια. Ανάμεσά τους και τρεις φίλοι: ο αδιόριστος εκπαιδευτικός Γιάννης Καραμπατσόλης, ο φοιτητής τού Πολυτεχνείου Ηλίας Φωτιάδης και ο Δημήτρης Κουσουρής, μέλος τού κεντρικού συμβουλίου τής Ε.Φ.Ε.Ε.