Μνημόνια και πλεονάσματα

Στις αρχές του μήνα, η Γενική Διεύθυνση Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων (Directorate-General for Economic and Financial Affairs – DGEcFin) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Commission), έδωσε στην δημοσιότητα μια έκθεση (*), στην οποία ανακεφαλαιώνει και συνοψίζει την μέχρι τώρα πορεία του προγράμματος στήριξης που υπογράψαμε τον Αύγουστο του 2015, του κοινώς γνωστού ως “Μνημόνιο 3”.

Αν και η έκθεση παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον, δεν είμαι σίγουρος για το πόσοι από σας θα μπουν στον κόπο να ξεφυλλίσσουν -έστω- ένα αγγλόγλωσσο κείμενο 192 σελίδων, γεμάτο πίνακες και διαγράμματα. Εκείνο που πρέπει να ξέρετε, όμως, είναι ότι αυτό το κείμενο αποτελεί την βάση πάνω στην οποία οικοδομείται αυτές τις μέρες το νέο (τρίτο στην σειρά) Συμπληρωματικό Μνημόνιο Κατανόησης, δηλαδή η νέα “επικαιροποίηση” (τι λέξη, θεέ μου!) του Μνημονίου 3, που πρόκειται να υπογραφεί τις αμέσως επόμενες ημέρες.

Το προφίλ ενός σίριαλ κίλερ και ο τρόμος της «υπερβολικής δημοκρατίας»

Κυριαρχία, χειριστικότητα και έλεγχος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο Τζον Ντάγκλας, είναι ο ιδρυτής της profiling σχολής του FBI, (της εφαρμοσμένης ψυχολογίας του εγκλήματος για να είμαστε πιο σαφείς).

Η ευστοχία στις προβλέψεις του είναι τέτοια που τον παρομοιάζουν με τον Σέρλοκ Χολμς –με μια δόση από μέντιουμ. Χωρίς να βρεθεί στον τόπο του εγκλήματος, χωρίς να έχει χειροπιαστά στοιχεία, ακούγοντας μόνο τις συνθήκες στις οποίες διαπράχτηκε το έγκλημα μπορεί να προβλέψει τι χρώμα αυτοκίνητο οδηγάει ο δολοφόνος και κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, όπως ότι είναι ψευδός.

Ο Τομ Χάρις, ο συγγραφέας που έγινε διάσημος από την κινηματογραφική διασκευή της «Σιωπής των Αμνών», έμαθε τα πάντα για τους σίριαλ κίλερ από εκείνον.

Θέλουν υποταγή της Ελλάδος: Η αμφισβήτηση της κυριαρχίας των δανειστών

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ

 

Του Κώστα Βενιζέλου

Η απόσταση που χωρίζει τους δανειστές από την Ελλάδα είναι μεγάλη. Οι πρώτοι επιμένουν να θέλουν να εξευτελίσουν τη χώρα και τον Πρωθυπουργό, χωρίς να τους νοιάζει το αποτέλεσμα.

Το κυρίαρχο δόγμα του διευθυντηρίου είναι να επιβάλλει τις πολιτικές στους λαούς, κυρίως του νότου, ώστε να διατηρούν τον πλήρη έλεγχο. Στην περίπτωση της Ελλάδας  ενδιαφέρονται περισσότερο να τελειώσουν με την «πολιτική ανορθογραφία», τον «ταραξία», Τσίπρα. Θέλουν να μην επεκταθεί ο «ιός» και σε άλλες χώρες καθώς αυτό θα δημιουργούσε κύμα αμφισβήτησης των κυρίαρχων σήμερα πολιτικών. Κοντολογίς, το στοίχημά τους δεν είναι να βρουν λύση και να δώσουν μια διέξοδο στην Ελλάδα, αλλά να μην αμφισβητηθεί η παντοδυναμία του διευθυντηρίου και οι  πολικές της λιτότητας. Είναι προφανές και από την πρόταση που υπέβαλαν οι δανειστές προς την Ελλάδα, χωρίς να κοιτάξουν ποσώς την ελληνική, ότι αυτή χαρακτηρίζεται εν πολλοίς από την προσπάθεια επιβολής ακραίων μέτρων λιτότητας. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να αποδεχθεί μια τέτοια πρόταση, καθώς θα αυτοαναιρεθεί, επιμένουν σε μια μονόδρομη και αδιέξοδη πορεία για την Ελλάδα. Είναι ακόμη σαφές πως ο Σόιμπλε μεθοδεύει, σπρώχνει την Ελλάδα να μην πληρώσει τις δόσεις της, γεγονός που θα συνιστούσε πολιτική χρεοκοπία της χώρας ( για νομική κλπ χρειάζεται μια διαδικασία δυο τουλάχιστον μηνών). Αυτό θα προκαλούσε πανικό και η κατάσταση θα χειροτέρευε.  Δεν θέλει, πάντως, το διευθυντήριο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα καθώς θα έχαναν τον έλεγχο. Να την υποτάξει θέλει.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΟΥΝ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Φωτιές άναψε στην κυβέρνηση προχθές η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» με δημοσίευμά της που είχε τίτλο «Αθήνα: Μιλάει ήδη για το επόμενο πακέτο». Στην ευρωπαϊκή «αργκό» η λέξη «πακέτο» σημαίνει νέο δάνειο συνοδευόμενο από νέα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας -νέο μνημόνιο δηλαδή! Το χειρότερο είναι ότι η εφημερίδα απέδιδε την είδηση στη συζήτηση που είχε ο απεσταλμένος της με τον νέο επικεφαλής της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας Ευκλείδη Τσακαλώτο.

Η ώρα της έντιμης ρήξης

Του Στάθη Κουβελάκη

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταστήσει υποχρεωτική, με την ψήφιση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, την μεταφορά διαθέσιμων των φορέων του δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Τράπεζα της Ελλάδας, σηματοδοτεί αναμφίβολα σημείο καμπής στις πολιτικές εξελίξεις.

Η υψηλού ρίσκου αυτή κίνηση αναδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο την κρισιμότητα της κατάστασης έτσι όπως έχει διαμορφωθεί δύο μήνες μετά την συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη. Το βασικό, και στην ουσία το μόνο ουσιαστικό, επιχείρημα που είχε τότε διατυπωθεί υπέρ της συμφωνίας ήταν ότι «αγόραζε χρόνο», έστω και με επώδυνο αντίτιμο, έτσι ώστε να προετοιμαστεί με καλύτερους όρους η «μεγάλη διαπραγμάτευση» του καλοκαιριού.

1821-2015: Υποτέλεια ή αξιοπρέπεια

Του Γιάννη Μάρκοβιτς

H κήρυξη της Επανάστασης του 1821, μέσα από μια διαζευκτική πρόταση προσπάθησε να συνοψίσει ένα βασικό αίτημα, μια κυρίαρχη διεκδίκηση των επαναστατών: «Ελευθερία ή θάνατος». Η Επανάσταση ήταν απόρροια γεγονότων και ανατροπών, τόσο στον ελλαδικό χώρο, όσο και στον ευρωπαϊκό. Ήταν η διάχυση του Διαφωτισμού, που αμφισβητούσε βασιλείες, αυτοκρατορίες και τους εκ θεού προερχόμενους ηγεμόνες (σε αυτές συγκαταλεγόταν ο Σουλτάνος), ενώ λίγα χρόνια πριν, ήταν η Γαλλική Επανάσταση (1789), στη συνέχεια η ωρίμανσή της και οι εξελίξεις με τους Ναπολεόντειους αγώνες και πριν από αυτήν, ήταν η Αμερικάνικη Επανάσταση (1775-1783). Και δύο επαναστάσεις ήταν ενάντια στον φεουδαρχισμό, τη βασιλεία και την αποικιοκρατία. Πέραν αυτών, η βιομηχανική επανάσταση, η αστικοποίηση της κοινωνίας, η σταδιακή ανάπτυξη του εμπορίου, ήταν εξελίξεις που δεν μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστους όσους ταξίδευαν, εμπορεύονταν και είχαν τη δυνατότητα να μαθαίνουν τι γίνεται πέραν του ελλαδικού χώρου.

Η επανάσταση γίνεται για να απελευθερωθούν αυτοί που οι κατακτημένοι, οι οποίοι είναι υποτελείς στους Οθωμανούς. Επαναστατούν για να φτιάξουν το δικό τους έθνος, καθώς ποτέ δεν ανέχτηκαν την κατάκτηση.

Κουλτούρα αυταρχισμού και υποταγής

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Άλλο ένα επεισόδιο στην επιχείρηση «τρόμος και αθλιότητα» στα σχολεία με τη νέα, δεύτερη μέσα σε λίγες μέρες, εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας μέσω της οποίας επιχειρεί να υποχρεώσει τους διευθυντές των σχολείων να ορίσουν οι ίδιοι τη συγκρότηση ομάδων εργασίας για την αυτοαξιολόγηση. Μια αυθαίρετη ερμηνεία του ΦΕΚ 1340/2002 επιβάλλει στα σχολεία τη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και αποκαλύπτει ότι οι διακηρύξεις για την «κουλτούρα αξιολόγησης» προωθούν στην ουσία κουλτούρα «αυταρχισμού και υποταγής». Έτσι κονιορτοποιεί τα όποια απομεινάρια δημοκρατικής λειτουργίας του Συλλόγου Διδασκόντων και του Σχολείου εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς διοικητικού αυταρχισμού που τροφοδοτεί κλίμα τρόμου, απειλών, έντασης της εργασιακής ανασφάλειας και μολύνει την παιδαγωγική ατμόσφαιρα.

Όποιος δε συμφωνεί μαζί μας, θα συλλαμβάνεται

“Όποιος δε συμφωνεί μαζί μας, θα συλλαμβάνεται”: Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος για να επιβληθούν όλα αυτά τα μέτρα εξαθλίωσης και εξόντωσης του εργάτη; Όχι, και γι’ αυτό ψηφίζεται το ένα αυταρχικό μέτρο μετά το άλλο.

Ο “Ριζοσπάστης” αποκαλύπτει ότι όποιος αντιστέκεται σε αποφάσεις του ΟΗΕ θα τιμωρείται διά νόμου, ενώ θεωρούνται πλέον εγκληματίες όσοι αντιστέκονται στις Σκουριές.

Η κρίση γίνεται νέα κανονικότητα

Δεν είδα τα σημάδια της κρίσης στους δρόμους της Αθήνας, όπως τα είχα δει στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες, μάς είπε προχθές η Ναόμι Κλάιν. Είναι ίσως αυτή η διαφορά της παλαιάς Ευρώπης από τη νέα Λατινική Αμερική, συμπλήρωσε η διάσημη Καναδέζα συγγραφέας, η βαθύτερα ριζωμένη κοινωνική συνοχή. Ισως επειδή οι μηχανισμοί της οικογένειας διασώζουν τα πληγέντα μέλη, συμπληρώσαμε εμείς. Η Κλάιν βρίσκεται στην Ελλάδα για μια διάλεξη και για τα γυρίσματα μιας ταινίας με θέμα την περιβαλοντική και οικονομική κρίση ανά τον κόσμο. Δεν είχε δει πολλά, γ’ αυτό μιλούσε προσεκτικά και άκουγε εξίσου προσεκτικά τη μικρή νυκτερινή παρέα.

Κατά τη συζήτηση, κάναμε υποθέσεις: Συνηθίζουν οι άνθρωποι στην ανεργία και στην πτώχευση; Μετά το σοκ και τις σφοδρές αντιδράσεις του πρώτου καιρού, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού συμπεριφέρεται σαν να υποτάσσεται στη νέα κατάσταση, να προσαρμόζεται, να το παίρνει απόφαση. Ως εάν η κρίση, αυτή η διαρκής κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, να γίνεται η νέα κανονικότητα.