Απάτη μεγατόνων της Τράπεζας Πειραιώς σε βάρος του ελληνικού δημοσίου

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Το ελληνικό δημόσιο, όπως έχουν κατ’ επανάληψη δηλώσει στελέχη πρώτης γραμμής από τον Άδωνη Γεωργιάδη μέχρι τον Άκη Σκέρτσο και την Μενδώνη, δεν έχει λεφτά για Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Ούτε για την ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, ούτε για την επιδότηση των καλλιτεχνών και των ανθρώπων του πολιτισμού. Το ελληνικό δημόσιο όμως έχει δισεκατομμύρια να χαρίζει στους τραπεζίτες που εδώ και δώδεκα χρόνια, αρχής γενομένης από τα 28 δισ. ευρώ του 2008, απομυζούν τον κρατικό κορβανά. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν εξελιχθεί σε μαύρη τρύπα, που ανεξαρτήτως κυβερνήσεως και οικονομικής συγκυρίας είναι με το χέρι απλωμένο και ζητούν συνεχώς λεφτά. Τις περισσότερες δε φορές, δεν είναι καν ανάγκη να ζητήσουν. Κάθε κυβέρνηση τους παρέχει τα αναγκαία πριν καν το αιτηθούν ακόμη κι εν κρυπτώ, όπως ακριβώς έκανε τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ.

Νέο ρεπορτάζ των Financial Times για την έρευνα για «πάρτι εκατομμυρίων» στην Πειραιώς

Νέο ρεπορτάζ των Financial Times αναφέρεται στην υπόθεση της πώλησης δανεών 1,5 δισ. ευρώ, εκ των οποίων άνω του 1 δισ. ευρώ αφορά εφοπλιστές, έναντι 300 εκατ. από την τράπεζα Πειραιώς στον όμιλο Libra το 2014 και τη μεταφορά χρημάτων από την Πειραιώς σε υπεράκτιες εταιρείες, το 2016, εν μέσω capital controls.

Ο εισαγγελέας, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ανέλαβε τον περασμένο μήνα την υπόθεση από τη συνάδερφό του, Ελένη Τουλουπάκη και θα εξετάσει 40 νυν και πρώην στελέχη των δύο ομίλων και θα παρουσιάσει τυχόν ευρήματα σε ένα ειδικό δικαστικό συμβούλιο που θα αποφασίσει εάν θα παραπέμψει την υπόθεση στο δικαστήριο.

Δημοσιογραφία των δελτίων Τύπου για την τράπεζα Πειραιώς και την Thomas Cook

Λέξη προς λέξη αντέγραφαν αρκετές ελληνικές εφημερίδες και άλλα ΜΜΕ τις ανακοινώσεις της τράπεζας Πειραιώς για το δάνειο 40 εκ ευρώ που χορήγησε το 2018 στην πτωχευμένη πλέον Thomas Cook και συγκεκριμένα στην Thomas Cook Hotel Investments (TCHI), η οποία αποτελεί joint venture μεταξύ της Thomas Cook plc και της LMEY Investments.

Σε εφημερίδες όπως το Βήμα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ όπως η iefimerida, ο ANT1, και το Protagon δεν άλλαξαν ούτε τα σημεία στίξης. Παρόλα αυτά το κείμενο δεν παρουσιάζεται ως δελτίο Τύπου αλλά σαν είδηση και ρεπορτάζ των συγκεκριμένων μέσων.

ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ Η ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Η «ατμομηχανή για την επανεκκίνηση της οικονομίας», κατά παλαιότερες δηλώσεις του  Γ. Δραγασάκη, άδειο κουφάρι στην πραγματικότητα, προχωράει σε «κούρεμα» των ομολογιούχων της προκειμένου να περισώσει τους μετόχους.

Η Standard and Poor’s την αξιολόγησε σε καθεστώς χρεοκοπίας – ( D – Default), υποβαθμίζοντας σε D και το μη εξασφαλισμένο χρέος της Τράπεζας- (senior unsecured debt).

Μιχάλης Σάλλας – 16. Ο πρύτανης του real estate

Το δημοσίευμα του Στήβεν Γκρέυ στο Ρώυτερς Στην φωτογραφία ο Μιχάλης Σάλλας με την σύζυγό του Σοφία Στάικου.

Το αφιέρωμά μας στα έργα και τις ημέρες τού ισχυρού άνδρα τής Τράπεζας Πειραιώς επιβάλλεται να ολοκληρωθεί με την παρουσίαση των εξαιρετικών επιδόσεων που έχει ο Μιχάλης Σάλλας στο… real estate. Μιλάμε για μια θαυμάσια ιστορία, την οποία αποκάλυψε ο γνωστός βρεττανός δημοσιογράφος-ερευνητής Στήβεν Γκρέυ και την έθαψαν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης στην Ελλάδα. Στην ιστορία αυτή είχαμε αναφερθεί σε τούτο το ιστολόγιο πριν από ενάμισυ χρόνο, στις 9/12/2013, στο κείμενό μας με τίτλο “Μια ιστοριούλα ξε-σαλλ-ώματος“, το οποίο δεν υπάρχει λόγος να ξαναγράψω εδώ. Ρίξτε μια ματιά και απολαύστε την εξαιρετική άνεση με την οποία ο Σάλλας χρησιμοποιεί τις υπεράκτιες εταιρείες προς πλουτισμό της οικογένειάς του εις βάρος της τράπεζας που διοικεί.

Μιχάλης Σάλλας – 11. Η ληστεία ολοκληρώνεται

Γιοργκ Άσμουσεν: Ένας “φίλος” παντός καιρού.

Το τελικό χτύπημα εκτελέστηκε με χειρουργική ακρίβεια. Το Γιούρογκρουπ ενημερώνει τον Μιχάλη Σαρρή ότι η Κύπρος δεν θα έπαιρνε δεκάρα από τον μηχανισμό στήριξης αν οι κυπριακές τράπεζες δεν πωλούσαν τα καταστήματά τους στην Ελλάδα. “Έπρεπε να βγούμε από την ελληνική αγορά και μάλιστα αμέσως, παρ’ όλο που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, κάτι τέτοιο χρειάζεται πολύμηνη προετοιμασία και υποστήριξη έμπειρων επενδυτικών τραπεζών”, λέει σήμερα ο Σαρρής. Πολύμηνη προετοιμασία; Χμμμ… Περιττή πολυτέλεια. Σε δώδεκα μέρες έπρεπε όλα να έχουν τελειώσει.

Μιχάλης Σάλλας – 10. Το προδιαγεγραμμένο σχέδιο για την Κύπρο

Ο Δημήτρης Χριστόφιας με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπέυ

Στις 23 Φεβρουαρίου 2015, η βερολινέζικη εφημερίδα Der Tagesspiegel δημοσίευσε ένα ιδιαίτερα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ τού σπουδαίου ερευνητή δημοσιογράφου Χάραλντ Σούμαν, με υπέρτιτλο “Η τρόικα στην Κύπρο” και τίτλο “Αξιωματούχοι της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ. ληστεύουν δισ.“. Σύμφωνα με τον Σούμαν, η απόφαση των “μεγάλων κεφαλιών” για την αρπαγή από τις κυπριακές τράπεζες των υποκαταστημάτων τους στην Ελλάδα είχε παρθεί πολύ πριν η κυπριακή κυβέρνηση προσφύγει για βοήθεια στους “θεσμούς”. Όπως γράφει ο ίδιος, “ήδη από τον Ιανουάριο του 2013, πριν τις εκλογές στην Κύπρο, εξετάστηκε στην ΕΚΤ το σενάριο της «ακούσιας» διαίρεσης των κυπριακών τραπεζών”. Προσωπικά, θα μετέθετα αυτό το χρονικό σημείο πολύ νωρίτερα, ίσως και έναν ολόκληρο χρόνο πριν. Παρακολουθείστε την σκέψη μου:

Τον Μάρτιο του 2011, η Λαϊκή Τράπεζα (η γνωστή μας Marfin Popular Bank) εμφανίζει σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο επιδεινώνεται σε τραγικό βαθμό από το “κούρεμα” του Βενιζέλου. Τον Σεπτέμβριο της ίδια χρονιάς, η τράπεζα προσφεύγει στην Κεντρική Τράπεζα Κύπρου (ΚΤΚ) και ζητάει ενίσχυση από τον Μηχανισμό Επείγουσας Ρευστότητας (ELA). Όμως, η ΚΤΚ θεωρεί ότι το υποβαλλόμενο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης είναι ανεπαρκές και ενημερώνει τον τότε πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια ότι η Λαϊκή είναι ουσιαστικά πτωχευμένη. Ο Χριστόφιας απευθύνεται στην ΕΚΤ και στην Κομμισσιόν ζητώντας βοήθεια και εισπράττει απάντηση α λα ελληνικά: υπογράψτε μνημόνιο και θα σας βοηθήσουμε.

Μιχάλης Σάλλας – 6. Η ντρίμπλα στον Βγενόπουλο

Φωτογραφική σύνθεση από το δημοσίευμα “Μπαίνει σφήνα η Εκκλησία για την Τράπεζα Κύπρου”

Στις 11 Ιανουαρίου 2007, ο Ανδρέας Βγενόπουλος ενημερώνει ανεπίσημα τον Μιχάλη Σάλλα ότι η Marfin Popular Βank προτίθεται να υποβάλει προαιρετική δημόσια πρόταση “για απόκτηση ποσοστού μέχρι 100% του μετοχικού κεφαλαίου και κατ’ ελάχιστον ποσοστού 35% του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς Α.Ε.και της Τράπεζας Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λίμιτεδ”. Πράγματι, την επόμενη μέρα η Marfin ανακοίνωσε και επίσημα την πρόθεσή της.

Δεν ξέρω κατά πόσο πίστεψε ο Βγενόπουλος πως έπιασε τον Σάλλα στον ύπνο, όμως το σίγουρο είναι ότι ο ισχυρός άνδρας τής Πειραιώς όχι μόνο δεν κοιμόταν αλλά περίμενε πανέτοιμος, έχοντας σχεδιάσει την ντρίμπλα του. Έτσι, στις 11 Ιανουαρίου η Τράπεζα Πειραιώς Α.Ε. εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία το διοικητικό της συμβούλιο είχε πάρει απόφαση να διατυπώσει επίσημη πρόταση για την απόκτηση της Marfin Popular Bank. Δηλαδή, η μια τράπεζα ήθελε να αγοράσει την άλλη αλλά, επίσημα, η Πειραιώς διατύπωσε την επιθυμία της μια μέρα νωρίτερα.

Μιχάλης Σάλλας – 5. Ο εφιάλτης Marfin

13/2/2009: Ανδρέας Βγενόπουλος και Γιώργος Παπανδρέου συσκέπτονται για την τύχη της Ολυμπιακής.

Επειδή αυτά που θα πούμε σήμερα είναι αρκετά μπερδεμένα, θα ήθελα να αυξήσετε λίγο την προσοχή σας. Ως γνωστόν, οι ενδοκαπιταλιστικές κόντρες είναι περίπλοκες και εν πολλοίς δαιδαλώδεις και υπόγειες. Όμως, όταν ξετυλίξουμε το κουβάρι, τα πάντα φαίνονται διάφανα. Πάμε λοιπόν.

Το 1981, η -θυγατρική τής Εθνικής- Εθνική Τράπεζα Επενδύσεων Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ΕΤΕΒΑ – προσοχή στο μεσαίο Ε) συνεταιρίζεται με το ελληνικό υποκατάστημα της γαλλικής Credit Lyonnais και ιδρύουν την Ελληνογαλλική Τράπεζα. Δέκα χρόνια αργότερα, η ΕΤΕΒΑ μεταβιβάζει τα ποσοστά της στην Credit Lyonnais, η οποία γίνεται πλέον αποκλειστικός ιδιοκτήτης τής Ελληνογαλλικής και την μετονομάζει σε Credit Lyonnais Grece. Λίγο αργότερα, όταν ο Μιχάλης Σάλλας έβαλε στο μάτι τα καταστήματα των ξένων τραπεζών στην Ελλάδα, η Credit Lyonnais Grece μπήκε στο στόχαστρο της Πειραιώς. Έτσι, το 1998 η τράπεζα αλλάζει ιδιοκτήτη και μετονομάζεται σε Piraeus Prime Bank.

Μιχάλης Σάλλας – 4. Οι “αποτυχίες” Ιονικής και Εργασίας

1975: Ο Στρατής Ανδρεάδης (αριστερά), λίγο πριν ο Καραμανλής τού πάρει (μεταξύ άλλων) την Ιονική. Φωτογραφία από την δεξίωση για τον γάμο τής Χριστίνας Ωνάση (μέσον) με τον γυιο τού Στρατή, Αλέξανδρο (δεξιά).

Αν ο Μιχάλης Σάλλας σημάδεψε την τραπεζική αγορά με τις εξαγορές που πέτυχε, την σημάδεψε ίσως περισσότερο με εκείνες όπου απέτυχε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όσα έγιναν με την Ιονική Τράπεζα, το 1999.

Η Ιονική ανήκε στον όμιλο της Εμπορικής Τράπεζας, την οποία είχε πάρει το 1975 η κυβέρνηση Καραμανλή από τον Στρατή Ανδρεάδη για να την εξυγιάνει. Είκοσι τόσα χρόνια αργότερα, με την τράπεζα καθαρή από χρέη, η κυβέρνηση Σημίτη αποφάσισε να πουλήσει. Τότε εμφανίστηκαν τρεις υποψήφιοι αγοραστές: η Πειραιώς του Σάλλα, η Alpha του Κωστόπουλου και η Eurobank του Λάτση. Το αρχικό τίμημα προσδιορίστηκε στα 200 δισεκατομμύρια δρχ. για το 51% των μετοχών.

Μιχάλης Σάλλας – 3. Η ΕΤΒΑ και άλλα τινά

Μια ιστορική φωτογραφία από το ξεκίνημα της ΕΤΒΑ (Δεκέμβριος 1964). Διακρίνονται από αριστερά: Πρόδρομος “Μποδοσάκης” Αθανασιάδης, Δημήτρης Μαρινόπουλος (ιδρυτής της γνωστής αλυσίδας), Ιωάννης Σπανδανόπουλος (υποδιοικητής ΕΤΒΑ), ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο διοικητής Νικόλαος Πορφυρογέννης κ.ά

Ας αρχίσουμε σήμερα ολοκληρώνοντας την χτεσινή μας κουβέντα. Η τράπεζα Μακεδονίας-Θράκης ιδρύθηκε το 1980 και σύντομα κατάφερε να πάρει ένα μεγάλο μερίδιο της τραπεζικής αγοράς στην βόρεια Ελλάδα. Οι εργαζόμενοί της ευτύχησαν να έχουν ένα σωματείο το οποίο δεν ήταν ενεργούμενο των ιδιοκτητών τής τράπεζας αλλά είχε ταξικό προσανατολισμό. Ανάμεσα σε όσα κατάφερε αυτό το σωματείο, είναι και δυο εξαιρετικές επιτυχίες για τις οποίες οι εργαζόμενοι της τράπεζας αισθάνονταν υπερήφανοι:

Πάτρα: Σε ιδιώτες το νερό

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ

Στα χέρια του Ομίλου Πειραιώς μέσω ΕΤΒΑ το Δημόσιο αγαθό

Στα χέρια του ομίλου της τράπεζας πειραιώς μεσω ΕΤΒΑ οδηγείται πλέον και με τη βούλα το νερό που θα πίνουν οι πατρινοί αλλά και οι κάτοικοι δύο ακόμα καλλικρατικών Δήμων της Αχαϊας.

Ταμείο Απαξίωσης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου

Του Βαγγέλη Τριάντη, από το HotDoc που κυκλοφορεί

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη φορά ως φάρσα», έλεγε ο Καρλ Μαρξ. Στην περίπτωση του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και των αποκρατικοποιήσεων, η επανάληψη της ιστο­ρίας θυμίζει περισσότερο τραγωδία και λιγότερο φάρσα. Οι ίδιοι σύμβουλοι που εδώ και πολλά χρόνια παρέχουν τις υπηρεσίες τους στο ελληνικό δημόσιο με τα γνωστά αποτελέσματα, καλού­νται σήμερα να μας σώσουν για ακόμη μια φορά.