Η χώρα που κυνηγάει την ουρά της

Του Θάνου Καμήλαλη

Η προεκλογική περίοδος για τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου ξεκίνησε κι επίσημα. Τη Δευτέρα, ο Πρωθυπουργός πήγε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον ενημέρωσε για την απόφασή του να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές, ενώ την Τρίτη, θυροκολλήθηκε το Διάταγμα διάλυσης της Βουλής. Η αντιπαράθεση θα είναι, όπως λένε τα κλισέ, έντονη, το κλίμα μόνιμα πολωμένο, αλλά ένα μεγάλο μέρος της πραγματικότητας απουσιάζει. Η πολιτική στη χώρα μοιάζει να κάνει κύκλους, γύρω από τον εαυτό της, γαβγίζοντας και γρυλίζοντας, προσπαθώντας να πιάσει την ουρά της. Προφανώς, μάταια.

Πρώτα από όλα, βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου από το τραπέζι της αντιπαράθεσης των δύο μεγάλων κομμάτων απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά ο βασικός παίκτης: Η τρόικα. ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία παρουσιάζουν τα προγράμματά τους, μοιράζουν υποσχέσεις, δεσμεύσεις και συγκρούονται καθημερινά. «Που θα βρείτε τα λέφτα;» ρωτάει κλασικά η κυβέρνηση, «παροχολογία» καταγγέλλει ως είθισται η αντιπολίτευση. Στο μεταξύ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σαρξ εκ της σαρκός της τρόικας, αναφέρει στην έκθεση της για την τρίτη «μεταμνημονιακή» αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας:

Ολόκληρο το γερμανικό ντοκιμαντέρ που δείχνει πως η Τρόικα κατέστρεψε την Ελλάδα και ξεσήκωσε αντιδράσεις στη Γερμανία

Ολόκληρο το γερμανικό ντοκιμαντέρ που δείχνει πως η Τρόικα κατέστρεψε την Ελλάδα και ξεσήκωσε αντιδράσεις στη Γερμανία

Διαθέσιμο με ελληνικούς υπότιτλους είναι το ντοκιμαντέρ που μεταδόθηκε στο πρώτο δημόσιο γερμανικό κανάλι ARD και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Το ντοκιμαντέρ έχει τίτλο «Στα ίχνη της τρόικας – Ισχύς χωρίς έλεγχο».

«Κόκκινα» δάνεια και δημόσια περιουσία: Τι πρέπει να γίνει

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Η ανυπακοή «εις τας υποδείξεις» δεν αρκεί. Το «όχι» στον παραλογισμό των «λύσεων», που η τρόικα υπαγορεύει και η κυβέρνηση εφαρμόζει, δεν αρκεί. Παράλληλα με την απαραίτητη ανυπακοή απαιτούνται υπεύθυνες προτάσεις που να καταδεικνύουν τις εναλλακτικές, πραγματικές λύσεις.

Ας δούμε δύο παραδείγματα εναλλακτικών σε τομείς στους οποίους τρόικα και κυβέρνηση επιδίδονται συστηματικά με επικίνδυνο ανορθολογισμό: «κόκκινα» δάνεια και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας – περιπτώσεις όπου το ξεπούλημα βαθαίνει την κρίση στο όνομα της καταπολέμησής της!

ΣΕΒ–Τρόικα παραγγέλνουν, ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ ψηφίζουν

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολυνομοσχέδιο – σκούπα που πλήττει βάναυσα τα συμφέροντα των εργαζομένων, των καταναλωτών και των μικρομεσαίων στρωμάτων είναι αυτό που έφερε στη Βουλή η κυβέρνηση για να ψηφιστεί τη Δευτέρα 15 Ιανουαρίου και να κλείσει έτσι η τρίτη αξιολόγηση. Παρά την προσπάθεια ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να υποβαθμίσουν τη σημασία του, η αλήθεια είναι πώς με όσα περιλαμβάνονται στις 1.531 σελίδες του η θέση των λαϊκών στρωμάτων επιδεινώνεται σημαντικά και μακροπρόθεσμα.

Συνολικά προβλέπονται τουλάχιστον εννιά μέτρα που βαθαίνουν το δεσποτισμό του κεφαλαίου, έστω κι αν δεν περιλαμβάνονται νέα δημοσιονομικά μέτρα, όπως έσπευσε να ισχυριστεί η κυβέρνηση. Η αλήθεια είναι πώς δε χρειάζονται νέα δημοσιονομικά μέτρα! Έχοντας ψηφίσει η κυβέρνηση από την μια τον «κόφτη», βάσει του οποίου θα ενεργοποιούνται αυτόματα οι περικοπές δημοσίων δαπανών σε περίπτωση αποκλίσεων, και από την άλλη την εμφάνιση πρωτογενών πλεονασμάτων ύψους 3,5% μέχρι το 2022 και 2% μέχρι το 2060, προφανώς δεν υπάρχει ανάγκη ψήφισης νέων δημοσιονομικών μέτρων. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έρχονται καλύτερες μέρες. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας, κι ας κάνει ο πρωθυπουργός ό,τι μπορεί για να εξωραΐσει την κατάσταση. Προς επίρρωση, η αύξηση των φόρων κατά 2% ή 1 δις. ευρώ το νέο χρόνο, όπως προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός.

Πλειστηριασμοί: η ειδεχθής όψη της Πτωχοτραπεζοκρατίας

του Γιάνη Βαρουφάκη

Οταν «ανοίγεσαι» υποθηκεύοντας κάτι που έχει αξία για σένα, παίρνεις το ρίσκο να το χάσεις. Εκτός βέβαια αν είσαι… τράπεζα. Αντίθετα με τον κοινό πολίτη, οι πτωχευμένες τράπεζες διασώζονται με τα χρήματα των πολιτών, ενδυναμώνονται πολιτικά από αυτή την ανακεφαλαιοποίηση (κυρίως μέσα από τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, ελέω των ΜΜΕ και των πολιτικών δυνάμεων που ελέγχουν), και, στο τέλος, απαιτούν (και εξασφαλίζουν) το δικαίωμα να βγάζουν στο σφυρί τα σπίτια και τα μαγαζιά των πολιτών που τους διέσωσαν.

Να τι εννοώ με τον όρο Πτωχοτραπεζοκρατία: Ενα καθεστώς όπου όσο πιο πτωχευμένη είναι μια τράπεζα τόσο πιο μεγάλη η εξουσία της επί της υπόλοιπης κοινωνίας και, συνεπώς, η δυνατότητά της, αντί να ρευστοποιηθεί, να οικειοποιείται βίαια τις περιουσίες άλλων ρευστοποιώντας τες.

Στη δική μας περίπτωση, στην Ελλάδα της τετραπλής χρεοκοπίας (πτωχευμένο κράτος, πτωχευμένες τράπεζες, πτωχευμένες επιχειρήσεις και πτωχευμένες οικογένειες), το καθεστώς της Πτωχοτραπεζοκρατίας δεν κρατά καν τα προσχήματα του ορθολογικού φιλελευθερισμού, με τους πλειστηριασμούς (που τώρα ξεκινούν) να αποτελούν την ειδεχθέστερη όψη του

Μια σχέση με διάρκεια

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Η χρεοκοπία του κράτους μας, που ξέσπασε σαν πυρκαγιά το 2010 και μαίνεται ακόμα, άλλαξε τα πάντα στην Ελλάδα. Εκτός από ένα: τη Δεξιά, και συγκεκριμένα τον αχαλίνωτο ρεβανσισμό της Νέας Δημοκρατίας και τη ροπή της προς τον ολοκληρωτισμό.

Η παράταξη που πριν από τη χούντα θεωρούσε τα στρατοδικεία ορθό και σώφρονα μηχανισμό «διαχείρισης» των πολιτικών της αντιπάλων, το κόμμα που στη Μεταπολίτευση τρομοκρατούσε τον λαό ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου οικοδομούσε αριστερή χούντα (και που έστησε ειδικό δικαστήριο για να τον φυλακίσει το 1989) έχει πραγματικά μακρά παράδοση στον ολοκληρωτισμό, τον οποίο σταθερά προσπαθεί να παρουσιάσει ως τη μετριοπαθή υπεράσπιση του δημοκρατικού καθεστώτος.

Κάποιοι ήλπιζαν ότι η κατάρρευση του μεταπολιτευτικού κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου, στο πλαίσιο της γενικότερης δίνης της κρίσης της ευρωζώνης, ίσως άλλαζε και τη Νέα Δημοκρατία. Φευ, πού τέτοια τύχη!

Το κουαρτέτο που έγινε… κουιντέτο

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Οι αγορές αναγορεύτηκαν επίσημα σε πέμπτο επιτηρητή του Μνημονίου – Οι παρενέργειες της συνέργειάς τους με το ΔΝΤ, τη γερμανική ηγεσία, την ΕΚΤ και το «μοντέλο ανάπτυξης»

Από μιαν άποψη η έκδοση του νέου πενταετούς ομολόγου με επιτόκιο αισθητά μικρότερο από αυτό του 2014 ήταν επίτευγμα. Όχι στο πλαίσιο μιας στενά τεχνικής σύγκρισης ανάμεσα στα δυο εγχειρήματα -απ’ αυτή τη σκοπιά μπορεί κανείς να αντιτείνει τις πολλαπλάσιες προσφορές που έγιναν για το ομόλογο Σαμαρά (περί τα 20 δισ.) ή τα καλύτερα spreads έναντι των επιτοκίων των γερμανικών ομολόγων προ του QE.

Περισσότερο ενδιαφέρον έχει το πολιτικό πλαίσιο της τωρινής εξόδου στις αγορές: είναι μάλλον πρωτοφανές σε συνθήκες capital controls οι «αγορές» να αναλαμβάνουν το ρίσκο αγοράς χρέους, κι ακόμη πιο πρωτοφανές είναι να αγνοούν επιδεικτικά την εκτίμηση του ΔΝΤ ότι αυτό είναι «εξαιρετικά μη βιώσιμο», αλλά και την αντίστοιχη αμφιβολία που εκφράζει η ΕΚΤ, διατηρώντας τα ελληνικά ομόλογα εκτός ποσοτικής χαλάρωσης. Τον Απρίλιο του 2014 τόσο η ΕΚΤ όσο και το ΔΝΤ χαρακτήριζαν ακόμη, τυπικά τουλάχιστον, «βιώσιμο» το ελληνικό χρέος.

Με τιμωρητική διάθεση η τρόικα, δείχνοντας ποιος πραγματικά κυβερνά

Του Νίκου Γεωργιάδη

Στους πρώτους στόχους Υπερταμείο και ενεργειακό ­ Δεύτερος πυλώνας της διαπραγμάτευσης τα δημοσιονομικά

Για άλλη μια φορά το σκηνικό της τραγωδίας μεταφέρεται στο Χίλτον. Στο πραγματικό,  διοικητικό κέντρο της ημιαποικίας – Ελλάδα. Για πολλοστή φορά οι θεσμοί δείχνουν ποιος κυβερνά στην ουσία αυτήν τη χώρα, δεχόμενοι τους υπουργούς –ή καλύτερα τους διαχειριστές–  πιέζοντας, εκβιάζοντας, απαιτώντας άμεσα νέα μέτρα. Αυτή τη φορά, βέβαια, υπάρχει το νέο στοιχείο της προνομοθέτησης. Οι τροϊκανοί προκειμένου να ολοκληρώσουν τη δεύτερη αξιολόγηση και να εντάξουν τη χώρα στον μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης, ζητούν από τώρα τη νομοθέτηση μέτρων για το 2019, 2020 και βλέπουμε.

Πρώτη μέριμνα για τους τροϊκανούς ΔΕΚΟ και Ενέργεια

Τα πρώτα θέματα που τέθηκαν επί τάπητος αφορούσαν στο Υπερταμείο και το ενεργειακό. Καθόλου τυχαία επιλογή αφού ζητήματα σχετικά με τα ξεπουλήματα στα θέματα ενέργειας (κυρίως φυσικό αέριο και ρεύμα) έχουν τεθεί με επίταση από τον Σόιμπλε από το 2015 ακόμη. Χαρακτηριστικό της «επιτυχημένης» πρώτης σχετικής διαπραγμάτευσης αποτελεί το γεγονός ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν έκανε καμία δήλωση εξερχόμενος του ξενοδοχείου.

6 χρόνια φαγούρα

*και στο χα πει πριν έξη χρόνια…
“αν δεν πάρουμε ότι έχουμε μπροστά μας
-κουτάλες, πιρούνες, μαχαίρια –
και  δεν τους κυνηγήσουμε… τη γαμίσαμε

Κόβουν το δώρο Πάσχα στους στρατεύσιμους. Όσοι μάλιστα από αυτούς είχαν εισπράξει το… «ιλιγγιώδες» ποσό των 4,20 ευρώ καλούνται να το επιστρέψουν άμεσα στην υπηρεσία,

πηγή enikos.gr

Οι εξαίρετες ημέτερες δυνάμεις

του Τάσου Αναστασίου

Οι σημαντικότερες αποκαλύψεις που προκύπτουν από τους αποκαλυπτικούς διαλόγους των δύο αρπακτικών του ΔΝΤ για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, δεν έχουν να κάνουν με τα λεγόμενά τους. Οι αποκαλύψεις είναι σημαντικές και αποδεικνύουν πόσο αδίστακτη είναι η φάκα στην οποία βούτηξε η ελληνική το περασμένο καλοκαίρι. Ωστόσο, τα όσα αποτυπώνονται από τη στάση που κρατά σημαντική μερίδα των πολιτικών δυνάμεων της χώρας από κοινού με μεγάλο κομμάτι του ελληνικού συστήματος ενημέρωσης είναι ακόμη πιο εντυπωσιακά.

Επειδή στη χώρα δεν φυτρώσαμε σήμερα (ούτε το 2010 που ξεκίνησαν τα μνημόνια), γνωρίζουμε πολύ καλά το πόσο διάσημο ήταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από πολύ νωρίτερα. Και ο λόγος που ήταν διάσημο δεν ήταν επειδή κατάφερε κάποια στιγμή να πάρει το Νόμπελ Ειρήνης ή Οικονομίας.

Πολ Μέισον: Το ΔΝΤ πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να συνωμοτεί κατά της Ελλάδας

«Το ΔΝΤ συνωμοτεί για νέο πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν δίνει δεκάρα, Μέρος ΙΙ» είναι ο τίτλος άρθρου το Πολ Μέισον το οποίο αναφέρεται στον αποκαλυπτικό διάλογο Τόμσεν – Βελκουλέσκου που διέρρευσε μέσω Wikileaks.

O δημοσιογράφος κατηγορεί το ΔΝΤ ότι συνωμοτεί να χτυπήσει με το δόγμα του σοκ όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. «Το ΔΝΤ πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να συνωμοτεί προκειμένου να ενορχηστρώσει ένα πιστωτικό γεγονός το οποίο φέρνει την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το βρετανικό δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ».

“Αξιολογώ”: μια νέα ερμηνεία της λέξης

Αξιολογητές…

Μήπως κάποιος από σας έχει καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτή η περιβόητη “αξιολόγηση”, να μου το εξηγήσει κι εμένα; Σύμφωνα με τα δικά μου φτωχά ελληνικά, το ουσιαστικό αξιολόγηση προέρχεται από το ρήμα αξιολογώ, που σημαίνει (α) προσδιορίζω την αξία ενός προσώπου ή πράγματος, με βάση κάποια δεδομένα κριτήρια και (β) εκτιμώ την σημασία και την σοβαρότητα μιας κατάστασης, με βάση είτε αντικειμενικά είτε υποκειμενικά κριτήρια. Τουλάχιστον, αυτά λένε τα λεξικά.

Όμως, απ’ όσα διαβάζω, φαίνεται πως στις μέρες μας αυτός ο όρος σημαίνει και κάτι άλλο. Για παράδειγμα, σε δημοσίευμα με τίτλο “Φορολογικό τσουνάμι για να κλείσει η αξιολόγηση“, διαβάζω ότι, για να μας αξιολογήσει το κουαρτέτο, πρέπει να αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα μέχρι το 2018 ενώ σε άλλο δημοσίευμα με τίτλο “Οι συντάξεις θυσία για την αξιολόγηση“, αναφέρεται ότι, για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, πρέπει να κουρευτούν οι συντάξεις με την ψιλή. Επίσης, εκτός από το ασφαλιστικό, η αξιολόγηση κρίνεται και από την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων, σύμφωνα με ένα τρίτο δημοσίευμα. Όλα αυτά με πείθουν ότι πρέπει να προστεθεί στο λεξικό μια νέα ερμηνεία για το ρήμα αξιολογώ: (γ) καθοδηγώ εκλεγμένη κυβέρνηση με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των δανειστών της.

Οι συντάξεις στις συμπληγάδες των πιστωτών

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολύ πριν το θέμα του ελληνικού δημόσιου χρέους συνδεθεί τόσο ευθέως όσο και απροειδοποίητα, εξ αιτίας του ανοιχτού μικροφώνου του προέδρου του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντέιζελμπλουμ, με την τρέχουσα αξιολόγηση είχε ανοίξει με το άρθρο παρέμβασης που έγραψε ο διευθυντής πλέον του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν, στο μπλογκ του ΔΝΤ, στις 11 Φεβρουαρίου (Εδώ ολόκληρο το άρθρο).

Από αυτό το άρθρο αν κάτι έγινε ευρέως γνωστό είναι το αίτημα του Δανού για νέα μέτρα ύψους 4-5% του ΑΕΠ ως απαραίτητη προϋπόθεση για να υλοποιηθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 3,5% ΑΕΠ. Απαίτηση που υπερβαίνει σημαντικά το αντίστοιχο αίτημα των Ευρωπαίων για νέα μέτρα ύψους γύρω στο 3% του ΑΕΠ.

Ομολογία αποτυχίας χωρίς αυτοκριτική;

Του Δημήτρη Γιαννόπουλου

Μισές αλήθειες και αναπάντητα ερωτήματα από την τηλεοπτική απολογία Βαρουφάκη στον Αλέξη Παπαχελά

Αφήνοντας πίσω του τα συντρίμμια μιας καλοκαιρινής πανωλεθρίας στη «διαπραγμάτευση» της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους εκβιαστές-δανειστές της Ευρωζώνης, ο Γιάνης Βαρουφάκης ξεκινά το επόμενο Σάββατο μια νέα πολιτική εκστρατεία, αυτή τη φορά όμως εκτός Ελλάδος.

Στη συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά, στον Σκάι στις 19/1/15, ο πρώην υπουργός Οικονομικών παραδέχεται πως το πανευρωπαϊκό του κίνημα, DiEM25, πέραν της δραστηριοποίησής του μόνον έξω από την Ελλάδα, «προς το παρόν», δεν θα περιλαμβάνει ούτε άλλους Έλληνες στην ομάδα των ιδρυτικών στελεχών του.

Αυτή η τάση «απομάκρυνσης» του Βαρουφάκη από την Ελλάδα και τους Έλληνες, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο τόσο στην προσωπική του ζωή και δράση όσο και στην επαγγελματική του σταδιοδρομία. Για μια προσωπικότητα προικισμένη με σπάνια διανοητικά και επικοινωνιακά χαρίσματα, δεν μπορούσε παρά να ασφυκτιά στο περιβάλλον της ελληνικής μετριοκρατίας, ιδιαίτερα μετά από μια μακροχρόνια παραμονή και επιτυχημένη επαγγελματική-ακαδημαϊκή καριέρα σε Αυστραλία και Αγγλία, όπως και πιο πρόσφατα στην Αμερική.

Προδομένος την 5η Ιουλίου

Του Πάνου Μουχτερού

Πάει κάμποσος καιρός που δεν έχω τι να πω. Δηλαδή δεν είναι ότι δεν μιλάω, απλά οι λέξεις που χρησιμοποιώ στερούνται ουσίας τις περισσότερες φορές. Είναι εκφράσεις κενές, κούφιες, όπως ο αέρας ο κοπανιστός, είναι όπως τα φύλλα που τα παίρνει ο άνεμος πέρα, σαν τα χιόνια που έρχονται κι ύστερα από λίγο λιώνουν και χάνονται και δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους παρά μόνο κρύες εντυπώσεις. Γι’ αυτό προτιμώ πλέον τη σιωπή, παρά να εκτίθεμαι απέναντι στους άλλους με λόγια μεγάλα και τρανά, κόβω μαχαίρι την κουβέντα ειδικά όταν αυτή πάει σε υποσχέσεις κι όνειρα και βήματα που τάχα θα σχίσουν τον ορίζοντα και θα αλλάξουν την πορεία όλου του κόσμου. Κι οι γύρω μου το ίδιο κάνουν. Ακόμα και στα πιο πολυσύχναστα μέρη, στις πλατείες, στα πεζοδρόμια κοιταζόμαστε με τις ώρες μεταξύ μας κι έτσι βουβοί προσπαθούμε να μιλήσουμε με τα μάτια. Και δεν είναι λίγες οι φορές που το καταφέρνουμε, είναι μια μορφή βαθύτερης επικοινωνίας, συχνά πυκνά δακρύζουμε και κάνουμε ότι τάχα μου δεν κλαίμε, άλλοτε πάλι μένουμε έτσι, αποσβολωμένοι, δίχως να ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρα, όπως κάνουν εκείνοι οι νεκροί που δεν βρέθηκε ακόμα ένας ζωντανός που θα έρθει και θα τους τα κλείσει. Κι όσο προσπαθούμε να καταλάβουμε αυτή τη νεκρική σιγή μας, ακόμα αναρωτιόμαστε για το πόσο αλλάξαμε όλοι μας σε λίγους μόλις μήνες, πριν λίγα μόλις απογεύματα, εδώ, στις ίδιες αυτές πλατείες φωνάζαμε με όση είχαμε φωνή στα σπλάχνα μας μέσα και πιανόμασταν αγκαλιά και χορεύαμε μέχρι τα ξημερώματα και νιώθαμε ότι κάθε λέξη που λέγαμε είχε βαρύτητα, τόσο που πιστέψαμε ότι είμαστε εμείς οι ίδιες οι λέξεις, οι τελείες και τα κόμματα, κάθε λέξη είμαστε, είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας.

Τρόικα – Κυβέρνηση: Στενές επαφές τρίτου τύπου!

Τι γύρευε ο κυρ-Αλέκος ο Φλαμπουράρης στην πρωινή συνάντηση με την τρόικα την περασμένη Τετάρτη; Προφανώς δεν πήγε να προτείνει στους επικεφαλής της να επιλέξουν ως τόπο διαμονής το Καβούρι, για να κάνουν και τα μπάνια τους. Αυτό λύθηκε τον Αύγουστο: οι ξενέρωτοι τροϊκανοί δεν άκουσαν τον έμπειρο περί τα παραθεριστικά κυρ-Αλέκο και κατσικώθηκαν στο «Χίλτον».

Κακό του κεφαλιού τους. Και βέβαια, δε νομίζουμε ότι ο κυρ-Αλέκος αποφάσισε να εξηγήσει σ” αυτούς τους ανεπίδεκτους μαθήσεως τη χρησιμότητα του φρέντο εσπρέσο που τον ρουφάς ηδονικά για καμιά ώρα. Αυτοί έχουν μάθει ακόμα και τον καφέ να τον πίνουν με δυο γουλιές στα όρθια. Γι” αυτό και η «ξινή» του ΔΝΤ έκανε και παρατήρηση στον κυρ-Αλέκο, επειδή καθυστέρησε κάνα μισάωρο στο ραντεβού!

Προετοιμάζουν και τέταρτο μνημόνιο

Του Μισέλ Βαντερόπουλου
Βρυξέλλες

Συνέχιση της επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας και μετά το 2018 με ένα νέο μνημόνιο και χωρίς ουσιαστική μείωση του χρέους προβλέπουν ανώτατοι αξιωματούχοι και αναλυτές στις Βρυξέλλες. Αξιωματούχοι της ΕΕ δηλώνουν έκπληκτοι για την τόσο γρήγορη αναδίπλωση της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας τον Αύγουστο – καθώς περίμεναν πολύ πιο χρονοβόρες και σκληρές διαπραγματεύσεις – ενώ καθησυχάζουν τους ξένους «επενδυτές» για την εφαρμογή των μέτρων λέγοντας ότι τουλάχιστον 30 τοποτηρητές της ΕΕ έχουν τοποθετηθεί σε θέσεις κλειδιά των υπουργείων και του κρατικού μηχανισμού.

Οι βασικότεροι υπεύθυνοι της ΕΕ για την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου στην Ελλάδα – ο Ντεκλάν Κοστέλο διευθυντής της γενικής διεύθυνσης Οικονομίας της Κομισιόν και ο Ρολφ Στράουχ μέλος του ΔΣ του ΕΜΣ – ξεδίπλωσαν τις σκέψεις τους για μέλλον της χώρας στις 6 Οκτώβρη σε εκδήλωση του χρηματοδοτούμενου από την ΕΕ και πολυεθνικές, Think Tank CEPS στις Βρυξέλλες, συνοδεία του πρώην υπουργού οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκη.

Η τριμηνιαία …πολιτική ανάλυση του Γραφείο Προϋπολογισμού

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Μόνο με την παρακολούθηση της εκτέλεσης του προϋπολογισμού του κράτους δεν ασχολείται η τριμηνιαία έκθεση που εξέδωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή των Ελλήνων, για την περίοδο Απριλίου – Ιουνίου 2015. (Εδώ το πλήρες κείμενο). Για πολλοστή φορά και κατά παράβαση των όσων προβλέπουν οι σχετικοί νόμοι, το Γραφείο Προϋπολογισμού εξέδωσε ένα πολιτικό ντοκουμέντο, που από την αρχή μέχρι το τέλος υμνεί την πολιτική των πιστωτών και καταφέρεται ενάντια σε οποιαδήποτε εναλλακτική διατυπώθηκε ή ακολουθήθηκε ενάντια στην πλήρη παράδοση στους πιστωτές.

Πόσο «αντιριζοσπαστικό» είναι να φωτογραφίζεις την τρόικα;

Τρεις φωτορεπόρτερ κι ένας δημοσιογράφος οδηγήθηκαν το μεσημέρι της Τρίτης στην ΓΑΔΑ, με την «κατηγορία» ότι βρίσκονταν σε σημεία του κέντρου της Αθήνας όπου φυλάσσονταν από την αστυνομία «με σκοπό να αποτραπεί οποιαδήποτε έκνομη ενέργεια σε βάρος προσώπων και εγκαταστάσεων».

Όπως ανακοίνωσε η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας αλλά και οι προσαχθέντες από τους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κατά τη διάρκεια των ελέγχων γνωστοποιήθηκε εξ αρχής η ταυτότητά τους, με την επίδειξη των απαραίτητων δημοσιογραφικών εγγράφων.

Παρόλα αυτά, όλοι τους οδηγήθηκαν στην ΓΑΔΑ, μόνο και μόνο για να σταματήσουν τη δουλειά τους. Δηλαδή να φωτογραφήσουν ή να καταγράψουν με οποιονδήποτε άλλο (νόμιμο) τρόπο, κάποιον από τους απεσταλμένους της τρόικας-κουαρτέτου των δανειστών οι οποίοι συναντώνται αυτές τις μέρες με τους υπουργούς της κυβέρνησης της πρώτης φοράς αριστερά.

Αν

Της Πέπης Ρηγοπούλου

Αν πράγματι η τιμή πώλησης για σαράντα χρόνια των 14 κερδοφόρων αεροδρομίων της χώρας μας στην εταιρεία του γερμανικού δημοσίου Fraport είναι 1,234 δισ., τότε γιατί το Ελληνικό Δημόσιο δεν εισπράττει το 1,4 δισ. ΦΠΑ που χρωστά η επίσης γερμανική εταιρεία Hochtief, που εκμεταλλεύεται το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», για να μην πουλήσει τα άλλα σε αυτή την εξευτελιστική τιμή;

Μήπως ο νέος υπουργός Οικονομικών, που δήλωσε ότι δεν θα αφήσει κανέναν «να βάλει τον ΦΠΑ στην τσέπη του», θα έπρεπε να ξεκινήσει από την εταιρεία αυτή;

Ιδιωτικοποιήσεις και βαυκαλιζόμενοι

 

Tου Πάνου Κατσούλα

Ποτέ δεν αντιλήφθηκα γιατί δημόσιες επιχειρήσεις και μάλιστα κερδοφόρες θα πρέπει να πωλούνται σε ιδιώτες. Δεν πρέπει να πωλούνται διότι απλούστατα το Δημόσιο ζημιώνεται!

Μα δεν λειτουργούν σωστά, αν λειτουργούσαν σωστά δεν θα ήσαν ζημιογόνες ή θα είχαν περισσότερα κέρδη, θα πουν κάποιοι!

Ε, να λειτουργήσουν σωστά, είναι η απάντηση, και όχι να πουληθούν ή να ξεπουληθούν, όπως γίνεται σε πλείστες περιπτώσεις!

Θα μας κλείσουν και στη φυλακή για τους… Θεσμούς

Η εκπρόσωπος του ΔΝΤ Ντέλια Βελκουλέσκου φτάνοντας στο υπουργείο Εργασίας | Eurokinissi-ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Tου Δημήτρη Κανελλόπουλου

Σε λίγο δεν θα μπορούμε καν να τους κοιτάμε τους τροϊκανούς, θα πρέπει να έχουμε τα μάτια χαμηλά. Μόνο σήμερα, σε διαφορετικά σημεία της Αθήνας, η αστυνομία προχώρησε σε προσαγωγή τριών φωτορεπόρτερ κι ενός δημοσιογράφου.

Γιατί; Ποιο το αδίκημά τους; Επειδή έκαναν τη δουλειά τους αναζητώντας τους τροϊκανούς που προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση της Αριστεράς.

Ξενοδοχεία, υπόγεια πάρκινγκ, σε λίγο θα τους συναντούν στα κρυφά και σε απομακρυσμένες παραλίες σαν τα παράνομα ζευγαράκια.

Η φόρμουλα της τρόικα και το σχέδιο Τσίπρα

Σε βαθύ προβληματισμό είχαν πέσει οι γνωστοί κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών μετά την υπογραφή της συμφωνίας. Το γεγονός πως η συμφωνία επαναφέρει την τρόικα έχει ως αποτέλεσμα να μην ξέρουν ούτε πως να την αποκαλούν στο εξής, ούτε πως να την κυκλοφορούν.

Το Μπράσελ Γκρουπ ήταν μια κάποια λύσις. Κάτι στα ξενοδοχεία, κάτι στα Παρίσια. Καλά ήταν όπου δεν τους έπαιρνε μάτι ο λαός.

Η τρόικα πάλι, όχι. Πλέον η τρόικα, επιστρέφει στα αγαπημένα της υπουργεία και οι υπάλληλοι ήδη ετοιμάζονται για την υποδοχή της.

«Γιατί απέτυχε η καμπάνια του “ναι”»

AP Photo/Petros Giannakouris

«Δεν είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς γιατί ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε το δημοψήφισμα με συντριπτική νίκη. Είναι πολύ πιο δύσκολο να πει τι θα συμβεί τώρα», γράφει ο Βόφγκανγκ Μινχάου στους Financial Times, σχολιάζοντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

«Οι αντίπαλοί του, και στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, λάθεψαν λόγω μιας σειράς εσφαλμένων κρίσεων, που ήταν από μικροπρεπείς έως μνημειώδεις.

Για μένα τρεις ξεχωρίζουν:

Οι ελληνο-γερμανικές σχέσεις στις γελοιογραφίες του 19ου αιώνα: τίποτα δεν έχει αλλάξει, σχεδόν 200 χρόνια μετά…

Ένα εξαιρετικό άρθρο-αφιέρωμα απ΄τον Ερανιστή & τον Γιάννη Αντωνόπουλο, που αποδεικνύει ότι 200 χρόνια μετά συνεχίζει η ίδια κατάσταση με τα ίδια ακριβώς αρπακτικά να λυμαίνονται την υφήλιο & τους ταλαιπωρημένους λαούς της.

Οι ελληνο-γερμανικές σχέσεις στις γελοιογραφίες του 19ου αιώνα

Διαχρονικό χιούμορ

Γράφει ο Γιάννης Αντωνόπουλος*

Η δημοσίευση ενός σκίτσου του Τάσου Αναστασίου στην εφημερίδα Αυγή που παρουσίαζε τον υπουργό οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανκ Σόιμπλε σαν αξιωματικό της Βέρμαχτ προκάλεσε πολλαπλές αντιδράσεις από εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους αφετηρίες.