“Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”

της Νούλας Χρυσοχοϊδου

 Και είναι η αρχαία ιστορία αυτή που μας δίδαξε και συνεχίζει να μας διδάσκει. Σαν άλλος Σαμψών, ο Τσίπρας που πρίν από 3.500 χρόνια γκρέμιζε τις κολόνες του ναού όπου τον είχαν δεμένο οι εχθροί του, με μόνο μια μικρή παραλλαγή επιδιώκει να βάλει σε τρίτους “φιτίλια” και να προδώσει τα μυστικά τους, έτσι εμφανίζεται στα Ευρωπαϊκά (;), στα Διεθνή (;) αλλά και στα Ελληνικά μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες ημέρες.

Η Σκύλα και η Χάρυβδη, η Έχιδνα,  οι Όρνιθες, η Σφίγγα και οι Στυμφαλίδες και όλα τα αρχαία αυτά μυθικά πλάσματα εμφανίστηκαν στην σύγχρονη Ελλάδα.

Τερματικός σταθμός: Σαμαράς

Κυρίες και κυρίοι, καλωσήρθατε στην περιήγησή μας. Θα περιηγηθούμε στην Ελλάδα του 2014. Στην Ελλάδα που πάτησε στα πόδια της μετά από την κατάρρευση που υπέγραψε ο μέγας ΓΑΠ. Στην Ελλάδα που σώθηκε την τελευταία στιγμή από βέβαιο αφανισμό. Στην Ελλάδα του Αντώνη Σαμαρά. Που τώρα πια αποτελεί παρελθόν.

Πρώτη στάση: 2012

Τότε, ήταν η χρονιά που οι Μάγιας έλεγαν πως θα καταστραφεί ο κόσμος. Ή που το διαδίκτυο έλεγε πως οι Μάγιας λέγανε πως θα καταστραφεί ο κόσμος. Ή που τα κανάλια στην Ελλάδα λέγανε πως θα καταστραφεί ο κόσμος εάν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ, μπορούμε να δούμε τον Αντώνη Σαμαρά σε μία άψογη κωλοτούμπα, όπου αφού πέταξε έξω τα μάτια του λεγόμενου “αντιμνημονιακού χώρου”, ανέλαβε να εκτελέσει τα συμβόλαια θανάτου των δανειστών. Πιο δίπλα βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ που απειλούσε με όπλα που ευτυχώς με την παρέμβαση Σαμαρά του πήραμε από τα χέρια, ενώ λίγο παρακάτω βλέπουμε τον Νιμπίρου που τελευταία στιγμή άλλαξε τροχιά χάρη στον Βαγγέλη Βενιζέλο και την βαρύτητά του που αποσόβησε μία σίγουρη σύγκρουση με την πλατεία Συντάγματος.

Μην αναρωτηθείς τότε. Σκέψου τώρα.

Η υπόθεση Σακκά είναι χαρακτηριστική της σήψης στην οποία έχει περιέλθει το πάλαι ποτέ σύστημα εξουσιών και διάκρισής τους.  Απο τους μωραϊτάκηδες σε εντεταλμένη υπηρεσία, μέχρι τον βασανισμό Σύριων προσφύγων για να μην ζητήσουν το άσυλο, που βάσει διεθνούς νομοθεσίας δικαιούνται, στη γεμάτη σκατά λεκάνη της μεσογείου που ονομάζεται Ελλάδα.

Κάθε δράση όμως φέρνει και μια αντίδραση. Το είδαμε το 2008 όπου μια κοινωνία βρισκόμενη σε αναβρασμό εξερράγει τελικά απο την τελευταία πνοή που ένα μικρό παιδί άφηνε στους δρόμους των Εξαρχείων. Κάποιοι αναρωτήθηκαν τότε γιατί έγιναν όλα αυτά. Γιατί τόσοι νέοι άνθρωποι ήταν στους δρόμους στήνοντας οδοφράγματα.