To «τρολ» του «πόθεν έσχες»

Του Σπύρου Τζόκα

Το συνηθίσαμε πλέον κάθε χρόνο. Τη γνωστή ιστορία της δημοσιοποίησης του «πόθεν έσχες» των πολιτικών, τις συζητήσεις για τον πλουτισμό τους και τις αντεγκλήσεις μεταξύ των κομμάτων. Το συνηθίσαμε να κατέχουν τέτοιες περιουσίες, να παίρνουν δάνεια που δεν πληρώνουν ποτέ, να έχουν τόσα ακίνητα και να αποκτούν χρόνο με το χρόνο και άλλα, να κάνουν εύκολα διακοπές, να σπουδάζουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα σχολεία και οι ίδιοι να μιλούν για τις λαϊκές ανάγκες, για τα προβλήματα του λαού και να αποφασίζουν μετά από περίσκεψη, γνώση και συμπάθεια να δώσουν και μια αύξηση 2% στην πλέμπα.

Ο Νικολό Μακιαβέλι και τα τρολ

Άγαλμα του Νικολό Μακιαβέλι στη Φλωρεντία, της Ιταλίας

Του Ερανιστή

Στα λεξικά, ο μακιαβελισμός ορίζεται ως άσκηση της εξουσίας, ιδίως της πολιτικής, χωρίς ηθικούς φραγμούς στην επιλογή των μέσων ή των στόχων.  Αν πάρουμε τον ορισμό στην ονομαστική του αξία, είμαστε σχεδόν αναγκασμένοι να δεχτούμε ότι όσοι εμπλέκονται στον αγώνα για την κυριαρχία είναι λίγο ή πολύ μακιαβελικοί – και μάλιστα ήταν τέτοιοι πριν ακόμα γεννηθεί ο Ιταλός πολιτικός. Διότι η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι η άσκηση της εξουσίας χωρίς ηθικούς φραγμούς και η ανάλογη επιλογή των μέσων και των στόχων είναι από τα παλαιότερα παιχνίδια υπό τον ήλιο και σαφώς δεν περιορίζονται στους «μακιαβελικούς.» Ανάλογες αρνητικές αναφορές φαίνεται να συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας, αν ισχύουν όσα διαβάζω για την χρήση του όρου μακιαβελισμός, σε καναδέζικη πανεπιστημιακή έρευνα για τα τρολ: