Τραπεζική πίστη σε καιρό κρίσης

Οι Ελληνες καταθέτες έχουν υποφέρει πολύ τα τελευταία χρόνια. Φήμες, φόβοι, ανασφάλεια, υποχρεώσεις οικογενειακές, έκτακτοι φόροι που γίνονται μόνιμοι, ένα παιδί που είναι άνεργο, όλα αυτά έχουν ροκανίσει τις καταθέσεις. Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι έχει φθαρεί και η τραπεζική πίστη, και όχι μόνο εξαιτίας φημών.

Ο Καρλ Μαρξ, οι τράπεζες και οι καπιταλιστικές κομπίνες

Του Θανάση Μπαντέ

Το να συζητάμε τους λόγους καταφυγής στην τράπεζα είναι προφανώς περιττό. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην γνωρίζει ότι οι τράπεζες χορηγούν δάνεια. Δεν υπάρχει ούτε ένας επιχειρηματίας που να μην γνωρίζει ότι οι τράπεζες είναι αυτές που θα συμπληρώσουν το κεφάλαιό του ώστε να κάνει την επιχείρησή του λειτουργική, δηλαδή παραγωγική, δηλαδή κερδοφόρα. Δεν υπάρχει κανείς που να αγνοεί ότι οι τράπεζες ζητούν πάντοτε πίσω περισσότερα χρήματα από αυτά που δάνεισαν, ως τόκο. Φυσικά, οι τράπεζες δεν απευθύνονται μόνο σε επιχειρηματίες, αλλά σε όλους τους πολίτες που ζητούν δάνεια για τις καθημερινές τους καταναλωτικές ανάγκες. Τα γνωστά καταναλωτικά δάνεια που ίσχυαν μέχρι πρότινος αποτελούσαν τεράστια επιχειρηματική δραστηριότητα των τραπεζών και μάλιστα με πρωτοφανή επιθετικότητα.

Ο φαύλος κύκλος του χρηματοπιστωτικού συστήματος

Το τραπεζικό κεφάλαιο δεν είναι ένα ανεξάρτητο τεμάχιο μέσα στο καπιταλιστικό κύκλωμα. Είναι το ηγεμονικό κεφάλαιο του καπιταλιστικού. Το να απομονώνει κανείς τους τραπεζίτης και να προσπαθεί να εξηγήσει τα τεκταινόμενα με το «κακό» ή «αδηφάγο» χαρακτήρα των τραπεζιτών, αυτό δεν είναι οικονομία…

Η Πίστη αποτελεί το βάθρο του καπιταλιστικού συστήματος, την καρδιά των λειτουργιών του. Και ως τέτοια αποτυπώνει με μεγαλύτερη οξύτητα την κρίση του καπιταλιστικού καθεστώτος.