Πρώτη φορά Αριστερά, πολλοστή φορά ολιγάρχες

Μετά από δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα», το οποίο παρουσιάζει τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης να λαμβάνει δικηγορική προμήθεια από δημοσίους υπαλλήλους για την επανπρόσληψή τους, το θέμα έχει περάσει στα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια.

Ο κ. Κατρούγκαλος απολογείται στα κανάλια των ολιγαρχών σε σάπιους και τελειωμένους δημοσιογράφους.

Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει στον δρόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Πεφωτισμένο Βήμα

ο άρθρο του Καρακούση  που δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά στο Βήμα της Πέμπτης έχει κάνει ήδη το διαδίκτυο να παραμιλά. Την περασμένη εβδομάδα ο βουλευτής Ψυχάρης παραιτήθηκε καθώς στηρίζοντας μια τέτοια κυβέρνηση πληγώθηκε ο ρομαντισμός του, ενώ την αμέσως επόμενη το πρωτοσέλιδο της προμετωπίδας του ΔΟΛ του πατέρα Ψυχάρη, πέρναγε γενεές δεκατέσσερις την κυβέρνηση Σαμαρά. Τι έπαθαν οι Ψυχάρηδες και σταμάτησαν να αγαπάνε την κυβέρνηση;

Τις τελευταίες εβδομάδες, τα επιφανή (σ.σ. τηλεοπτικά) στελέχη ΠΑΣΟΚ και ΝουΔου δεν έχουν αφήσει καλτσόν που να μην έχουν σκίσει όποτε συναντώνται στα πλατό. Οι δύο κυβερνητικοί εταίροι που εδώ και τέσσερα χρόνια, με κάθε πιθανό σενάριο, φροντίζουν να μπλοκάρουν την κάθαρση του πολιτικού και οικονομικού τοπίου, σήμερα ξαφνικά διαφωνούν σε όλα τα ανοικτά ζητήματα.

Η μνησικακία του ακραίου Κέντρου

Του Χρήστου Νάτση

«Η εξέγερση των δούλων στην ηθική αρχίζει όταν η ressentiment [μνησικακία] γίνεται η ίδια δημιουργική και γεννά αξίες: η μνησικακία τέτοιων όντων, στα οποία απαγορεύεται η αληθινή αντίδραση, δηλαδή η αντίδραση της πράξης, και τα οποία βρίσκουν ανταμοιβή μόνο σε μια φανταστική εκδίκηση. Ενώ κάθε ευγενής ηθική αναπτύσσεται από μια θριαμβευτική κατάφαση στον ίδιο της τον εαυτό, η ηθική των δούλων λέει από την αρχή Όχι σε καθετί που είναι “έξω” απ” αυτήν, σε καθετί που είναι “διαφορετικό” απ” αυτήν, σε καθετί που “δεν είναι ο εαυτός της”: και αυτό το Όχι είναι η δημιουργική της πράξη. Αυτή η αντιστροφή του αξιοδοτούντος βλέμματος —αυτή η αναγκαία κατεύθυνση της ματιάς προς τα έξω αντί προς τον εαυτό— αποτελεί την ουσία της μνησικακίας: η ηθική των δούλων χρειάζεται, για να γεννηθεί, πάντα και πριν απ” όλα έναν κόσμο εχθρικό και εξωτερικό».

Το παράθεμα προέρχεται, φυσικά, από την Γενεαλογία της ηθικής του Φρειδερίκου Νίτσε.^[1] H έννοια της μνησικακίας ως προϊόν μιας αρνητικής ηθικής δούλων, ανθρώπων δηλαδή ετεροκαθοριζόμενων, συνιστά μια από τις διασημότερες στην ιστορία των ιδεών.

Η σιχαμερή στρεψοδικία του Δημήτρη Ψυχογιού

Τα τελευταία χρόνια, παρακολουθώ με ενδιαφέρον -και κάποιο τρόμο- το βάθος της διαστρέβλωσης στο οποίο βυθίζονται πρώην εχέφρονες γραφιάδες. Η δραστηριότητα παίρνει τη μορφή ενός άτυπου διαγωνισμού: ποιος θα καταφέρει να γράψει το πιο ανυπόφορα μικρονοϊκό κείμενο για την πολιτική κατάσταση της χώρας; Υπάρχουν πάμπολλες υποψηφιότητες. Ωστόσο, μολονότι δυστυχώς les jeux ne sont pas faits και πάντα υπάρχει πιθανότητα ο λάκκος της μισανθρωπίας να ξεβράσει κι άλλα αξεπέραστα πονήματα, μέχρι στιγμής ο αδιαμφισβήτητα κορυφαίος διεκδικητής για το έπαθλο του πιο σιχαμερά στρεψόδικου κειμένου είναι ο Δημήτρης Ψυχογιός με το καίρια τιτλοφορημένο «Θα συμπαραταχθούμε με τους τρομοκράτες;»…

Γράφει λοιπόν ο κ. Ψυχογιός προ ημερών – ανήμερα της έκρηξης στο κέντρο της Αθήνας και μία μέρα πριν την επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ: «Στις υλικές ζημιές του παγιδευμένου αυτοκινήτου των κόκκινων φασιστών, να προστεθεί και το παραπάνω επιτόκιο που θα πληρώσει σήμερα η χώρα για το ομόλογο – που θα ήταν έτσι ή αλλιώς «τσιμπημένο» λόγω της υπόθεσης Μπαλτάκου».

Γύρω γύρω όλοι

Σε μια χώρα όπου θεωρείται ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ποιητής, ο Στέλιος Ράμφος φιλόσοφος, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος διανοούμενος, ο Πάσχος Μανδραβέλης δημοσιογράφος, η Λιάνα Κανέλλη κομμουνίστρια, ο Γιώργος Καμίνης δήμαρχος, ο Άδωνις Γεωργιάδης υπουργός, η Νέα Δημοκρατία φιλελεύθερο κόμμα και τα αλισβερίσια με την τρόικα διαπραγματεύσεις, θα ερχόταν κάποτε η στιγμή που και ο Σταύρος Θεοδωράκης θα θεωρούνταν πολιτικός ρυθμιστής των εκλογών…

Rethink Greece

Του Συντρόφου Κέιν

Από τη στιγμή που ως πολίτης αυτής της χώρας αποφάσισες να παραδοθείς άνευ όρων στη μαφία των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και όλων των παραφυάδων τους στην Σκουφά, την Νίκης και όπου αλλού ευδοκιμούν τα σεμέν ντε φερ του ακραίου κέντρου, θα βγάλεις τον σκασμό και θα περιμένεις να σου ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των εκλογών, όπως επιτάσσει η σωτηρία των συστημικών τραπεζιτών και των καινοτόμων κολαούζων.

Το γλειφομούνι και το Ποτάμι ή η ιδεολογία στην κυνική της έκδοση

Του Χρήστου Νάτση

«Κάντε το πρώτο σας γλείψιμο πολύ αργά. Καλό είναι να αναστενάξετε κιόλας, λιγάκι. Δείχνει ότι το σκάβετε, ενώ παράλληλα στέλνετε υπέρυθρες δονήσεις μέσα της. Ξεκινήστε λίγο πιο πάνω από τον πρωκτό και πάρτε το σε όλο το μήκος, μέχρι να φτάσετε στο γουνάκι. Κάντε τουλάχιστον δώδεκα από αυτά τα γλειψίματα Αγίου Βερνάρδου, μέχρι να προχωρήσετε παρακάτω (πολύ αργά, περίπου 4 δευτερόλεπτα για κάθε γλείψιμο). Τώρα είναι μια καλή στιγμή να ανακαλύψετε τι είδους κλειτορίδα διαθέτει. Αν είναι ευαίσθητη, κατά πάσα πιθανότητα θα συσπαστεί καθώς περνάτε από πάνω της, πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον η αποστολή σας θα ΄ναι εύκολη. Αν δεν υπάρξει αντίδραση, τότε μάλλον έχει απο ΄κείνες τις αναίσθητες κλειτορίδες, άρα σας περιμένει μια μισάωρη συνεδρία, καθώς και τενοντίτιδα στη γλώσσα».

Η τελευταία Αριστερά που τους ένωσε όλους έγινε ΠΑΣΟΚ

Του Συντρόφου Κέιν

Μια μεγάλη αποκλειστικότητα εξασφάλισε για το κοινό της η Καθημερινή που παρουσιάζει σήμερα στο αναγνωστικό της κοινό την ιδρυτική διακήρυξη της σοβαρότερης Εθνικής Αυγής. Αλλά, πριν διαβάσουμε το συγκινητικό μανιφέστο που μοιάζει να έχει γραφτεί από θεϊκό χέρι, ας δούμε πώς το Πρώτο Βήμα παρουσιάζει με θαυμαστή μαεστρία την προεκλογική εκστρατεία της Άνγκελα Σουλτς στην πλατεία Συντάγματος…

Δώσε στην κεντροαριστερά πέναλτι

Η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα παίζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια τον άχαρο ρόλο να προσπαθεί να πείσει τους πολλούς ότι έχει χαρακτηριστικά σοσιαλιστικά, ενώ ταυτόχρονα πασχίζει να καλύψει το κενό της ανύπαρκτης χριστιανοοεθνικιστικής δεξιάς.

Από τη δεκαετία του 1990 το πολιτικό σύστημα κατάλαβε ότι η χώρα δεν είναι φτιαγμένη για την δεξιά. Όλοι γνώριζαν ότι οι πολιτικοί ανάδοχοι της δικτατορίας των συνταγματαρχών εκμεταλλεύτηκαν απροκάλπτα τη συμπάθεια των επιχειρηματικών οικογενειών. Μετά τις περιουσίες που φτιάχτηκαν στην επταετία, αυτό ήταν εντελώς φυσιολογικό.

Ελληνική επιτυχία

Λίγες μόλις μέρες κράτησε η “εθνική ενότητα” που έφερε ο Αντώνης Σαμαράς με τις συλλήψεις των χρυσαυγιτών. Η σκληρή πραγματικότητα μας ξαναβρίσκει απροετοίμαστους, όπως πάντα.

Οι αμερικανικές εφημερίδες γράφουν για την υπόθεση “σωτηρίας” της ελληνικής οικονομίας πίσω στο κοντινό 2010, όταν όλα ακόμη ήταν αχαρτογράφητα κι ο λόγος του Καψή και του κυρίου Μπάμπη, ευαγγέλιο για όλους.

Κανουλομαχίες!

Ανάμεσα στις χρυσές κάνουλες που έχει η εκάστοτε κυβέρνηση στη διάθεσή της για να χρηματοδοτεί πάθη και αδυναμίες της, εξέχουσα θέση κατέχει εκ παραδόσεως με τον πακτωλό του ο Ο.Π.Α.Π. –εξυπηρετεί από μικρά πάθη μέχρι μεγάλες αδυναμίες. Μικρά πάθη: Το ιστορικό των Διοικητικών Συμβουλίων του σφύζει από εκλεκτούς υπουργών Πολιτισμού και Πρωθυπουργών –από ανεπάγγελτους μπιστικούς που πρέπει να καλοβολευτούν, μέχρι συγγραφείς διδακτορικών διατριβών που είναι διατεθειμένοι να χαρίσουν ένα κείμενο τους πάνω από μια άλλη υπογραφή που το έχει περισσότερη ανάγκη στο προφίλ της· και άλλα τέτοια πολλά, με το αζημίωτο φυσικά. Μεγάλες αδυναμίες: Χορηγίες σε Ιδρύματα, Μ.Κ.Ο. κ.τ.λ. κ.τ.λ., καθώς επίσης και διαφημιστικές καταχωρίσεις σε Μ.Μ.Ε.

Εδουάρδο Γκαλεάνο: Η Αριστερά είναι το πανεπιστήμιο της Δεξιάς

Συνέντευξη στον Γιάννη Μπασκόζο

Πηγή : Το Βήμα

Αναδημοσίευση : tvxs.gr

Στο τελευταίο του βιβλίο Οι μέρες αφηγούνται (εκδόσεις Πάπυρος) αφιερώνει ένα σχόλιο για κάθε ημέρα του χρόνου. Σε αυτά τα 366 μικρά αφηγήματα ο Ουρουγουανός Εδουάρδο Γκαλεάνο, εμβληματική φυσιογνωμία μιας ανυπότακτης διανόησης της Λατινικής Αμερικής, σχολιάζει την Ιστορία, του παρελθόντος και την πρόσφατη, αλλά ανιχνεύει και την ουσία πίσω από μικρά γεγονότα που σηματοδοτούν μεγάλες ανθρώπινες αξίες, όπως όταν οι ποδοσφαιριστές μιας ιταλικής ομάδας κατέβηκαν στο γήπεδο με βαμμένα μαύρα τα πρόσωπά τους για να τονίσουν την αντίθεσή τους στον ρατσισμό.

Ο Γκαλεάνο, γνωστός στη χώρα μας από την τριλογία του Μνήμη της φωτιάς, στην αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε στο «Βήμα» με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου του στα ελληνικά, εξηγεί γιατί «η Αριστερά είναι το πανεπιστήμιο της Δεξιάς», ποια είναι η σχέση του κινήματος των «Αγανακτισμένων» με τον έρωτα, γιατί πρέπει να μην υπακούσουμε στο παρόν αλλά να επινοήσουμε ένα άλλο μέλλον και ποιες δυναμικές ορίζουν την ανθρώπινη κατάσταση.

Aνάπτυξη με κοινωνική αλλαγή

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Πηγή  : «Το Βήμα της Κυριακής» (21/10)

Αναδημοσίευση : iskra.gr

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ανάγκη εθνικής πολιτικής ανάπτυξης. Μόλις περάσουμε τον τελευταίο κάβο των δύσκολων μέτρων, πάρουμε τα 31,5 δισ., ανακτήσουμε ρευστότητα και εξασφαλίσουμε πρωτογενές πλεόνασμα, θα καταστρώσουμε ένα σχέδιο υψηλών ρυθμών ανάπτυξης που θα κάνει το χρέος βιώσιμο, θα αναπληρώσει τα χαμένα εισοδήματα και θα μειώσει την ανεργία. Υπονοείται μάλιστα ότι η τραγική κατάσταση της οικονομίας οφείλεται στο ότι εξαρχής δεν διαμορφώσαμε πολιτική ανάπτυξης που θα μπορούσε να απαλύνει τη σταθεροποίηση. Το επιχείρημα αυτό, που προβάλλεται από τους εραστές των μνημονίων και την τρικομματική κυβέρνηση, είναι δυστυχώς ασυνάρτητο και παραπλανητικό.

Φουχτελισμός, το ανώτατο στάδιο του ραγιαδισμού

Του Νίκου  Χειλά

Πηγή : To Bήμα

Αναδημοσίευση : Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών Αγρινίου

Ενός κακού μύρια έπονται. Η τρόικα δεν έφερε μαζί της μόνο φτώχεια και ανυποληψία στην Ελλάδα. Έφερε και διάφορους καλοθελητές, οι οποίοι βομβαρδίζουν με νουθεσίες τους ιθαγενείς με στόχο να τους κάνουν βαθμιαία «σωστούς» Ευρωπαίους.

Ο πολιτικός που ενσαρκώνει περισσότερο από κάθε άλλο αυτό τον «καλοθελισμό» είναι ο Χανς-Γιόαχιμ Φούχτελ, εντεταλμένος της Άνγκελα Μέρκελ για τη γερμανοελληνική συνεργασία στον τομέα της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Ο υφυπουργός εργασίας της γερμανικής κυβέρνησης εφαρμόζει το γνωμικό «οι Έλληνες θέλουν το Γερμανό τους» υπό συνθήκες υποτέλειας – ειδικά απέναντι στο Βερολίνο.